**25.09.2014 – roeibanen – 1M + 2M + 1M – totaal 8,5 km**

De laatste donderdag van het schema en dat betekent een korte temporonde. De kortste afstand die ik als temporonde deed in het schema was een 5 km rondje aantal weken geleden. Toen was het een 5 km rondje op 10K tempo, nu zou het een korter rondje moeten zijn op HM tempo.

Eerst maar eens de warming up en de easy mile! Toen ik uitstapte, kwam er een man aan met een hond. Die had ik al eerder gezien maar nog nooit gesproken. De reusachtige Flatcoated Retriever sprong op me af en lebberde vrolijk mijn blote benen af. Raar beest. Ik kwam met de man aan de praat over lopen en over honden. Hij had last van een knie door jaren lang hockey spelen. Maar nu liep hij nog steeds maar zijn huidige hond vond er geen bal aan. Zo op de roeibaan ging het wel, want dan kon de hond een beetje rommelen in de buurt, zo vertelde de man mij. De hond was een schatje maar wel ehm… nou ja een beetje dik. Een beetje boel eigenlijk en ik was dus benieuwd of de hond dus daarom niet echt mee wilde rennen.

Ik nam afscheid van de man en we gingen allebei de roeibaan op. Hij ging meteen vanuit de auto van start (koud geworden door ons babbeltje ook nog neem ik aan) en ik begon eerst met de warming up. Na de warming up de easy mile en intussen kwam de man me alweer tegemoet lopen van de roeibaan aangezien hij alleen heen en weer zou lopen.

Dat was ik ook van plan, maar aangezien ik dan steeds die man zou tegen komen, besloot ik maar na de easy mile door te lopen en buitenom te roeibaan te gaan lopen voor de 2M kern training. Zo gezegd zo gedaan en na de easy mile ga ik van start. Vreemd hoor zonder woeffie. Ze nieste afgelopen dinsdag zo, dat het me geen goed idee leek om haar nu mee te nemen voor een ren rondje. Ze krijgt druppels en dat lijkt wel te helpen inmiddels maar voor de zekerheid dus toch maar even niet meegenomen. Stakker! Dus geen blije woef die naar me opkijkt als ik op mijn horloge klik en een piepje laat horen.

Ik start met de 2M kern en probeer netjes op schema te lopen. Maar als je elke 200 mtr even kijkt en elke 200 mtr net ietsje sneller bent, dan loopt dat aardig op voor een 1.000-tje. Nou zeg… je kunt toch wel netjes doseren? Enige pluspunt is dat ik keurig vlak maar te snel heb gelopen. Volgende kilometer dan maar. En eigenlijk gebeurt precies hetzelfde ook al weet ik nu niet meer precies hoe snel ik loop. De derde kilometer gaat hetzelfde en aangezien een twee mile nu eenmaal 3.2 km is, loop ik netjes nog een 200 mtr lapje als toegift. Ik was weliswaar te snel maar keurig vlak en met een prima hartslag en cadans. Daar draait het om.

Ik kom weer iemand tegen met een hond terwijl ik bezig ben met de easy mile en ze spreekt me aan. ‘Goed bezig’ zegt ze en we raken natuurlijk even aan de praat. Over de hond en over sporten. Ook zij heeft een versleten knie van het hockey spelen! Opvallend en ze vertelt dat ze nu meer fietst dan wandelt. De Labrador springt ondertussen blij in het water achter de bal aan. Als hij eruit komt, zie ik dat hij ook wel een beetje gewicht kwijt mag raken. waarom zijn de meeste honden toch zo dik? Echt zonde.

Na de easy mile hobbel ik terug naar de auto. Klaar! Zondag weer een lange duurloop op het tempo dat we al die weken geoefend hebben. De marathon is nu gewoon de juiste vervolg stap in het schema dus kom maar op.

Gegevens:

* 8,5 km
* temp 17

**sep 241 km – 2014 totaal 2.272 km**

**23.09.2014 – roeibanen – mixed interval – totaal 10 km**

Voor vandaag een mixed interval op het programma. Iets korter dan vorige week en dat is logisch in de taper week naar de marathon toe. Dus vandaag stond er eerst een easy mile op het schema, gevolgd door de mix van 2.000 – 1.600 – 1.000 en weer afgesloten met een easy mile. Tussen de interval laps een active recovery van 90 seconden. Vorige week kwam er nog een 800 mtr achteraan maar deze week niet meer (te hoog tempo in taper week).

Het was onbewolkt voor de verandering en zonder wind. Ik was dus benieuwd of het warm aan zou voelen. Bij de start niet, want toen we vertrokken was het 10 graden. Maar ik vermoedde al dat het zonnetje alles snel zou gaan opwarmen en dat bleek te kloppen want toen we terug kwamen bij de auto na de training was het 17 graden. Dat is een forse stijging in een uur!

Bij vertrek was woef enorm aan het niezen terwijl ik bezig was met de warming up. Bij de easy mile ging ze nog meer niezen en proesten. Ik twijfelde even of ik wel met haar kon lopen maar ineens was het weg en keek ze weer vrolijk en blij. Toch maar doorgelopen naar het einde van de baan dan en kijken maar of het gaat. Met een benauwde hond ga ik natuurlijk niet lopen, maar ik hoorde of zag nu niks meer.

Na de easy mile klonk het signaal al voor de eerste lap van 2.000 mtr. Kind kan de was doen. Maar ik liep te snel en aangezien ik dat dus écht niet wilde, vertraagde ik aanzienlijk na de eerste 1.000 mtr. Niet handig, je kunt het nog beter andersom doen (langzaam beginnen en iets versnellen). Maar het is blijkbaar lastig om dit tempo precies te pacen als je maar een kort stukje moet lopen. Uiteindelijk klokte ik af op ongeveer hetzelfde tempo als vorige week. Keurig gedaan.

De active recovery van 90 seconden is natuurlijk weer voorbij voordat ik erg in heb en ik start met de tweede lap van 1.600 mtr. Grappig genoeg is dit altijd de ‘lastigste’ lap. Geen idee hoe dat komt. Het is niet zwaar, maar het tempo ligt precies tussen makkelijk en minder makkelijk in als het ware. Ik deed erg mijn best om op de seconde nauwkeurig te lopen en klokte op een goede tijd af met een mooie HF.

De laatste lap van 1.000 mtr alweer en woef en ik gaan op pad. Zonder metronoom, alleen op ademhaling. Dat ging prima, alle laps op dezelfde cadans. Dat betekent op zich nog steeds dat ik een nog hogere cadans moet aanleren, omdat je dan minder grote paslengte hoeft te hebben! Maar komt tijd komt raad, ik ben hier al erg blij mee.

Ik ben blij met de tijden en gemiddelde hartslag, blij met hoe het voelde en de cadans.

Dit was de laatste interval training van deze 15 weken schema op weg naar de marathon. Nog maar 1 tempotraining donderdag en dan de ‘lange duurloop’ aanstaande zondag. Ik ben erg benieuwd. Helaas wordt het weer warm die dag en dat is minder goed nieuws. Ik zou het helemaal niet erg gevonden hebben om eindelijk eens een loop te doen met een graad of 12!

We zullen zien.

Gegevens:

* 10 km
* temp 16 graden

sep 232 km – 2014 totaal 2.264 km

**22.09.2014 – roeibanen – 6M – totaal 12 km**

Het is maandag dus is het weer tijd voor een MAF rondje. Toen ik vertrok was het fris en winderig. In de auto zag ik ineens dat het wel erg hard waaide, en ben ik terug gekeerd naar huis om een buff te halen. Ik heb namelijk geen zin om ziek te worden in deze laatste week en met deze harde wind en een relatief rustig tempo is een buff wel erg prettig. Bijna had ik mijn nieuwe shirt met hoodie aangetrokken dat ik gisteren kocht in Roermond (Falke) maar aangezien ik dacht dat de zon zou doorbreken leek me dat een beetje warm. Achteraf had het best gekund, want ik heb tegen de wind in met de buff helemaal opgetrokken gelopen en de hele weg met mijn sleeves aan.

Maar uiteindelijk na alle kleding perikelen toch op de baan aangekomen. Toen ik uit de auto stapte, merkte ik meteen al dat het echt hard waaide daar. Alles is open en je vangt daar elk zuchtje wind. Geeft niet, alleen zou me dat waarschijnlijk behoorlijk wat tijd gaan kosten. Je loopt immers op hartslag en niet op tempo! Een paar weken geleden liep ik ook een MAF rondje met harde wind en een MAF rondje van 6 mile met optimale omstandigheden dus dit zou een mooi vergelijk zijn.

Ik vond het ijskoud tijdens de warming up maar gelukkig kreeg ik de HF redelijk omhoog met een beetje doorstappen. Na ruim 800 mtr beginnen met de kern van 10 km op MAF tempo! Ik ben blij dat ik mijn sleeves aan heb en de buff Het loopt heerlijk, het begin heb ik een soort wind schuin mee. Voordat ik het weet zitten de eerste 2 km er alweer op. Terug naar de andere baan dan maar. Ook dat loopt prima ook al heb ik de wind bijna vol op kop. Ik merk natuurlijk dat het iets meer inspanning kost en dat de HF iets hoger is. Maar het gaat nog redelijk goed. Weer terug over de andere kant van de baan en de kilometers schieten al lekker op. Ongelooflijk dat je gewoon even 10 km als een heel easy rondje doet eigenlijk. Maar ook al was het 15 km geweest, dan was het nog een ommetje geweest. Ik ben ook erg blij dat de afstanden door de week hoger zijn geworden in deze trainings ronde, want dat maakt dat een rondje van 20 km nu gewoon een lekker rondje is geworden. Dat móet schelen op de marathon straks, want vorig jaar liep ik door de week veel kortere afstanden in het andere trainings regime. Dit bevalt veel beter eigenlijk.

Zo mijmerend begin ik alweer aan de laatste ronde over baan. Helaas met de wind vol op kop en inmiddels krijg ik toch een beetje drift zodat mijn tempo wat omlaag moet helaas. Niks aan te doen. Ik ben dik tevreden met deze keiharde wind, want ik klok af op keurig tempo binnen MAF! Wat wil je nog meer. Onder optimale omstandigheden was het maar 3 sec/km sneller. Ik ben er blij mee.

Gauw de cool down en opletten dat ik niet teveel afkoel. Woeffie vindt het duidelijk heerlijk dat het zo koud is en rent vrolijk heen en weer. Ze is even de weg kwijt en luistert niet als ze aan het rennen is, maar uiteindelijk is ze weer braaf en komt ze weer bij me.

Lekker de auto in, gauw warm worden en naar huis dan maar. Morgen een kort interval rondje en dan donderdag de laatste korte temporun alweer. Kom maar op met die runs!

Gegevens:

* 12 km
* temp 14 – harde wind

sep 222 km – 2014 totaal 2.254 km

**20.09.2014 – week 14: roeibanen – 12M – totaal 20 km**

Alweer de laatste weekend training voor de marathon van volgende week. Voor vandaag hadden we een soort generale repetitie in gedachten. Qua tempo en qua kleding etc. Wel een nieuw plannetje uitvogelen om mezelf vlak te kunnen pacen. Pacen middels een afstand alert zoals de afgelopen keren ook zo lekker liep. Vanmorgen dus weer vroeg op, de tussentijden op mijn arm geschreven en klaar voor vertrek!

Helaas weer enorm mistig. Je zag in de polder bij de roeibaan echt geen hand voor ogen en in het donker al helemaal niet. Toen we arriveerden bij de baan eerst maar gauw alles klaarmaken maar voor dit ommetje hadden we niet enorm veel bij ons. Wel de kar, want ik vond het niet nodig dat woeffie de volle 20 km mee zou rennen.

klik voor groot

Ik ging alvast op weg terwijl S. de kar verder klaar maakte. Even warm lopen en daarna weg voor de o zo belangrijke laatste ‘generale’. De alerts klonken en daar gingen we. Ineens voel ik klak op mijn hoofd en mijn speld schiet los. Nou dat weer. Ik kon gelukkig de speld nog net vastgrijpen en liep verder. Gauw mijn speld weer vastgezet en weer op weg. Ik merkte al dat ik niet uitgekomen was met die 500 mtr helaas. Daar springt verdorie mijn speld weer los en ik moet deze keer de speld van de grond oprapen. Weer vastgehouden tot het signaal klonk en nu was ik nog verder uit de buurt van mijn doel.

Ik ben inmiddels aan het einde van de baan en keer om om weer terug te lopen. S. komt daar ook alweer aanfietsen maar het enige dat ik eigenlijk zie is zijn fietslampje. Hij komt naast me fietsen en ik zeg dat ik al helemaal uit het ritme ben van de alerts. Dit werkt dus niet. Maar ik merk dat ik vanzelf iets heb veranderd, want ineens loop ik wel in de segmentjes en klopt mijn tijd ook weer. Dát is dus de truc blijkbaar.

Na de eerste 3.000 mtr is er al een volle minuut afgesnoept van de streeftijd. Dat is leuk maar echt helemaal niet de bedoeling en al helemaal niet vandaag. Ik doe enorm mijn best om alle volgende laps netjes op streeftijd te lopen maar elke keer is het wel ietsje sneller. Soms een paar seconden maar dat telt aardig op weet ik inmiddels.

Toch loopt het rustig en makkelijk want je hebt totaal geen afleiding in beeld. Niks dat je uit balans kan brengen eigenlijk. Gewoon lopen, eigen tempo. Metronoom is ook inmiddels uit en ik loop op ademhaling. Nu op 2/2 omdat dat vandaag het makkelijkst loopt.

klik voor groot

Het is nog steeds erg mistig. Het water is niet te zien en we kiezen ervoor om op de baan te blijven en rondjes te maken. Gek genoeg gaat dat heel snel voorbij. Maar door de mist ben je ook ineens aan het einde van de baan en loop je het bruggetje al op. Je ziet dat niet door de mist en ineens is het daar dus. Echt geen afleiding vandaag!

Als we bijna 10 km erop hebben zitten gaat woeffie in de kar. Straks er weer uit, dan heeft ze een kilometer of 15 weer meegelopen en dat is ook genoeg. Ze heeft nergens last van overigens en loopt lekker mee.

Als ik 10 km in de kern heb gelopen druk ik op de lap toets. Nou moe. Te snel dus. Aanvankelijk wil ik eigenlijk ‘stoppen’ en de tweede helft rustiger doen maar ik besluit toch gewoon door te lopen zoals ik doe, maar dan écht proberen op streeftempo uit te komen. De eerste kilometer van de tweede lap gaan weer te snel. Blijkbaar is dat vandaag mijn ‘lekkere tempo’ op deze manier. Vreemd zeg. Nog niet zo lang geleden liepen we 20 km op dit tempo en voelde dat allerminst lekker. Maar nu gaat het goed.

Toch kriebelt er wat, want je moet niet alle kruit verschieten in de week voor de run. Het gaat lekker, maar wel te snel. Wat te doen? Dit tempo is lekker, dus nu gedwongen langzamer lopen haalt alles onderuit. We besluiten de afstand in te korten tot 15 km en lopen lekker door. Alles gaat prima. Inmiddels is woeffie ook weer lekker uit de kar en loopt weer vrolijk mee.

Voordat ik het weet zit die 5 km er ook weer op. Omdat we niet goed uitkomen op de baan besluiten we gewoon lekker door te hobbelen. En dan nu echt rustiger! Nou nee dus, want de volgende 2.5 km klok ik ook te snel af maar wel op precies hetzelfde tempo. Nou ook best. Ik ben totaal niet moe, het ging als een zonnetje en als we verder van de auto waren uitgekomen had ik ook gewoon verder door kunnen lopen. Maar nogmaals… niet teveel vermoeien nu en die afstand zit er ook echt wel in. Na de kern van 17.5 km klokken we dus af en met warm up en cool down komen we aan 20 km. Genoeg.

Mijn rugzakje is leeg, en dat is opvallend. Met dit rare weer had ik veel dorst maar had ik geen last van mijn ademhaling. Nou gaat de K5 training ook prima dus dat helpt ook wel mee.

Ik ben verrast en blij. Blij als een kind. Natuurlijk heb ik geen idee hoe het volgende week gaat, maar dit ziet er veelbelovend uit. Niks kan een mooie eindtijd nog in de weg staan. Als ik maar rustig begin. Niet op dit tempo dus, want 20 km is géén 42 km en dat is nog een heel eind. Het geheim zit altijd in een rustige start dus ik moet écht proberen (niet proberen maar doen) om te starten op mijn streeftempo voor deze keer. Dat zal al uitdaging genoeg zijn. Zit er dan nog iets in aan het einde, dan kan ik altijd versnellen maar streeftempo lijkt me al helemaal geweldig.

Doel is finishen met een smile en met het idee dat ik meteen wel weer kan lopen. Zodat ik dinsdag weer lekker de omgeving kan verkennen en niet een week lang dood moe ben. Natuurlijk ‘geef’ je dan niet alles, maar soit. Dit voelt lekker en veilig en me dunkt… als me dit gaat lukken, dan maak ik een enorme sprong qua eindtijd. Hoewel niet belangrijk, wel erg leuk. Want ik heb toch 15 weken lang 4x per week daarvoor getraind. Maar enige punt van zorg is de voorspelde wind op race day. Er wordt een harde wind voorspeld en dat is niet prettig. Vandaag was een optimale dag qua weer eigenlijk. Maar we zien wel. Laat maar komen dus!

klik voor groot

Gegevens:

* 20 km
* temp 18 – mistig

sep 210 km – 2014 totaal 2.242 km

**18.09.2014 – roeibanen – 1M + 7M + 1M – totaal 15 km**

De voorheen zo gevreesde donderdag training! Een temporun continu op HM tempo. In de eerste weken probeerde ik constant maar een bepaald tempo te halen. In het begin op de kortere afstanden ging dat wel, maar al snel werd het een geduw en gedoe om de 8 km en de 10 km of meer te halen op streeftempo. Ik had ook totaal geen vooruitgang met die donderdag trainingen en elke keer was het ellende. Pas vorige week zag ik in dat mijn tempo totaal verkeerd gekozen was. Te snel en met een geschiedenis van alleen maar RWR trainingen, kostte het me aanvankelijk ook best moeite om weer lekker continu te lopen! Dus koos ik vorige week (eindelijk) voor een veel gematigder tempo dat overeen kwam met mijn echte HM tempo. Ik was toen heel tevreden want het liep nog makkelijk ook!

Vandaag moest ik een stukje korter lopen (in aanloop naar volgende week) en natuurlijk wel weer op hetzelfde tempo. Ik koos dus weer voor de 200 mtr alerts en was benieuwd hoe het zou gaan.
Dinsdag twijfelde ik nog even of ik woeffie mee zou nemen omdat ze het zo warm had aan het einde van de run, maar ik had besloten dat het toch wel kon als ik maar vroeg zou vertrekken.

Dat deed ik dus en even na 7 uur waren we al op pad.

klik voor groot

Eerst even de warming up en daarna de easy mile. Ik had besloten om weer de roeibanen alleen te gebruiken om fietsers en honden te kunnen ontwijken en dat lukte deze hele route gelukkig prima. Geen kip gezien! Toen de easy mile erop zat, startte ik met de 7 mile ronde. Hoppekee, gaan met die banaan dus. Kind kan de was doen. De eerste 200 mtr gaat te snel en aangezien ik weet dat iedere winst in het begin duur betaald wordt aan het einde, minderde ik vaart en probeerde ik rond streeftijd te blijven. Maar dat bleek erg moeilijk en voordat ik er erg in had was ik al de eerste 15 seconden opgeschoven met tellen. Dan maar proberen vanaf dat punt weer het tempo vast te houden. Het liep niet slecht, maar ik merkte wel dat het eigenlijk net ietsje sneller leek te gaan dan vorige week. Maar ook zonder metronoom liep het goed en het ging eigenlijk vanzelf op (net on)comfortabel hard tempo. Woef deed het ook prima.

Ik had uitgerekend dat ik rondjes kon lopen en toen ik weer lang het clubhuis liep, rekende ik uit dat ik alleen nog terug over de andere baan hoefde. Dan zou het er al opzitten. Rekenend kwam ik tot de ontdekking dat ik toch wel erg veel was opgeschoven in het tempo. Raar eigenlijk, want ik kwam na het nemen van een gelletje even wat minder op gang en toen kon ik zelfs gewoon mijn streeftempo lopen. Nergens dus iets ‘verloren’ maar overal blijkbaar net een seconde winst en dat telt dan dus snel op. Begrijp me niet verkeerd, dat was niet de bedoeling, maar zo werkt het blijkbaar. Geen idee in hoeverre mentaal ook meespeelt, want je ziet niets in beeld, dus ook geen tempo dat ineens ‘lager’ ligt en demotiverend kan werken. Alleen maar afstand en tijd en dat liep dus aardig goed allemaal!

Ik loop over de weg en sla linksaf het bruggetje op. Nog maar een stukje en dan zit het er alweer op! Alleen even de baan op en neer. Maar ik merk wel dat woef achter blijft ineens. Ik loop langs jongens die zeggen ‘ach gossie hangt je tong eruit’ en ik vrees dat woef het ineens toch erg warm heeft gekregen. Ik reken wat uit en besluit door te lopen tot de kern van 10 km op tempo. Dat is een kilometer korter dan gepland maar als woef het moeilijk krijgt, dan gaat zij absoluut voor, al zou ik nog maar op de helft zijn! Ik besluit niet naar haar te kijken, aangezien dat ook een soort ‘beloning’ kan zijn. Als ik afklok, komt woeffie blij aanrennen met… een los riempje! Haar riempje was losgeschoten en sleepte tussen haar voetjes over de grond. Geen wonder dat ze achterbleef. Er is dus gelukkig helemaal niets met haar aan de hand, alleen dat riempje zat natuurlijk in de weg. Gelukkig! Nou ja, ik heb nu eenmaal afgeklokt en ik kan gemakkelijk mijn easy mile en cool down doen op dit stukje en kom dus precies uit. Woeffie hobbelt vrolijk mee, maar het wordt nu toch ineens snel warm tijdens de langzame easy mile op de terugweg. Zo is het goed, ik ben tevreden. Mooie afstand op mooi tempo. Te snel maar als het zo makkelijk ging, dan zal het wel goed zijn. Hartslag blijft fraai zonder drift dus ik ben blij dat ik afgeklokt heb op een kilometer korter zo vlak voor de marathon. Maar er is duidelijk verbetering en dat is erg leuk!

Ik maak nog een kiekje van waf en van dezelfde plek als vanmorgen met de schemering. Wat een verschil!

klik voor groot

We lopen naar de auto en ik klok af op 15 km. Zaterdag generale repetitie. Dat gaat vast ook goed en dan kan eigenlijk niets meer mis gaan. Op naar de volgende run.

Gegevens:

* 15 km
* temp 18

sep 191 km – 2014 totaal 2.222 km

16.09.2014 – roeibanen – mixed interval – totaal 11 km

Dinsdag dus weer interval dag! Deze week waren de afstanden weer korter dan vorige week en dat zou betekenen dat ik mezelf goed zou moeten pacen om netjes op de streef snelheid te blijven en niet te gaan racen. Ik had dus van te voren weer bedacht op welke streeftijden ik wilde lopen.

Het zou mij benieuwen. Gisterenavond een beetje teveel gegeten en ook nog eens slecht geslapen. Niet als excuus, maar gewoon constatering van een feit. Die volle buik was gewoon niet zo slim, want dat is iets dat je altijd merkt. Niet alleen bol en vol maar ook nog eens zwaar(der).

Maar goed, vol goede zin en moed op pad dan maar voor deze training! Het was aardig mistig bij vertrek maar ik wist al dat de zon er snel doorheen zou breken, en dat het dan aardig warm zou worden. Niet zo geschikt voor woef dus redelijk vroeg op pad. Een uurtje later dan gisteren, starten we dan uiteindelijk om 8 uur op de baan voor onze warming up en easy mile. Ik hobbel weer naar het einde van de baan om mijn sapje weg te leggen en maak het rondje van de mile af.

De eerste lap begint en ik probeer mezelf te pacen per 200 meter blokje. Die twee velden afstand en tijd, zijn weer de enige die ik in beeld heb. Het begin gaat te hard. Je loopt dan zo snel even wat secondes weg en dat is niet de bedoeling. Ik doe echt enorm mijn best, vertraag behoorlijk en kom uiteindelijk precies goed uit. Dat voelde wel erg gemakkelijk.

Helaas ben ik veel te ver van mijn sapje vandaan en voordat ik het weet, klinkt het signaal alweer voor de volgende ronde. Het voelde op zich OK maar niet helemaal ‘mijn tempo’.

In no time zijn de 90 seconden rust alweer voorbij en ik begin aan de 1.00 mtr lap. Ik loop bijna niet met metronoom en vreemd genoeg loopt deze lap eigenlijk weer heel gemakkelijk en ik klok af op streeftempo. Tot nu toe lig ik dus nog netjes op schema met mijn streeftijden.

Eindelijk kan ik een slokje nemen maar dat is een beetje haastig allemaal want ik heb maar 5 seconden om een slokje te nemen voordat het signaal alweer klinkt. Ik vertrek en ik denk dat ik iets te snel weg ging. Ineens staat er rem erop. Althans zo voelt het. Maar een tijdje geleden voelde het ook niet lekker na 231 meter en gaf ik er de brui aan, deze keer wil ik gewoon even doortrekken en kijken hoe het daarna loopt. Het blijft voelen alsof de rem erop staat. Vorige week ging het veel lekkerder! Maar aan het einde kan ik toch nog even doortrekken en versnellen voor een redelijke eindtijd. 3 seconden langzamer dan vorige week. Mmm.

Ik ben niet moe maar het voelt allemaal een beetje onbevredigend als ‘net niet’. Had ik nou gewoon lekker moeten scheuren op deze (kortere) laps? Eigenlijk is dat niet de bedoeling en al helemaal niet de week voor een marathon. Ik denk dus dat het op zich OK was, ook al voelde het raar.

Volgende week is deze training weer wat aangepast richting de marathon en zal ik geen 800 mtr meer lopen om niet meer in die zone uit te komen. Ook is de totale afstand dus veel korter, want ik loop alleen een 2.000-tje, een mile en een 1.000-tje en dat is het dan.

Gek idee dat de schema van 15 weken er ineens alweer bijna op zit. Zaterdag doen we een soort generale repetitie met een ratio en tempo dat ik volgende week ook wil gaan lopen. Dat tempo is bijna gelijk aan de trainings tempo’s van de afgelopen lange duurlopen, de ratio is iets anders maar zou ik theorie makkelijker moeten lopen. De tijd zal het leren, zaterdag gaan we dat uitproberen.

Zo ver is het nog niet! Ik loop mijn easy mile weer uit en daarna de cool down. De zon schijnt inmiddels en het is al redelijk warm. Ztje hijgt als een postpaard en waggelt met me mee. is ze nou wel in orde? Ze was heel blij en vrolijk tijdens de run en maakte veel contact. Maar nu doet ze wel erg zielig. Misschien moet ik haar donderdag maar thuis laten als ik mijn tempotraining moet doen. Dan kan ik iets later beginnen om te wennen aan een iets warmere temperatuur en heeft zij een rustdagje extra.

Gegevens:

* 11 km
* temp 18

sep 175 km – 2014 totaal 2.207 km

**15.09.2014 – roeibanen – 7M – totaal 13,5 km**

Het is maandag dus weer een MAF rondje op het programma net zoals elke maandag. Vorige week ging dat goed, maar was de afstand iets langer dan vandaag. Vandaag was het weer een 7 mile rondje, en dat liep ik al eerder in de slagregen een paar weken geleden. Grappig genoeg zijn de MAF rondjes nooit helemaal te vergelijken en moet je echt kritisch kijken naar de hartslag, de afstand en andere factoren zoals het weer (is het warm, staat er wind etc).

Vandaag was het geen gek weer, niet te warm, beetje mistig nog en uiteindelijk een zonnetje. Bijna windstil dus geen verschil tussen de heen- of terugweg.

Eerst dus maar eens lekker warmlopen dan!

klik voor groot

Er hangt nog een beetje mist en de opkomende zon geeft een prachtige oranje gloed. Ook weer veel ganzen en andere vogels op en rond het water!

Maar na ruim 800 meter zullen we toch eens moeten beginnen met onze MAF ronde, dus geen foto’s meer en even lekker lopen dan maar. Ik ga van start de metronoom. Dat loopt aardig en ik probeer bewust echt een beetje weg te blijven van de 138 (maximale MAF frequentie) zodat ik lekker loop en een beetje ruimte heb aan het einde met eventueel oplopende hartslag. Ik loop naar het einde van de baan, en besluit alleen de banen vandaag te gebruiken. Ik heb geen zin in gedoe met honden onderweg die ineens weer een hoger HF waarde geven in mijn lijstje.

Terug over de andere baan en al snel zit de eerste 5 km er alweer op. Makkie en we rommelen lekker door. Maar die metronoom irriteert me eigenlijk en ik besluit het ding uit te zetten. Lekker alleen pacen op ademhaling en ondertussen kijken naar de hartslag. Het alert staat ook op 138 maar dat wil ik niet eens horen!

Ik loop met een ademhaling van 2 stappen in en 3 stappen uit of soms 2 stappen in en 4 stappen uit. Het gaat dan bijna automatisch allemaal en het loopt heerlijk. Toen ik over de baan weer terug liep, vond ik het bijna jammer dat ik nog maar een stukje over de andere baan zou ‘mogen’ en dat de training dan alweer ten einde zou zijn. Loop ik nou werkelijk gewoon fluitend een 13 km rondje met lage hartslag zonder enig verval en zonder gedoe? Dat is toch opmerkelijk!

Ik sla weer af en ga de baan weer op voor het laatste stukje. Mijn tempo is prachtig en mijn hartslag is geweldig gebleven. Helaas kwam ik wel degelijk een hondje tegen die vanaf de parkeerplaats helemaal de berm ging oversteken om op ons af te rennen.

Als de kerntraining erop zit, klok ik af. Ik ben tevreden. Gek toch dat je totaal niet vermoeid bent van deze training. Dit is zo goed voor het lichaam. Lage hartslag, vlak en rustige ademhaling. Top!

Woeffie gaat lekker snuffelen overal en heeft het reuze naar haar zin zo op het stukje cool down terug richting de auto. Ik ook want ik geniet van de vogels en maak nog een kiekje van woef in het zonnetje dat inmiddels al lekker schijnt.

Ik ben tevreden en na ruim 13,5 km zijn we weer terug bij de auto. Makkie. Op naar de volgende run.

Gegevens:

* 13,8 km
* temp 16

sep 164 km – 2014 totaal 2.196 km