24.03.2016 – seahouses countryroads – 6 km

Vandaag is mijn laatste rondje hier in Northumberland. Ik heb niet veel tijd en aangezien de auto al (deels) geladen is, wil ik ook niet parkeren bij Beadnell. Ik kies dus voor een heel kort rondje deels over de weg, over het weiland met de bunker en weer terug naar het huisje.

De koeien met hun kalfjes staan helaas een beetje ver weg op het terrein maar ik maak toch een kiekje vanuit de verte. Daarna gaan we snel op weg. Even rond het huisje, richting Shoreston, langs het mooie leegstaande huis (dat nu echt gaat vervallen helaas) en via het veld met de bunker weer terug.

Het is erg kort maar het is niet anders. In de middag zal blijken dat het maar goed was dat ik zo kort liep want ik was maar net op tijd met alles klaar. Met dit korte rondje komt een einde aan een mooie tijd. Ik liep ruim 1.100 km al in 2016 dus ik heb genoeg gezien hier! Op naar nog meer avonturen elders dan maar weer.

klik voor groot

gegevens:

* 6 km
* 10 graden

maart 329 km – 2016 totaal 1.107 km

dag 1

Als ik de gordijnen opentrek, is het mooi weer. Het zonnetje schijnt en er is nauwelijks wind. Dat betekent dus dat ik nog even op avontuur kan met waf. Enkele opties komen in me op. Nu eerst lopen, dan naar de campsite bij holy island en daar morgen vroeg een stukje lopen? Of iets nieuws? Maar waar en hoe regel ik dat dan snel?

Ik ga achter de laptop zitten en kijk eens op de kaart. Ergens bij Rothbury dan? Ik neem een risico door van de kust af te gaan maar redelijk snel maak ik een programma. Ik zocht en vond een campsite bij Rothbury en maak twee relatief korte routes. Ik denk dat we best lang onderweg zijn, dus het hoeft niet lang allemaal. Op beide rondjes zal van alles te zien zijn onderweg. De campsite boek ik niet, ik rij naar het gebied, ga kijken of het iets is en beslis ter plekke.

Zo gezegd zo gedaan en ik maak de rugzak klaar met de laatste dingen. Veel zit er nog in van drie weken geleden toen ik bij Holy Island wilde blijven maar dat uiteindelijk niet deed. Redelijk snel heb ik alles voor elkaar en kunnen we op pad.

De reis duurt een uurtje en het weer is nog steeds mooi. Ik kan de campsite makkelijk vinden maar de ward aanvankelijk niet. Maar hij heeft blijkbaar mijn auto gehoord en na een poosje komt hij eraan. Ik vraag aan de goede man of er een tent plek is. Jazeker een tent plek was er en ook nog beschikbaar. Hij wijst naar een veld dat totaal leeg is. Dat is boffen!

klik voor groot

Ik betaal 10,50 pond en krijg een papiertje met de code voor de douche en plee en ga naar het veld. Ik bestudeer het veld en kijk naar de zon. Deze keer zal ik daar goed rekening mee houden voor het geval het morgen vroeg ook nog mooi weer is. Voor het eerst zet ik de parula op maar dat gaat heel makkelijk en in no time staat de tent op zijn plek. Omdat ik vroeg ben en het zonnetje zo heerlijk schijnt, ga ik eerst wat warme chocomel drinken bij de tent. Ik lig dus gewoon op 22 maart in de zon half in mijn tentje!

klik voor groot

Rond 13.30 gaat het betrekken. Dat is nou jammer en ik besluit op weg te gaan voor het eerste rondje.

klik voor groot

Harbottle is de bestemming voor deze eerste ronde, want daar zijn nog ruïnes van een castle. Ik loop langs het riviertje terug naar de weg en sla linksaf. Daarna zie ik het kerkje al van Alwinton. Ik moet er toch langs dus neem ik een kijkje.

klik voor groot

Daarna weer richting de rivier. Rechts van me een aardige brug met een uitzichtspunt.

klik voor groot

Even later zie ik een gerestaureerde lime kiln. Ook daar maak ik natuurlijk een kiekje van.

klik voor groot

De weg klimt aardig maar is verder een echt pad. Meer een weg en later zie ik waarom. Er staan enkele huizen aan het einde van de weg. Mooie plek maar wel erg stil. Daarna loop ik een stukje door en zie ik rechts van me ineens al de ruïnes van harbottle castle (1160). Dat wordt ook wel ‘The sad castle’ genoemd. Dat is ook een reisdoel maar ik moet daarvoor eerst om harbottle heen lopen. Het gaat allemaal prima. Jammer dat het heerlijke zonnetje weg is maar voor lopen is het wel fijner.

klik voor groot

Even nog een paadje langs het watertje en daarna steken we een riviertje weer over dat zo richting Harbottle zal leiden. Het was een beetje modderig maar ik doe net alsof ik het niet zie en ga ervan uit dat wafje wel weer ‘schoon’ loopt straks. Op onderstaand foto heeft ze leuke zwarte voetjes.

klik voor groot

Al snel lopen we harbottle in. Lief dorpje met mooie huizen en een kerkje.

klik voor groot

Als we het dorp weer uitlopen, zie ik de parkeerplaats voor het castle. Daar praat ik even met iemand die met een allesbrander koffie staat te maken. Daarna loop ik verder richting het castle, maar ik kijk eerst even op de steen met het kinderversje over het sad castle.

klik voor groot

Er staat niet veel meer overeind maar het is een mooie plek daar. Ik loop om het castle heen en bekijk alles maar geniet vooral van het uitzicht. Het kerkje van Harbottle is ook goed te zien vanaf de andere kant. Ik praat nog wat met een oudere man de foto’s staat te maken en we hebben het erover dat je wel wat fantasie nodig hebt hier om er nog wat in te zien….

klik voor groot

Daarna gaan we weer verder met ons rondje. We slaan rechtsaf, lopen even over de weg en dan over een weiland. Als ik de houten poort wil sluiten, grijp ik in het prikkeldraad dat bovenop zit. Wat een idiote plek daarvoor. Voor de zekerheid maak ik het wondje schoon met een ontsmetting doekje uit mijn ehbo kitje.

klik voor groot

Aan de andere kant van het weiland is een muur met een rare opstap. Daar ga ik waf niet overheen gooien als het niet hoeft. Ik zie verderop weer beneden aan het weiland een hek en zo kan het ook kennelijk, dus lopen we maar weer naar beneden richting het hek. Schiet niet echt op zo….. Maar we komen bij de ingang van een parkeerplaats en kunnen op die manier ook weer op mijn pad komen.

klik voor groot

Daarna lopen we een stukje door het bos op weg naar drake stone. Geen idee wat ik moet verwachten. In ieder geval loopt de weg redelijk steil omhoog maar het uitzicht is geweldig.

Ineens lopen we Northumberland national park in. Er staat iets over een ‘danger area’ en rode vlaggen maar dat gebied is verder weg dan ik wil lopen volgens mij en we kunnen dus door. Het is een enorme klim maar wat mooi! Heel onverwacht maar echt prachtig. Van bovenaf kijk ik ineens op harbottle en het castle.

klik voor groot

Waf loopt blij door en heeft het leuk. Ik zie boven me enorme blokken. Dat zal drake stone dan zijn. We moeten nog even door. Waf slaat wat linksaf. Ik kijk op de kaart en denk dat ze gelijk heeft. Links aanhouden voor de stones.

klik voor groot

Na de klim staan we bovenop. 300 meter omhoog. Maar mooi is het! Zeker met woefje als referentie is te zien hoe enorm die dingen zijn.

klik voor groot

Het pad langs de rotsformatie is niet makkelijk te vinden maar we komen er wel.

klik voor groot

Daarna gaan we aan de andere kant weer naar beneden richting Harbottle lake. Het pad is niet makkelijk maar wel te doen en gelukkig niet heel nat. We moeten immers nog een dag!

klik voor groot

Na het meer rechtsaf richting bos. We lopen daarbij net voor de danger zone. Het bos is mooi en loopt lekker. Waf loopt een eind voor me uit.

klik voor groot

Uiteindelijk komen we het bos uit en op een heidegebied. Ook fraai. Ineens komt een grote groep schapen op me af. Die worden vast gedreven en dat klopt. Hoewel ik netjes blijf wachten kijkt de schreeuwende boer niet op of om. Hij schreeuwt alleen maar tegen de hond. Uiteindelijk zijn ze voorbij en kunnen wij weer verder.

klik voor groot

Ik zie het kerkje van Alwinton al liggen dus we schieten nu op. Ik besluit dat het ook genoeg is en doe het extra lusje niet meer. Waf moet eten en het is goed zo.

klik voor groot

Na 12 km staan we weer bij de tent. Ik geef woef eten en kleed me om. Daarna maak ik een warme chocolade melk. Lekker hoor. Ik besluit ook een soep te proberen. Mijn gasstelletje doet het prima en in no time heb ik tweemaal water gekookt met mijn kleine esbit pannetje.

klik voor groot

Het is toch wel apart weer om zo na de run lekker bij de tent te zitten met woef Ik heb me omgekleed in de tent na de run en ben al lekker warm. Ik heb een goede keuze gemaakt qua kleding geloof ik. Waf is ook warm alleen haar kopje lijkt wat koud. Ik leg mijn aeroloft jack maar gewoon lekker over haar heen en dat vindt ze prima geloof ik.

klik voor groot

Even na 6 uur ga ik bij de naastgelegen pub kijken. Lekker warm daar en rustig. Waf is welkom wist ik al van de camping baas en dat klopt. Ze is zelfs zeer welkom en wordt verwend met kluifjes en aaitjes. Ik neem wat lekkers en zelfs een toetje.

klik voor groot

Ik vind het wel wat zo. Lekker warm, lekker eten en ondertussen mail ik met S. omdat er WiFi is hier. Bij de tent is helemaal geen verbinding dus dat wordt heel stil. Zo gaat de avond snel voorbij ineens. Ik krijg nog een rondje hotel en ben bijna geneigd een kamer te boeken. Maar wafje mag aanvankelijk niet het hotel in, dus die beslissing wordt genomen. Is ook goed want ik ben hier voor de tent! Overigens wilden ze wel een uitzondering maken maar dat deed ik dus niet.

Ik neem afscheid van de hoteleigenaar en zijn vrouw en ga me klaarmaken voor de nacht. Buiten is het totaal niet koud en er staat geen wind. Best lekker en het is heerlijk stil zo in het voorseizoen. Er is hier natuurlijk nog geen hond en ook in het hotel was het zo doordeweeks heel stil. Ik maak me daarna ook klaar en kruip de tent in. Ik vind die tent zo deze eerste keer wel fijn. Makkelijk erin en eruit, grote voortent(en) en twee openingen. Ook de hoogte is ideaal want je kunt gewoon zitten.

Op naar de nieuwe dag dan maar. Zo fijn dat het toch gelukt is om op pad te gaan! Eerst even slapen en morgen weer op pad…..

gegevens:

* 12 km
* 11 graden

maart 311 km – 2016 totaal 1.088 km

dag 2

Vannacht ben ik natuurlijk wel enkele keren wakker geweest en door alle thee van gisteren, moest ik ook naar het toilet. Maar even de benen strekken en door een rustige nacht lopen, is ook niet erg. Het was overigens totaal niet koud en (belangrijker) ook niet vochtig. Ik vond het prachtig om de uilen te horen in het donker en de andere roofvogels met hun schelle roep. Vanmorgen begonnen de fazanten al heel vroeg herrie te maken en er scharrelden enkele fazanten rond de tent die met hun kenmerkende klokkende geluiden lekker aan het fourageren waren. Maar zo dommelend is het wel heel fijn wakker worden. Ik heb het overigens geen moment koud gehad en had in de slaapzak alleen mijn dunne Lafuma shirt (lange mouwen) aan. Natuurlijk word je wel totaal verkreukeld wakker……Woef niet, die slaapt heerlijk nog wat door in haar warme Noblecamper en gele tankie.

klik voor groot

Ik geef woef te eten en loop dan naar het toiletgebouw om me een beetje op te frissen. Ik zou vanaf 8.30 in de pub kunnen ontbijten maar eigenlijk vind ik dat veel te laat. Ik besluit dus straks zelf mijn warme ontbijtje te maken. Eerst ga ik woef uitlaten en als we teruglopen naar de tent, zie ik een rode eekhoorn. Mooi beestje en ik vind het leuk dat ik er inderdaad eentje gezien heb nu, want dat had ik al gelezen in de reviews van anderen. Daarna loop ik terug naar de tent voor mijn ontbijtje. Al snel pruttelt het gasstelletje weer met mijn water en kan ik al bijna eten.

klik voor groot

Ik vind dat echt wel wat hebben zo lekker buiten. Het weer is goed. Er is totaal geen zon en dat is echt jammer, maar het is niet vochtig (de tent is ook helemaal droog) en er is nauwelijks wind. Zo lekker zitten met de tent open, luisteren naar de vogels en een beetje om je heen kijken is toch wel bijzonder. Omdat er verder niemand is, lijkt het een beetje op wild kamperen natuurlijk en dat is juist wat ik leuk vind. Ik zou het vreselijk vinden als er voor mijn neus ook nog andere tenten zouden staan, kinderen zouden rondrennen of honden zouden blaffen. Dit is ideaal!

Ik eet rustig mijn warme ontbijt op, drink een warme chocolademelk en ga daarna op mijn gemakje de spulletjes opruimen. Daarna gaan we op pad voor ons (korte) rondje. Ik heb al gezien dat er aardig wat klimwerk in zal zitten tot aan 400 mtr toe dus ik ben benieuwd. Ik heb eigenlijk maar 1 bouwsel te bekijken en de rest is vooral ‘mooi’ als het goed is. Verder heb ik natuurlijk geen flauw idee van de omgeving hier.

We gaan deze keer richting Biddlestone. Daar zou een mooi kerkje te zien zijn en wat andere dingen (die ik dus niet gevonden heb). We slaan eerst bij de campsite rechtsaf. Een stukje over de nieuwe Sandstone Way voor moutainbikers. Dat ziet er niet onaardig uit maar klimt al aardig. Achter me ligt de campsite tussen de bomen.

klik voor groot

Al snel lopen we richting Biddlestone en moet ik volgens mijn route linksaf richting en farm en daarna rechtsaf richting een dovecote. Dat pad is dus echt onvindbaar en ik haal mijn arm open aan allerlei rare struiken. Ook niks voor woefje.

klik voor groot

Dit was dus geen succes en met een beetje zoeken verderop kan ik alsnog een stuk van het pad vermijden. Weer door een weiland, en weer door een hek elders. Balen dat die paden totaal niet onderhouden worden en zo slecht aangegeven staan. Als ik even later via de weg weer langs het stukje kom waar ik eigenlijk vandaan had moeten komen, staat er ook wel degelijk een bordje. Ik was dus goed maar er was gewoon geen pad. Raar.

Maar niet getreurd. Ik moet nu eigenlijk het bos in, maar ik kan ook over de rustige weg gaan lopen. Ik twijfel even maar kies toch voor de route die ik getekend heb. Want ergens moet dat kerkje liggen ook al zie ik er niets van. Ik sla het bospad dus in en zie even later tot mijn verrassing inderdaad het kerkje. Wat een mooie plek hier zo midden in het bos! Dat is wel verrassend eigenlijk.

klik voor groot

Daarna gaan we op zoek naar een of andere stones die ik dus niet kan vinden. Niks aan te doen en ik vervolg mijn getekende pad weer… Hoewel? Pad?

klik voor groot

Maar uiteindelijk kom ik toch weer netjes bij de kerk uit en kies het pad daar richting het punt waar we al eerder waren. Weer mis! Ook hier nauwelijks een pad te vinden maar uiteindelijk sta ik weer op de weg bij de dovecote waar we rechtsaf slaan om de heuvels in te gaan. En me dunkt: er volgt een klimmetje naar 400 mtr. Het is prachtig, want ik zie nu Biddlestone uit de hoogte en ook het kerkje tussen de bomen. Op de foto is het allemaal niet echt te zien. Er staan ook nog cottages op redelijke hoogte met een prachtig uitzicht.

klik voor groot

Eigenlijk zou ik ergens bovenop een homestead moeten zien maar dat zie ik dus ook niet. Gelukkig is de route erg mooi want de dingen die ik had verwacht te gaan zien, die zie ik dus niet.

Bovenop de top van de heuvel slaan we weer linksaf. Hier is zowaar een mooi goed begaanbaar pad. Het is echt prachtig en heel onverwacht. Vrij ruig en echt tussen de heuvels.

klik voor groot

Ik blijf goed op de kaart kijken, want ik moet straks ergens naar rechts en met dit mooie pad dat ook nog een beetje naar beneden loopt, ben ik anders in no time te ver gelopen natuurlijk.
Maar bij de koeien die fotogeniek staan te grazen, moet ik afslaan dus ik mis deze keer mijn pad niet. Even verderop zie ik dat ik naar een boerderij in de diepte verderop moet.

klik voor groot

Er is echt geen hond hier. Het is stil en verlaten. Ik ben eigenlijk wel verrast door dit gebied en ik vermaak me onderweg met om me heen te kijken en lekker te lopen. Ik ben veel tijd kwijt geraakt in Biddlestone met zoeken naar de stones, het maken van de foto’s en de rare paden die geen pad bleken te zijn. Dat is jammer, maar het doet me weinig want we hebben alle tijd. Hier kan ik wel lekker doorsukkelen dus dat komt allemaal goed.

Al snel zijn we een stuk lager en lopen we richting de farm die helemaal geen farm blijkt te zijn maar alleen maar een bouwval is. Ik vond het ook al zo verlaten van alles en iedereen! Dit zou nou een mooie plek zijn geweest voor een nachtje wild campen maar dat moet je dan wel van te voren weten!

klik voor groot

Na de farm slaan we linksaf richting de hills en een watertje. Ik ben benieuwd of het goed gaat komen, want ik heb ergens gezien dat er water loopt waar we overheen moeten. Ik vond het niet duidelijk op de kaart of er een brug was, want er was gewoon een pad overheen getekend. Ik hoop er dus maar het beste van.

Het begin van dit deel van de route is OK maar al snel moeten we door een veld zonder pad. Niet erg, maar het loopt dwars over de heuvel en is dus extreem schuin. Daar wandel ik, want ik heb wandelend al moeite genoeg.

Ineens zie ik twee schapen waarvan een met lammetjes. Een van de lammetjes is nog heel klein en heeft nog een bebloede navelstreng onder zijn buikje hangen en bloedvlekjes op zijn vachtje. Echt nog heel jong! Ik lijn woef even aan omdat de lammetjes nog zo ontzettend klein zijn. Een van de lammetjes blijft liggen en woefje ruikt er eens aan. Mmm lekker! Grapje natuurlijk want ze doet niets. De twee schapen en de lammetjes zijn ook niet onder de indruk van ons.

klik voor groot

Ik ben wel onder de indruk van het hekje waar ik eigenlijk overheen zou moeten want het is een stile met… prikkeldraad eroverheen! Daar krijg ik woef echt niet overheen en prikkeldraad is gewoon eng. Dat doen we dus niet en ik zoek naar een andere optie om weer op het pad te komen aan de andere kant van het hek. Dat vind ik verderop als ik naar beneden langs het hek blijf lopen. Gelukkig hier een gewoon hekje dat ik kan opendoen. Ook staan we nu bij het watertje zodat woefje even een slokje kan nemen daar. Mooi is het wel!

klik voor groot

Daarna moeten we helaas weer even omhoog klauteren om naar het pad achter het prikkeldraad hekje te komen. Maar dan zijn we wel weer dichtbij de schattige lammetjes… Ik kan er geen genoeg van krijgen. Zo bijzonder hier in de rimboe die beestjes.

klik voor groot

Daarna kan ik een pad volgen langs het riviertje en ben ik benieuwd waar ik nou uiteindelijk zal uitkomen. Kan ijk straks het water oversteken?

Tot mijn verrassing kom ik uit op een echte farmroad met gravel. Dat komt goed uit, want dan kunnen we weer een beetje opschieten. Natuurlijk ligt er inderdaad een grote brug over het water dus er is helemaal geen probleem.

klik voor groot

Ik besluit dat ik de extra lus niet meer ga lopen. Ik vind het genoeg geweest door al het klimwerk en zoeken naar paden. Aan het einde van deze farmroad is het hotel en de campsite al dus dat is prima wat mij betreft en ook voor woef is het wel genoeg geweest.

We lopen nog het laatste stuk door en lopen daarna naar de auto die ik vanmorgen bij het hotel heb gezet. Ik hoop op een lunch in de pub!

klik voor groot

Ik ga me nog even omnkleden, verzorg woef en ga dan met woefje naar de pub voor een lekkere warme lunch. Helaas is de ‘missus’ weg en wordt er dus geen lunch geserveerd. Het is echt duidelijk nog zeer laagseizoen. Ik krijg wel een lekkere pot thee van de eigenaar en woef krijgt weer haar kluifje. Maar het is niet warm in de pub zoals gisterenavond en ook erg ongezellig dus na het kopje thee rij ik gauw naar huis.

Zo komt er een einde aan een fijn mini avontuur met veel belevenissen en twee mooie routes. Ik ben erg blij dat het er nog (net) van gekomen is!

Vanmiddag dus inpakken voor mijn vertrek morgen!

gegevens:

* 12 km
* 11 graden

maart 323 km – 2016 totaal 1.101 km

**21.03.2016 – seahouses countryroads – 13 km**

Vandaag is het aardig weer. Het zonnetje schijnt een beetje en er staat geen wind. Ik ga dus op pad voor een ronde en ik kleed me om. Als ik klaar ben, komt wafje verheugd aandribbelen om mee te gaan. Dat ziet er goed uit maar vind ik dat wel OK voor haar…. Ik twijfel weer enorm… Met haar dan naar Beadnell? Ik laat me niet verleiden en ga in mijn eentje op pad. Daarna ga ik direct met haar naar de duinen waar we vanmorgen ook waren. Daar was ze ook vrolijk en blij dus die ene dag rust lijkt me prima. Ik twijfel verder als echte twijfelaar of ik hier over de weg zal lopen of naar Alnwick zal gaan voor een run. Eigenlijk ben ik best moe van zaterdag dus ik ga een lekker rustig rondje hier doen. Dat blijft mooi en ik weet ook precies hoe lang ik onderweg ben.

Omdat ik gisteren 1000-tjes liep (200), besluit ik vandaag 2.500-tjes te doen. Nou ja, dat plan komt gaandeweg want ik begin gewoon eerst met lopen en aangezien het wel goed voelt, loop ik door. Eerst naar 2.000 en daarna besluit ik dan maar tot 2.500 tjes (150). Bij de tweede lap loopt het zo lekker dat ik tot 3.000 doorloop. Dan ga ik wel 2.500-3.000-2.500-3.000 doen vandaag… Maar bij het derde rondje komt de zon ineens tevoorschijn en stijg ik zowat op van de hitte. Bij 1.000 meter klok ik af. Even mijn jackje uitdoen want dit voelt echt niet fijn…

Daarna kom ik weer goed op gang en loop weer de 2.500 en tot slot maak ik de ronde gewoon af zoals ik normaal ook doe.

Eigenlijk liep het helemaal niet op rolletjes. Ik kwam na dat gedoe met die zon geen moment meer echt lekker in mijn loopje. Dat zou je niet zeggen als je naar de getalletjes kijkt, want qua tempo en de gemiddelde HF van 128 (max 135) is het gewoon heel erg goed. Maar dat zegt dus ook niet alles.

In ieder geval ben ik bijna 5 minuten eerder weer bij wafje dan gisteren. Best veel als je dat zo bekijkt. Op naar de duinen nu!

gegevens:

* 13 km
* 11 graden

maart 299 km – 2016 totaal 1.076 km

**20.03.2016 – seahouses countryroads – 13 km**

Vandaag wil ik zeker naar buiten maar ik twijfel over waf. Gisteren waren we ook alweer onderweg en ik vind dat ze ook moet uitrusten. We hebben al fijn in de duinen gewandeld en zelfs een half uurtje in de zon gezeten daar. Nu twijfel ik dus… samen naar Beadnell? Ik doe het toch maar niet, ik ga zelf lopen, zorg dat de automaat voor haar opent en ga na de run weer lekker met haar naar de duinen. Zo doe ik het en al snel ben ik op weg.

Ik zal onderweg besluiten wat ik loop en hoe ver. Ik kijk tegenwoordig met verbazing naar allerlei berichten op twitter over lopen. Alsof het allemaal en halszaak is …. het moet vooral snel en hard. No matter what, we doen wat op papier staat ook al is de vorm er niet die dag. Spierpijn na training? Schijnt ook heel normaal te zijn. Toegegeven: ik heb ook met allerlei schema’s getraind. In 2012 ook nog: elke keer moest er iets en voelde het nog hartstikke zwaar ook. Wat het me bracht? Drie mooie tijden op de HM, 5K en 10K. Maar geen idee wat ik daar gelopen zou hebben zonder die keiharde training. In 2015 liep ik – 3 jaar ouder – een zelfde HM tijd zonder dat enge schema en met hele rustige trainingen op lage hartslag zone. Dat was echt een teken dat ik op de goede weg zit en zat. Ook gisteren liep ik de 10K sneller dan vorig jaar op hetzelfde parcours. Maar dan nog? Niet elke dag is hetzelfde en dingen als temperatuur, wind en andere dingen waar we geen vat op hebben, spelen mee op zo’n dag. Dan moet het immers ineens gebeuren.

Ik heb lol in het lopen en merk dat ik ook nog ‘vooruit’ ga. Maar wat is progressie eigenlijk? Sneller? Makkelijker? Verder? Vaker? Dat maakt nogal wat uit. In mijn geval is het een combinatie. En dat voelt prettig. Ik ben graag buiten en bovendien is het lopen – helaas – ook een soort ‘overlevingsmechanisme’ om het bloed te laten stromen (letterlijk). Dat moet ik dus ook zo lang mogelijk nog kunnen doen.

Inmiddels heb ik – al mijmerend – alweer het eerste rondje gelopen en loop ik dus door voor een tweede rondje. Het gaat uitermate makkelijk en ik moet mezelf echt aan het einde linksaf sturen en niet op weg voor ronde 3. Nergens voor nodig en ik moet ook nog naar de duinen. Gemiddelde HF van 124 dus da’s heel rustig……

Waf is blij om me te zien en ik kleed me om en ga op weg naar de duinen. Daar rent woef gelukkig blij rond en ruikt van alles. Dat beetje rust af en toe doet haar goed, dat is duidelijk.
Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 13 km
* 11 graden

maart 286 km – 2016 totaal 1.063 km

**19.03.2016 – rothbury – 25 km**

Vandaag ga ik weer een 10K race lopen, net zoals vorig jaar. Dat was toen een hele leuke dag met eerst de race en daarna de verkenningstocht over het estate samen met woef. Ik heb toen met alle foldertjes in de hand alles bekeken en gelezen onderweg. Voor vandaag had ik ook een rondje aan de andere kant van de weg uitgezet, waarbij ik ruines van een castle zou kunnen gaan zien. Maar ik kon natuurlijk ook gewoon weer over het estate lopen, aangezien ik daar nog lang niet alles gezien had. Eerst maar eens de race!

De wekker ging al vroeg en snel kleedde ik me om voor de run en maakte alles klaar voor vertrek. Ik had gisteren al van alles klaar gelegd. Zo nam ik een setje droge kleding mee voor het tweede deel van de dag, trail schoenen en wegschoenen, de spullen voor woef etc. Een hele volksverhuizing weer, maar alles ging op rolletjes. Toen ik in de auto zat, besloot ik toch nog snel een ander shirt uit de kast mee te nemen. Een dunner shirt voor het geval dat…. De run zou immers pas om 9.30 starten en je weet maar nooit!

De rit naar het gebied is prachtig en om klokslag 8 uur reden we het terrein op. Vorig jaar was ik er ook om 8 uur en dit jaar zouden veel meer mensen meedoen. Beter een beetje vroeg en geen stress. Ik wilde toch eerst nog even wandelen moet woef dus dat kwam goed uit. Ik haalde mijn startnummer op, ging naar het toilet waar nog geen rij te bekennen was en ging daarna op pad voor een wandeling met woefje.

klik voor groot

Omdat ik zo vroeg ben, kan ik mooi nog even naar het Pumphouse doorlopen met de pompen en Archimedes schroef. Dat maakt net een mooi rondje voordat ik terug ga naar de auto en me klaar ga maken. Het power house is open, dus ik kijk nog even binnen. Gek genoeg zijn de pompen leeg en loopt er geen water door de schroef buiten. Bezuiniging zeker.

klik voor groot

Ondertussen zie ik ook de aanrijroute en alle auto’s die in de wacht staan om het terrein op te kunnen. Langzaam begint de race drukte te komen. Er staat een enorme file die het parkeerterrein nog op moet…. Ik vind dat dan zo’n overgang. Van het stille bos en de rustige vredige wandeling ineens de buzz van de race en alle drukte eromheen. Ik wandel terug naar de auto en ga even bij woefje zitten. We hebben nog even tijd.

klik voor groot

Daarna ga ik mijn buitenkleding uittrekken en eens bedenken of het goed is wat ik draag voor de race. Ik speld mijn nummer op, prop mijn autosleutel in het zakje van de tight en ben klaar. Hoewel. Dat shirt… Misschien een beetje warm voor een snelle run? Hoewel het natuurlijk maar 6 graden is, staat er weinig wind dus ik besluit toch om het shirt aan te trekken dat ik nog ben gaan halen voordat ik vertrok. Dat is een dun lange mouwen shirt en dat lijkt me toch beter. De start is toch een kilometer nog lopen, dus ik kan lekker opwarmen!

En dan is het zo ver. Ik sluit de auto af, laat woefje achter en ga richting start. Dat is ruim een kilometer de etsate drive opwandelen. Die kilometer lopen we straks dan eerst lekker naar beneden, daarna langs het visitor centre en zo verder over de estate drive. Helemaal verhard is de race maar wel met een vreemd hoogteprofiel. Eerste kilometer dus lekker afdalen, dan redelijk vlak, even een felle klim naar het 5 km punt en tussen 6 en 8 km 6% stijging over 2.000 mtr. Daarna naar beneden knallen naar de finish (als je nog benen hebt).

Ik wandel in stevig tempo naar boven en kijk ondertussen naar andere lopers. Dik dun, jong en oud, van alles zie ik voorbij komen. Lange broeken, hele korte broeken, mutsen, handschoenen en alles wat er maar mogelijk is. Ik weet inmiddels dat je je snel te warm kleed voor een race maar het blijft lastig want ijskoud starten is ook niet zinvol. Maar ik ben lekker warm door het wandelen met woef en de stevige warming up naar de start doet me ook goed. Mijn handen zijn warm en dat is fijn.

Op tijd ben ik bij de start en daar sta ik te wachten tussen 470 andere lopers. Volle bak dus want vorig jaar gingen er maar 300 mensen over de finish. De twijfel slaat weer toe. Wat doe ik hier eigenlijk? Ik ben al uren in de weer en heb nog geen meter serieus gelopen. In de tussentijd….. Het wordt 9.30 en de start is even uitgesteld. Ik weet niet wat er aan de hand is maar uiteindelijk klinkt dan toch het startsein. Ik mis aanvankelijk de startmat en druk te snel op de laptoets maar even later loop ik alsnog over de mat en start de tijd. En dan begint de afdaling. Lastig, want ik weet dat je je meteen te pletter kunt lopen als het te hard gaat…. Maar dit loopt wel erg makkelijk, en dat weet ik omdat ik nog op 2/4 aan het ademen ben. Voordat ik er erg in heb, zit de eerste kilometer er al weer op. Ik zie nog net hoe snel dat ging. Ik ga er maar van uit dat het goed gedoseerd is zo en loop rustig verder. Ik loop goed op tempo maar vind het lastig in te schatten hoe snel ik kan gaan zonder straks in de problemen te komen bij de klim. We lopen over het estate onder het poort van het house door. Deden we dat vorig jaar ook? Ik had het idee dat we er toen omheen liepen. Dit is leuk! Ik zie uberhaupt meer dan vorig jaar. Loop ik te langzaam dan? Ik doe echt mijn best om er een serieuze run van te maken en goed door te lopen. Misschien loopt het gewoon goed. Om me heen hoor ik veel gehijg. Ongelooflijk…. Ik zie nog steeds lopers in alle soorten en maten voorbij komen en ook haal ik lopers in.

De kilometers rollen langzaam onder mijn voeten door. Het ziet er niet slecht uit qua tijd en ik ben denk ik sneller dan vorig jaar. Maar dat zegt niks, want het tweede deel is het lastigste stukje. Dan komt daar ineens de klim bij het 5K punt. Dat valt niet mee, want ik merk dat ik – voor het eerst in eeuwen – vermoeide benen heb/krijg. Niet gek op de 19e loopdag inmiddels en met zoveel kilometers in de benen. Qua ademhaling en hartslag heb ik geen enkel probleem, maar ik voel mijn benen in de klim. Ik loop snel door tot het 5K punt zodat ik kan zien hoeveel tijd ik daarvoor nodig had. Daarna loopt het weer prima. Inmiddels zijn we bij Nelly Moss lake. Het water ziet er prachtig uit. De route is echt mooi en op deze manier is het wel leuk om een race te doen. Vanaf hier loopt de weg dus lekker omhoog maar eigenlijk valt het heel erg mee. Het lopen gaat prima. Dan ineens voel ik dat de stijging ophoudt en ik versnel mijn tempo. Dan komt ook het 8 km bordje in zicht en ik besluit ervoor te gaan. Ik weet dat het nog 2 km is, maar vanaf nu kan ik wel meer tempo gaan maken en de laatste kilometer ren ik echt hard. Veel makkelijker dan vorig jaar, en ik heb veel meer over. Ik kijk op mijn klokje en reken wat.

De route is net iets langer en ik klok af op een mooie eindtijd voor dit parcours. Ik ben 41 seconden sneller dan vorig jaar. Dat lijkt weinig maar ik ben ik tevreden. Ik ben sneller, maar ook ouder geworden. Ik heb veel gelopen zonder rustdagen de afgelopen weken en met veel kilometers in de benen. Tot mijn verrassing is er dit jaar zelfs een medaille. Toch ook weer leuk.

Ik ga gauw naar de auto en geef woef te eten. Daarna ga ik terug naar de toiletruimte om me om te kleden in droge kleding voor het tweede deel. Er komen nog steeds mensen binnen (ik laat er meer dan 200 achter me)! Ik zie bij de finish de dame met de Chariot kinderbuggy en ik praat even met haar en probeer de kar. Ik zal binnenkort toch met de doggyride op stap moeten denk ik en we hebben daarvoor de juiste jogger stroller kit nodig. Maar ik twijfelde over de lengte van de armsteun maar de Chariot lijkt net zo lang en dat gaat prima. Dat zal dus wel goed komen neem ik aan. Voorlopig zal ik met de doggyride gaan trainen, eerst zonder woef en als het goed gaat, ook met haar erin.

Als ik bij de auto terug kom, moet ik natuurlijk nog even wachten totdat het eten van woef gezakt is voordat we kunnen gaan lopen. Ik ga lekker bij haar achter zitten en samen kijken we een beetje naar de mensen die langs lopen. Maar ik had niet gerekend op de belangstelling voor woef en de aandacht die ze kreeg. ‘What breed is that’? “Oh look how gorgeous’! Zo ging het een tijdje door. Ik ben maar mijn schoenen vast gaan wisselen en de spulletjes en beetje in zakken gaan doen, want woef werd toch wel geaaid daar achterin.

Uiteindelijk is er een uur verstreken sinds haar voedertijd en denk ik dat we wel op pad kunnen. Omdat ik best moe ben geworden, blijf ik op het estate en ga ik niet de moors in aan de overzijde. Hier op het estate kan ik net zo ver of kort lopen als ik wil en dat lijkt me geen gek plan.

Ik kies wel meteen een nieuwe route en ben verrast als ik van zo hoog ineens op het house neer kijk. Wat mooi!

klik voor groot

Het is even klimmen maar het uitzicht is de moeite waard. Daarna sla ik linksaf over een enorm modderig pad richting de lakes. Voordeel van modder is dat je niemand verder ziet.

klik voor groot

Ik heb gelukkig een kaart en er staan ook her en der bordjes dus ik zie dat we wel richting het lake lopen en dat blijkt ook te kloppen. Blijft mooi!

klik voor groot

Ik loop deze keer maar aan een zijde van het meer. Vorig jaar liep ik een rondje er helemaal omheen maar nu heb ik al een andere route gezien. Ik blijf nu aan de kant van het boathouse en loop daarna rechtdoor het bos weer in. Ik weet dat ik met een omweg ook bij een droogstaand meer kan komen waar een heel mooi rietgedekt boathouse is. Daar wil ik nog wel even heen!

We lopen door het bos en komen bij een uitzichtspunt. Jammer genoeg zijn de bomen zo hoog dat je weinig meer ziet. We lopen verder en ik laat deze keer de sheperd’s hut links liggen. Dat is echt een ruine herinner me. Grappig dat ik vorig jaar wel alles echt bekeken heb.

Na wat zoeken, kom ik bij het andere boathouse uit. Maar tot mijn teleurstelling is de boot die erin ligt helemaal bedekt met plastic afdekmateriaal waardoor het geen mooie foto meer wordt. Ik vond dat vorig jaar echt mooi.

klik voor groot

Daarna lopen we toch een klein stukje over de weg hoewel woef dat niet fijn lijkt te vinden. Ik loop nu een klein stukje over de estate drive waar ik vanmorgen met de race ook liep en ook in dezelfde richting. Wat een vervelend omhoog lopend stukje weg zeg. Ik ben verrast dat ik hier vanmorgen zo snel tegenop liep. Nu wandel ik dit stukje even want ik ben moe geworden blijkbaar en woef loopt ook al te sloffen. Het is wel mooi langs het water en straks over het bruggetje. Ik herinner me nog goed dat ik hier vanmorgen ook liep en dit is het laatste stukje van de stijgende weg.

klik voor groot

<

Dan wordt het tijd om weer eens terug te gaan. Er zal dan 25 km op de teller staan en dat lijkt me toch echt wel genoeg voor vandaag.

Het pad ligt er verder prima bij en het is heerlijk weer. Wel bewolkt maar geen wind en prima temperatuur.

klik voor groot

Daarna neem ik een een of ander raar rotspad naar beneden en kom weer op een mooi punt waar ik uitzicht heb op het House.

klik voor groot

Nu zit het er bijna op. We lopen weer over de binnenplaats van het House en dan richting de parkeerplaats. Ik geniet nog even van het geluid van klaterend water dat naar beneden stroomt.

klik voor groot

Na 25,5 km staan we bij de auto. Het is nog niet erg laat dus we zijn straks op een mooie tijd thuis en vanavond kan ik nog even lekker zwemmen. Het was een mooi rondje maar ik ben blij dat we niet naar de moors zijn gegaan. Hoewel de afstand nu toch gelijk was, kon ik mooi elke keer besluiten of ik nog wel verder wilde. Dat kan niet als je eenmaal met een rondje begint ergens in de rimboe.

Prima dag, tevreden over de race en een medaille rijker.
Op naar een volgend avontuur maar weer.

gegevens:

* 25,5 km
* 9 graden

maart 272 km – 2016 totaal 1.050 km

**18.03.2016 – seahouses countryroads – 13 km**

Gisteren en eergisteren hebben we ontdekkings tochtjes gemaakt. Genoeg even voor woef en aangezien het geen optimaal mooi licht weer is, besluit ik tot een wegrondje hier om het huisje. Morgen ga ik de 10K race lopen en wil ik daarna nog even met woefje op pad in dat gebied dus nu dan maar even rustig aan. Grappig dat de afstand dan totaal niet uitmaakt. Zo’n raar ontdekkingsrondje met hindernissen is veel zwaarder. Ik ga 1000-tjes op MAF lopen zoals ik van de week ook deed. Dat loopt heerlijk en geeft energie. Ik hou de HF strikt onder de 136 en tik dat alleen maar aan als ik heuveltje op moet lopen. Het gemiddelde tempo is wat lager dan de vorige keer eergisteren maar ik loop bewust ook echt rustig, let op mijn loophouding, cadans en ademhaling. Bovendien waait het nu een beetje en dat maakt ook uit qua hartslag. Ik loop op de Bondi omdat mijn wegschoenen morgen weer aan moeten en die Bondi is niet mijn favoriete schoentje.

Na het eerste rondje ben ik natuurlijk nog niet klaar en ik loop er nog eentje. Bij de cooldown loop ik langs het hek van de farm en zie niet alleen het zwarte kalfje vlakbij de rand van de weide maar ook het nieuwe net geboren zwarte kalfje. Het lijkt bijna nog nat! Ik blijf staan en buig me over het hek en babbel wat tegen de koeien. Het kalfje komt dichterbij en ik zie de lange wimpers. Wat ontzettend schattig. Mini blijft liggen bij moeder maar is ook vlakbij. Wat ontzettend leuk! Blij loop ik verder terug naar huis. Weer een leuke run gedaan. Het is nooit saai dit rondje!

Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat. Ik doe natuurlijk nauwelijks tempotraining en het parcours is niet heel makkelijk met een 6% klim over 2 kilometer. Daar tegenover staat natuurlijk een heel stuk afdaling dus als je krachten kunt verdelen, kan je heel wat goedmaken op de dalingen! Ik zie het wel, niet echt belangrijk maar wel leuk om weer eens te doen.

Op naar de volgende run dus maar weer.

gegevens:

* 13 km
* 7 graden

maart 247 km – 2016 totaal 1.025 km