**weer thuis**

Voor alle lieve Twitteraars en mailers hier even de update. Het is nu 19 uur en ik ben net thuis van een aantal inspannende uurtjes vol testen…..Niet door de gehaktmolen maar door de hartmolen. Bloedonderzoek, echo, rust ECG en daarna op de fiets. En hoe….. grrrrr ik kan er natuurlijk niks van op die fiets en ook nu bleef de hartslag weer hangen zoals ook bij hardlopen wel eens gebeurt. Maar goed… op het strand toen het mis ging was ik ook niet in de hogere regionen aan het trainen dus vooruit maar. De echo was prima, dus dat is mooi. De lekkage aan de kleppen is nog hetzelfde, niet toegenomen en ook de hartspier is niet extra verdikt. Dat was dus goed nieuws. Rust ECG ook prima. Daarna op de fiets. We hebben zelfs met de telefoon zitten klooien om te kijken of we iets konden opwekken wat leek op het gebeuren van vrijdag. Met de telefoon gebeurde dus nu niks geks natuurlijk! In principe lijkt er geen gevaar dat het ontwikkelt tot een bedreigende ritmestoornis tijdens het lopen. Alleen die hogere regionen even vermijden natuurlijk en zondag goed opletten wat er gebeurt. We hebben samen besloten dat ik NIET met holter ga lopen zondag. Als het weer gebeurt, dan stop ik gewoon en dan gaan we daarna weer verder. Ik zal dus echt nooit meer een snelheidsmonster worden, maar op zich ben ik al een soort loopwonder, dus ik zal het ermee moeten doen. In ieder geval val ik – zoals het er nu uitziet – niet dood neer doordat het zich zal ontwikkelen tot VF. Woensdag nog even de pacemaker laten uitlezen, om te kijken of er toevallig iets is opgeslagen van het gebeuren, want dat geeft ook weer wat informatie eventueel.

Hoewel het allemaal natuurlijk niet OK is, ben ik gerustgesteld. Dat het hart progressief minder wordt weet ik al. Maar het is toch wat slordig als je alleen maar door het lopen echt gevaar gaat lopen. Dat dus niet, alleen wel erg lastig.

Op naar zondag dan maar en morgen nog even lekker lopen. Daarvoor ga ik dan nu straks – na een hapje eten – maar weer op pad. Ik wilde tenslotte lekker gaan zwemmen en luieren!

**25.10.2013 – scheveningen – 11 km**

Vandaag een rondje door de duinen en over het strand. Ik wilde graag de Bondi B even uitproberen op het strand en op de duinpaden, zodat ik weet hoe de schoenen zich daarop gedragen. Verder gewoon een lekker rustig geniet rondje. Het was droog en best aardig weer. Eigenlijk wilde ik het gisteren al doen, vanwege het mooie weer, maar toen was ik nog volop bezig met het laten herstellen van de autoschade na de inbraak van enkele dagen geleden. Vlak voordat ik wilde vertrekken, merkte ik dat de Nathan ook nog vol glasstukjes zat, en kon ik mijn polsbandje ook weggooien omdat die werkelijk vol met glasgruis zat. Ik neem niet het risico dat door wassen toch niet alles weg is, dus hup weg ermee. Grappig genoeg hadden ze de Nathan dus laten liggen, en ook mijn nieuwe Nike schoenen lagen gewoon nog in de auto. Maar goed, ik had weer nieuwe ruiten dus ik kon wel lekker rijden en op pad. Zo reed ik dus zonder spiegel naar Scheveningen.

Ik had er zin in, en ik wist dat woef het ook heerlijk zou vinden op het strand. Parkeren en op pad dan maar. Al snel liepen we de duinen in en deels over fietspad met klinkertjes, deels over duinpaden kwamen we uiteindelijk bij het strand.

klik voor groot

klik voor groot

Het lopen ging op zich ook prima, lekker door de duinen, door naar de strandopgang, lekker foto’s maken van blije woef, lekker genieten. In de duinen moet woef aan de riem, maar op het strand mocht ze lekker los. Ik genoot van haar malle fratsen en sprongen. Grappig genoeg voelde ik me soms wel wat vreemd, en ik vroeg me af of ik nou zo raar bonkte op het zand of dat er iets anders was. En die ademhaling? Kwam dat nou door de wind? Niet teveel op letten, even stukje wandelen dan maar. Ik snapte het toch niet helemaal en er bekroop me een onrustig gevoel. Wat vreemd zeg, het voelde toch niet zo lekker. Maar in het kader van ‘niet overal op letten en lekker genieten’ liep ik door, wandelde ik een stukje, zette weer aan en rommelde wat verder. En toen …. lag ik bijna op het strand. Op het strand ging het dus bijna echt mis, ik was hondsberoerd en ongelukkig. Wat kan een mens zich ongelukkig voelen. Grappig genoeg dacht ik nog ‘blij dat ik mijn ID kaartje bij me heb’. Toch gestopt natuurlijk en dan maar even mijn pols gevoeld. Ik hoefde niet eens te tellen want het was meteen duidelijk: totaal irregulair ritme. Huh? Het was zo erg, en ik was zo beroerd dat ik al had besloten om naar de SEH van Bronovo te gaan, om in ieder te laten vastleggen wat er nu aan de hand was. Het voelde als AF, zag me al geklapt worden. Maar toch.. ik snapte het niet. Zo voelde het eigenlijk ook niet. Klote. Was het de wind in combinatie met het zware zand? Lag het aan mij? Ik weet natuurlijk al dat er soms iets mis gaat maar dat voelt echt anders. Ik wandelde, ik hobbelde een stukje, voelde nog eens maar nee, daar was het nog of weer. Ik bleef op het strand om onder de mensen te blijven voor het geval dát. Grappig genoeg ga ik in dit soort situaties altijd in een soort afstandelijke mode. OK, wat heeft deze patient dan nu? Net alsof het niet meer om mij gaat. Ik was dus weliswaar doodongelukkig, maar niet in paniek. Dacht na wat dit kon zijn, en wat ik moest doen. Carotismassage gedaan, nagedacht. Ondertussen kwam de pier van Scheveningen steeds dichterbij gelukkig.

Uiteindelijk weer bij de duinen aangekomen, terug naar de auto. Ineen gaat een lampje branden. Eureka! Ik droeg de nieuwe Sony telefoon rechts in het voorzakje van de Nathan rugzak. Toegegeven: normaal wordt altijd al advies gegeven om een mobiel niet te dicht bij de pacemaker te dragen, maar eerlijk gezegd vind ik het allemaal onzin en heb ik nog nooit wat gemerkt. Maar met deze enorme telefoon, dekte ik toch mooi de hele pacemaker af. Zou de telefoon als magneet werken? Ik had veel foto’s gemaakt, dus ook actief weer terug gestopt in mijn rugzak. Nog eens nadenken. Zou de pacemaker op VVI (dat betekent over 1 draad) zijn gaan werken, op een eigen vast ritme en dus door mijn eigen ritme heen? Zo voelde het misschien wel ja. Ik heb dat eenmaal eerder gehad, op de terugweg op de boot vanuit de UK toen de batterij ineens leeg bleek te zijn. Ook handig. Net daarvoor nog gecontroleerd! Maar toen lag ik lekker op bed en voelde het wel vervelend, maar nu met hardlopen kan je daar natuurlijk simpelweg niet op vooruit en voel je je echt heel beroerd. Ik was misselijk geworden en had hoofdpijn.

Ik heb de foon uitgedaan en in mijn hand genomen en ben daarna weer gaan hardlopen door de duinen. Volgens mij is het weg. Wat idioot. Ik ga dit komend weekend nog een keer proberen, maar dan natuurlijk maar kort (als het weer gebeurt). Ik moet immers op een of andere manier weten of het inderdaad de telefoon is, of dat er toch iets anders gebeurt. Vooralsnog ga ik ervan uit dat het de telefoon is/was.

Al met al dus een heel raar loopje geworden. Woef vond het fantastisch. Ik op zich ook, maar ik was werkelijk doodongelukkig op het strand (naast het feit dat ik me hondsberoerd voelde).

Even afwachten maar. Een vreemde ervaring was het wel. En de schoenen? Die liepen lekker over het strand en de duinen. Het strand lag er echter prima bij en ik ben dus benieuwd hoe dat volgende week zal zijn. Ik ben in ieder geval voorbereid. De telefoon blijft in ieder geval ver bij mij vandaan volgend weekend!

update de volgende dag een test run gedaan met telefoon en begeleiding. Niks. Dit is dus wel erg balen. Ik geloof nooit dat dit mijn eigen ritme was, maar het voelt niet prettig zo.

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 11 km
* temp 14 graden – winderig
* HF niet gemeten

oktober 117 km – 2013 totaal 1.624 km

22.10.2013 – rottemeren – 16 km

De laatste lange duurloop dan maar voor de lange loop van volgende week zondag en na de tempotraining van afgelopen zondag. Ik wilde eigenlijk toch nog wat rustige kilometers maken om de schoenen nog wat uit te proberen. Het was super lekker weer, rond de 20 graden en een lekker windje. Daar moest we dus even van genieten en gelukkig lijkt alles prima te gaan met de poot van woef, dus vol goede zin op pad richting de Rottemeren dan maar. Het is daar – ondanks de schuinlopende kant her en der – lekker lopen en je loopt heel makkelijk wat kilometers weg en je kunt makkelijk verlengen. De eerste rond rond het water is 10,5 km en als je de nieuwe roeibaan mogelijkheden erbij trekt, kan je mooi extra rondes maken zonder al te ver van de auto te raken. Prima dus in opbouw fase en lichte onzekerheid over gestel en runningmate!

Deze keer had ik mijn nieuwe telefoon bij me, en kon ik ook weer eens wat foto’s maken. Ik doe dat bijna nooit op een normale training, maar ik was toch van plan om lekker op mijn gemakje te lopen en kon zo mooi de foon uitproberen. Nou. veel geleerd, want alles bleek verkeerd te staan. Het formaat van de foto (is nu een 16:9 afmeting), aantal megapixels, belichting etc. Volgende keer staat alles dus goed en zullen de foto’s beter zijn hoop ik. Maar het toestel past prima in het voorzakje van de Nathan dus dat was allemaal erg makkelijk.

Woef en ik waren al snel op weg en hobbelden richting de molens. Veel fietsers dus goed opletten dat we niet omver gesjeesd werden door die fanatiekelingen. Ik had me voorgenomen op steeds 2 km te lopen (RWR) en daarna 250 mtr te wandelen. Op die manier zou ik toch een lange training hebben zonder vermoeid te raken. En het liep heerlijk. Vreemd genoeg bleek de ‘eindtijd’ nog heel redelijk, zelfs met de wandelingen tussendoor. Op deze manier loop ik eigenlijk nooit. Wel RWR maar nooit zo opgeknipt. Alle 2 km laps gingen overigens allemaal in hetzelfde tempo zonder dat ik daarop hoefde te letten. Blijkbaar was dit het lekkerste tempo. Heel af en toe op de ademhaling gelet, en geprobeerd wat het makkelijkste liep. Cadans was niet gek hoog, eigenlijk erg laag met 82 maar het liep lekker. En over het hele traject constant zonder hulpmiddelen. Heerlijk lopen dus en lekker om me heen kijken en genieten. Zo hoort lopen te voelen volgens mij.

Na een poosje kwamen we langs de eerste molens. De molenviergang blijft toch mooi!

klik voor groot

ook even een kiekje van woef

klik voor groot

Daarna langs de A12 en weer de andere kant op. Langs het eettentje dat inmiddels gesloten is door de week vanwege de herfst, langs het haventje met de bootjes. Leuk gezicht en best druk nog!

klik voor groot

Terug weer over het bruggetje weer de andere kant op, je loopt eigenlijk een vierkant en dat maakt de route niet onaantrekkelijk ook met wind.

klik voor groot

Toch is het niet mijn favoriete rondje hier, vanwege het aflopende wegdek. Daar moet je echt mee opletten, zeker met die ongelijke benen van mij. Ook als je op de weg loopt, en je loopt altijd aan de linkerkant, is het opletten geblazen, want het wegdek zal altijd een beetje bol lopen. Dat kan op den duur ook voor blessures of overbelasting zorgen!

Na het rondje rond het water, door naar de nieuwe roeibanen voor het laatste rondje. Dit had ik me voorgenomen en zo heb ik het ook gedaan. Inmiddels was er een aardig windje opgestoken en het eerste stuk had ik de wind redelijk tegen. Maar ik troostte me maar met het idee dat ik op de terugweg dus de wind mee zou hebben. Ik heb niets aangepast aan het tempo, de heenweg ging precies gelijk maar het laatste rondje ging natuurlijk wat sneller vanwege wind mee. Ik sloot af met een iets snellere 500 lap en daarna rustig door naar de auto. Woef had trek, want we waen laat voor haar namiddag maaltje, maar dat had ik meegenomen zodat ze lekker kon smikkelen.

klik voor groot

Ik heb nergens last van gehad, het was echt zo’n ouderwets lekker rondje lopen. Dragen de schoenen daaraan bij? Ik heb geen idee. Ook was de talus net even onder handen genomen en dat is natuurlijk ook prima. Ik voelde wel dat ik een blaartje kreeg aan een van de teentjes rechts en dat bleek ook zo te zijn. Misschien de schoen even ‘uitkloppen’ op die plek. Wel vervelend en ik hoop dat de schoenen dus op de lange afstand toch niet te klein blijken. Een te grote schoen is weer lastig, want die moet je echt ‘aan de voet’ houden. Even afwachten dus, maar voorlopig positief.

Gegevens:

* afstand: 16 km
* temp 21 graden
* HF niet gemeten
* cadans rond de 82/83 (erg laag)
* ademhaling 2/4, 2/2 en ook 2/3 geprobeerd

oktober 107 km – 2013 totaal 1.613 km

**20.10.2013 – assignment 18: temporun 8 km**

Vandaag een temporondje op de nieuwe schoenen. Ik ben erg benieuwd of deze schoenen iets voor me zijn op de lange afstanden. Ik word er langzamerhand een beetje moedeloos van maar ik weet zeker dat er ergens een fijn paar schoenen is voor de marathon afstand en verder. Misschien krijgen de duitse verkopers toch nog gelijk dat de pure flow en de kinvara niet erg geschikt zijn voor de marathon afstand en verder. Ik weet het niet. In ieder geval zijn dit ook 4 mm drop schoenen maar dan met een andere zool dus het is even afwachten.

Ik wilde de eerste 4 km doorlopen, en de laatste 4 km RWR doen op 2/30. Stom genoeg zette ik de RWR ratio verkeerd en daardoor was de pauze 1.30 maar dat had ik snel door. Hierdoor kortte ik wel de walk in, maar werd het run segment natuurlijk langer. Niet handig als je iets wilt uitproberen.

Helaas schoot de hartfrequentie weer in de stoornis die ik al zo goed ken en die ook zo fraai is vastgelegd tijdens de holter. Maar niet getreurd, op deze korte afstand kan je dan toch nog wel even doorduwen. In de laatste kilometer gaat uiteindelijk de HF toch erdoorheen en kan ik eindelijk doorlopen en zo maakte ik mijn tijd nog redelijk goed. Grappig genoeg scheelt dat dan meteen 20 sec per kilometer maar belangrijker: het voelt gewoon weer prima. Ik word er wel een beetje moedeloos van, want met dit gedoe kan ik dus nooit voorspellen of ik tempo kan maken of niet. In Rotterdam vorig jaar ging ik er meteen keurig doorheen en kon ik mooi op tempo blijven lopen. Vandaag dus niet. Maar goed, op de langere afstanden kom ik niet aan deze frequentie dus dat zou weer beter moeten gaan. Als de rest van het lijf het tenminste toelaat.

Om maar weer wat positiefs te melden: de schoenen zaten fijn. Ik moest heel even wennen aan het begin maar het loopt gewoon goed en ik voelde niks. Het voelde ook niet ‘anders’ dan de andere schoenen. Ik ben dus erg benieuwd. Ik kan niet meer ermee experimenteren tot de lange loop, dus de tijd zal het moeten leren. De Kinvara leek ook lekker te lopen en lopen ook lekker op de korte afstanden.

Ik heb helaas niemand ontmoet want ik deed maar 8 km, en de HM startte pas veel later, en de M lopers waren natuurlijk nog niet binnen. Ik was dus al lang weer thuis toen eenmaal de lopers op de andere afstanden weer binnen kwamen. Later zag ik pas dat veel mensen van Twitter uit de TL er ook waren! Ik vond het niet zo erg, wilde even de snellere loop doen en ook snel weer naar huis. Na de run dus direct doorgelopen naar de auto en weer naar huis gegaan. Ik had en heb nergens last van gehad dus dat is fijn. De trainingen van de afgelopen week gingen ook goed na de maandag run, dus het is even afwachten hoe het allemaal gaat lopen de komende periode. Maandag ging het immers verkeerd op de langere training!

klik voor groot

Op naar de volgende run dan maar weer. Ik ben in ieder geval hoopvol gestemd.

Gegevens:

* afstand: 8 km

oktober 91 km – 2013 totaal 1.596 km

**14.10.2013 – assignment 17: 30 km – totaal 22 km**

Vandaag was het de bedoeling om een training te doen van 30 km. Opgedeeld in 3 rondjes van 10,5 km en dan ook qua opbouw in blokken verdelen, deels rustig (endurance opbouw), deels wat sneller. Helaas kon woef nog niet mee, en aangezien het gisteren keihard stormde en regende en er bovendien ook onweer was, was de training ook nog een dag uitgesteld, zodat ik alleen zou lopen met eigen water voor onderweg etc. Zo gezegd zo gedaan. Ik had er eigenlijk wel zin in en vol goede moed ging ik op pad met mijn luisterboek op. Het was best fris, dus ik had mijn buff lekker om mijn nek tegen de wind en ik startte met mijn handschoentjes aan, die overigens al snel in de zak van mijn dunne jackje verdwenen.

De eerste ronde ging prima, en ook op mooi tempo. Ik besloot dus een iets sneller rondje te doen, een langzame en weer een iets sneller rondje als afsluiting. Maar op 17 km ging het mis. AU! Wat was ik blij dat ik gekozen had voor 3 rondjes en niet voor een lange ronde van 30 km. Op deze manier zou ik toch nog redelijk makkelijk weer bij de auto kunnen komen en dat deed ik dus. Met een heel klein soort dribbelpasje, want dat ging nog net en voelde ongeveer hetzelfde als wandelen. Balen dit. Want wat er nou gebeurde? Nou ja, even kijken maar wat er gebeurt. Die hele linkerkant is natuurlijk een drama dus de balans is snel verdwenen helaas.

In ieder geval heb ik dus op zich prima gelopen, want het lopen ging heel fijn en ik had werkelijk geen enkel probleem met tempo of iets anders. Dit is dus wel erg vervelend allemaal. Afwachten maar.

Gegevens:

* totaal: 22 km
* temp: 12 graden
* HR niet gemeten

oktober 66 km – 2013 totaal 1.570 km