Maandelijks archief: december 2013

31.12.2013 – sandpit – 10,5 km

31.12.2013 – sandpit – 10,5 km

Vandaag een kort rondje na de 36,5 km run van eergisteren. Overigens voel ik dus werkelijk niks, en ik was graag gisteren gaan lopen, maar dat leek me niet verstandig. Een rustdagje is immers ook belangrijk. Vandaag werd het ineens mooi weer en ik maakte de vergissing om te gaan lopen in de Sandpit. Ik had natuurlijk langs het meer bij Bonawe moeten gaan lopen vanwege de vergezichten, maar mijn plan was echt even een kort rondje en door het bos zou prima zijn. Vooraf wel even dubben…. wordt het de Glen vanwege het mooie weer? Dan zou ik de nieuwe tarmac schoenen aan kunnen, of wordt het een rondje bos of stenen? Dan liever de Bondi of trail schoenen.

Klik voor groot

Toen ik naar de Sandpit reed zag ik al dat het een foute beslissing was want de zon was achter de bergen verdwenen aan die kant. Dom dom. Maar ik dacht snel thuis te zijn met dit rondje, en dat was de reden dat ik hiervoor koos. Ik ben immers niet alleen en eerst ruim een half uur rijden naar Bonawe is weer erg lang.

Vol goede moed dus op pad voor mijn kleine, doch lastige rondje met klimwerk bij het begin van de route. Omdat ik een lusje eraan vast wilde maken begon ik iets te rustig want gaandeweg wilde ik eigenlijk gewoon eerst het 5 km rondje afmaken en kijken hoe snel ik dat kon doen. Tsja, als je dan bij het relatief dalende stuk niet opschiet, dan loop je dat nooit meer goed. Maar goed, ik loop nu ook weer met de zware rugzak en vond het weer warm. Voor de grap zou ik een rondje zonder rugzak en zonder jack moeten doen en moeten kijken of dat uitmaakt. Maar ik mag niet mopperen, want ik heb wel alles geklommen zonder stoppen.

klik voor groot

Na het korte rondje toch nog maar even doorgesukkeld naar Barcaldine forest voor een minilusje eraan vast. Dat blijft een raar stukje daar met die ommuurde camping. Jakkie. Verder ook geen mooie uitzichten of iets dergelijks dus eigenlijk een beete gemiste dag.

Gegevens:

* afstand: 10,5 km
* 353 hoogtemeters
* temp 5

december 232 km – 2013 totaal 2.071 km

29.12.2013 – assignment 3: glen lonan/loch etive – 36,5 km

**29.12.2013 – assignment 3: glen lonan/loch etive – 36,5 km**

Vandaag weer een lange route op het programma. Ik had gels besteld bij Wiggle maar die zijn blijkbaar zoekgeraakt ofzo en dus konden we gisteren nog naar Oban om gels te kopen. Gelukkig vonden we een winkel die ze verkocht, zelfs de gels die ik normaal ook gebruik, dus was ik blij. Ik kan echt niet eten onderweg en met de gels kom ik redelijk goed uit. Zeker nu ik de gels in de softflasks doe van te voren. Echt ideaal, dat had ik eerder moeten doen/weten. Geen geklooi meer met losse gelletjes en papiertjes die plakkerig zijn en die je nergens kwijt kunt onderweg. Niet meer iets open hoeven scheuren met de tanden. Op deze manier kan je ook gewoon een slokje nemen en hoef je ook niet meer een heel gelletje te gebruiken. Gisterenavond was de taxi al gebeld om me om 9.30 op te halen bij het huis. De kosten: maar liefst 25 pond. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken en vanmorgen was ik al vroeg klaar met alles. Spulletjes bij elkaar gelegd, woeffie verzorgd en dus wachten op de taxi. Altijd toch weer en beetje spannend zo, want het zou best lang zijn en terugkeren is er natuurlijk niet bij. Het weer zag er redelijk uit, veel minder wind dan de vorgaande dagen en het leek niet hard te regenen. Misschien zou het zelfs wel droog worden/blijven!

Woef was er in ieder geval al klaar voor en lag voor de deur te wachten. Zonder haar vertrekken zou geen optie zijn!

Klik voor groot

De taxi is keurig op tijd en waf en ik stappen in voor vertrek.
De rit duurt niet erg lang. Kan je nagaan hoe duur de rit is op deze zondag! Grappig genoeg was het vorig jaar ook 29 december dat ik dit rondje op deze manier deed, alleen dat wat korter (25 km).

Meteen bij het hotel aan de weg laat ik me afzetten deze keer. Vorig jaar reden we een stukje de Glen in, maar ik weet dat ik alle kilometers nodig zal hebben. Sterker nog: voor een volgende keer is het zelfs beter om links af richting het dorp te aan en me bij de furnaces af te laten zetten om wat extra’s te hebben. Maar goed, ik deed het nu eenmaal zo deze keer. Ik zette de Spott aan, klooide wat met mijn foon en al snel waren we op pad.

klik voor groot



Het liep eigenlijk allemaal heel voorspoedig en ook al had ik deze weg recent met de auto gereden, ik vond het wel meevallen qua klimwerk. Dat komt vooral door het feit dat de weg glad en verhard is denk ik. De route langs Loch Etive was natuurlijk een en al rotsen en scherpe rollende stenen. Dan moet je exra oppassen en dat kost allemaal exra energie.

Maar het landschap trok snel aan me voorbij. In de lucht werd ik vaak vergezeld door een roofvogel. Herkenbaar aan het krijsende en snerpende geluid. Soms zag ik er eentje vliegen. Erg fraai. Grappig genoeg liep ik al snel langs het pad waar ik een paar dagen geleden in ben gegaan bij mijn verrassingsrondje vanaf Fearnoch. Nu wist ik dus dat ik daar het bos in zou kunnen. Nog steeds wel een optie voor een lange run, parkeren in Fearnoch, via het pad naar de Glen en door de Glen naar het huisje lopen. Vanaf daar terug over de weg (7 km). Volgend jaar misschien een mogelijkheid. Glen Etive lijkt me ook wel gaaf, ook al zou ik daarvoor een heel eind moeten rijden.

Het landschap is heel weids. Echt jammer dat het niet mooier weer was. Op een gegeven moment kletterde de regen ook naar beneden. Niet erg, want ik had de goede kleding aan en woef zou ook niet nat worden in haar opvallende tankie, Geen nood dus en het leek ook weer op te klaren (wat het ook al snel deed).

klik voor groot

Al snel ontmoetten we de Schotse Hooglanders die geinteresseerd naar dat rennende gele ding staarden.

klik voor groot

Helaas kreeg ik de meeste hekjes naast de wildroosters niet open, maar inmiddels kan woef deze roosters wel oversteken in tegenstelling tot de roosters bij het Loch. Ik wacht dan rustig af wanneer zij er langzaam overheen stapt. Voorzichtig, voetje voor voetje. Maar het lukt, en ze zakte nergens doorheen gelukkig. Het scheelt een stuk als ik haar niet steeds hoef op te tillen.

klik voor groot

Veel te snel naar mijn zin liepen we alweer richting de brug. Connel Bridge is een oude spoorbrug die over Loch Etive gaat. Best een imposant ding, maar het zou ook betekenen dat ik over enkele kilometers al bij het huisje zou aankomen.

klik voor groot

S. stond me buiten al op te wachten en maakte een foto tegen de zon in. Inmiddels was het lekker weer geworden! Ik gaf snel de hond aan hem kreeg een nieuwe softflask met 1 gelletje en ik vervolgde weer mijn weg voor de rest langs Loch Etive. Woef moest zielig thuisblijven en later hoorde ik dat ze heel onrustig was geweest en veel had zitten jammeren

Het was nog best even puzzelen in gedachten hoe ver ik moest lopen om de kilometers af te maken. Tot het kerkje zou te kort zijn….

klik voor groot

Tot de priory dan? Ik snapte er niets van want ik had van te voren alles nagemeten op afstandmeten.nl. Ik besloot bij 29 km om te draaien naar het huisje. Dat zou genoeg moeten zijn en ik kwam ook alleen maar in een klim en daal stukje. Grappig genoeg liep de terugweg dus op rolletjes en ik was vor mijn gevoel in een oogwenk weer bij het klimmetje in de bocht. Vreemd dat het mentale dan toch meespeelt. Onzekerheid over de route en de afstand op de heenweg, terug gewoon lekker lopen en met een doel lopen. Namelijk het huisje met een warme douche! Overigens was het mooi weer geworden dus ik bofte enorm weer.

Toen ik vlakbij het huisje was, zag ik dat S en woef al buiten stonden. Dat is nog eens een ontvangst! Woef had lekker haar auto coat aan en was helemaal wild.

En voor S. zat de rustige middag er ook weer op. Nou zou hij eerst mijn enthousiaste verhalen weer moeten aanhoren over deze loop…..Op naar de volgende run!

Gegevens:

* afstand: 36,5 km
* 760 hoogtemeters
* temp 8

december 220 km – 2013 totaal 2.060 km

review: schoenen: Hoka One One

**review: schoenen: Hoka One One**

Inmiddels loop ik alweer een paar honderd kilometer op Hoka schoenen. Aanvankelijk op de Bondi B, inmiddels is de renstal uitgebreid.
Uit de ultra wereld had ik al eens verhalen gehoord over ‘Hoka’. Op de plaatjes zien de schoenen er achterlijk uit, alsof het hoge moonwalkers zijn. Ik had er weinig fiducie in maar toen ik ze alsnog hier in Nederland kon passen, besloot ik de gok maar eens te wagen dan. Ik liet een maat 10,5 US (heren) komen en probeerde ze rustig uit in huis. De maat lijkt aardig overeen te komen met de maatvoering van Asics en Brooks.

lees verder

27.12.2013 – fearnoch/glen lonan – 13,5 km

**27.12.2013 – fearnoch/glen lonan – 13,5 km**

Gisteren was ik aan het kijken op de ordnance survey kaarten (1:25.000) en zag vanuit Fearnoch Forest een paadje richting Glen Lonan. Grappig genoeg weet ik ook zeker dat er een paar jaar geleden nog een fietsroute liep vanuit het bos richting de Glen. Maar inmiddels bestaat dat niet meer. Zou je er dan niet meer kunnen komen misschien? Gisteren met de auto door de Glen gereden. Altijd leuk om te kijken, en ook om te kijken of er Schotse Hooglanders staan. Fotogenieke dieren! We zagen weliswaar een soort pad inderdaad ergens vanuit de Glen weer het bos ingaan maar het zag er niet aanlokkelijk uit om te proberen. Dat zou ik dan wel hardlopend gaan doen. En zo zat ik dus met de kaart in de hand de route uit te zetten. Vrij nauwkeurig op de kaarten, want ik had de tiles al aangeschaft, zodat ik op de laptop de route vrij precies aan kon geven. Die sloeg ik op als .gpx voor de teasi en als .tcx voor de Garmin. Zo, de route was klaar en ik was erg benieuwd of het me zou lukken om vanuit het bos de Glen in te komen en weer terug. Altijd weer spannend zoiets nieuws.

Ik was ook erg benieuwd hoe het met woef zou gaan en of ze mee zou kunnen. Vanmorgen was ik daar nog niet zeker van. Toen ik wondpoeder op het pootje wilde strooien, zag ik ineens dat de klauw anders eruit zag. Ik voelde nog eens goed en keek nog eens. Verdomd, het leek alsof het toch wel los zat nu met nog een friebeltje ergens vast. Dat zou betekenen dat ik misschien het klauwtje er wel af zou kunnen krijgen zodat ze niet meer ergens achter kan blijven hangen nu of pijn zou hebben als er iets tegenaan zou komen. Want dat leek nu het grootste probleem, ook bij gaan liggen op haar bedje etc. Soms viel haar tijger erop en dat deed duidelijk erg pijn. Doodstil zat ze naast me toen ik aan het kijken was. Uiteindelijk met een scherp schaartje het restje doorgeknipt. Geen piepje niks! Daarna duwde ze heel hard haar hoofd tegen me aan. Dat was duidelijk prima zo! Geen bloed meer niks en ze liep als een kievit. Wow, geweldig nieuws want ik zag het er al van komen dat we uiteindelijk toch het klauwtje weg zouden moeten laten halen omdat het zo raar stond. Maar nu zit er dus een minuscuul stompje dat voorlopig even niet meer voor problemen zal zorgen en totaal pijnloos is! Super nieuws. Ze zou dus ook gewoon mee kunnen en geen steen of tak die haar meer pijn zou kunnen doen.

Tegen 10.30 geef ik haar vast een deel van de 12 uur maaltijd omdat we dan op pad zouden zijn. Ik besluit me om te gaan kleden. Maar de tijd tikt rustig door terwijl ik wat zit te rommelen nog op de computer en het wordt later en later. Uiteindelijk ben ik dan eindelijk toch klaar om te gaan, omgekleed en wel. Op dat moment klopt de postbode aan. Met de spullen voor woef en mijn nieuwe schoenen. Tsja. Hahahaha even alles bekijken natuurlijk!

Gauw het jasje aangetrokken. Dat is lekker groot en gaat straks mee voor na de run in de auto. De tankie in knalgeel zit ook prima. Deze is wel groot genoeg en ik kan gemakkelijk het geval aantrekken en weer uittrekken. Ze vindt het duidelijk prima. Maar omdat ik ook een Hurtta bestelde, besluiten we even af te wachten totdat die komt, voordat ik beslis of ik de tankie ook ga houden.

Dan de schoenen. Ik besloot om zwel de Mafate 3 als de Stinson trail te laten komen. Ze blijken allebei heerlijk te zitten. Wel totaal andere schoenen. De Mafate 3 lijkt voor nu eigenlijk misschien nog niet nodig. Dat is meer voor technisch nog lastiger terrein denk ik, hoewel het me super lekker lijkt om zo ongestoord zonder angst om grip te verliezen te kunnen lopen. Maar ze zijn wel een stuk groter en zwaarder dan de Bondi of de Stinson. Ik stap nog wat heen en weer op beide schoenen en trek ineens het kaartje van de Stinson af. Die worden het en ik ga ze lekker meteen uitproberen. Dan komt ineens de kerstman van het dak en zegt dat ik de schoenen onder de kerstboom krijg. Wow, dat is helemaal super. Dank je wel kerstman!!! Dat word dus dubbel genieten straks op de wandeling en al snel ben ik eindelijk op pad met woef en haar nieuwe jasje en voor mezelf met de nieuwe schoenen.

Omdat het werkelijk klettert van de regen besluit ik bij de brug om te keren op de tankie voor woef op te halen. Als de kerstman schoenen voor mij koopt, kan ik wel een tankie voor woef kopen en ik besluit dus de tankie te houden en meteen te proberen. Dan zijn we eindelijk op pad!

Klik voor groot

Het regent werkelijk pijpenstelen als we onderweg zijn. Ik kom een groepje wandelaars tegen die totaal zijn ingepakt tegen de regen. Woef en ik lopen rustig door. Waf lijkt tevreden in haar tankie en ik vind het erg handig dat ze zo lekker opvalt!

De eerste paar kilometers zijn bekend terrein dus ik kan lekker lopen zonder op te hoeven letten waar ik heen moet. De navigatie doet het prima, en gaat van start meteen vanaf het begin. Heerlijk ding is het toch en het loopt zoveel lekkerder met een goede kaart. De garmin 910 doet het ook prima overigens en geeft netjes de route aan met een lijntje maar een kaart is echt fijn(er).

Uiteindelijk weet ik dat ik ergens naar links zal moeten en pak ik de navigatie erbij. Ik zie netjes waar ik links moet en vanaf daar wordt het spannend want ik heb dus geen idee wat me te wachten staat. Het is wel erg mooi, maar het waait hard en het gaat redelijk op en neer. Uiteindelijk maken we maar 470 hoogtemeters maar dat is toch niet heel weinig. ik begin er al haast aan te wennen.

klik voor groot



Ergens ligt een boom over de weg maar daar kan ik makkelijk langs. Verderop kom ik ineens in een dichter bos en dat voelt niet fijn. De wind waait keihard en ik kijk steeds om me heen of er niks valt of door de lucht waait. hum… dit heeft niet echt mijn voorkeur, bij wind loop ik niet door een bos maar altijd op brede wegen zonder bomen die op mijn kop kunnen vallen.

Tot overmaat van ramp ligt er ineens een enorme boom over de weg waar ik bijna niet langskom. Ik kijk op de kaart en zie dat ik bijna bij de Glen zou moeten zijn. Ik wil niet terug, maar ik voel me opgejaagd door de wind en de krakende bomen. Ik wil erlangs, ik wil naar de open Glen! Ik maak niet eens een foto omdat ik gewoon weg wil. Maar geloof me, het was een enorme boom waar woef ook even over na moest denken hoe ze daar langs of onderdoor moest. Uiteindelijk lukt het, en vervolgen we snel onze weg. Hup hup, nog een stukje. Ik heb geen idee waar ik terecht ga komen natuurlijk.

Maar ineens zie ik al open ruimte. Daar is de Glen! En ik zie ook water. Veel en snel stromend water en ondergelopen velden. Maar heb ik geen trail schoenen aan? Die kunnen dan meteen eens even getest worden en vol goede moed denderen we gewoon door het water heen, op weg naar een soort plank met gaas die over het stromende watertje ligt. Woef vindt het allemaal prima en neemt het water en niet de plank.

klik voor groot

Maar aan de overkant wacht ons nog een lekker stuk modder en water over een veld. Dat gaat ook prima en na even zijn we al op de weg door de Glen. Mijn schoenen zien er niet meer zo nieuw uit!

We lopen een stuk over de weg en ik ben erg benieuwd of ik de weg straks weer het bos in zal kunnen vinden. Ik heb de navigatie in mijn hand en ik wacht maar gewoon af. Ik heb wind mee in de Glen en dat is maar goed ook want het waait keihard. Straks weer door het bos maar dat is een korter stukje dan de heenweg. Als ik een signaal krijg van de navigatie ben ik even de weg kwijt omdat ik niet precies zie waar ik eigenlijk een moet. Als ik op de telefoon kijk, waar ik op de nauwkeurige kaarten ook de route heb ingetekend, zie ik op detailniveau zelfs de huizen en kan ik dus heel makkelijk de weg vinden die ik moet hebben en al snel zijn we weer op pad. Super!

Ik loop het bos weer in en zie op de navigatie dat het niet meer heel ver is richting het punt waar ik van de bekende weg ben afgeslagen voor de extra lus. Vanaf daar weet ik het wel en kan ik de navigatie weer wegbergen. Overigens piept de navigatie braaf bij elke bocht en afslag dus dat ding werkt prima.

Even klimmen naar het uitzichtspunt en nog even wat kiekjes maken dan maar. Woef vindt de tankie nog steeds prima.

Klik voor groot


Na het uitzichtspunt loopt de weg heerlijk naar beneden. Dat gaat prima op de schoenen. Ik geniet maar ik denk dat de meeste mensen denken dat ik een beetje getikt ben zo in de regen. Maar eigenlijk merk ik het niet eens echt. Als ik door Fearnoch loop, houdt iemand me staande die wil weten wat voor hond ik bij me heb en wat ze aanheeft. Dat lijkt haar ook wel wat voor haar wire haired pointer. Dat snap ik! Na dit korte intermezzo lopen we gauw verder want het is en blijft erg nat!

Als we bij de auto komen, springt woef gauw erin. Ik voel onder de tankie en…. droog! Grappig wat ik dacht eigenlijk dat het doornat zou zijn. Het geval gaat heel gemakkelijk uit, ik droog haar kop en voeten af en trek de coat over haar heen. Dat vindt ze duidelijk zalig.

klik voor groot

Tevreden en voldaan rijden we naar huis terwijl de regen op de ruiten klettert. Woef lekker droog en warm, ik inmiddels ook want ik trok gewoon alles uit tot op mijn thermohemd en trok een lekkere droge hoodie aan. Op naar de volgende run!!

Gegevens:

* afstand: 13,5 km
* temp 8 – regen en wind

december 184 km – 2013 totaal 2.024 km

25.12.2013 – bonawe (loch etive) – 17,5 km

**25.12.2013 – bonawe (loch etive) – 17,5 km**

Vandaag een rondje weer aan de andere kant van Loch Etive waar ik al eerder liep maar niet verder kon. Toen ik daar liep, ging ik voorbij een afslag richting een piertje. Daar ben ik toen niet geweest en het leek me nu een mooi doel voor de run van ongeveer 17 km.

Toen ik naar de startplaats reed, kwam ik langs het kerkje aan het meer. Een prachtige plek en nu erg druk vanwege de kerstmis die gehouden was. Veel mensen buiten die elkaar gedag zeiden. Het was zowaar droog geworden en de wind is ook iets gaan liggen. Helemaal geen al te slechte dag om te lopen, hoewel het vast weer zou gaan regenen.

Bij de start dus maar gauw op pad. Eerst even warm lopen dan en al snel waren we op gang. Wat was het weer mooi. Deze keer lag er een dun laagje sneeuw op de bergtoppen. Helaas geen helder weer met blauwe lucht maar – ondanks dat het niet echt te zien is op de foto’s – het was erg mooi om van te genieten.

Niet al teveel foto’s dus deze keer, want ik had de vorige keer al veel geschoten.

Klik voor groot


Al snel kwamen we bij het hek dat naar de grote open vlakte zou voeren. Daar voel je je heel klein tussen de machtige bergen en het meer aan de rechterhand. Woef vond het allemaal prachtig maar toen ik toch even stond te genieten en een foto wilde maken zat ze ineens voor me met een poot omhoog. Overal bloed! Ik schrok me kapot en bukte snel om te inspecteren wat er aan de hand was.

Klik voor groot

Klik voor groot

Kennelijk had ze haar klauwje uitgescheurd. Ergens achter blijven hangen blijkbaar. Jakkie. En nu? Ik besloot even een paar foto’s te maken en te zien wat ze zou doen, of ze uberhaupt verder zou kunnen lopen.

Klik voor groot


Eigenlijk liep ze normaal en toen ze een takje pakte, besloot ik door te lopen. Er was immers niets ‘kapot’ en als ze geen pijn zou aangeven dan zouden we wel verder kunnen lopen. Ik bedacht wel wat ik gedaan zou hebben als ze nou iets ernstigs had gekregen. Zou ik haar kunnen tillen? We waren ongeveer 6 km op weg, dus ik zou haar dan 6 km moeten dragen. Zou dat lukken? Ik heb wel schoentjes in mijn rugzak voor de zekerheid, maar niks als een rolletje verband ofzo. Ook niet handig eigenlijk en aangezien een mini ehbo kit verplicht is op de eerstvolgende ultra, besluit ik dat dan maar snel aan te schaffen en vast in de rugzak te doen. Je weet maar nooit en bovendien hoort het er straks toch ook in. Ik loop niet voor niets op alle afstanden nu met de rugzak om te wennen.

We liep verder en ik lette goed op of ik enig teken van pijn of ongemak zag. Eigenlijk niet dus ik besloot verder te lopen. Het lopen zelf ging super makkelijk. Ik oefende met de RWR ratio en met ademhaling. netjes 3/2 en als ik even moest klimmen eventueel opschakelen naar 2/1 en weer terug naar 3/2. Dat ging allemaal erg makkelijk en ik had het gevoel dat ik uren door zou kunnen lopen.

Op een gegeven moment kwam ik bij het afslagje waar ik naar het piertje zou kunnen lopen. Ik was benieuwd waar dat pad me zou brengen want ik was er nog nooit geweest. Ik was wel verrast dat ik al zo snel op dat punt was aangekomen! Ik scharrelde over gras en plassen en voor het eerst kregen de Hoka’s de vuurdoop van diepe plassen en water. Ik besloot dan maar gewoon te lopen alsof ik op de ultra was en door alles heen te denderen. Dat ging verrassend goed eigenlijk. De schoenen lopen redelijk makkelijk ook weer leeg dus je loopt niet met zware dozen aan je voeten.

Eerst even over een raar smal pad met stenen bedekt onder de blaadjes. Even goed oppassen dus voordat ik ook nog gewond raak onderweg. Op een gegeven moment kom ik bij de hangbrug. Onder de brug stroomt het water keihard naar het meer. Ik zet een stap op het hout dat er rot en zacht uitziet. Hij slingert ook nog. Nah, daar ga ik maar niet overheen. Maar tot mijn verrassing zie ik ineens een bruin bolletje langs me lopen en steekt woef de brug al over. Ze staat blij aan de overkant te kwispelen en vraagt zich af waar ik blijf. OK dan maar, we zijn hier nu toch.

Klik voor groot

Na de brug lopen we over een weiland en zie ik in de verte een huisje. Het is ontzettend mooi hier zo met de bergtoppen met het laagje sneeuw en de groene bomen in de verte. Ook hier erg nat maar het loopt prima. Het weer is helemaal opgeklaard en het is echt geweldig.

klik voor groot


Geen idee waar het piertje is, maar ik wil eigenlijk niet dat woef met die open poot tot haar schouders in het water zakt dus ga ik maar terug. Ergens was het piertje dus maar ik vond het al prachtig zo. Terug naar de hangbrug dan maar!

Woef vindt het geen probleem en loopt rustig twee keer heen en weer omdat ik een kiekje wilde maken.

Klik voor groot

Ik ben verrast dat ik alweer op de terugweg ben en loop genietend weer het stuk door het bos. Het zonnetje schijnt maar op het moment dat ik blij denk dat het gaat meevallen, scheurt de hemel open en vallen enorme hagelstenen uit de lucht. Au dat doet zeer en woef vindt er ook niks aan. Ik zet mijn buff weer op en trek alles zo ver mogelijk over mijn wangen om de hagelstenen weg te houden. Ook de handschoenen gaan weer aan. De rainsleeves had ik onderweg al uitgedaan omdat het zo warm voelde, en die kunnen nu niet meer aan. Ik ben zeiknat en ook woef ziet er verwilderd uit met haar lange haar. Omdat het donker wordt en ik bang ben voor onweer, besluit ik wat sneller te lopen. Alles voelt prima, dus er is geen probleem en ook woef lijkt goed te lopen ondanks haar gewonde pootje.

Ik kan nergens meer foto’s maken en hobbel lekker terug. Uiteindelijk wordt het weer droog zodat we redelijk droog bij de auto aankomen. Ik ben niet ontevreden over de gemiddelde tijd en alles voelt prima.

Op naar de volgende ronde!

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 17,5 km
* temp 6

december 170 km – 2013 totaal 2.010 km

23.12.2013 – sandpit – 5,5 km

**23.12.2013 – sandpit – 5,5 km**

Vandaag net voordat het donker zou worden een kort rondje met woef. Het waaide werkelijk keihard hier en het regende pijpenstelen. Maar aangezien woef toch naar buiten zal moeten, trek ik dan ook mijn renkleren maar aan. Vandaag kwam het jasje voor woef, maar dat was helaas te klein. Die gaat dus weer terug en om er nu van af te zijn bestelde ik een Hurtta coat en van Equafleece weer opnieuw de juiste maat Tankie en coat voor in de auto na het lopen. Die coat voor in de auto zal prima zijn, want die dragen de honden van de fokster ook na de jacht en na lang buiten zijn in de regen. Qua regen gebeuren moet ik het maar even afwachten of er nu iets komt dat geschikt lijkt.

Vandaag dus nog even bloot naar buiten voor woef! Ze had alleen een opvallend dekje even om zodat ik haar zou kunnen zien in de schemer en ze ook niet als hert aangezien kon worden.

Toen ik onderweg was, merkte ik dat ik mijn horloge vergeten was. Stom zeg. Niks aan te doen dan maar niet zien hoe snel of langzaam ik zou lopen. Bij aankomst regende het nog steeds heel erg hard, dus gingen we snel op weg. Ik zette voor de zekerheid een app aan die ik op de telefoon heb staan en hoewel ik geen verbinding heb daar, hoopte ik dat er misschien toch iets opgenomen zou worden van de route. Dat lukte prima, en na de run kon ik weer mooi alles overzetten.

Overigens had ik het onderweg weer ontzettend warm. Zou het de nieuwe Falke pet zijn? Die heb ik afgezet onderweg en dat voelde een stuk beter. De mouwen waren natuurlijk fijn maar ook vrij warm met het jack eroverheen. Ik zal toch eens beter moeten nadenken als ik sneller wil lopen en het niet erg koud is want dit is niks zo.

Het zicht op de besneeuwde bergtoppen was prachtig maar helaas was het te laat al voor een foto.

Geen idee of de run wel of niet goed ging, dat zie ik morgen wel weer, dan zal ik nog een klein rondje hier doen.

Gegevens:

* afstand: 5,5 km
* temp 5

december 153 km – 2013 totaal 1.993 km

21.12.2013 – inverawe (loch etive) – 28,5 km

**21.12.2013 – inverawe (loch etive) – 28,5 km**

Vandaag stond er weer een langer rondje op het programma. Ik had een route uitgezet van ongeveer 28 km. Maar door een beetje valse start in de ochted was ik vrij laat pas klaar met alles en op weg voor de run. Wel goed voorbereid met de route in de garmin en in de teasi. De rugzak gevuld met water, gelletjes, hoofdlamp, geld en schoentjes voor woef voor het geval dat ze toch iets kapot zou lopen. Ik hoopte maar dat ik de juiste kleding had gekozen voor deze dag die er niet eens zo slecht uit zag. Het was droog maar wederom erg winderig.

Eerst maar eens op weg en na ruim een half uur draaide ik de parkeerplaats op van de smokery waar ik even iets wilde halen, even naar het toilet zou kunnen en zou kunnen vragen of de weg die ik wilde lopen geschikt zou zijn. Lacherig vertelde een andere bezoeker dat het weliswaar erg mooi was maar wel wat op en neer zou lopen. Wist ik veel. Ik had eigenlijk geen idee waar ik zou gaan lopen maar ik had er wel zin in. Een totaal nieuwe route dus kom maar op!

Ik zou kunnen parkeren even verder op de route, dus ik sloeg de weg in naar Inverawe forest. Toch vreemd dat we hier al jaren komen maar nog nooit hebben gekeken wat dit zou zijn!

Toen ik parkeerde kwam er net iemand met zijn hond teruglopen. Helemaal ingepakt en lekker warm aangekleed. Ik waaide bijna weg toen ik uitstapte en was blij dat ik mijn sleeves ook had meegenomen. Die trok ik dan toch maar aan voor de start. Ik was blij verrast bij de aankomst op het parkeer terrein want het zag er al veelbelovend uit!

De wandelaar met de hond wees me ook nog eens het juiste pad op en met de Teasi in de hand ging ik op weg. Het was echt prachtig. Wel wat koud zo met de wind en een verdwaalde regendruppel. Overigens zou het meteen daarna opklaren en verder droog blijven.

Langzaam wandelden we even een stukje omhoog en ik probeerde de Teasi zo ver te krijgen dat de start van de route ook gewoon begon. Daar heb ik altijd een beetje moeite mee, maar dat ligt aan mij en niet aan het ding. Uiteindelijk lukte het ook gewoon en kon ik eindelijk eens lekker om me heen kijken. Wat was het mooi! Ik begon snel met lopen want ik was benieuwd wat ik allemaal te zien zou krijgen. En het probleem begon al snel, want alles was werkelijk prachtig. Op de foto’s komt het allemaal niet zo erg uit maar het is echt schitterend en met iets lichter weer al helemaal. Al snel liet ik de coniferen achter me en werd het water van Loch Etive zichtbaar. Verderop had ik zicht op Ben Cruachan waar de sneeuw helaas net weg was!

Klik voor groot




Loch Etive is dus bijna steeds in beeld net zoals bij de route over Bonawe waar ik vorige week liep, maar dan nu van veel hoger af en met hele mooie vergezichten. Grappig dat ik nu aan beide kanten van het meer heb gelopen. Dat het zoveel hoger was, heb ik dus gemerkt want aan het einde van de rit stonden er 1200 hoogtemeters op de teller en dat voelde ik ook wel toen ik terug kwam! Het pad liep vervolgens angzaam weer naar beneden met zicht op Ben Starav en Beinn Trilleachan. Ik ging dwars door Allt Criche en zag de river Noe.

Klik voor groot







Bij het eerste wildrooster moest ik woef optillen. Dat vond ze niet echt geweldig dus bij het twedee rooster wankelde ze er al overheen voordat ik er erg in had. Dat ging dus mis want ineens viel ze met haar achterpoten erdoorheen. Logisch, want dit was een vervelend rooster met hele brede tussenstukken. Alle andere roosters heb ik haar dus weer getild behalve bij de overgangen waar het hekje toevallig open kon of ze er op een andere manier langskon.

Ik schoot aanvankelijk niet zo op omdat het zo ontzettend mooi was. Om elke hoek een ander vergezicht, echt zoals je je het land voorstelt met bergen, een meer en vergezichten met een slingerende weg. Ik had toen al wel kunnen bedenken hoe zwaar de terugweg zou worden, omdat de weg dan weer lekker omhoog zou lopen.

Het stuk open vlakte was enorm winderig maar ook bijzonder. Ik dieselde vrolijk door en kwam uiteindelijk bij een riviertje dat ik over kon steken. Daarna sloeg het pad rechtsaf langs het water. Een heel ander terrein en ineens zag ik allemaal herten rennen. Prachtig!

Omdat Garmin steeds riep dat ik off course was, wat niet zo was, zette ik de navigatie maar uit en keek ik af en toe op de teasi. Niet zozeer vanwege de weg, maar wel om te zien hoe laat ik bij het eindpunt zou zijn. De terugweg zou wel sneller gaan (dacht ik toen nog), omdat ik heel wat foto’s had gemaakt op de heenweg). Handig is het wel dat je kunt zien wat de aankomst tijd is, omdat je nu eenmaal rekening met houden met het licht. Om 4 uur zou het aardedonker zijn en ondanks de meegebrachte hoofdlamp zou dat niet ideaal zijn.

Uiteindelijk kwam ik toch bij het keerpunt aan dat ik ook had uitgezet en keerde ik om. Ik scharrelde lekker terug en het ging redelijk goed. Totdat in een split second ineens iets groots roods op me af kwam. Ik schrok me te pletter en zwaaide wild met mijn armen om te waarschuwen voor de hond. Een auto reed me bijna ondersteboven op het pad. Ik heb geen idee wie meer schrok, ik of de bestuurder. Hij stopte en we maakten een praatje. Hij reed met zijn terreinwagen op weg naar huis (!) en verwachtte dus helemaal niemand daar. je moet je ook een soort breed karrenpad voorstellen waar dus echt niemand rijdt. Hij verwachtte niemand en ik ook niet echt, en bovendien kon ik door de harde wind ook bijna niets horen. Het was maar goed dat woef toevallig achter me liep, want het was niet goed afgelopen denk ik. We namen afscheid en vervolgden ieder weer onze eigen weg. Ik was vanaf dat moment er wel op bedacht dat er dus toch een verdwaalde auto zou kunnen rijden en dat liep niet prettig vanwege de wind. Woef loopt op de terugweg nu eenmaal graag voor me uit. Maar hoewel ik op 2 punten nog een auto ben tegengekomen, ging dat beide keren anders en zonder enig probleem.

Ik had het wel zwaar op de terugweg. De wind stond op sommige punten keihard tegen en het klimmen eiste ook z’n tol. Soms liep het zo steil omhoog dat ik nauwelijks ertegenop kon wandelen. Woef had nergens last van maar keek me af en toe verwijtend aan of ik niet wist dat het al lang 12 uur was geweest (haar etenstijd). Da blijft lastig, want ik had haar wat gegeven voor vertrek maar misschien rammelde ze wel echt van de honger. Maar open en eten gaat bij honden niet (altijd) goed in verband met het risico op een maagdraaiing. Ik was speciaal teruggegaan bij vertrek om eten te halen voor als we weer bij de auto zouden komen dus ze zou nog even moeten wachten! Een slokje water kon ze wel krijgen uit mijn rugzak.

Klik voor groot

Verder en verder liepen we. Weer een hert vlak voor mijn neus dus dat was weer genieten natuurlijk! En nog steeds was het droog weer en ondanks dat de wind wel erg krachtig was, liep het prima. Het enige probleem waren de heuveltjes met de losse stenen. Soms had ik het gevoel dat ik een stap vooruit deed en twee achteruit. Er was een piepklein stukje met glad asfalt en dat was wel lekker om even op te lopen. Op dat moment merk je dat die stenen toch lastiger zijn omdat je niet aleen goed op moet letten maar ook je voeten beter op moet tillen om niet onderuit te gaan.

Klik voor groot




Op de terugweg maakte ik natuurlijk bijna geen foto’s meer. Alleen op een heel mooi punt nog snel een kiekje en aan het einde even toen ik achter me keek. Woef ging er maar bij liggen. Die dacht dat we nooit meer thuis zouden komen natuurlijk. Onderstaande foto’s zijn deels van de heenweg en deels van de terugweg.


Toen de teasi aangaf dat het nog 3 kilometer was, keek ik verrast op. Was ik er nog niet? Ik was niet zozeer moe maar de tijd tikte weg en het voelde wel als ‘afzien’ door het klimmen en door de wind. Natuurlijk was het steeds even stilstaan op de heenweg voor een foto ook niet echt fijn voor de beentjes. Ik besloot dus even achter mijn rug te graaien naar de hoofdlamp. Die had ik dan maar vast in mijn zak voor straks.

Maar ineens zie ik in de diepte iets glinsteren. De auto! Het allerlaatste stukje zal lekker naar beneden lopen. Ik ben er bijna en notabene nog voordat het donker is geworden. Pffff ik ben best blij. Het was prachtig, en ik zou het misschien wel weer doen maar vor nu zit het er lekker even op.

Ik kom bij de auto nog een wandelaar tegen die een Labrador uitlaat. Wef gaat meteen opscheppen hoe ver zij we gelopen heeft. Die arme Labrador pocht nog wat dat ze ook een uurtje mocht wandelen. Woef grinikt wat en zegt ‘stakker’. Die is alweer klaar voor een volgend avontuur!

Gegevens:

* afstand: 28 km
* temp 6 – winderig maar droog
* 1200 hoogtemeters

december 146 km – 2013 totaal 1.988 km

19.12.2013 – sandpit – 6 km

**19.12.2013 – sandpit – 6 km**

Vandaag het korte rondje door de Sandpit. Vannacht is hier een enorme storm geweest die zelfs de dakkoffer tientallen meters heeft opgetild en langs de weg heeft gesmeten. Gelukkig niet tegen de auto en verder ook geen schade aan de koffer zelf. Maar het was wel een verrassing. Bovendien hagelt het steeds en startte ik zelfs met sneeuw. Toen ik naar het bos reed, was het bar en boos maar aangezien de hond toch uit moet, is er geen enkel excuus om niet te gaan lopen (behalve als het zou bliksemen). Maar toen we eventjes onderweg waren, werd het helemaal droog en was het eigenlijk prima. Ik had het zelfs veel te warm. Ik heb geen idee hoe dat nou komt, maar ik was totaal oververhit onderweg en de gemiddelde HF van 156 laat dat ook wel zien. Zo voelde het ook. Ik vind de Salomon rugzak erg fijn zitten qua pasvorm, maar het geval is wel ongelooflijk warm op je rug. Dat werkt niet mee. Of het Falke petje ook warmer is dan mijn andere pet weet ik niet. Helaas heb ik die dus niet bij me.

Maar goed, gelukkig was het maar een kort rondje en door mijn haperende thermostaat en bijbehorende te hoge hartslag die te dicht op d ‘gevarenzone’ bleef steken, leek de snelheid ook nergens naar. Ik vond alles wat maar een beetje op een stijging leek bij het tweede deel tijdens het dalen zelfs zwaar aanvoelen.

Maar het rondje zit er in ieder geval ook weer op. Nu bedenken waar ik de lange ronde van het weekend ga doen. Ik denk dat ik start in Taynuilt, door de hele Glen loop met de hond en dan over de weg zonder hond weer terugloop naar Taynuilt. Ik moet even uitrekenen hoeveel dat is, misschien is het net te ver.

Morgen nog een rustiger rondje met wat versnellingen, waarschijnlijk door Bonawe.

Gegevens:

* afstand: 6 km
* temp 3

december 118 km – 2013 totaal 1.960 km

18.12.2013 – sandpit – 12 km

18.12.2013 – sandpit – 12 km

Gisteren niet gelopen omdat we op hertenjacht zijn geweest. Het was droog en een beetje zonnig en aangezien de voorspellingen lousy zijn, besloten we eerst maar naar de herten te gaan zoeken!

Vandaag wilde ik een rondje van 5 km door de Sandpit lopen en dan verlengen met een extra lusje tot 12 km.
Even inlopen en na 400 meter begonnen met het rondje. Dat zou aardig op en neer lopen wist ik van de vorige keer en ik wilde mijn vorige trainingstijd verbeteren. Vol goede zin dus op pad. Ik had het wel meteen vreselijk warm maar eerst maar even het rondje afmaken.

Klik voor groot

Bij de splitsing rechtsaf en…. verkeerd! Ik wist het meteen maar besluit toch door te lopen want het ziet er fraai uit. Ik had alleen geen flauw idee waar ik uit zou komen. Helaas dus niet hetzelfde rondje meer als de vorige keer dus dat dan maar morgen doen.

Klik voor groot

Uiteindelijk kom ik onderaan bij de weg weer uit. Grappig, daar reed ik dus net en gelukkig weet ik dus dat ik rechtsaf moet slaan en straks weer bij de Sealife Centre uit zal komen waar ik een fietspad op kan. Maar over de weg is vervelend met de hond en ik ren als aangeschoten wild me te pletter om zo snel mogelijk weg te zijn.

Dat lukt aardig en de eerste 5 km zit erop ls ik de weg weer over ga steken richting het bos. Nu dus even terug en richting Barcaldine forest dan maar want ik had bedoeld om het rondje Sandpit te lopen, dan terug naar Sea Life Center en weer terug naar de parkeerplaats Nu moet ik dus nog even wat kilometers goed maken. Op naar het andere bos.

Daar aangekomen zie ik dat alle trails zijn afgesloten vanwege de omgevallen bomen. Ik kan alleen een sukkelig rondje doen en dat doen we dan maar. Het water klinkt we rustgevend.

Klik voor groot

Daarna weer terug naar de weg en langzamerhand begin ik het op en neer lopen wel te voelen. De nieuwe thermo 2XU is heerlijk maar geeft veel te weinig compressie. Eigenlijk een beetje zoals de zomerbroek.

Ik ben blij dat het rondje er bijna op zit en langzaam sukkelen we de heuvel op richting de parkeerplaats.

Klik voor groot

Na 12 km zijn we moe maar voldaan. Het was de hele weg droog dus dat was weer een meevaller. Pas als ik thuis ben gaat het regenen en trekt de wind ook weer aan. Op naar het volgende rondje.

Gegevens:

* afstand: 12 km
* temp 11

december 112 km – 2013 totaal 1.954 km

15.12.2013 – bonawe (loch etive) – 24 km

**15.12.2013 – bonawe (loch etive) – 24 km**

Vandaag een langer rondje en het plan was om rond de 30 km te lopen over het pad naar Bonawe. Ik zou moeten zien hoe ver ik zou komen, want ik had de voorgaande keren rond de 15 km hier gelopen. Het was absoluut rot weer met keiharde koude wind en regen en hagel af en toe. Maar goed, lopen wilde ik toch dus dan maar lekker op pad. In juni liep ik hier met mooi weer!

Eerst parkeren bij de quarry. Dat ziet er altijd wat creepy uit eigenlijk. Maar goed, ik wist al waar ik terecht zou komen dus snel op pad

Klik voor groot


Grappig genoeg was het pad dit jaar helemaal opgeknapt, zodat geen sprake was van modder of natte troep. Een keurig pad zelfs met een soort hekje was gemaakt, dus geen natte voeten op het begin zoals andere keren!

Al snel waren we lekker op weg. Helaas waren mijn handschoenen in het jack blijven zitten en nog kletsnat van gisteren dus die zou ik niet kunnen gebruiken. Even met de handjes wapperen dan maar om warm te worden.

Klik voor groot


Hoewel er vanwege het weer geen mooie vergezichten te zien waren, was het toch wel weer erg mooi.

Klik voor groot

Maar het pad vond ik eigenlijk vrij zwaar. Het loopt lichtjes op en neer maar het komt vooral door de ondergrond waar je constant moet oppassen waar je loopt. Op zich ging het prima, maar echt gemakkelijk was het niet en door de wind en slagregen was het al helemaal niet op en top feest. Maar het meeste werkte tegen het feit dat ik dezelfde weg terug zou moeten lopen. Alles waar ik nu dacht ‘lekker naar beneden’ zou straks dus omhoog zijn en dan met tegenwind. Dat maakt het lastig lopen eigenlijk. Merkwaardig dat het zo werkt!

Ik was al snel in het bos waar ik de vorige keren maar enkele kilometers heb gelopen voordat ik terugkeerde. De rest zou dus nieuw zijn. Deze keer liep ik wat rustiger, want de Spot zou zijn werk wel doen ondanks dat je totaal geen verbinding hebt en dus geen contact meer kunt maken met de buitenwereld. Dat voelt toch wel fijn. Voordeel van het gebied daar: verdwalen kan je in ieder geval niet.

Ook hier had de storm wel huisgehouden want er lag een enorme boom over de weg. Gelukkig kon ik er met kruip door sluip door wel langs en woef had de weg al helemaal snel gevonden! Het was wel mooi, want al snel kwam ik langs een snelstromend watertje. Een stukje verder nog meer en dat was een geweldig geluid. Het regende op dat moment enorm en het waaide hard maar ik heb toch een foto gemaakt tegen de wind in zodat ik beide kanten op de foto kon zetten. Het geluid is echt heerlijk.

Klik voor groot


Na een poosje kwam ik bij een soort splitsing waar ik rechtsaf naar beneden kon lopen en rechtdoor over een sort karrenpad. Dat zag er niet zo aantrekkelijk uit vanwege de modder en omdat het heel smal was en met alle stenen dus extra goed opletten geblazen zou zijn. Ik besloot dan maar naar beneden te lopen om te kijken wat daar zou zijn. Helaas niets, ik kon naar het meer, zelfs tot aan de waterrand maar verder kwam ik niet. Ik moest dus weer naar boven. Het hoogtekaartje laat wel zien waar ik toen was.

Klik voor groot

Daarna heb ik een klein stukje over het pad gehobbeld maar besloot toch terug te gaan. Dit zou alleen maar zijn om kilometers te maken en dit leek me niet handig. Terug dan maar en vol goede moed liepen we weer terug.

Ondertussen nam ik een slokje van mijn gelletje dat ik voor het eerst in een softflask had gedaan. Ideaal! Ik had er drie bij me en op deze manier hoefde ik onderweg niets open te maken en had ik ook geen plakkerig afval bij me dat ik nergens kwijt zou kunnen. Er lekte ook niks dus dit is echt de oplossing voor dat gedoe met die gelletjes. Ook het feit dat je ook gewon een of twee slokken kunt nemen is erg fijn. De vijf dropjes die ik had meegenomen waren al lang op vanwege de regen. Ik zag al in gedachten een enorme zwarte plakzooi in mijn rugzak komen.

Ik had het gevoel dat de run eeuwig duurde al. Ik snapte er eigenlijk niets van maar het leek alsof ik al 40 km onderweg was. Niet vanwege vermoeidheid maar zo voelde het gewoon. Misschien toch door het onbekende want de terugweg was eigenlijk zo gebeurd ondanks de wind. Alleen het open stuk tussen de bergtoppen was even heftig want daar had de wind vrij spel. Je bent dan heel nietig in het grote wijdse landschap met de wind.

Klik voor groot



De laatste kilometers gingen vrij goed en ik kon ook weer een beetje vaart maken. De schoenen liepen op dit terrein verbazingwekkend goed eigenlijk. Ik twijfelde van te voren of ik niet de trail schoenen aan zou trekken maar dit ging prima. Het was ok nergens modderig, maar redelijk hard met puntige lastige stenen.

Klik voor groot

Na ongeveer 24 km kwamen we weer bij de auto aan. Doornat maar niet helemaal ontevreden. Maar voor een snellere training is dit niet echt geschikt. Misschien is toch de Glen geschikter om sneller te lopen. Daar ga ik ook weer doorheen lopen.

Klik voor groot

Het was even wat werk om de hond droog te krijgen. Die was werkelijk zo nat geworden dat het bijna zielig was. Inmiddels oop ik daar ook een oplossing voor gevonden te hebben. Ik was in ieder geval ook erg koud geworden na de autorit. Het lopen in de regen is geen probleem maar de rit daarna maakt wel dat je koud wordt. Niks aan te doen, het zal vast de komende weken ook blijven regenen. Ik blijf hopen op wat mooiere vergezichten maar misschien zit dat er niet in.

Gegevens:

* afstand: 24 km
* temp 11 – regen en wind

december 100 km – 2013 totaal 1.942 km