**12.08.2015 – hitland – 13 km**
Gisteren hebben we 14 km gevaren in de kano. Dat was nog best even werken maar het voelde vanmorgen weer allemaal prima. Het is bewolkt weer en daarom kies ik ervoor om woef meteen mee te nemen op mijn rondje. Ik heb geen idee of dat gaat lukken maar dat zie ik dan vanzelf. Ik wil eigenlijk interval training doen op maximale MAF en een stuk continu op HF max 135. De eerste ronde gaat prima. Ik klok af op een mooie pace met fraaie hartslag. Nou is de eerste ronde altijd makkelijk natuurlijk maar ik ben niet ontevreden. Daarna een rustige ronde en dat gaat meteen al mis want na precies een kilometer vraagt iemand de weg en zet ik mijn klokje even stil. Dan krijg je dus meteen een vertekende hartslag. Ik hobbel verder en maak het lapje af.
Daarna ga ik van start voor de snellere ronde. Maar tijdens het herstelrondje zie ik ineens een koe in het water liggen. Ik besluit door te lopen naar de boerderij verderop en te vragen of ze daar weten wie de eigenaar is. Rondje dus verpest en ik zal straks wel opnieuw starten. Vreemd genoeg weet de man van niets en blijkbaar interesseert het hem ook geen bal dat er een koe in het water staat. Ik loop weer terug en start mijn rondje opnieuw.
Aanvankelijk zie ik de koe niet en ben ik gerustgesteld dat ze blijkbaar toch de kant op is gekomen (al leek me dat sterk). Maar als ik terugloop, zie ik het dier weer zielig staan. Daar moet ik dus straks iets mee. Ik maak het lapje af op een keurig tempo maar ik ben geirriteerd en heb het erg warm inmiddels.
Tijdens het derde rondje staan er ineens twee rare voortuigen met dames achterop en kinderen in de bak ervoor stil op het fietspad. Gewoon midden op de weg. Aanvankelijk kan ik erlangs en zijn de kids vooral vol interesse in de hond. Daarna moet ik ineens de berm in als ze me toch weer achterop komen. Ik erger me want de dames zeggen niets. Omdat de kinderen zo naar de hond zitten te kijken doe ik iets heel slechts: ik steek uitgebreid mijn middelvinger op. Eigenlijk naar de dames (die het niet zien). Ik moet lachen want aangezien kinderen snel imiteren, denk ik dat ze straks wel het gebaar gaan nadoen. Ik giechel. Kinderachtig maar ik heb reuze lol. Na het derde rondje ga ik weer terug richting de start en daar kom ik het volgende obstakel tegen: een bokkend paard dat niet langs een omgevallen boom durft en die niet in de hand gehouden wordt door de jonge berijder. Ze snauwt dat ik moet stilstaan en als er een andere loper aankomt die ook doorloopt omdat ze niets gehoord heeft is het feest helemaal compleet. Een wirwar van vijf paarden die alle kanten op gaan en zenuwachtige meisjes op de paarden. Uiteindelijk zijn we maar snel erlangs gegaan zodat ze de paarden weer in het gareel konden krijgen.
Een rondje met hindernissen dus. Toen ik thuis kwam, heb ik meteen het recreatieschap gebeld over de koe. Zij zouden het gaan oplossen. Koe goed, al goed.
Op naar een volgende rondje met wat meer rust hoop ik.
gegevens:
* 13 km
* 22 graden
augustus 152 km – 2015 totaal 2.562 km