Vanmorgen trok ik meteen mijn hardloopkleding aan om direct na het poep en plasrondje met waf op stap te gaan voor de laatste run. Toen ik het weerbericht bekeek, leek het erop dat het rond 10 uur zou gaan regenen en daarna weer op zou knappen. Wachten dan maar? Het was stralend weer toen ik wakker werd. Het andere weerbericht was somberder en voorspelde bewolkt en regenachtig weer. Nou basta, nu was het prachtig dus binnen een minuut vertrokken waf en ik met de auto op weg naar mijn favoriete rondje naar St Cuthberts Cave. Ik zou dan in ieder geval eventjes mooi weer hebben en de rest zou ik dan wel zien.

Al snel kwamen we aan bij het dorpscentrum en gingen we op pad.

klik voor groot

Stralend weer en heerlijke temperatuur. Ik genoot direct al want dit weer is natuurlijk echt lente! Ook heerlijk trouwens om eens lekker met de lichte rugzak te lopen. Ik leek wel 5 kilo lichter.

klik voor groot

Het was echt geweldig mooi weer en al snel had ik mijn jackje uit. Veel te warm!

klik voor groot

Het lopen ging heel goed en het ging eigenlijk allemaal heel snel. Vanwege het onduidelijke weer, koos ik niet voor het extra lusje maar zou alleen het kleine rondje doen van het achtje op weg naar de cave. Het uitzicht naar Holy Island was redelijk voor het oog maar minder met de camera natuurlijk

klik voor groot

De gele struiken waren al aardig en bloei en dat maakte de run helemaal tot een lente feestje. Eigenlijk liep ik een beetje te snel maar het liep zo heerlijk en het weer was zo lekker, dat ik het allemaal wel prima vind zo!

Het laatste stukje richting de cave is zo geweldig mooi en met dit licht al helemaal. Er waren wel wolken, maar ik liep gewoon in de stralende zon en dat kan je op de foto’s ook wel zien aan de schaduw.

klik voor groot

Veel sneller dan gedacht – maar nog steeds met mooi weer – kwamen we bij de cave aan. Omdat ik er nu eenmaal al een paar keer was, maakte ik alleen een kiekje van een afstandje en bovendien stond de zon nu natuurlijk verkeerd voor een foto. Normaal ben ik hiet altijd veel later en schijnt de zon vanaf de andere kant op de cave en nu scheen de zon er nog achter! Gauw weer op weg daarna dus!

klik voor groot

Vanaf de cave heb je altijd het gevoel dat je er al bijna bent ook al moet je dan nog ruim 6 kilometer. Maar zo werkt het nu eenmaal. Vanaf daar even door het bos, over een veld even lekker naar beneden richting Swinhoe farm, over het weilnad met de paardjes en over de gekke stile waar woef even moet klimmen en dan loop je alweer zo Belford in.

klik voor groot

Nog steeds was het prachtig mooi weer en ik had echt het gevoel dat ik een geluksvogel was. Wat een stralende ochtend en wat een mooi afsluiter van een heerlijke, maar vermoeiende periode. Om het allemaal nog fijner te maken, besloot ik een ontbijt te gaan halen bij de farmshop. Heerlijk buiten in het zonnetje een omelet eten met warme chocolademelk. Beetje gekke combinatie maar daar had ik nou echt zin in. Woef lag lekker bij me en genoot ook van het zonnetje volgens mij.

Een geweldige ochtend en toch even ruim 17 km weggetrippeld. Vreemd toch dat dat echt als een ommetje voelt. En als je vroeg op pad gaat , heb je ook nog de hele dag voor de boeg. Heerlijk!

Na het ontbijt reden we weer naar de cottage. Nog steeds stralend weer dus ik had niet zo door hoeven lopen maar dit voelde allemaal heerlijk. Wat een ochtend!

gegevens:

* 17 km
* 14 graden – zonnig

mrt 302 km – 2015 totaal 1.026 km

**23.03.2015 – low newton – 11 km**

Ik was echt van plan om met de tent nog een dag op stap te gaan, maar ik merk ook dat mijn hoofd vol zit met belevenissen en dat ik langzaam toch moe begin te worden. Het waren wel prima dagen ervoor geweest qua weer, maar zo is het ook goed. Vandaag dus eerst lekker lui in de zon gezeten en wat aan de verslagen gewerkt van Hadrian’s Wall en Cragside en aan het einde van de middag toen het echt lekker weer werd (liever gezegd: mooie luchten en licht) alsnog even op pad gegaan voor een rondje. Geen wegrondje maar naar Dunstanburgh voor de laatste keer. Dat leek me nou een mooi doel met een korte afstand. Zo gezegd zo gedaan en al snel ben ik op weg naar Low Newton waar ik wil starten. Ik heb geen zin in Beadnell vandaag ook al vindt waf de duinen daar het einde. Dat doe ik nog wel maar niet vandaag. Dan bemerk ik dat ik geen poepzakjes bij me heb en rij dus even door naar het dorp waar ik toch mijn Prolite Plus matrasje naar het postkantoor moet brengen. Eindelijk kunnen we op weg maar het is gelukkig nog steeds mooi licht.

Op de parking is het onwijs druk tot mijn verrassing maar we vinden een plekje en ik besluit niet meteen naar Low Newton te lopen maar eerst naar de zee langs de mast.

klik voor groot

Aan het einde van het veld zie ik heel in de verte Dunstanburgh Castle al liggen. Ik zie ook dat het hoog water is en dat is een beetje stom want ik heb niet gekeken, maar ik kan eventueel ook door de duinen.

klik voor groot

Ik loop langs de zee en geniet van het uitzicht. Daarna even naar beneden naar Low Newton zelf. Dat blijft een leuk plekje.

klik voor groot

Verder door achter de huisjes langs, langs de bootjes en weer naar de zee.

klik voor grot

Ik glip ergens toch de duinen in want het loopt zo ontzettend zwaar op het kleine strookje zacht zand. Daar heb ik even geen puf meer voor maar waf vindt het allemaal leuk gelukkig. Ik zie bij de waterarm dat het water uberhaupt heel hoog staat. Bijzonder gezicht eigenlijk en nog nooit zo gezien. Na de waterarm loop ik hoog door de duinen en zie dat er toch wel een stukje strand over is naar het kasteel. Ik besluit om dat strookje te nemen omdat het door de duinen ook geen feest is op het laatste stukje.

Dat gaat op zich goed als ik maar rustig blijf doorlopen. Ik probeerde ergens te wandelen maar dat was nog zwaarder dus even doorlopen tot het einde. En daar is het water al echt hoog! Het komt af en toe al tot de grote stenen en ik moet soms even wachten totdat ik door kan lopen maar we komen gewoon op tijd aan bij de opgang naar het castle.

klik voor groot

Ik klauter omhoog en kijk naar Dunstanburgh. Het licht verandert elke minuut. Dan weer sombertjes, dan open en mooi licht. Bijzonder en lastig te vangen op een foto. Ik maak maar wat foto’s terwijl ik dichterbij kom naar het castle.

klik voor groot

Ook de gekke brug in de zee is niet echt meer te zien en terwijl ik een foto maak, verandert het licht weer. Toch nog maar een foto van Dunstanburgh vanaf deze kant maar! Terwijl ik sta te fotograferen hoor ik ineens om de hoek bij de rots de kittiwakes!!! Lente is nu echt in aantocht want vorige keer was het nog doodstil en nu vliegen de vogels rond de rotsen op zoek naar een nestplaats. Heel bijzonder want ik liep hier nog niet eerder op dit moment. Geweldig!

klik voor groot

Ik hobbel over het keienpad langs het castle. Deze ker weer kurkdroog en ik kom er gewoon prima overheen. Dit jaar is echt uitzonderlijk droog geweest. Ik heb heel wat keren in het verleden hier staan glibberen en glijden om langs het castle te komen.

Al snel zijn we aan de andere kant waar het moois te bekijken is. Ik ben er ooit in geweest een paar jaar geleden tijdens een run. Dat was ook gaaf maar in de winter kan dat alleen in het weekend. Ik kan me ook nog herinneren dat ik niet ben doorgelopen de eerste keer. Wist ik veel dat het aan de andere kant waar ik dus nu ben zo mooi was. Ik dacht dat het echt alleen maar restanten waren. Nu weet ik beter en heb ik natuurlijk ook al gewoon de hele kustlijn afgelopen (onder andere tijdens de ultra die hier ook langsloopt).

klik voor groot

Ik loop nog even door richting Craster en maak een foto van woef met het kasteel op de achtergrond

klik voor groot

Maar ik merk dat ik eigenlijk moe ben en dat komt door het getrut met de foto’s ook denk ik. Ik ga niet verder naar Craster maar ik keer gewoon lekker om. Het licht is nu nog erg mooi dus daar wil ik van genieten. Ik loop terug via de golfbaan en kijk nog eens achterom. Mooi licht!

klik voor groot

Als ik weer bij de waterarm kom, is het water erg hoog maar het licht is adembenemend. Gele duinhalmen en het castle op de achtergrond met het vreemde blauwe water. Ik raak aan de praat met een echtpaar en we praten over de omgeving, over hiken, over honden en over nog veel meer. Ik sta zeker een half uur te kletsen dus dit wordt een beetje vreemd ‘ren rondje’. Geeft niet. Ik denk dat ik genoeg serieuze trainingen heb gedaan en bovendien….wat is eigenlijk ‘serieus’. Er is niks mis met zo’n rondje waarbij je allerlei snelheden afwisselt, over afwisselend terrein loopt en je benen laat wennen aan stilstaan en weer doorlopen. Ik vind het prima alleen hoop ik dat ik niet ijskoud word.

klik voor groot

Ik neem afscheid van het echtpaar en ga weer op pad. Helaas moet ik even een hele steile duinopgang omhoog maar zelfs dat lukt zonder stoppen. Wat nou geen serieuze training?

Moe maar voldaan komen we weer bij de auto. Dit was leuker dan een rondje rond de cottage maar het duurde wel ietsje langer. Maar ik wilde graag nog een laatste keer naar Dunstanburgh dus dat heb ik gedaan.

Overigens hobbelde ik vrolijk over de 1.000 km voor dit jaar alweer en staat de teller nu op 1.009 km. Dat vind ik toch een heel eind eigenlijk hoewel dat geen doel is natuurlijk. Maar grappig is het wel. Nog nooit zoveel kilometers afgelegd in de eerste 3 maanden. Op naar de rest van het jaar dan maar. Ik hoop nog veel te gaan ontdekken met de Borders Abbey Way in aantocht in mei!!

gegevens:

* 11 km
* 12 graden – zonnig

mrt 287 km – 2015 totaal 1.009 km

**22.03.2015 – shoreston circular – 13 km**

Ik loop hopeloos achter met de verslagen maar de lange route en race van gisteren op Cragside en mijn avontuur op Hadrian’s Wall kosten even tijd om te verwerken. Wel alvast even het verslagje van de route van vandaag. Ik wilde eigenlijk naar Belford vandaag en dan slapen in Belford en alles was al klaar voor vertrek. Toen betrok het ineens en besloot ik maar niet te gaan lopen en te gaan slapen en een rustdagje te houden en morgen op pad te gaan. Dat is ook nog steeds het plan. Omdat alles klaar lag, heb ik wel vandaag eens alles in de rugzak gepropt en gekeken of dat nou echt past. Tijdens mijn Hadrian’s Wall avontuur had ik immers de auto dichtbij en kon ik daar alles op mijn gemakje uithalen. Maar het lijkt allemaal aardig te passen hoewel een zomer avontuur makkelijker is omdat de slaapzak kleiner is en woef minder nodig heeft.

Verder dus rustig aan gedaan vandaag. Aan het einde van de middag lekker even een rustig rondje maar dat doet me dus niks. Gewoon over de weg en door het veld en na ruim 13 km waren we weer thuis. Als je dat vergelijkt met de 14 km op het Hadrian’s Wall avontuur dan is het echt geen vergelijk. Dat voelde als een ultra! Ook de 30 km van gisteren (met daarin een 10K race) waren een eitje. Zo zie je maar dat je afstanden en routes nooit met elkaar kunt vergelijken!

Toen waf en ik vandaag op pad gingen moesten we eerst twee dames ontzetten van hun balkon. Ze hadden zichzelf buitengesloten. Zo kon ik dus even kijken hoe het andere huis eruit zag en dat was interessant. Opgeruimder dan dat van mij, dat was wel duidelijk. Morgen komen ze hier van de toerism board voor inspectie dus ik heb vandaag ook maar vast wat opgeruimd en schoon gemaakt. Dat moet toch voor vertrek maar ik was er niet blij mee op deze zonovergoten dag (want de zon kwam natuurlijk gewoon terug toen ik besloten had om niet op pad te gaan).

Bij vertrek maakte ik een kiekje van de farm en onderweg naar Shoreston ook

klik voor groot

Daar ontdekte ik dat het huis waar we jaren geleden naar keken weer te koop staat. Helaas is het nu opgeknapt dus zal het wel duur zijn geworden. Ik kon nog geen prijs vinden op internet gek genoeg.

Ik heb rustig op MAF gelopen en alles voelde verder prima. Op naar ons volgende rondje. Dan ga ik de 1000 km over voor dit jaar! In 2014 gebeurde dat pas begin mei (!)

gegevens:

* 13 km
* 12 graden – zonnig

mrt 275 km – 2015 totaal 998 km

**21.03.2015 – cragside – 30 km**

Vandaag loop ik eerst een 10K race. Toen mijn 5K race een paar weken geleden een succes was omdat je daar anders nooit zou zijn gaan lopen, besloot ik me in te schrijven voor die evenement omdat ik graag daar eens wilde lopen. Dit is dan een mooie stok achter de deur en het inschrijf geld was net zo veel als het toegangs geld. Overigens kan ik vast verklappen dat er helaas geen medaille bij deze race hoorde en dat is dan wel weer jammer natuurlijk. Vannacht waaide het weer hard maar ook dat kon de pret niet drukken en woef en ik gingen keurig op tijd op pad voor de registratie. Het is 45 minuten rijden en ik wist precies waar het was, aangezien ik er vaak langs ben gereden op weg naar Simonside. Even na 8 uur reden we het terrein al op en kon ik lekker dichtbij parkeren bij de registratie. Wel fijn want ik wilde eerst even waf uitlaten en na de run natuurlijk ook meteen weer naar haar toe. Het plan was om eerst de race te lopen en daarna lekker op pad te gaan om alles te gaan verkennen met woef. Ik had (gelukkig) een setje droge kleding bij me zodat ik me kon omkleden na de run in schone en droge renkleding. Ook had ik eten bij me voor woef en vor mezelf dus ik kon even vooruit.

Ik liep na aankomst naar de tent voor registratie en maakte een kiekje van het meertje. Jammer dat het zulk donker weer was maar het was wel erg mooi al. Ik was zo benieuwd!

klik voor groot

Daarna gauw terug naar de auto en even een stukje gewandeld met woef. Ze kon nog lekker los want er was geen hond natuurlijk. Overigens heeft ze de hele dag lopsgelopen daar omdat er niemand was. Ideaal en ze had het reuze naar haar zin, liep voor me uit en keek blij. Ik werd daar zelf ook vrolijk van.

Ik maakte een foto van het estate en de ijzeren brug (uit 1866). Wat was het ontzettend mooi! Ik was zo vreselijk benieuwd naar het gebied! De race zou over de estate drive gaan, dus helemaal verhard. Eerst een kilometer dalen, daarna een beetje golvend tot vlak, en tussen kilometer 5 en 7 sterk stijgend (120 meter omhoog), daarna vlak en daarna knallen naar de finish. Maar ik wilde niet echt racen of mezelf blesseren, ik wilde wel mijn best doen om op tempo te lopen maar wilde daarna ook nog lekker op pad kunnen.

klik voor groot

Zo gezegd zo gedaan. Ik deed woef in de auto, ging nog even in de rij voor de toiletten en daarna op weg naar de start, ruim en kilometer van de registratie vandaan. Ideaal want dat is een mooie opwarmer. Dat ging heuvel op dus dit mochten we straks als eerste weer naar beneden en zou ook de laatste kilometer vormen van de race. Leuk om dat zo alvast te zien!

Er stonden netjes vakken voor de startlijn. Ik was wel benieuwd naar mijn tijd op dit parcours, ongetraind en met vermoeide benen van het Hadrian’s Wall avontuur. Een beetje kletsen met mensen om me heen en daarna op weg. Niet te snel de eerste kilometer want ook naar beneden kan je jezelf al kapot rennen. Het ging eigenlijk heel goed en het was erg mooi onderweg. Van alles al te zien zoals een mooie waterval en een dam. Inderdaad de klim net voor de 5 kilometer. dat viel niet mee en niet tegen. Ik kon gewoon door blijven lopen. Ik hobbelde rustig door en haalde tot mijn verrassing ook nog mensen in (ik zou er meer dan 100 achter me laten in een veld van 300). Mijn kracht ligt nu denk ik in het snelle herstel. Klimmen gaat niet snel maar ik ben meteen hersteld en kan daarna gewoon door. Ik liep langs Nelly Moss lake en wist zeker dat ik daar straks weer heen zou gaan. Prachtig! Overal was het mooi en het was echt genieten ondanks dat ik best even door moest lopen.

Na 8 kilometer zette de daling in. Dat liep heerlijk maar ik kreeg het enorm warm. Ik had ook een hele rode kop toen ik over de finish kwam. Geen idee (nog) wat mijn netto tijd was, want ze gebruikten voor het eerst chip timing en alleen de bruto tijden zijn bekend nu. Maar dat geeft niet. Ik keek op mijn eigen klokje en ik was tevreden en blij verrast. Ik was vooral erg blij met mijn hartslag. Geen gekke dingen, niet blijven hangen, mooi reactief en gemiddeld 151 dus op dit terrein voor een 10K race niet verkeerd (MAF ligt op 138).

Ik haalde mijn schone kleding uit de auto en mijn camera en maakte wat foto’s bij de finish. Er kwamen nog steeds mensen binnen!

klik voor groot

Daarna woef uit de auto gehaald en samen op pad gegaan. Ik liep eerst zelf een stukje, richting het pump house en de Archimedes screws. Cragside was het eerste huis in de wereld dat werd verlicht door hydroelectriciteit in 1878. Lord Armstrong gebruikte het water uit de meren om electriciteit op te wekken door een turbine. Er is dus van alles te zien en het eerste waar ik naar ging kijken waren de Archimedes schroeven die nu gebruikt worden voor 10% van de benodigde electriciteit voor het estate. Daar viel ik bijna over wippene padden die al de lente in hun bol hadden.

klik voor groot

Daarna ben ik terug gegaan naar de informatiehut op het parkeerterrein voor een plattegrondje en daar kreeg ik (gelukkig) de map maar ook vier foldertjes met vier wandelroutes en informatie. Dat was leuk, want nu kon ik het hele gebied verkennen zonder weer on road te gaan over de estate drive. Ik koos eerst voor de zwarte route (views of cragside) met veel klimmetjes en uitzichten. Je ziet hier geweldige bomen, waarvan er eentje 40 mtr hoog is en geacht wordt de hoogste van de Uk te zijn. Het was erg mooi en ook het uitzicht naar Rothbury is prachtig.

klik voor groot

Toen ik de route bijna gedaan had, pakte ik de blauwe route op (Nelly’s Moss lakes walk). Daar was ik langs gelopen tijdens de run dus ik wilde daar graag nog even kijken. Hier zie je eerst een soort dubbele dam. Na het bruggetje zie je een soort torentje on het water staan. Daar zit de klep die oorspronkelijk het water moest doorvoeren naar de turbine in het Power House waar ik begonnen was met mijn speurtocht. Ergens op een foto onderaan zie je een afbeelding van het verloop van het water. Veel hoogteverschillen dus en wat een vondst om het zo te maken allemaal. Het meer was prachtig maar het was helaas wel bewolkt en donker dus het komt op de foto’s niet zo erg mooi over. Ik genoot echt van mijn run en het was ook erg leuk om dingen te bekijken zo onderweg.

klik voor groot

Na het rondje rond het meer pakten we de rode route op (gunwalk) die meer het oostelijke deel van Cragside zou beslaan. Daar waren ook nog wat dingen te bekijken. De route was al erg mooi!

klik voor groot

Even van de route af om het Tatched Boathouse te gaan bekijken. Vreem dgenoeg beslaat geen enkele route dit gebouw en ik was blij dat ik er even in ging om te kijken! Het meer staat nu droog dat is duidelijk.

klik voor groot

Vanaf daar een stukje over de estate drive en langs de dam (Blackburn Dam) met de waterval waar we ook tijdens de run langs gelopen waren.

klik voor groot

Terug naar de route en richting Cragend Quarry. Vreed genoeg heb ik daar geen foto van. Hier keek ik even op een informatie bord en zag dat ik nog naar de Shepherds hut kon gaan en naar een rock tunnel en andere bijzondere stenen.

klik voor groot

Ik vond de route op dat stuk wel uitdagend en vroeg me af of wandelaars hier nou geen moeite mee zouden hebben. Op dit stukje heb ik echt niet alles kunnen joggen.

klik voor groot

Uiteindelijk kwamen we weer bij het estate uit. Er kwam zelfs een zonnetje tevoorschijn en dat maakte het estate nog mooier.

klik voor groot

Vanaf het estate was ik nog steeds niet uitgekeken en via het pinetum ben ik nog even terug gegaan om naar het waterwheel en het powerhouse te gaan kijken.

klik voor groot

Hier zag ik het overzicht van de route die het water moest nemen via alle lakes en hoogteverschillen. Erg interessant. Jammer dat ik het huis niet on bezichtigen vandaag maar er is nog veel meer te zien en te beleven daar.

klik voor groot

Ik had 20 km extra erop zitten dus vandaag ruim 30 km op de teller. Een erg leuke en boeiende dag met een geweldige route.

Meer informatie over Cragside staat op de site. Daar staan ook onder het kopje ‘walks’ de vier wandelroutes die ik allemaal gedaan heb (en meer) en wat foto’s.

Zeer de moeite waard en eigenlijk moet je dus van te voren de hele site bestuderen, want ik heb blijkbaar de gegraveerde stenen rond Tumble lake gemist. Heel stom maar dat staat nou weer niet op de wandelroute kaarten.

gegevens:

* 30 km
* 10 graden – bewolkt

mrt 262 km – 2015 totaal 985 km

**19.03.2015 – hadrian’s wall – dag 2 (camp trip) – 14 km**

Vandaag de tweede dag van mijn Hadrians Wall avontuur. Gisteren 20 km gelopen en vannacht hier geslapen. Ik heb vannacht redelijk goed geslapen en werd gewekt door eendjes die rond de tent scharrelden. Dat was helaas wel een beetje vroeg, maar het was gelukkig een prachtige ochtend met een hele mooie zonsopkomst. Het was wel bitterkoud geweest en onder het vriespunt. Er lag ijs op het gras en ook op de tent lag ijs. Het was maar goed dat ik woef lekker had ingepakt! Ik ben eerst maar eens gaan plassen en heb woef uitgelaten. Kon ik meteen genieten van de mooie zon die opkwam en het uitzicht over de heuvels met de schapen. Er was natuurlijk nog geen kip te zien op dit vroege uur van de dag! Toen ik langs de auto liep, zag ik dat er een dikke laag ijs op de ruit zat.

klik voor groot

Daarna heb ik lekker voor de tent (zittend op het matje uit de rugzak) een flesje thee gemaakt en warm eten voor woef gemaakt. De eendjes die me hadden gewekt kwamen ook even kijken of er iets te halen viel.

klik voor groot

Al snel kookte het water vor mijn lekkere kopje thee. Overigens geeft mijn kooksetje best veel warmte af, dus dat is ook lekker maar doordat er geen wind stond, was het eigenlijk heel aangenaam zo voor de tent.

klik voor groot

Ik keek nog eens naar de tent en of ik alles nu goed had gedaan deze keer. Ik had goed geslapen, was wel wakker geworden een keer en ook waf was een keer ineens wakker en zat rechtop waardoor ik wakker werd maar het was eigenlijk heel prima geweest. Volop ruimte en het lampje in de tent was echt een uitkomst deze keer. De tent was wel behoorlijk nat van de condens. Koud weer zonder wind en met daarin twee warme lijven van hardlopen geeft natuurlijk ontzettend veel damp.

klik voor groot

Ik heb heerlijk zitten relaxen buiten en zat te kijken naar de schaapjes en de vogeltjes voor mijn neus. Zulke dingen doe je normaal nooit en het is eigenlijk een hele bijzondere dimensie aan het lopen op deze manier.

Om 8.30 kreeg ik een warm ontbijt en dat was natuurlijk genieten. Ik had toen zelf al lekker warme thee op maar een ontbijt hoefde ik deze keer niet te maken zelf.

klik voor groot

Omdat het zo heerlijk zonnig was (in tegenstelling tot gisteren), besloot ik lekker in de ochtend te blijven luieren in het zonnetje. Helaas had ik de tent op de vereerde plaats opgezet qua zonsopkomst. Mijn tentje lag dus nu in de schaduw en dat was erg jammer. Volgende keer op letten. Maar gelukkig kon ik op een andere plek in de zon zitten en dat was misschien maar goed ook, want ik kan me voorstellen dat je anders helemaal nooit meer weg komt als het zulk lekker weer is!

Ook de poes vond het duidelijk heerlijk buiten en ook mijn auto was een lekker plekje blijkbaar.

klik voor groot

Maar toen het tegen 12 uur liep, besloot ik dat het toch wel eens tijd werd om te gaan. Vandaag dus geen lange ronde dat was duidelijk want ik was onwijs sloom. Maar ik zou een mooi stuk van de Wall gaan bekijken, dus dat kwam vast goed.

Ik ruimde de tent op en was daarna al snel op weg. Heerlijk weer nog! Ik startte vanaf Once Brewed even verderop waar ik dus met de auto nu naartoe reed. Ik mis dus nu een stukje Wall maar omdat ik zo laat was, leek me dat beter.

klik voor groot

De weg liep daar een beetje omhoog en woef pufte er al aardig op los. Ze zou toch wel OK zijn na al die stiles en laddertjes van gisteren?

Al snel waren we bij het uitzichtspunt

klik voor groot

Ik had het idee dat ik weer aardig zou moeten klimmen vandaag en dat bleek later ook wel te kloppen. Maar de weg was snel gevonden en dapper begonnen woef en ik aan onze tocht.

klik voor groot

Mooi was het in ieder geval wel en het voordeel van een beetje klimmen is natuurlijk dat je prachtig uitzicht hebt!

klik voor groot

Al snel kwamen we bij de milecastles en turrets. Daar is dus nog wel wat van te zien en van bovenaf is dat echt geweldig, zeker als je dan verder kijkt hoe de Wall het landschap in loopt.

klik voor groot

Natuurlijk moet ik daar een paar foto’s van maken en daarna gaan we weer op weg. Even omkijken nog hoe het er van de andere kant uitziet.

klik voor groot

Daarna lopen we weer een stuk en uiteindelijk komen we weer op een geweldig mooi stuk met een bijzondere boom. Kevin Costner klom in deze boom voor de Robin Hood opnamen overigens. Maar het is onwijs steil naar beneden en op een van de foto’s staan een man beneden en dat geeft mooi aan hoe ver het is naar beneden en hoe groot de boom ongeveer is!

klik voor groot

Na even gekeken te hebben, gaan we weer op pad natuurlijk. Het loopt allemaal wel vrij aardig en het is rustig qua mensen ook. Met de mensen die je tegen komt, maak je al snel een praatje over van ales en nog wat en dat is leuk.

Deze route gelukkig niet al teveel van de laddertjes maar woef doet het erg goed:

klik voor groot

We hobbelen verder en ineens zie ik al het meertje opdoemen om de hoek. Wat een prachtig plekje zo. Je loopt langs de Wall en dan zie je dus ook nog dit:

klik voor groot

Je moet er echt geweest zijn om te voelen en te beleven hoe het is. Met dit windstille zonnig weer en zonder al teveel mensen om je heen is het echt heel bijzonder. Ik raak aan de praat met twee dames uit de VS en dat is weer leuk.

Daarna lopen we weer verder en nu lopen we tot mijn verrassing door een stukje met bomen. Ook lekker en minder warm voor woef. Ze is echt geen warm weer hond dus ik ben benieuwd hoe dat straks gaat in mei op onze avonturen!

Na het bos lopen we verder en kunnen weer lekker vaart maken. Kennelijk ben ik hier even evenwijdig aan het Wall pad gaan lopen want ineens lopen we over een heel groot grasland waar je overigens prima kunt lopen. Ik vind het niet zo erg, geef woef wat water en geniet van de zon en de omgeving. Straks wel weer op het echte pad komen maar ik ben verrast dat ik er zo makkelijk dus vanaf kon lopen

klik voor groot

Ik kom daarna al snel weer op de route en ook de Pennine Way kruist daar en gaat een andere richting op. Dat ziet er ok goed uit en is een hele lange route die ook erg fraai moet zijn.

Ik besluit even de rugzak af te doen en te gaan zitten om te genieten van de zon. Het is natuurlijk een run van niks zo met elke keer een stuk, maar het is ook niet echt makkelijk lopen en met de rugzak al helemaal niet.

Daarna lopen we weer een stuk verder en komen aan bij milecastle 39 (volgens de kaart). Tsja, daar moet ik dus ook even kijken en we komen dus weer tot stilstand in de run. Maar was het niet de reis die belangrijk was? Nou die is geweldig dat is duidelijk en tussendoor hardlopen maakt tenminste dat je een beetje opschiet.

klik voor groot

Daarna weer verder op pad langs de wall en we kunnen zelfs een stukje over de wall lopen als we vlakbij Housesteads zijn. Daar liggen nog echte ruines die je kunt bezoeken maar helaas ben ik al te laat

klik voor groot

Hadrian’s Wall path loopt langs de ruines maar je kunt er weinig van zien omdat het hoger ligt dan het pad. Maar ik raak aan de praat met iemand die er wel aan het kijken is en hij maakt met mijn camera een paar foto’s

klik voor groot

Ik krijg mijn camera weer terug, bedank de man en ga weer verder. Voor mij is er ook nog heel wat te bekijken als ik er langs loop (blijkt)

klik voor groot

As ik eromheen gelopen ben, blijkt het hek open te staan en kan ik alsnog wat dingen bekijken.

klik voor groot

Ik kijk daarna op de kaart want ik ga nu weer richting Vindolanda aan de andere kant van de weg. Ook nog een deel waar veel te zien is en waar een museum is. Helaas ook nu te laat daarvoor door mijn getrut in het zonnetje maar dat is niet erg. Eerst de route zien te vinden. Het begin is over de weg die op en neer golft door het landschap.

klik voor groot

Gek genoeg ben ik bes moe geworden ook al heb ik nog maar een piepklein stukje gelopen vandaag. Maar zulke avonturen zijn nu eenmaal niet echt te vergelijken met een wegrondje of een bosrondje. Daar leg je gemakkelijk het dubbele af zonder op of om te kijken. Nu dus even niet.

We hobbelen rustig voort over de weg, steken over en zijn even de weg kwijt want op de kaart staat dat ik naar links moet maar pal aan de overkant loopt ook een pad de heuvels in. Ik kies uiteindelijk daar gewoon voor want dat zu ook goed moeten uitkomen waar ik wil zijn en dat blijkt gelukkig ook te kloppen.

klik voor groot

Ik zie in de diepte Vindolanda al liggen en kom eerst nog langs een Romeinse milestone. Jammer dat ik te laat ben om Viindolanda nog te bezoeken maar het is weletjes geweest. Ik kan ergens door het hek even loeren en het ziet er interessant uit. Reden om nog eens terug te keren!

klik voor groot

We hobbelen voort over de weg en ik tel de meters af naar Once Brewed. Ik heb maar 14 km gelopen maar het voelt als een ultra. Het was wel ontzettend gaaf deze twee dagen en mijn hoofd zit vol met belevenissen.

Als ik weer bij de auto kom, geef ik woef wat te eten en neem zelf ook wat. Na mijn lekkere ontbijt heb ik nog niets gehad verder. We rijden naar huis en zo komt er een einde aan twee dagen buiten zijn en ontzettend veel zien en beleven.

Op naar onze volgende avonturen.

Overigens staat dag 1 hier

gegevens:

* 14 km
* 12 graden

mrt 232 km – 2015 totaal 955 km”

**18.03.2015 – hadrian’s wall – dag 1 (camp trip) – 20 km**

Vandaag de eerste dag van mijn tweedaagse avontuur rond Hadrian’s Wall. Ik heb geen idee hoe zwaar het zal zijn, dus ik heb twee routes gemaakt waarvan de langste voor vandaag zal zijn met een bescheiden 20 km. Alles is geregeld en klaar en woef en ik vertrekken vroeg richting Melkridge waar ik zal overnachten. Daar aangekomen, blijk ik de auto alvast te kunnen parkeren dus dat is wel prettig en ook zie ik vast de omgeving waar ik zal slapen. Ik maak me verder klaar, kijk op de kaart en geef woef haar bandage voor de run en we gaan op pad. Eerst een stukje over de weg, de B weg oversteken en daarna door een veld richting Hadrian´s Wall. Het begin stuk is prima maar we stuiten meteen al op een rare stile die lastig is voor woef maar die klimt daar gewoon overheen. Oefening baart kunst, dat is wel duidelijk.

klik voor groot

Daarna komen we in een enorm modderig veld. Ik baal als een gek want woef is meteen zwart en vies en moet later ook nog de tent in. Maar goed, we moeten toch door en ik probeer maar niet te letten op de modder en op mijn natte voeten. We moeten immers nog beginnen! Maar al snel komen we op het eerste punt waar de wall goed zichtbaar is. Wat ontzettend jammer dat het zulk slecht weer is. Het is droog en prima temperatuur maar het is heel mistig en je ziet weinig van het mooie uitzicht en dat is natuurlijk erg jammer. Maar onze ogen zijn beter dan de lens van een camera want het was echt wel erg fraai wat ik zag zo onderweg.

klik voor groot

De route loopt aardig op en neer en overal zijn stenen die trappetjes of paden vormen. Je kunt hier gelukkig niet echt verkeerd lopen, want je blijft simpelweg de muur volgen.

Uiteindelijk blijkt de route rechtaf te slaan, achter een quarry door. Daar maak ik een foto en neem ik een plaspauze. Altijd handig dat die voorzieningen hier onderweg zijn te vinden.

klik voor groot

Als ik daarna het pad verder vervolg stuit ik weer op een stile met een klimmetje. Ik wil net een foto maken als twee andere lopers zich bij me voegen en vragen of ik OK ben. Het blijken Nederlanders die de hele Wall route volgen en van B&B naar B&B lopen met bagage transport. We raken aan de praat en het is leuk om ervaringen uit te wisselen. Het gesprek komt onder meer op mijn rugzak waar ik zo blij mee ben. Nadat we even gepraat hebben, gaan de lopers weer verder (de lunch wacht!) en ik maak een kiekje van woef die over de stile klimt.

klik voor groot

Daarna loopt de route ineens over een weiland. Eerlijk gezegd vind ik het niet heel erg spannend. Misschien door het weer waardoor de uitzichten minder fraai zijn, maar echt mooi of bijzonder is het hier niet (meer). Het mooiste stuk van de wall ga ik blijkbaar morgen bekijken (meer naar de oostkant). Maar we ploeteren door en maken er maar het beste van.

klik voor groot

Ik word wel een beetje gestoord van de klimmetjes over muurtjes en die arme woef doet vreselijk haar best. Ik ben blij dat ze haar harnas aan heeft, zodat ik haar zo goed mogelijk kan helpen. Zelfs 5 treden kan ze beklimmen.

klik voor groot

Rustig hobbelen we voort over het weiland maar ik vraag me nog steeds af wat hier echt leuk is. Het is natuurlijk weer een belevenis zo en het eerste deel met de muur was mooi, maar dit kan ik voor mijn gevoel overal wel lopen en de weilanden lijken ineens eindeloos.

klik voor groot

Dan wordt het ineens wel weer wat mooier met vergezichten en hoogtverschillen. Met mooi weer is dit vast prachtig.

klik voor groot

Omdat ik een rondje wil lopen ga ik op een gegeven moment wel van de route an en vervolg ik mijn weg over mijn eigen route. Dat betekent weer een trappetje, gevolgd door nog meer weiland een een stukje weg.

klik voor groot

Maar na het stuk weg kom ik ineens in een soort moeras terecht. Heel modderig en nat. Ik baal en begin te schelden. Ik ben moe en ik vind dit gewoon heel vervelend. Ik kan hier niet opschieten en alles is vies, nat en zwart. Hoe dat nou straks moet in de tent weet ik niet. De moed zinkt me in de schoenen. Ga ik niet gewoon straks lekker naar huis? Wat een stom gedoe zeg.

klik voor groot

Maar natuurlijk komen we ook weer op een normaal stuk weg uit. Nu het laatste stukje dan terug naar de tent. Even de B weg weer oversteken en weer over een weiland dat gelukkig wel normaal droog is. We waren net alweer een beetje schoon geworden over de weg dus dit is boffen. Maar ik heb er wel genoeg van eerlijk gezegd en kan niet wachten totdat we er zijn.

klik voor groot

Ik zie in de verte al de boerderij waar ik heen moet en uiteindelijk zijn we er na 20 km. Normaal is 20 km niks maar ik vind het echt welletjes voor nu.

Ik ga gauw de tent opzetten en mijn spullen klaarmaken. Natuurlijk ontsnap ik niet naar huis, want ik maak het avontuur nu gewoon af. Later zal ik daar heel blij mee zijn, want dag 2 wordt een zonovergoten dag!

klik voor groot

Als alles staat en naar mijn zin is ga ik lekker een beetje warme choco maken met mijn kookstelletje. Waf ligt lekker ingepakt bij me maar de temperatuur is goed en er is geen wind dus het is heel aangenaam eigenlijk. Ik heb inmiddels ook weer droge kleren aan en omdat de auto dichtbij staat, kan ik mijn laarzen lekker aantrekken. Wel een aandachtspuntje voor een volgende keer wat te doen met natte schoenen op camp.

klik voor groot

Ik zit daarna op mijn gemakje even uit te rusten en wat te eten. Dit is toch wel heel bijzonder zo na een run en heel anders dan een normale run waarbij thuis komt of met de auto weer naar huis rijdt. Ik geniet er wel van eerlijk gezegd en ben blij verrast dat het koken zo makkelijk gaat. Wat smaakt warme choco dan ineens lekker!

Na een paar uur wordt het donker en ga ik in de tent nog lekker even een filmpje bekijken en daarna slapen. Het blijkt een hele koude nacht te worden (onder het vriespunt) en dus dek ik woef lekker toe. Prima zo en op naar dag 2! Verslag van dag 2 staat hier

klik voor groot

gegevens:

* 20 km
* 8 graden

mrt 218 km – 2015 totaal 941 km

**17.03.2015 – beadnell/low newton – 14,5 km**

Gisteren een rustdagje gehad omdat woef zo stil was. Ik ben vogels gaan kijken en dat was weer erg leuk als afwisseling. Wel krachttraining met de volle rugzak met camera spullen. Vandaag weer even op pad voor een kort rondje. Ik kies voor Beadnell om te zien of woef OK is. Ze vindt het daar namelijk geweldig dus als er iets aan de hand is, zou ik dat daar wel moeten merken. Helaas is het geen lekker weer, hoewel het geweldig is om te lopen. Er is alleen totaal geen zon en het is mistig. Maar er is geen wind en het is de eerste keer dat ik op Beadnell loop zonder wind. En wat merk ik dan ineens goed hoe zwaar het eigenlijk geweest is steeds met die wind. Nu voel je je licht en vrij en kan je eigenlijk gewoon blijven lopen. Dat is alleen vandaag niet de bedoeling want morgen gaan we op pad voor een rondje met overnachting. Geen lange rondes omdat het natuurlijk allemaal nieuw is.

We starten dus rustig eerst door het afschuwelijke caravan park en daarna lekker door de duinen van Beadnell en ik moet tot mijn plezier woef enkele keren terug fluiten. Ze scheurt door de duinen en zo zie ik haar het liefst. Niet naast me maar heerlijk zelf rennend en onderzoekend. Zo’n mooi gezicht! Ik heb geen idee hoe ver ik ga lopen, heb me snel omgekleed en ben zo op pad gegaan. Heb niks bij me, toevallig de telefoon dus ik kan een kiekje nemen.

klik voor groot

Tot mijn vreugde spot ik een ijsvogeltje bij de brug waar in de zomer de little terns broeden. Prachtig en heel onverwacht. Nooit eerder daar gezien.

We hobbelen verder naar High Newton en raken op de parkeerplaats aan de praat met een man die was surfen op zee. Hij was overlevings instructeur geweest en we babbelen over kamperen, matrasjes en tenten. Morgen is het voor mij zo ver!

klik voor groot

Na High Newton gaan we door naar Low Newton en ik heb nog lang geen zin om terug te gaan. Ik besluit nog even door te lopen over het strand, door de duinen en terug langs de vogelkijkhut. Daar heb ik heel wat uurtjes gezeten! Vandaag zal er niet veel te zien zijn met dit weer helaas. Ik geniet volop. Wat is het hier heerlijk en wat zalig zonder de wind. Jammer dat ik niet verder kan lopen maar het is niet verstandig en bovendien is het ook al vrij laat dus ik moet echt maar eens terug. Vrijdag kan ik wel weer even op pad na ons kampeer avontuur.

klik voor groot

Als we weer door de duinen richting Beadnell lopen is woef nog lang niet moe. Dat is duidelijk. Ineens zie ik haar acter een konijn aanrennen. Ach nee, weer een ziek konijn. Althans dat neem ik aan want het beest is sloom en woef vindt het gewoon leuk om erachteraan te rennen. Ze doet niks maar wil gewoon dat het stopt zodat ik het kan komen halen. Dat deed ze ook ooit met een patrijsje. En al snel is het zover en trots zoekt ze contact met me zodat ik het kan komen halen. Doodstil ligt ze en het konijn ook. Het beestje mankeert niks want ze doet niks, zal het niet bijten. Maar het is mooi gestopt dus ze heeft haar taak gedaan en wacht nu totdat ik kom. Zucht. Ik ga er dus heen, zeg dat ze braaf is (helemaal niet) en neem haar weer mee. Konijntje vervolgt ook weer zijn weg en hop daar gaan we weer richting parkeerplaats.

klik voor groot

Als we weer in Beadnell zijn loop ik nog even naar het bouwsel daar maar helaas is het weliswaar uit de steigers maar staat er nu weer een machine die het uitzicht wegneemt. Ik maak nog een paar plaatjes en daarna ga ik terug naar de auto.

Fijn rondje en op naar de volgende maar weer.

gegevens:

* 14,5 km
* 6 graden

mrt 198 km – 2015 totaal 921 km

**15.03.2015 – thrunton woods – 16 km**

Het is vandaag nog steeds heel bewolkt, dus geen dag om een route te gaan doen met mooie vergezichten. Maar wel een heerlijke dag om te lopen dus na ampel beraad kies ik voor de route in Thrunton Woods vlakbij Alnwick. Daar had ik een mooie route uitgezet en die zou ik dan maar gaan lopen. Meteen na de wandeling met woef dus klaargemaakt voor vertrek en al snel reden we richting de start.

De parkeerplaats was snel gevonden en er stonden nog maar een handjevol auto’s toen ik even voor 9 uur parkeerde. Dat was boffen! Snel op pad dan maar en ik koos de route tegen de klok in.

Het begin was veelbelovend qua pad maar al snel kwamen we op een echt bospad met stenen, wortels en klimmetjes en dalen. Er werd hier ook veel gefietst dat was duidelijk te zien aan de ondergrond. Jammer genoeg hier geen aparte MTB paden!

klik voor groot

Omdat ik hier even rustig aan moet doen vanwege het pad, hoor ik ineens gekras en gekrab ergens hoog naast me. Ik stop en kijk en luister en…. twee rode eekhoorns! De rode eekhoorns worden heel zeldzaam hier in de UK en overal vind je borden dat je waarnemingen moet melden etc. Ze zijn hier erg bang dat deze soort zal uitsterven. Ik heb even staan kijken, want die twee waren druk aan het springen en klauteren. Helaas helemaal verkeerd qua licht voor de foto en ook erg ver weg maar wel herkenbaar als silhouet op de foto

klik voor groot

We komen weer op een wat beter pad als we even doorlopen en ik besluit even van de route te gaan om een of ander restant van een fort te gaan bekijken. Maar ik zoek weer naar kabouters want ik vind niks maar maakte wel een klim…… Gauw terug dus maar en ik neem een paadje dat me weer op de route zal brengen. Fout! Dat klopt ook, maar ik stuit op een pad dat 70 meter omhoog loopt via een glibberpad steil omhoog. Zonder stokken kom ik hier echt niet omhoog, ik ga het niet eens proberen en ik keer weer terug naar het andere pad. Die klim komt er wel aan, maar over dit pad ga ik mijn nek niet breken en hoop maar dat het andere pad iets beter zal zijn.

klik voor groot

Het pad daarna is prima en gaat van een mooi breed pad over in een bospad dat ook nog goed te doen is.

klik voor groot

Daarna slaan we rechtsaf en daar komt de klim dan alsnog aan. Maar dit is een beter pad. Het gaat wel steil omhoog maar dit is gewoon te doen. Het is een hoogteverschil van 80 meter echt omhoog maar niet met zo’n eng pad.

Op het moment dat we gaan klimmen kijkt waf zieliger dan ze al deed en kotst. Ik kijk wat ze nou uitkotste. Een soort stront lijkt het wel. Ik kijk nog eens goed maar dit is iets dat ze heeft opgepakt blijkbaar en niet haar eigen poep. Een paar dagen geleden at ze namelijk een heel stuk van de verbandwatten op en dat moet er ook weer uit dus ik ben als de dood dat ze ziek wordt. Er zijn al hele stukken uit en ze poept verder gewoon maar als ze ineens zo stilletjes doet…..

Na het kotsje doet ze weer normaal en hobbelt voor me uit de steile klim op. Vooruit dan maar

klik voor groot

Als ik boven ben is er niets van uitzicht of iets dergelijks dus het is een beetje een ‘loze’ klim merk ik al. Jammer is dat. Bij Simonside klim je naar de Hill (465 mtr) en dan heb je fantastisch uitzicht, echt adembenemend. Nu blijf je in het bos en ziet dus geen bal verder. Maar vooruit het is toch geen helder weer dus gaan met die banaan. Ik kijk naar woef maar ze lijkt OK. We kunnen dus wel een lusje doen denk ik want we zijn al lang van de geplande route af omdat ze eerder zo sloom deed.
We lopen rustig door en komen een stukje op de route die ik eigenlijk had willen lopen vandaag. Dat ziet er een stuk beter uit want je loopt als het ware langs het bos om een heuvel heen en hebt ook een beetje uitzicht. Maar het weer is nog steeds mistig en bewolkt dus het is niet echt erg fraai.

klik voor groot

Ik moet veel op de kaart kijken en kijk ook veel naar woef. Ze mindert alweer vaart en is sloom en blijft achter. Ik snap het niet en ik baal, want terug is nu net zo ver als doorlopen en het lusje afmaken. Ik besluit te kijken of ze wat wil eten en drinken want na het kotsen is ze ook leeg en dat is nooit echt fijn bij haar. Dat hapje gaat erin als koek en ze kijkt blij. Mmmm merkwaardig. Drinken wil ze niet, ik sjouw altijd water voor jan doedel mee vrees ik, maar beter mee dan om verlegen. Ik zie onderweg trouwens ook het bruggetje waar ik eigenlijk overheen had gemoeten als ik mijn eigen route had gevolgd. Ziet er goed uit.

klik voor groot

Ik moedig haar aan dat we er nu bijna zijn en we hobbelen door. Ik vind het niet meer zo leuk, want als zij zich niet lekker voelt, dan vind ik er ook niks aan en voel ik me schuldig dat ik haar meesleep. Gelukkig is het laatste stuk helemaal bergafwaarts en rustig hobbelen we over een breed pad weer naar de auto. Gek genoeg is de route die ik nu gelopen heb precies 16 km, zoals ik dacht dat de andere route zou zijn geweest. Die is blijkbaar veel langer want we hebben nu een heel stuk niet gelopen. Volgende keer misschien als het niet echt mooi weer is.

klik voor groot

Als we naar huis rijden, geniet ik van de vergezichten overal. Daar hou ik meer van denk ik. Een bos is heerlijk en loopt ook fijn, hoewel de 700 hoogtemeters op deze 16 km nou net een beetje veel van het goede waren met dit soort paden. Maar wel leuk om gezien te hebben in ieder geval.

gegevens:

* 16 km
* 6 graden

mrt 183 km – 2015 totaal 906 km