Gisteren hebben we een mooie ronde van 16 km gelopen in de miezerregen. Het was heerlijk weer en ik genoot er echt van. Ik genoot ook van mijn waf die zo fit en vrolijk is. Ze loopt lekker voor me uit en geniet duidelijk van het lopen en het samen met mij op stap zijn. Geen sloom gedoe achter mijn rug. Heerlijk. Ik word er echt blij van. Volgens mij kan ik met een gerust hart een nieuw bedje voor haar kopen voor het nieuwe huis. Ze gaat nog wel even mee zo te zien.
Vandaag gaan we – ondanks de lange run van gisteren – dus gewoon weer op pad. Ik zie wel hoe ver we gaan lopen. Eerst maar eens beginnen. Bij het oversteken van de dijk naar Hitland loopt woef al snel voor me uit. Ik ga maar achter haar aan hobbelen om naast haar te lopen. Ze hoort natuurlijk niks dus dat is niet zo handig. Ik vind het grappig dat ze dus echt nergens last van heeft momenteel. Blij ei.
Ik loop weer gewoon over het fietspad naar het einde van het gebied. Inmiddels heb ik mijn giletje weer in mijn hand want het is best warm ondanks de wind. Ik hoor ergens een ijsvogeltje roepen maar ik zie niks. Daar word ik dan toch ook weer blij van. Daarna weer richting de koetjes. De kalfjes staan dichtbij en ik maak een kiekje van woef met bijpassende koetjes op de achtergrond.
klik voor groot
Daarna loop ik weer het extra lusje linksaf maar ik ga niet naar de ooievaars want dan wordt het weer een 16 km rondje en dat hoeft nou ook weer niet. Maar voorlopig gaat het prima dus loop ik nog even verder. Woef pakt weer ergens een roetstronkje op en sleept dat verder de hele weg mee. Prima, dan kan ze tenminste geen rare dingen oppakken en opeten onderweg. Voordat we de dijk oplopen, maak ik nog een kiekje.
klik voor groot
Ik loop over de dijk en ben verrast door de harde wind. Ik besluit dat ook even verderop weer het natuur gebied in ga lopen. Het rondje wordt dan wel langer maar dat is niet erg want het gaat verder prima en ook woef doet het goed. In het weiland rijdt een wagen die de sloten schoon maakt en dat levert mooie plaatjes op met vogels die rondhangen in de hoop op lekkers. Boven me vliegt een Buizerd die kennelijk ook wel een kiker ofzoiets wil hebben. Prachtig gezicht.
Ik sla weer linksaf terug naar huis. Daar ben ik nog lang niet maar het gaat allemaal prima. Via het Leefgoed loop ik over het offroad stukje. Bijna aan het einde vliegt ineens – zonder geluid – een ijsvogeltje met me mee. Hij gaat ergens in het riet zitten en ik wandel even een stukje door. Ja! daar vliegt hij eer voor me uit over het watertje dat parallel aan mijn pad loopt. Aan het einde gaat hij op het paaltje bij het gemaaltje zitten. Als ik mijn telefoon pak voor een kiekje heeft hij daar natuurlijk geen zin in en vliegt weg. Wat een kadootje. Ik hoop zo dat ik in het nieuwe huis ook ijvogeltjes zie. Ik weet inmiddels waar ze zitten want mijn laatste loopje daar, zag ik er ook eentje vliegen.
Ik loop via de dijk weer naar huis maar maak niet nog een extra lusje. Ruim 13 km lijkt me wel genoeg voor vandaag. Ik merk dat ik nu wel gewoon de tijd weer neem voor een loopje. Heerlijk. Ik loop nog even naar het huis van S. voor een foto van het ‘verkocht’ bord op het huis en dar word ik aangesproken door de schoonzus van het koppel dat een bod deed wat mis is gelopen. Ik ben stomverbaasd dat de huidige buren van S. familie zijn van dat stel. Ik hoor dat haar schoonzus zo verdrietig was dat het huis niet was doorgegaan door het te lage openingsbod. In gedachten loop ik verder na het gesprek. Is hier nu sprake van cognitieve dissonantie? Ik heb geen idee. Ik had het zelf heel leuk gevonden als die mensen het waren geworden. Ze woonden dichtbij, deden een briefje bij mij in de bus maar daarna liep het contact via de makelaars. Daar is dus iets niet goed gegaan maar zij hadden ook wel wat proactiever kunnen zijn denk ik. In ieder geval fijn te weten dat zij misschien een optie zijn als deze kopers het uiteindelijk toch laten afweten. Eerst maar even afwachten. Ik heb maandag getekend Nu zij nog.
gegevens:
* 13 km
* 14 graden
oktober 159 km – 2017 totaal 2.359 km
