Gisteren heb ik niet gelopen. Ik was het wel van plan maar we waren uitgenodigd voor een Loch Dip bij de buren vanwege Nieuwjaarsdag en daarna was het eigenlijk te laat. Ik was van plan een wegrondje te doen maar we zagen een strooiwagen en dan kan ik niet over de weg met woef. Jammer maar helaas.

Vandaag doen we eerst een spelletje maar tegen 14.30 besluit ik toch snel op pad te gaan voor een snel rondje. Ik kleed me meteen om en omdat het regende, doe ik woef haar Hurtta regenjasje aan. Het stinkt als een gek maar vooruit maar. Straks even wassen maar.

Ik rij snel naar de quarry en parkeer de auto. Dit rondje zou ik wel redelijk op tempo moeten kunnen doen ondanks de stijgingen. Het laatste stuk is een heel eind dalend dus dan kan wel voordat het donker wordt. Overigens heb ik voor de zekerheid wel een lichtje bij me.

We gaan gauw op pad en al snel ben ik bij het hekje waar ik woef overheen til.

Klik voor groot

Ik hobbel snel langs het meertje en blijf maar omhoog lopen. Het gaat prima maar ik merk wel dat we teveel binnen zijn geweest. Ik merk dat mijn longen wat protesteren. Ik weet al dat het straks beter zal worden maar het is vervelend. Dit had ik ook in Nederland en het was de bedoeling dat dit beter zou zijn geworden hier. Maar daarvoor moet ik toch echt meer buiten zijn helaas.

klik voor groot

Ik hobbel langs de inlaat en ga verder naar het meertje. Alle sneeuw van een paar dagen geleden is al lang verdwenen. Inmiddels is het inderdaad gaan regenen maar als je al aan het lopen bent, maakt het helemaal niets uit. Dit is het eerste rondje met regen hier!

Ik probeer echt door te lopen en het gaat redelijk goed. Grappig genoeg blijk ik ruim 16 minuten sneller te zijn dan de keer met sneeuw. Dat snap ik ook wel. Helaas laat de route zich niet van het horloge halen en moet ik het doen met de gegevens van de telefoon die ik gelukkig ook aan had staan. Ik hoop dat ik morgen hier mijn laatste rondje kan doen. Ik heb hier veel te weinig gelopen. Jammer maar helaas. Volgende keer beter.

gegevens:

* 10 km
* 5 graden

januari 10 km – 2018 totaal 10 km

Gisteren heb ik niet gelopen en ik weet eigenlijk niet waarom niet. We zijn naar Oban geweest en dat duurde veel langer dan gepland. Waardeloos want we vonden niets van de spullen die we eigenlijk wilden hebben.

Maar vandaag ga ik dan op pad voor mijn rondje. Het is grijs geweest in de ochtend maar in de middag is het gewoon droog en kan ik weg. Ik kies voor een rondje over het estate hier in de buurt. Als het goed is, moet ik door het estate kunnen lopen en dan ofwel terug over de weg ofwel gewoon terug via dezelfde weg.

Al gauw parkeer ik dus de auto bij de quarry en loop over de weg naar de ingang van het estate. Dat is eigenlijk verder weg dan ik denk en ik voer woefje braaf mee aan het riempje.

Klik voor groot

Als we het estate oplopen, doe ik woef weer lekker los. Het is eigenlijk best helder weer en ook mooier dan vorig jaar toen we dit ontdekten. Ik loop eerst langs het kleine meertje met het ver;aten kasteel. Nou ja, de muur die ervan over is dan. Daarna hobbel ik verder en dat loopt een beetje op en neer.
Even verderop schapen op het pad die maar voor me uit blijven sukkelen en niet het weiland op gaan. Ik doe woef dus maar weer even aan de riem en loop verder. Het lopen gaat verder goed en ik ben benieuwd wat we allemaal gaan tegenkomen onderweg.

Klik voor groot

De eerste hobbel moet ik al snel nemen want verderop staan Hooglanders op een kruising op het pad. Niet op het pad maar ergens bij een voeder geval. Ze kijken naar ons en zijn duidelijk nieuwsgierig. Ze komen met en vaartje allemaal op ons af. Daar ben ik niet zo weg van want ik word hier zo ingesloten als ik niet oplet. Zijn ze nieuwsgierig of eng? Ik doe woef van de riem zodat zij eventueel ze kan afleiden. Ze rent sneller dan ik tenslotte. Ik wacht wat de koeien gaan doen en ruk ondertussen wild mijn poles van mijn rugzak. Die heb ik immers bij me vandaag vanwege de verwachte fords verderop de route. Wat nu? Ze komen dichter en dichterbij. Ik vind dit eigenlijk steeds minder leuk worden en ik besluit toch maar terug te gaan als ze wel erg dichtbij komen en ook hun koppie zo lekker van onderen naar boven bewegen ook in de richting van woef. Hier durf ik toch niet voorbij eerlijk gezegd en ik hobbel redelijk vlot weer terug. De koeien vinden dat een leuk spelletje en komen achter ons aan. Wat is dit nou weer. Gelukkig is verderop het wildrooster en daar ben ik ze weer kwijt.

Klik voor groot

Ik loop dan maar even rechtsaf langs hert watertje maar daar stuit ik op een hek met daarachter stieren. Ook maar niet dus.

Klik voor groot

Ik loop weer terug en heb al helemaal vrede met mijn ultra korte rondje van 5 km voor vandaag. Dan maar niet. Lekker naar huis en lekker binnen rommelen.

Klik voor groot

Maar als ik bij de weg woef aan de riem wil doen, zit er geen riem meer in de rugzak. Hoe kan dat nou? Ik ben nog nooit iets kwijtgeraakt onderweg en de riem al helemaal niet.
Ik baal als een gek maar ga natuurlijk gewoon even terug naar die enge koeien want daar zal het wel gebeurd zijn neem ik aan. Ik baal er echt van want ik was gewoon al klaar mentaal met het loopje en ik heb helemaal geen zin om terug te gaan. Maar goed, die riem ligt daar nu eenmaal dus ik ga terug. Scheldend en tierend op sommige stukjes. Woefje snapt er niks van maar hoort me gelukkig niet. Maar ze voelt wel aan dat er iets niet in de haak is.
De koeien staan nog steeds vlak achter het wildrooster tot waar ze me gevolgd waren. Omdat ik zo loop te schelden schrikt er eentje zich rot en rent weg. De anderen kan ik gewoon passeren gelukkig. Ondertussen zoek ik de riem. Ik loop helemaal tot het punt waar ik heb staan rommelen met mijn poles. Maar geen riem. Hoe ik ook zoek, er ligt geen riem! Hoe kan dat nou? Ik keer weer om en ga dus weer terug. Die stomme koeien zijn me weer gevolgd en komen nu ineens weer over het pad naar me toe vanaf de andere kant. Ik roep wat naar ze en stuur wafje aan de ene kant er langs en loop er zelf aan de andere kant langs. Ik vind het niks maar ik ben zo pissig over alles dat ik het gewoon doe. Uiteindelijk lopen we weer heelhuids het wildrooster over en ik loop ook nog even het pad naar de andere koeien achter het hek. Nergens een riem te bekennen. Volgens mij kan dat dus niet.

Ik breng woefje weer naar huis, zoek mijn hele rugzak door en ga terug met S. Ik parkeer de auto nu dichterbij de koeien en samen wandelen we weer het hele stuk heen en weer. Nergens een riem. Die ligt er dus echt niet.

Ik stuur een berichtje naar de eigenaar van het estate maar ook zij hebben geen riem gevonden. Balen want dit was mijn geliefde riem.

Op naar de volgende run maar weer. Zonder riem dus! Helaas maar 2.734 km gelopen dit jaar. Dat is andere koek dan de ruim 4.000 van 2016. But my time will come!

gegevens:

* 10 km
* 0 graden

december 172 km – 2017 totaal 2.734 km

Toen ik vanmorgen eindelijk eens uit mijn bedje rolde, sneeuwde het heel licht. Het stelde niks voor maar het zag er wel mooi uit. We zijn eerst gaan ontbijten en daarna rommelde ik nog wat op de computer met een website. Het bleef echter sneeuwen, het zonnetje ging daarna schijnen en daarna werd het weer droog. Ik besloot dus op pad te gaan met woefje en hetzelfde rondje te lopen als gisteren maar dan het korte rondje. Het zou vast heel mooi zijn met de sneeuw die gevallen was en het is prima bereikbaar. Mijn schoenen zijn ook gewoon geschikt voor sneeuw dus lekker op pad!

Al snel ben ik klaar voor vertrek en gaan woef en ik op pad. Er ligt veel meer sneeuw op het pad dan ik gedacht had maar mooi is het wel! Ik zie twee andere sporen die duidelijk vers zijn. Dat koppel is dus ook aan het lopen hier en is nog niet terug want ik zie nog geen voetsporen de andere kant op.

klik voor groot

Ik start vrij snel met mijn runnetje en het gaat langzaam omdat de sneeuw vrij diep is. Het eerste stuk valt nog wel mee en we zijn al snel bij de afslag naar rechts. Ik til woefje weer over het hekje en ze wacht geduldig totdat ik er ook overheen ben. Ook hier nog de voetsporen van het andere koppel. Hier ligt echt veel sneeuw, waarschijnlijk door de schaduwzijde en doordat er weinig wind staat. Het is wel prachtig en ik ben blij dat ik alsnog gegaan ben natuurlijk. Liep ik gisteren dit stukje met volle zon en bijna een lenteachtige sfeer, nu is het echt winters. Het is overigens niet echt koud. Ik heb wel mijn sleeves aan en een hoofdband maar dat is meer comfortabel dan nodig.

klik voor groot

Ik hobbel langs het meertje en geniet volop. Bij de twee wildroosters til ik woef gauw op zodat ze er niet doorheen valt omdat het allemaal slecht te zien is door de diepe sneeuw. Voorzichtig schuifel ik met mijn kostbare last in mijn armen over de gladde roosters. Ze vindt het gelukkig allemaal prima nu ik weet hoe ik haar het beste kan optillen.

Klik voor groot

Na het tweede wildrooster lopen we het bos in. Dit is echt adembenemend mooi hier. De stilte van de omgeving en het geknisper van de verse sneeuw onder mijn schoenen is echt geweldig. Op deze verse sneeuw is het prima lopen natuurlijk ook al moet ik wel goed opletten waar ik loop. Kuilen zijn natuurlijk zo goed als onzichtbaar maar aangezien dit al de derde keer is dat ik hier loop, ken ik al een beetje het pad en weet ik waar ik op moet letten. Gelukkig ligt er zoveel sneeuw dat de ijslaag eronder nergens een gevaar vormt.

Klik voor groot

Ik ga niet rechtsaf naar de dam ook al ben ik heel benieuwd hoe het er allemaal uitziet nu. Het andere koppel is daar ook niet heen blijkbaar want het pad is maagdelijk wit en het spoor loopt rechtdoor waar ik ook heen ga.

We hobbelen rustig door en ik maak veel foto’s. Ik maak ook een video van woef die lekker voor me uit scharrelt. Ze heeft het duidelijk naar haar zin en kijkt vrolijk en blij. Ze is zo makkelijk te lezen!

Ik maak een foto bij de afslag van de inlaat maar loop er niet heen want er is niks te zien ook geen uitzicht. Ik ga verder langs de dik besneeuwde bomen. Het lopen gaat langzaam maar gestaag tussen het foto’s maken door.

Als ik bij de kruising kom, sla ik linksaf. Het spoor van de andere lopers gaat rechtsaf. Toevallig keek ik op de kaart vanmorgen waar dat pad eigenlijk heen loopt, maar het gaat alleen maar steeds verder weg. Ik twijfel even of ik een stukje zal doen om te kijken naar het uitzicht maar de 10 km lijkt me wel voldoende voor vandaag met deze sneeuw. Als ik een stukje verder naar boven gelopen ben en omkijk omdat ik een foto van het uitzicht maak, zie ik het koppel ook weer mijn kant opkomen. Blijkbaar ook alleen maar een stukje die kant op gelopen en nu weer verder met de route die ik loop.

Maar ik heb nu de maagdelijke sneeuw voor me en dat is wel gaaf eigenlijk. Niemand was hier voor me. Even verderop zie ik een ree het pad oversteken en het bos in gaan. Als ik verder loop, zie ik het spoor dat zijn hoefjes maakten in de sneeuw. Mooi gezicht. Verderop zie ik veel meer verse sporen dus er lopen hier toch aardig wat herten over het pad zo te zien.
Ik maak weer foto’s bij het meertje en loop door tot het uitzichtspunt. Wat is het mooi vandaag. Gek genoeg is het heel helder en kan ik ontzettend ver kijken.

Klik voor groot

Bij de kruising sla ik linksaf. Ik ga verder geen lusjes meer maken maar gewoon lekker terug.

Klik voor groot

Daarna hobbelen we lekker naar beneden. Wat een gigantisch dikke laag is er deze ochtend gevallen. Ik kijk genietend om me heen, kijk naar de sporen van alle dieren die hier lopen en naar woef die vrolijk voor me uit loopt. Ze is blij en dat maakt mij ook blij.

Klik voor groot

Gelukkig is het droog gebleven en na 10 km staan we weer bij de auto. Op naar de volgende run. Ik liep nog niet eerder met zoveel sneeuw hier en het was echt gaaf.

Klik voor groot

gegevens:

* 10 km
* 0 graden

december 162 km – 2017 totaal 2.722 km

Gisteren heb ik een stukje gefietst en vandaag ga ik weer op pad met wafje voor een run. Het is prima weer en daarom kies ik voor de route vanaf Bonawe naar Dail pier. Dat is 19 km en goed te lopen. Wel erg jammer dat S. nu niet mee kan maar het is niet anders. Vorig jaar zijn we wat laat vertrokken voor de run las ik in het verslagje. Pas om 11.45 gingen we van start en met het foto´s maken en trutten onderweg ben je dan best laat terug. Deze keer zou ik dus eerder vertrekken. Ahum. Daar kwam dus helemaal niks van want de auto was dik bevroren en de deuren gingen ook niet open. Het kostte dus even tijd voordat alles eindelijk klaar was voor vertrek….

Uiteindelijk was het dus bijna 12 uur voordat ik eindelijk eens kon vertrekken vanaf de start bij de quarry. Ik zag twee wandelaars ook hetzelfde pad opgaan als ik zou gaan doen. Omdat ik nog bezig was met mijn rugzak, met de voetjes van woef en mijn kleding, duurde het uiteindelijk nog even voordat ik zelf van start ging en ik was benieuwd wanneer ik de twee dames zou tegenkomen op het pad.
Ik moest trouwens enorm nodig piesen dus ik hoopte dat ik even niemand tegen zou komen eigenlijk en gelukkig gebeurde dat ook niet zodat ik met prachtig uitzicht op het meer even kon plassen. Woefje hield ondertussen de wacht dus dat was makkelijk.
Het eerste stuk was trouwens behoorlijk glad omdat er overal water over het pad stroomt dat nu was opgevroren. Ik deed dus maar even rustig aan op dat eerste deel.

klik voor groot

Al snel kwam ik dichterbij het mooie uitzicht over Loch Etive. Echt schitterend en al helemaal met dit weer. Wat was ik toch een bofkont deze trip want ik heb al diverse keren mooi weer gehad en ook alle keren nog droog weer. Deze vakantie laat de wind zich ook gelukkig niet zien of horen en dat was vorig jaar wel anders.

klik voor groot

De weg golft lekker op en neer maar overal is het prima beloopbaar. Ik weet al dat de terugweg een stuk makkelijker zal gaan dus ik maak me nergens druk over. In de verte zie ik de twee wandelaars. Die zijn toch lekker opgeschoten terwijl ik nog stond te klungelen met mijn spullen en een plas deed onderweg. Maar nu ga ik ze dan toch inhalen bij het mooie stuk dat vlak langs het water loopt. Ik maak wat foto´s en praat even met twee vissers die daar ook staan.

Klik voor groot

De twee dames staan ook foto´s te maken van het mooie plekje en ik vraag waar ze heen lopen. Ze willen naar Cadderlie. Dat is zo´n mooi fotogeniek plaatje met een blauwe lucht. Ik kijk eens naar de heuvels in de verte waar we heen moeten. Het weer gaat zeker omslaan dus die blauwe lucht lijkt me twijfelachtig maar het lijkt me vooral twijfelachtig of de dames het wel gaan halen (en dan ook nog het stuk weer terug kunnen lopen in het licht). Ik opper dat het wellicht wel wat ver is maar ze kijken me verrast aan.

Ik hobbel in ieder geval weer lekker verder en geniet van de omgeving. Het is op sommige plekken nog wat glad maar het gaat verder prima. Het uitzicht is mooi en het weer is ook geweldig. Natuurlijk ook hier op sommige plekken schaduw maar ik zie al dat ik straks toch met een beetje geluk weer in het zonnetje loop.

Ik ga door het hek bij Craig en loop verder richting het open stuk. Ik herinner me nog van jaren geleden dat ik hier liep en op een gegeven moment de verbinding met de telefoon verloor. Ik kon toen niet meer aan S. een bericht sturen dat alles goed was en dat ik nog wat verder wilde. Het jaar daarop liep ik met de Spot die per satelliet beacons uitzendt. Ook die zit nu weer braaf op mijn rugzak. Netjes naar de lucht gericht dus dat moet goed gaan. Een paar jaar geleden vond ik het tot het hek al vrij ver als heen en weertje en nu gaan we gewoon verder natuurlijk.

Inmiddels ben ik bij het andere hek en ga ik het meer onherbergzame gebied in. Straks kom ik misschien wel de Hooglanders tegen die hier ergens moeten staan. Rechts van me zie ik de bothy. Op de terugweg wil ik daar eens binnen kijken hoe dat er nu uitziet. Lijkt me best leuk om een keer te overnachten maar zei ik vorig jaar ook niet al dat ik al 2 (!) jaar zeur om een overnachting hier? Daar komt dus nu weer een extra jaar bij helaas.

Klik voor groot

Het is hier weer zonnig en mooi qua licht. Woef poseert wel even voor een kiekje. Even verderop lopen we weer in de schaduw. Hoe ver zouden die dames nu eigenlijk zijn en zouden ze het echt gaan proberen? Inmiddels zijn we bij het hek met het bos van Cadderlie. Het is nog maar een klein stukje nu maar toch nog wel een paar kilometer en wandelend doe je daar echt lang over.

Klik voor groot

Hier en daar ligt nog ijs op de paden en ook op de plassen.

Klik voor groot

Nadat ik door het bos heb gelopen kom ik bij de afslag. Linksaf richting het pad naar Glen Etive dat ik ook al eens liep toen S. bij het huisje ging kijken en een lekke band kreeg. Zo maken we elke keer wel wat mee op dit rondje eigenlijk. Een stukje verder kom ik bij de footbridge. Woef heeft niet zo’n moeite met het spekgladde hout. Ik ben er ooit eens niet overheen gegaan vanwege het ijs. Ik liep toen terug en stak het water over.

Klik voor groot

Ik hobbel door langs het wilde water en sla linksaf richting het witte huisje daar bij het piertje. Als ik van veraf een foto maak, twijfel ik of er nog wel een dak op zit. Wat is dat nou? Is het ingestort? Als ik dichterbij kom, zie ik een fornuis buiten staan en zie ik een treurige aanblik. Is het nou afgebrand? Ik ga thuis toch eens op internet zoeken wat er met Dail cottage gebeurd is. Wat ellendig om het zo te zien want het is een speciaal plekje dat we al heel wat jaren bezoeken.

Klik voor groot

Ik wandel dit laatste stuk verder omdat je hier niet meer kunt joggen. Ik wil nog even naar het piertje om te kijken en voor en fotootje. Ik heb dit natuurlijk al heel wat keren gezien maar het blijft gewoon heel erg mooi en het is een prachtig eindpunt van de run.

Klik voor groot

Ik wandel het stukje rond het huisje naar de pier en terug over het zand. Het weer is nog steeds goed en het licht is heel apart zo met die dreigende wolken samen met de zon. Gaat het nou regenen? Stom genoeg ben ik prima voorbereid qua kleding en is woef ook voorbereid maar ik nam mijn petje niet mee en dat is met regen of hagel altijd wel fijn. Niks aan te doen, ik zie het wel.

In de verte zie ik 2 mensen lopen op het strandje. Hoe komen die hier nou? Even later zie ik ze in een kano stappen en voorbij varen. Beetje jaloers ben ik wel eerlijk gezegd. Ik zie niet of ze bepakking hebben en dus ergens onderweg gaan overnachten. Ik weet nog wel een plekje. Aan de overkant!

Klik voor groot

Ik loop terug via het strandje. Nog geen teken van de twee wandelaars overigens ondanks mijn tijdverlies hier met kijken en foto’s nemen. Dat schiet dus niet echt op. Ik klauter over de stenen richting het strandje en loop daarna over het zand terug naar de andere kant.

Klik voor groot

Inmiddels begint het te regenen. Merkwaardig maar niet erg. Ik trek mijn buff over mijn hoofd als afdakje en loop verder. Woef vindt alles prima. Wat zullen de kanovaarders balen van de regen maar misschien houdt het wel snel op.

Klik voor groot

Ik loop via het gras terug naar het hekje en loop weer langs het wilde water terug naar de footbridge en terug naar het bos. Op de brug zie ik geen enkele voetstap dus de wandelaars zijn me niet achterop gekomen. Ik hoop maar dat ze het opgegeven hebben en zijn teruggekeerd en dat ik ze niet straks alsnog tegen ga komen want het is al veel te laat. Ook voor mij te laat om nog rechtsaf te slaan richting het andere pad. Ik ga terug en dat lijkt me qua afstand ook prima.

Eerst weer door het bos en daarna door het hek naar de open vlakte. Ineens staan de koeien dichtbij deze keer.
Er blijft er eentje op het pad staan maar woef jaagt die netjes weg voor me. De koe schrikt zich rot van dat blaffende monster.

Klik voor groot

Ik hobbel nu gestaag door maar zoek nog wel even naar een dextro in mijn rugzak. Alleen 1 boterhammetje vanmorgen en daarna uren niks meer begin ik nu toch wel te merken. Niet zo slim maar gelukkig heb ik nog noodvoorraad en die keiharde dingen peuzel ik maar op onder het lopen. De regen is overigens al lang gestopt. Dat was eigenlijk maar enkele minuten dus dat is mooi.

Ik herinner me nog een run met een jonger wafje een paar jaar geleden hier. Toen sloeg de ijskoude ijsregen me in het gezicht en had woef het ook moeilijk. Na die run was ze stijf en pijnlijk en dat was meteen het moment waarop we de rode equafleece en het tankie hebben aangeschaft. Nu is madam dus nooit meer stijf en toch al heel wat jaren ouder!

Al snel loop ik weer langs de bothy. Daar kringelt inmiddels rook uit de schoorsteen dus ik ga maar niet binnen kijken en foto’s maken. Verderop loop ik langs Craig cottage. Het lopen gaat goed maar ik begin toch wel moe te worden. Dat slenteren en klauteren bij de pier hakt er altijd weer even in en die heuveltjes maken het ook al niet makkelijker. Maar de terugweg is makkelijker dan de heenweg dus dat komt wel goed.

Verderop kom ik weer langs het prachtige punt en daar maak ik toch weer een paar foto’s.

Klik voor groot

Bij de inham praat ik nog even met de vissers die niet veel gevangen hebben en ik maak nog een foto en verderop ook van het punt dat zo mooi naar beneden uitkijkt.

Klik voor groot

Ik ben er nu bijna. Als ik door de quarry loop, kom ik een hiker met rugzak tegen. Ik vraag of hij naar de bothy gaat en dat beaamt hij. Ik zeg dat hij niet alleen zal zijn en hij antwoordt teleurgesteld dat er achter hem nog 2 mensen aan komen voor een overnachting daar. Drukke boel en dat lijkt me nou net niks. Ik ben overigens blij dat de wandelaars blijkbaar toch zijn terug gekeerd. Lijkt me ook beter. Overigens moet deze hiker ook nog een flink stukje tot de bothy maar die is tenminste voorbereid.

Ik loop het laatste stuk door de quarry en kom de andere twee hikers tegen met grote rugzak op weg naar de bothy. Woef en ik gaan lekker naar huis straks.
Ik maak nog een laatste foto van de lelijke quarry aan het einde voordat ik na ruim 19 km bij de auto kom.

Klik voor groot

Na de run ga ik boodschappen doen in Oban. Dat kost eeuwen en ik ben pas om 18 uur eindelijk weer thuis. Dat was me het dagje dus wel maar de run was prachtig.

update zowel Dail cottage als Craig zijn van Etive cottages en Dail cottage is in maart inderdaad afgebrand. Ik ben benieuwd of een gast dit veroorzaakt heeft en of het weer opnieuw wordt opgebouwd. Ik lees op FB over de activiteiten die de eigenaresse deed in het voorjaar en niet veel later gaat het dus mis. Zo zie je maar.

gegevens:

* 19 km
* 2 graden

december 141 km – 2017 totaal 2.701 km

Vandaag ga ik weer een rondje lopen met woefje. Gisteren heb ik niet gelopen. Na 2 dagen van 14 km en een regenachtige middag had ik eigenlijk geen zin. We hebben geslapen en dat was ook nuttig denk ik. We proberen immers ook uit te rusten deze vakantie. Woefje vond het ook allemaal best. Maar vandaag ga ik na ons kerst ontbijtje op pad. Het is droog, er is totaal geen wind en het is ook tamelijk helder. Ik kies voor een route die ik vorig jaar ook gelopen heb samen met S. op de fiets. Ik heb even geen zin om iets nieuws te gaan zoeken en het is toch prachtig hier.

klik voor groot

Even na 10.15 rijd ik weg en sla linksaf vanaf de cottage richting Dalavich. De weg is ontzettend slecht en mijn auto steunt en kraakt van alle gaten waar ik met moeite omheen kan rijden. Links van me ligt het meer. Het is prachtig. Ook een mooie dag voor een rondje met de kano maar die hebben we helaas niet meegenomen deze keer in tegenstelling tot vorig jaar. Ik geloof dat we een beetje indutten. Zucht.

Na een kwartiertje heb ik de auto geparkeerd op de startplek en ga met woef op stap. Een klein stukje over de weg en daarna rechtsaf een pad op. Alles loop lekker op en neer en ik ben verrast dat S. dit vorig jaar gefietst heeft. Stakker. De weg is makkelijk te vinden want het is vrij recht toe recht aan. Rechtdoor, beetje links aanhouden en dan richting het meer en aan de andere kant langs het meer weer terug. Maar voorlopig moet ik nog even klimmen. Ergens zie ik weer het blauwe bordje met mobile signal maar ik heb daar helemaal geen ontvangst. Idioterie. Mijn Spot zal wel wat beacons uitzenden dus S. kan zien waar ik ongeveer ben. Ook al hangt de Spot op een rare plek onder mijn shirt aan de Flipbelt, hij doet het desondanks toch redelijk. Ergens stuit ik ineens op een hek. Wat is dat nou? Op de foto lijkt het alsof je er langs kan lopen maar dat kan dus niet. Ik til dus maar gewoon het hele hek uit de steen en laat woef erdoorheen en ga er zelf ook doorheen. Het hek flikkert bijna om maar uiteindelijk lukt het me natuurlijk weer om het hek netjes terug te zetten. Obstakel overwonnen.

klik voor groot

Ik hobbel door en geniet van de omgeving. Ik heb op sommige stukken mooi zicht op het meer. Nederland is toch maar een slap aftreksel van dit natuurschoon. Ook al wonen we nu op een mooie plek, dit is toch uniek. De lucht is ook echt schoon. Dat kan ik goed merken. Ik hobbel door en nu kom ik al dichterbij het meer waar ik heen loop. Fraai!

klik voor groot

Bij het meer steek ik over en loop via een pad weer verder. Wat is het mooi. Ik kom zowaar twee andere mensen tegen hier want verder is er dus echt helemaal niemand. Ik herinner me dit nog van vorig jaar. Verderop zal ik links aanhouden en dat is maar goed ook want de brug is voor een deel weg. Onderhoud ofzoiets denk ik. Ik ben blij dat ik de weg een beetje ken hier inmiddels. Verderop moet ik ook langs een werkplek en daardoor mis ik een pad denk ik.

klik voor groot

Ineens kom ik langs een prachtige waterval. Liepen we hier nou vorig jaar ook dan? Ik herinner me er niets van. Ik doe woef aan de riem en ga dichterbij kijken. Ik maak een foto en ook een korte video. Dat geluid is echt geweldig. Ik blijf even staan kijken en daarna ga ik weer verder.

klik voor groot

Op de kaart zie ik dat ik gewoon door kan lopen en uiteindelijk weer dichtbij het pad uit zal komen waar ik heen moet. Alleen kom ik nu van de andere kant want vorig jaar staken we blijkbaar het wilde water over en kwamen dus aan de andere kant uit. Vorig jaar de waterspreeuw, nu de mooie wilde watervallen.

Via de weg waar ik woef even aan de riem doe loop ik verder en sla weer linksaf het pad in langs het meer. Ook dit herken ik nog van vorig jaar. Vorig jaar regende het maar nu is het helemaal droog en windstil. Verderop zie ik het meer en zie ik een pad dat me naar de waterlijn brengt. Het is oorverdovend stil en vredig hier. Ik blijf gewoon even staan kijken en staan luisteren. Het water is spiegelglad. Prachtig.

klik voor groot

Na een poosje ga ik weer verder voor het laatste stukje. Ik ben inmiddels best moe want ik heb aardig doorgelopen op alle heuvels. Klimmen moet je hier wel! Woefje is totaal niet moe en sleept en rommelt met een grote tak. Mal beest. Kan ze nou niet doen alsof ze ook een beetje moe is inmiddels dan? Ze is ook geen 6 meer?

klik voor groot

Na ruim 14 km staan we weer bij de auto. Ik maak woefje schoon en rij naar huis. Nu eerst lekker warme choco met S. drinken! Misschien ga ik morgen wel een stukje fietsen.

gegevens:

* 14 km
* 6 graden

december 122 km – 2017 totaal 2.682 km

Vandaag gaan we weer op pad voor een rondje hier. Het miezert als we vertrekken en ik ben benieuwd of het droog wordt straks. Ik ga vertrekken vanaf de inrit die nu afgesloten is voor verkeerd vanwege werkzaamheden. Ik hoop dat ik er wel kan parkeren en kan lopen. Eerst maar eens even woefje klaarmaken. Het is 10 graden maar ik trek woefje toch haar Couldchaser aan. Ze vindt het allemaal prima. Ik zwaai naar S. die thuis blijft vanwege zijn pootje en vertrek naar de startplek. Gelukkig kan ik parkeren en al snel zijn we op pad. Het is inmiddels droog en prima weer.

klik voor groot

Het begin loopt niet lekker vanwege de stenen die op het wegdek liggen in afwachting van asfalt. Het is een rommeltje maar als ik rechtsaf sla richting het bos, is het weer prima begaanbaar gelukkig. Ik til woefje over het eerste hekje en daarna klimmen we weer verder. Eerst langs het meer en dat is erg mooi. Er is niemand, alleen een paar schapen die verrast opkijken als we langslopen.

klik voor groot

Na het meertje lopen we weer verder omhoog en na ruim 3 kilometer slaan we rechtsaf richting de dam bij Loch Nant. Vorig jaar liepen we hier ook maar toen was het heel slecht weer en zijn we niet helemaal bij de dam uitgekomen vanwege de keiharde wind. Vandaag wil ik eigenlijk wel doorlopen. Ik geniet van een ree dat voor me uit springt. Ik zie aanvankelijk een witte spiegel en als ik goed kijk, is het dus een mooi reetje. Daarna lopen we weer verder. Het is nog best een stukje naar de dam en ik herken het punt waar we vorig jaar gestopt zijn. ‘Ik geloof het wel’ zei S. toen. Ik niet want nu wil ik het eindelijk wel eens zien. Ik loop dus door.

Er staat best wind maar niet zoveel als vorig jaar en het is ook gewoon droog. Als ik dichterbij de dam kom, zie ik dat er een hekje voor de opgang zit. Vreemd genoeg is het niet alleen een hekje maar zit er ook een slot op. Verder geen bordje met verboden toegang, of gevaarlijk terrein alleen een slot. Ik kijk nog eens goed. Is het gevaarlijk? Zie ik iets geks? Ik vermoed dat het alleen gesloten is vanwege de winter en besluit toch over het hek te klimmen aan de zijkant. Foeiiiiii. Ik maak woefje vast aan het hek omdat ik haar niet mee wil nemen aangezien het aan 1 kant allemaal open is. Ik wil alleen even kijken en daarna weer terug. Ik maak met handgebaren duidelijk aan woef dat ik zo terug kom en dat ze moet wachten. Dat zal geen probleem zijn want ze kan me gewoon zien vanaf de plek waar ze zit en ze blijft dan ook rustig zitten wachten zie ik. Ik loop door naar het einde van de dam. Best nog een stukje en het is akelig hoog en best eng door het stromende water eronder. Ik loop door tot het einde en maak snel een foto. Je kunt nauwelijks zien hoe hoog het eigenlijk is. Jakkie. Aan de overkant zie ik de inlaat waar we straks langs zullen lopen. Ik ga gauw terug naar wafje en klim weer over het hek en maak haar los. Zij blij, ik blij.

klik voor groot

We hobbelen daarna samen weer terug over het pad waarbij ik haar weer op moet tillen voor de wildroosters. Ik word nog een bionic woman met al deze fitness oefeningen. Rennen, tillen, klimmen…..

We slaan rechtsaf en lopen nu naar de inlaat aan de andere kant van de dam. Daar maak ik ook nog even een kiekje. Niet veel later slaan we weer linksaf en gaan weer richting de start. Dat loopt eindelijk lekker naar beneden en zo schiet het tenminste een beetje op. Het laatste stukje loopt niet zo lekker vanwege de stenen maar het gaat prima en na 14 km staan we weer bij de auto. Inmiddels miezert het een klein beetje maar het was prima loopweer en eigenlijk te warm voor mijn kleding keuze. Maar ja… ik heb maar 1 shirt bij me per ongeluk en zal het hier dus mee moeten doen.

klik voor groot

Op naar de volgende ronde.

gegevens:

* 14 km
* 9 graden

december 108 km – 2017 totaal 2.668 km

Vandaag mijn eerste rondje hier in Schotland. We zijn gisteren aangekomen en ik heb geslapen als een roos. S. gaat niet mee vanwege zijn enkel dus ga ik alleen even op stap en kies voor Fearnoch. Even een gemakkelijk te vinden route voor het begin hier. Niet dat het gemakkelijk loopt, maar ik weet wel waar ik heen moet en wat ik kan verwachten. Volgens een oud verslagje is het 16 minuten rijden vanaf hier maar dat haal ik echt niet. Ik doe rustig aan op de weg vanaf het huisje naar de doorgaande weg dus dat schiet allemaal niet zo op.
Ik parkeer bij de parkeerplaats en smeer de pootjes van woefje in. Daarna op pad. Het is lekker weer en alles voelt goed. Het eerste stukje klimt al behoorlijk maar na een korte warming up gaan we van start. Rustig aan dan maar en stap voor stap (letterlijk) komen we er ook wel.

Na een kleine 3 km sla ik linksaf voor het extra lusje door de Glen. Bij de splitsing kom ik een fietser tegen die vraagt of ik misschien een hond gezien heb. Ik raak met hem aan de praat. Het blijkt Nick te zijn van de bikeshop waar we afgelopen jaren elke keer wel met ons fietsje zijn geweest. Eenmaal huurden we er een fiets overigens. Dat was de eerste keer dat S. hier mee ging fietsen. Ik schrijf de gegevens nog een keer op van Nick (en Flash zoals de hond het) en vertel welke route ik ga lopen. Misschien zie ik Flash wel of ruikt hij mijn wafje want vorig jaar vond hij haar erg leuk.

klik voor groot

Ik vervolg mijn weg richting de Glen. Er is hier het afgelopen jaar een enorme kaalslag geweest maar het geeft wel aardige doorkijkjes. Maar Flash zie ik niet jammer genoeg.

Al snel lopen we over de weg door de Glen. Ik kan woef gelukkig tot tweemaal toe door het hekje naast het wildrooster laten gaan en hoef haar niet op te tillen gelukkig.

klik voor groot

Als ik langs Nick kom is het doodstil daar. Blijkbaar nog aan het zoeken naar de hond. Bij de garden ga ik weer terug naar het bos. Even omhoog en daarna lekker naar beneden. Bij de afslag loop ik even naar het watertje met de klok. Het is hier zo heerlijk rustig. Ik maak een foto van woefje en blijf even genieten van de stilte. Ik ga niet het rondje rond het watertje lopen maar keer weer om.

klik voor groot

Eerst nu door dat vervelende hek waar ik woefje wel doorheen krijg maar mezelf niet. Ik klim dus maar over het ijzeren hek. Koud aan mijn billen! Daarna hobbelen we weer verder.

Aan het einde van het pad sla ik weer linksaf. Ik ben nu weer op het pad waar ik net ook liep en begin nu aan de terugweg. Ik zie trouwens op de kaart dat ik ook een andere route kan nemen waarbij ik niet een stukje hetzelfde terugloop. Moet ik ook maar eens proberen. Ik kom twee ruiters tegen die ik eerder ook al zag en we raken aan de praat. Het ene paard snuffelt aan woef die niet op of omkijkt van die snuffelende zachte neus. Een van de vrouwen blijkt de fokster van Flash te zijn. Alweer twee extra paar ogen die naar hem uit kunnen kijken!

Rustig hobbelen we weer verder. Nog steeds geen spoor van Flash. Arme hond, al 1 nacht buiten geweest. Ik hoop maar dat hij niet gewond is en ergens zielig ligt. Al gauw lopen we door het plekje met enkele huizen en daarna zijn we alweer bij de auto. Toch weer 14 km gelopen.

update Flash is de volgende dag pas gevonden nadat er met veel mensen gezocht is. Hij liep bij het oude Rare Breed Park richting Oban en heeft dus best een stukje afgelegd. Gelukkig was hij verder OK.

klik voor groot

gegevens:

* 14 km
* 9 graden

december 94 km – 2017 totaal 2.654 km