Gisteren al de auto naar de finish area gebracht dus vanmorgen weinig stress bij vertrek. Ik was ruim op tijd wakker. Eerst het ritueel van aankleden. Voor een lange loop betekent dat dus anti chafe stick op de voeten en bij de armen enzo. Lekker wat warmte crème op de rug en alles netjes aantrekken. Ik had alles al klaar gelegd dus niet meer nadenken. Extra tassen mee met kleding voor na de run en alternatieve kleding. Het heeft de hele nacht gegoten en het is somber, grijs en vooral nat en heel mistig. Geen optimaal weer om te lopen met mijn longen dus. Zonnebrand is niet nodig. Maar wat kan een mens zich vergissen.
Om klokslag acht uur rijdt D voor met zijn taxi. We zijn enorme bofferds want hij brengt ons niet alleen naar de start maar zal S. de hele route rondrijden zodat hij me kan zien. Twee jaar geleden op de halve bracht hij ons eerst naar musselburgh en daarna naar de start en moest S. met de supporterbus terug naar musselburgh waar de finish zou zijn. Ik zag hem dus nergens toen! Vorig jaar startte ik uiteindelijk hier niet dus dit jaar moest het dan maar gebeuren. Edinburgh zou toen mijn eerste marathon worden.
Ruim op tijd kwamen we in Edinburgh. Parkeerplaats gevonden vlak bij de start en in de auto even gewacht. Ook warming up met de K5. Geen overbodige luxe met dit weer. Uiteindelijk dan maar op weg naar de start. Snel nog even naar het toilet in een hotel. Luxe! Maar daarna dan toch naar het startvak.
klik voor groot
Eigenlijk vind ik er niks aan moet ik bekennen. We hadden gisteren de route bekeken vanaf musselburgh en dat is simpelweg richting het oosten, keerpunt en terug. Musselburgh op 9 mile, keerpunt op 17 mile, mooi stukje op een estate en weer ruim 8 mile terug naar de finish. Al die tijd zie je dus een eindeloze stroom lopers aan de andere kant op de terugweg! Tel daarbij op dat de weg door sombere stadjes gaat en op en neer golft en de lol is compleet. Niet echt. Ik keek alleen uit naar het laatste stuk voor het keerpunt en op het estate. Het laatste stukje is prachtig langs de zee en het onverharde stuk bij het estate is ook mooi. Maar zover was het nog niet. Ik moest eerst nog vertrekken!
Om 10 uur zette de stoet zich in beweging. Rustig aan. Het begin van de route loopt namelijk echt omlaag en daar loop je dus al snel te hard! Voor een halve marathon heerlijk maar ik ben onervaren op de hele en moet dus echt oppassen bij dit energie vraagstuk.
Ik wilde rwr doen op 2/30 en dat was best lastig in het begin. Het is niet alleen druk, maar omdat het relatief makkelijk loopt, denk je dat het niet zo nodig is. Maar die fout wilde ik dus niet maken.
Rustig hobbelde ik voort. De eerste 5 km zaten er in no time op. Onderweg al de eerste keer S. en D. gezien. Dat was erg fijn want ik kon meteen mijn arm sleeves en buff weggeven. Die had ik al heel snel afgedaan. Ik was blij dat ik bij de start mijn pet al had weggedaan en dat ik niet last minute toch niet de korte broek voor een lange geruild had!
klik voor groot
Na een kilometer of 7 draai ik de weg langs de zee op. Wind! Dat wist ik al en ik wist ook dat dit tot 17 mile dus zo zou blijven. Maar vervelender: de zon kwam ineens tevoorschijn!! Ik ben niet zo’n warm weer loper en nu had ik dus de zon en de wind tegen. Grrrr.
Het tien kilometer punt komt in zicht op de weg langs het strand. Ik kijk op mijn klokje. Toch te snel qua streeftijd. Ik hoop dat deze 15 sec/km me niet gaan opbreken. Ik hobbel door. Nu nog 5 km naar musselburgh. Ik heb het warm. In musselburgh neem ik wat voeding rond de 15 km. Eigenlijk valt dat niet zo lekker en ik krijg reuze dorst. Ik drink wat. Ik heb S en D al een paar keer gezien en dat is leuk.
klik voor groot
Langs de racecourse en op weg naar het 10 mile punt bij de rotonde. Daarna start de ellendige weg naar het oosten. Grappig genoeg heb ik er nu geen moeite mee maar twee jaar geleden wel toen ik de halve liep. Al snel hobbel ik dus onder de oude kolenfabriek door. Verder en verder gaat het. Ik krijg maagpijn. Niet fijn. Ik drink nog wat. Op zich fijn dat ik mijn rugzak bij me heb maar het is wel erg warm en zwaar dat ding. De winnaar scheurt ineens langs met het lead vehicle. Mooi hoe die man rent!
klik voor groot
Ik loop niet meer erg lekker. Geen idee waarom. Buikie niet fijn, ik voel me sloom, heb het warm en baal van de tegenwind. Op 12 mile zie ik S en D weer. Ik stop er misschien wel mee lispel ik naar S. Welnee zegt hij. Ik rommel door. Huppekee tot het keerpunt dan maar eens kijken.
klik voor groot
Ik kijk op de klok. Hoe kan ik nou zoveel tijd zijn verloren? Ik kijk regelmatig op mijn horloge naar de hartslag en zie dan ook de pace natuurlijk. Snap er niks van. Dan doemt de HM afstand mat op. Ik kijk op mijn klokje en reken. Sufferd. Die tijd is niks mis mee, maar ik heb een average lap veld in beeld en geen average over het geheel. Slim. Niet heel slecht dus. Maar het is nog een heel eind naar de 17 mile. Ik zie veel mensen langs de weg met problemen. Kramp of anders. Ik heb het erg warm gek genoeg en die rugzak…. Ik tel de miles en loer op mijn horloge. Gelukkig heb ik door de maffetone trainingen wat ervaring met tijden per mile. Ik praat tegen mezelf op de cadans.. ‘ ik ben fit en ik ben sterk ‘… Ik zie S en D nog een keer. Ik sms van te voren ‘spons’ en gelukkig kan ik even met de spons wat afkoelen. Verder gaat het weer.
klik voor groot
Ik loop langs 15 mile en 16 mile. Ik zie vanwege de bocht de eindeloze stroom bont gekleurde lopers. Hiet zo langs de zee is het erg mooi. Helaas vergeet ik foto’s te maken. Ik weet al waar het keerpunt zal zijn dus dat scheelt. Dan loop ik eindelijk ook aan de andere kant! Veel wandelaars en mensen die er doorheen zitten.
klik voor groot
Het keerpunt nadert. Het stukje over het estate is leuk. Ik heb – in tegenstelling tot veel andere lopers – geen last van het grind. Ik vind het wel leuk. Gisteren reden we hier even rond om te kijken. Het 18 miles bord zal hier staan en dat beeld had ik ook steeds in gedachten. Onderstaande foto’s zijn van gisteren.
klik voor groot
Ik zie de hekken en we slaan linksaf. De terugweg. De wind nu niet meer tegen maar nu schijnt de zon in mijn gezicht. Ik baal dat ik me niet insmeerde. Maar met regen en mist… Grrr. Niet blij. Mijn buik voelt nog steeds niet lekker. Alles in mijn rugzak is op. Geen water meer, voeding ook op. Ik voel me leeg en besluit toch een nood gel te nemen ook al kan dat verkeerd uitpakken met die buik van mij. Ik sms coolcap en besluit de rugzak af te geven als ik straks S en D weer zal zien. Zij hebben staan wachten tot ik weer terug kwam van het laatste lusje over het estate. Als ik S zie maak ik de rugzak los. Ik krijg de coolcap en zet deze gauw op en hobbel verder. Ik vraag of S mijn ouders een sms stuurt omdat zij me live volgen en niet zullen begrijpen waarom de route stopt op dat punt. Maar zonder rugzak ben ik niet meer te volgen. Wow dat voelt wel beter zonder zak. Ik kijk eens op mijn horloge. Reken wat en denk dat het mogelijk moet zijn om nog redelijk te finishen. Mijn streeftijd haal ik niet, maar het scheelt niet veel. Ik zet de rwr ratio terug naar 1.20/20 en loop verder. Het is een slagveld met mensen die er totaal doorheen lijken te zitten.
Ik heb het warm en heb dorst. Ik snap dat niet want mijn rugzak was leeg, ik nam flesjes onderweg en ook nog van S. Zat ik zo slecht in mijn water? Volgens mij niet!
De miles tikken langzaam weg. Ik neem toch nog een gelletje aan van S onderweg en slok wat complan weg. Een risico weer met die buik maar ik voel me leeg.
Water op mijn coolcap en gezicht en verder gaat het. Ik ben niet echt moe, hartslag blijft mooi laag maar ik ben sloom.
klik voor groot
Ik blijf rekenen. Volgens mij hoeft het nog niet dramatisch slecht te worden voor deze RWR run. En mocht het toch niet zo zijn dan heb ik tot het laatst gedacht dat het wel zo was! Ik ga verder. Hou me redelijk strikt aan rwr en dat gaat goed. Ik zie zelfs het tempo mooi omhoog gaan. Komt dat door de rugzak die ik niet meer heb? De zon is ook wat weg, het wordt grijzer en ik hoor rommelen in de lucht.
Voor mijn gevoel blijft mijn horloge lang zeggen dat het nog 3 kilometer is. Komaan dat kan altijd. Reken reken. Moet lukken. Nog een stukje tot de rotonde bij musselburgh. Er staan best veel mensen en rwr geeft altijd reactie. Jaja ik weet dat ik er bijna ben. En? Langs de racecourse loopt S zielig te sjouwen met de tassen. Ik gil en roep maar hij hoort me heel laat. Hij gaat me dus niet zien bij de finish. Natuurlijk kon D de taxi nergens kwijt bij de finish area en dat hadden we al voorspeld. Vandaar dat we de auto al de avond tevoren hadden gebracht. D komt dus niet mee en heeft direct als S uitstapt een rit terug naar Edinburgh. Logisch! Ik heb daar allemaal geen weet van, want ik ben op weg naar de finish. Nog een klein stukje. Linksaf het terrein op en over rubber matten die modderig en glad zijn inmiddels. We worden tot voorzichtigheid gemaand. Hum lekker. Waar is die boog? Ik kijk op mijn horloge en ik moet nog wel redelijk kunnen finishen! Maar ik ben een schijterd over die rubberen matten en verlies nog wat seconden. Maar niet helemaal ontevreden. Gemiddelde hartslag 145. Keurig dus.
Ik ben nog nat van al het water dat ik over me heen goot en de wind is koud nu de zon weg is. Ik vraag me af of ik S kan terugvinden. Ik krijg een medaille en ga mijn t shirt halen. Ik laat nog een finish foto maken. Gek genoeg zijn er geen folie dekens ondanks de voorspellingen van slecht weer. Ik probeer met de telefoon van iemand S te bellen maar dat lukt niet. Uiteindelijk zie ik hem zwaaien met de paraplu. Gauw iets droogs aantrekken. Er zijn kleedkamers en dat is prettig. Niet handig om een droge onderbroek te vergeten en een handdoek is ook handig volgende keer. Maar al snel ben ik klaar en warm. Als we buiten komen regent het! Toch wel een gelukje vandaag zeker voor S en D!
We lopen naar de auto die gelukkig dichtbij stond en gaan terug naar huis. Ik mail gauw nog even en goede vriend over het stoppen van de route, want als hij keek, zou hij er ook niets van snappen dat de route ineens ophield onderweg! De rit naar huis duurt maar kort en we zijn snel musselburgh uit. Woef is blij ons te zien. Zij werd verzorgd door de vrouw van D. Top dus! S krijgt een medaille van chocolade met nummer 1 erop. Mijn nummer 1 supporter!!
We gaan lekker uit eten en zo komt er een einde aan een loopdagje.
klik voor groot
Is dit nou echt leuk? Ik weet het niet. Ik vond de training voor de 58 km ultra geweldig en de loop zelf ook. Geslaagd project. De training voor deze marathon liep niet goed aan het einde door het wegvallen van de 14×1600. De twee weken voor de run liepen ook niet zo lekker. Toch voelde ik me redelijk uitgerust en had ik donderdag en vrijdag lekker gelopen hier. Ik heb onderweg nog nooit zoveel tegen mezelf gepraat en al helemaal niet zo zitten rekenen. Maar het liep niet zoals ik wilde.
Ik ben in ieder geval niet moe dus ik kan lekker gaan lopen hier. Eind september de volgende marathon. Tussendoor staat met potlood nog een andere run in de agenda. Eens kijken hoe ik dat allemaal ga aanpakken. Ik heb gewoon wat tijd nodig. Op naar de volgende runs en avonturen dan maar weer!
update Ik zie dat ik de laatste 12,5 km het tempo weer goed heb opgepakt en de laatste 2,5 km goed door kon lopen. Voor mij was et keerpunt dus ook echt een prettig punt om aan te komen. Zeker toen ik de rugzak af heb gedaan, ging het een stuk beter. Leermoment: de marathon is geen ultra en daar heeft de rugzak dus echt geen plaats, zeker niet met warm weer. Hoewel het onderweg een beetje rommelig liep, ben ik niet ontevreden. Bovendien heb ik alweer gelopen en niet eens een griebeltje spierpijn gehad. Volgende keer kan het dus gewoon wat sneller. Leren gaat langzaam. Maar liever zo dan je stuk lopen!
Gegevens:
* 42,5 km
* 12 graden – zonnig en winderig na koude en mistige start
* cadans te laag
* rwr 2/30
* HF 145 average
mei 174 km – 2014 totaal 1.149 km