Gisteren zijn we gaan wandelen na mijn babyrondje in het bos omdat het zulk ontzettend mooi weer was. Omdat het me mooi leek om langs het meer te blijven, kozen we om te gaan zoeken naar het wandelpad langs het meer vanaf de quarry bij Bonawe. Vorig jaar kon ik daar niet lopen vanwege de modder, en eerder hebben we daar gestaan en snapten we totaal niet waar het pad nou eigenlijk liep.
Maar dit jaar lukte het dan toch en nadat we door de quarry waren gelopen, begon dan toch een schitterend wandelpad langs het meer met adembenemende uitzichten. Dat beloofde dus veel goeds voor een run en ik kon niet wachten om daar vandaag de run te gaan doen.
Ik kan maar een ding zeggen: fantastisch. Toen ik daar aan het lopen was, wist ik weer helemaal waarom ik hardlopen zo geweldig vind. Waarom ik mijn best doe om wat sneller te worden en de afstanden uit te breiden. Want dit is waar je het voor doet. De vergezichten, de natuur en het overweldigende gevoel als je hier loopt. Ik dacht op een gegeven moment ‘I am alive’. Hier doe ik het allemaal voor. WOW.
Maar laat ik bij het begin beginnen.
Eerst de auto geparkeerd bij de quarry. Inmiddels weet ik dat je kunt doorrijden tot de hekken, zodat je wat dichter bij de start van het pad kunt komen en niet het hele terrein hoeft over te steken. Het ziet er een beetje griezelig uit eerlijk gezegd en het is dat ik weet wat me te wachten staat aan natuurschoon dat ik even doorzet, want het voelt allemaal creepy en ik ben blij dat ik met woef loop. Het is ijskoud en de wind striemt in mijn gezicht. Vreemd dat het hier altijd zo anders is dan 15 kilometer verder waar het huis staat. Eerst maar eens weer richting het pad hobbelen dan maar. De camera laat ik in mijn hand zitten, want ik vrees dat ik heel wat foto’s ga maken op deze run.
klik voor groot
Daarna even afdalen door een beetje modder maar dat stelt weinig voor en al snel doemt de eerste besneeuwde bergtop op in de verte. Mooi! Ontzettend jammer dat er geen mooie strakblauwe lucht is, want dan zou het werkelijk adembenemend zijn hier met de vergezichten. Nu zijn de bergtoppen wel gewoon goed zichtbaar, maar lijkt het op de foto’s allemaal somberder dan het was.
klik voor groot
Het is zo ontzettend mooi allemaal, eigenlijk komt er na elke bocht wel weer iets anders om ‘wow’ van te zeggen. Het meer ligt redelijk dichtbij, maar op een gegeven moment loop je echt langs het water en hoor je het water klotsen tegen de rand. Je kunt gewoon met je hand in het meer als je zou willen en dat voelt gek. Het is immers een immens en ijskoud meer, en ineens loop je daar zo dichtbij!
klik voor groot
Woef vindt het geweldig. Kennelijk ruikt het hier lekker met allerlei nieuwe luchtjes, want ze is vrolijk voor me uit aan het hobbelen en heeft het reuze naar haar zin zo samen.
Dan lopen we ineens richting een hek en gaan we erdoor. Daarna stokt mijn adem in mijn keel. Een immense glen ligt voor me, met het meer, en overal om me heen bergkammen en besneeuwde bergtoppen. Ik kan niet beschrijven hoe ik me voelde toen ik daar aan het hobbelen was. Als een nietig poppetje op renschoenen tussen die immense bergen en de ruige natuur. Wat bijzonder en waarom heb ik dit gebied vorig jaar niet ontdekt? Hier doe ik het allemaal voor. Dat ik hier kan lopen, kan kijken en kan genieten. Moe ben ik nog lang niet, het enige probleem is dat ik weer dezelfde weg terug moet en ik simpelweg dus niet uren en uren kan blijven lopen omdat ik ook weer terug moet. Bovendien heb ik niets bij me, geen water en geen voeding, dus ik zal op een gegeven moment toch echt weer terug moeten. Maar wat staat me nog meer te wachten? Wat is er na de volgende bocht? Wat ga ik zien en voelen?
De foto’s kunnen niet echt vatten wat er om je heen te zien is, maar ik doe een poging met enkele beelden en panorama’s. Het loont de moeite om te grote afbeeldingen aan te klikken.
klik voor groot en gallery
Na het open stuk tussen de bergkammen, kwam ik ineens in een soort bos terecht. Totaal onverwacht maar erg fraai. Lekker zandpad waar je prima overheen kon rennen en wat ook een verademing moest zijn voor woef na al die stomme stenen. Gelukkig doen haar voetzolen het goed deze keer, maar voor iedere run worden ze ook uitgebreid gelakt met neats foot oil.
klik voor groot
Hoewle ik erg benieuwd was naar het bos, besloot ik toch maar terug te keren omdat ik dan ongeveer 15 km erop zou hebben als ik weer bij de auto zou zijn. Bovendien had ik ook geen enkele dekking met de telefoon en zonder water of wat dan ook is dit misschien toch niet helemaal het juiste gebied om helemaal onvoorbereid verder te gaan sukkelen deze trip. Bovendien leek het ook ineens kouder en grijzer te worden dus was het helemaal een mooi moment om terug te keren.
Al snel liepen we eerst weer door het fraaie open gebied tussen de bergkammen en langzaam weer richting het pad langs het meer.
klik voor groot
Tot mijn verrassing zag ik ineens kleine sneeuwvlokjes dwarrelen en was ik blij dat we waren omgekeerd. Er was geen wind, dus echt koud was het niet, maar je voelde toch een soort koude luchtstroom.
Op de terugweg heb ik natuurlijk bijna geen foto’s meer gemaakt maar heb ik lekker doorgedieseld en alleen maar genoten van al het moois om me heen. Ik zal deze loop niet snel meer vergeten. Zo mooi, zo wijds en je voelt je zo nietig in die wijdse ruige natuur. Echt super. Qua terrein en profiel was het ook prima. Het gaat wel wat glooiend heen en weer, maar niet van die steile klimmetjes zoals in de afgelopen dagen. Wat dat betreft dus ook fijn om te lopen.
klik voor groot
Al snel liepen we weer richting de quarry en waren we bijna bij de auto.
klik voor groot
Gelukkig had ik eten meegenomen voor woef want zij kreeg alsnog een uur te laat haar eten. Gulzig at ze dus haar bakje leeg en was ook weer blij!
klik voor groot
Het was in een woord geweldig. Zaterdag staat er een 25 km loop op het programma en ik zou de run graag in dit gebied doen. Maar zonder woef durf ik er niet te lopen, dat staat vast. Ik twijfel of ik haar over dit terrein op die afstand mee kan nemen. Anders wordt het dwars door Glen Lonan in mijn eentje. Ik zou dan de taxi nemen naar het startpunt en de hele glen doorsteken. Dat is ongeveer 27 km als ik het goed heb uitgemeten. Dit staat op zich al op mijn verlang lijstje sinds 2010 dus misschien een mooi moment om dat dan te doen. Maar ik blijf nieuwsgierig wat er nu na het bosje te zien is allemaal.
Gegevens:
* totaal 14,5 km
* temp 2
dec 124 km – 2012 totaal 2.099 km