13 | mei | 2015 | Runninglog

Omdat woef vanmorgen helemaal vrolijk en fit was, gaan we natuurlijk vandaag op pad voor dag 3 van de Borders Abbey Way. Vandaag zal de kortste route zijn die van Melrose terug naar Kelso loopt. Volgens het boekje zal de route 29 km zijn. Eerst zal de route van Melrose van de abbey aldaar naar Dryburgh lopen waar ook een abbey te zien is, en vervolgens via Makerstoun naar Kelso terug.

Vandaag niet veel klauterwerk dus dat is prettig op deze laatste dag. Ik heb alle tijd, het weer is goed en er staat weinig wind vandaag, dus dat moet helemaal goed komen. Ik ben overigens ook weer goed voorbereid en hoop dat ik alles onderweg zal gaan zien. Ik heb vooral zin in de abbey bij Dryburgh en ook voor de abbey van Melrose heb ik nu wat meer tijd.

Ik kijk nog even naar de bus tijden en zie dat de bus vertrekt vanaf een andere plek dan de voorgaande twee dagen. Goed dat ik nog even gekeken heb. Ruim op tijd staan we bij de bus en wachten tot deze komt. Ik weet al dat het maar een half uurtje is en 3 pond 60 zal kosten, want gisteren namen we natuurlijk de bus terug naar Kelso vanaf Melrose. Als de bus komt, blijkt deze helemaal vol te zitten. Er is nog net een plekje op een invalide plaats waar woef nog naast me kan liggen maar eigenlijk neemt ze daarbij een plek in beslag voor mensen. Het is erg warm onderweg en ik vraag me af of ik de halte wel zal herkennen in Melrose waar ik eruit moet. Er wordt namelijk niks omgeroepen en bij de haltes zelf staat ook niks. Ik vraag een beetje rond of iemand weet welke halte het dichtste bij de abbey is maar niemand weet het eigenlijk goed. Ik baal een beetje, want ik had het natuurlijk aan de chauffeur moeten vragen toen ik instapte. De bus is ontzettend glad en bij sommige bochten schuift woef van voor naar achter en van links naar rechts. Ik probeer haar zo goed mogelijk tegen te houden zodat het geen vervelende rit wordt voor haar. Dan ineens rijden we Melrose blijkbaar in en word ik aangetikt door een meisje achter me, die zegt dat ik bij de volgende halte eruit moet. Ik druk op de stop knop en dat is maar goed ook want ik ben de enige die uitstapt. Ik zou gedacht hebben dat het een veel grotere halte was in Melrose. Maar eind goed al goed, en we staan weer bij de start in Melrose!

klik voor groot

Ik moet even zoeken naar de start van de route want we kwamen op een andere plek aan dan waar we gisteren moesten opstappen. Maar de abbey is snel gevonden en ik neem de tijd om even goed rond te kijken. Het zijn toch de hoogtepunten qua bezienswaardigheden van deze route!

klik voor groot

Melrose Abbey is opgericht in 1136 door King David I en gebouwd door monniken. Het was een van de rijkste gemeenschappen maar heeft erg te lijden gehad in de middeleeuwen. In de 14e eeuw werd het deels weer opgebouwd vanwege schade die was opgelopen door de Engelsen in 1385.

klik voor groot

Na een poosje gaan we dan maar op pad voor de route. Eerst even omhoog naar Abbey Street en dan nemen we de priorswalk. Dat is een mooi pad en het loopt prima.

klik voor groot

Hoewel we over een verharde weg lopen, is deze afgesloten voor verkeer. Heel rustig en er lopen wat paarden en in de verte loopt een wandelaar. Wat vredig allemaal en ik heb het gevoel dat het een top dag gaat worden. Gek idee dat er al 85 km in de benen zitten. Ik voel niks en woef heeft ook nergens last van geloof ik. We lopen verder en komen langs Rhymer’s Stone. Dat stelt niks voor maar het is leuk om te zien en het verhaal erachter te lezen. Als je het niet weet, zou je er zo voorbij lopen overigens. Thomas the Rhymer leefde tussen 1220 en 1297. Hij zou kunnen voorspellen en veel van zijn voorspellingen kwamen uit. De steen is de plek bij de Eildon Tree waarvan gedacht wordt dat hij geesten ontmoette die hem de voorspellingen zouden vertellen.

klik voor groot

We lopen weer verder en laten de afslag naar Eildon Hills links (liever gezegd rechts) liggen. Daar ga ik nog wel eens een keer naartoe maar vandaag niet. De route gaat daar overigens ook niet heen maar je kunt een detour maken. Al snel zijn we bij Newton St Boswells. Een stadje uit 1529 dat belangrijk was in de tijd van de monniken die er graan vermaalden.

klik voor groot

Vervolgens gaan we richting Newtown Glen, een mooi stuk bos met veel bloemen en wildlife. We lopen boven de river Tweed langs en straks zal ik op een uitzichtspunt komen.

klik voor groot

Achter me zie ik een wandelaar ploeteren over het pad. Die kom ik straks vast tegen als ik op het uitzichtspunt even ga kijken.

Dat blijkt te kloppen want ik heb net de eerste foto’s gemaakt als de man aankomt en meteen op het bankje gaat zitten uitpuffen. Hij blijkt de St Cuthberts Way te lopen (100 km) en loopt van plaats naar plaats. We raken aan de praat en hij kan er maar niet over uit dat we op de eerste dag ruim 46 km hebben gelopen. Nou ik misschien ook niet maar we hebben het wel gedaan.

klik voor groot

We nemen afscheid nadat we op de kaart hebben gekeken welke kant we op moeten. Net voor een brug zal hij straks aan de andere kant doorlopen. Ik ben benieuwd of hij wel de korte detour maakt naar de abbey van Dryburgh en de tempel of gewoon het pad blijft volgen. Ik ga in ieder geval de Dryburgh bridge over. De brug is uit de 20e eeuw en vervangt een oude brug van Capt Samuel Brown en is de enige optie om de rivier over te steken.

klik voor groot

Na de brug zie ik de Temple of the Muses al. Daar ga ik even kijken natuurlijk! Earl of Buchan maakte dit gekke ding. Het is een model van een Grieks paviljoen met een modern beeld erin. Maar leuk om even te zien!

klik voor groot

Ik zou even de route af moeten voor Wallace statue maar ik besluit nu eerst verder te gaan richting Dryburgh waar de abbey zal zijn. De vierde en laatste abbey die ik zal bewonderen. In Kelso, Melrose en Jedburgh waren de andere drie van deze route. De abbey is vanaf het pad totaal niet te zien dus ik besluit een kaartje te kopen om het te gaan bewonderen. Ik heb alle tijd tenslotte. Het kost me 5 en halve pond en aan het einde kom ik tot de ontdekking dat je nog apart voor het toilet moet betalen ook. Merkwaardig. Ik kan mijn rugzak bij het meisje achterlaten en ga op mijn gemakje rondkijken.

klik voor groot

De abbey werd gesticht in 1150 onder beschermheerschap van Hugh de Morville, constable of scotland and Lord of Lauderdale. De kerk werd gebouwd in de 12e en 13e eeuw maar daar is weinig van over helaas. In de 17e eeuw verloor de abbey zijn functie. Overigens redde David Stuart Erskine de resten van de abbey van een lokale boer die de abbey gebruikte voor de stenen.

klik voor groot

Na en poosje gaan we weer op pad Eerst even zoeken naar dat rare toilet waarvoor ik nog moet betalen ook.

klik voor groot

We vervolgen onze weg richting Kelso via Makerstoun maar zo ver is het nog niet. Eerst lopen we langs de rivier weer. De River Tweed is 156 km lang en staat bekend om zijn zalm. Het is echt prachtig en heel vredig. Ik geniet met volle teugen vandaag.

klik voor groot

Na verloop van tijd moeten we even langs de weg lopen richting Clintmains. Vreemd genoeg moet je over gras lopen maar houdt het gras ineens op langs de vrij drukke weg. Het is gelukkig maar een klein stukje.

klik voor groot

Daarna gaan we een stukje door bos waar ik een enorme paddenstoel zie staan. De enige die er staat en best bijzonder. Kabouters of een elfje zie ik helaas niet.

klik voor groot

Als we het einde van het bos komen, wil ik de hond aan de riem doen en merk ik dat ik geen riem meer heb. Ik moet terug want ik weet zeker dat ik haar bij de drukke weg aan de riem had. Snel hobbelen we terug over het bospad en daar ligt inderdaad de riem op het pad. Gelukkig maar!

Dan lopen we langs de oever van de River Tweed. Links van me prachtige gele koolzaadvelden en volop vogels te horen en te zien. Ik denk zelfs dat ik een dipper zie vliegen die naar zijn nest gaat. Er is niemand te zien op een visser na die me tegemoet komt lopen met zijn aparte kleding aan en zijn lange hengel.

klik voor groot

Ik probeer een foto van mezelf te maken met woef en de gorilla pod maar ik zit te klungelen en het valt blijkbaar op want de visser die inmiddels dichterbij is gekomen zegt dat hij wel even een foto zal maken. Dat doet hij maar ik zie pas even later dat ik er niet alleen als een idioot opsta, maar dat hij ook woef doormidden knipte.
We praten nog even en hij blijkt al 20 jaar daar te komen om op zalm te vissen. Ik weet dan nog niet dat even verderop zijn vader aan het rusten is. Die zal ik later tegenkomen. Ik neem afscheid van de man en we lopen weer verder. Ik zoek eigenlijk een geschikt plekje om even pauze te houden omdat woef moet eten en even verderop zie ik een soort hutje staan. Ik heb geen idee wat het is, maar als ik dichterbij kom, blijkt er een oudere man te zitten die bezig is met zijn hengel.

We raken aan de praat en ik vraag of het goed is dat ik bij hem mijn pauze houd. Hij vindt het gezellig en maakt de stoel leeg en maakt ruimte voor woef en voor mij. Ik geef woef eten zodat zij even kan rusten en neem zelf ook een sandwich. Ik raak aan de praat met de man. Het is ontzettend leuk om met hem te praten. Hij is 80 jaar en de man die zojuist een foto van mij maakte blijkt zijn zoon te zijn die al was gaan vissen. Ik kijk op mijn camera wat voor foto hij heeft gemaakt en schiet in de lach over die halve hond. De man lacht en zegt dat zijn zoon niet zo goed is met foto’s maken. Maar hij was ook ‘available’ voor een plaatje.

Eerst maak ik een kiekje van ons bij het huisje.

klik voor groot

Hij vertelt ondertussen van alles over vissen, over de zalm en over zijn vakanties. Na een poosje maakt de man dan de foto van woef en mij. Ik lig in een deuk want de eerste foto heeft ook geen hond erop staan. Hij snapt er niks van en maakt nog een foto. Die is wel goed. Het gaat natuurlijk nergens over, maar ontmoetingen onderweg zijn gewoon heel erg leuk. Aan de ene kant is het prettig als het stil is, maar een beetje kletsen met mensen is toch ook wel heel erg leuk. Als ik denk dat woef genoeg gerust heeft na het eten, gaan we weer op weg.

Het is toch een beetje somber weer geworden terwijl de dag zo mooi begon.

klik voor groot

We lopen langs old dalcove dat volgens het boekje een oude mansion is. Niks gezien dus. We gaan verder en lopen een heel stuk over een weg. Joggen gaat nog prima en we schieten al aardig op. Het uitzicht is prachtig. Rechts van me zie ik nog net stukjes van de rivier.

klik voor groot

Vanaf nu is eigenlijk vooral het uitzicht mooi en zijn er geen bijzondere dingen meer te zien, behalve straks weer in kelso. De route gaat afwisselend over de rustige weg, over grasland en over bospaden. Van alles wat en het gaat prima.

klik voor groot

Woef doet het nog prima. We gaan het dus gewoon halen! Overigens zal vandaag de route ook weer langer zijn. Geeft niet maar inderdaad zal het totaal dus dichtbij de 120 km komen te liggen zoals ik ook van te voren had bedacht. Drie dagen van 40 km ongeveer, hoewel ik dus alleen kon knippen in 46,5 – 39 en 33 km. Prima zo, de kortste route aan het einde.

Ik zie Kelso al liggen heel in de verte. We moeten daarvoor nog even over wat velden en woef is blijkbaar echt nog niet moe want ineens wil ze vanavond haas eten en scheurt er vandoor. Dat is niet de bedoeling en al snel is ze weer netjes bij me.

klik voor groot

Dan zien we de race course al liggen van Kelso. Een enorme oppervlakte beslaat die racecourse. De racecourse opende in 1822 en is dus behoorlijk oud. Even later lopen we Kelso in en komen bij de ingang.

klik voor groot

In Kelso loop ik verkeerd, want ook al loop je hier aan de linkerkant, het bordje staat op een laag paaltje aan de rechterkant van de weg. Heel handig. Jammer dat ze niet iets beter hebben nagedacht over de pijltjes en de plaatsing.

klik voor groot

Dan een mooi uitzichtspunt over Kelso met de rugbyclub in het midden en een parkje waar ik doorheen zigzag hoewel de bordjes allemaal door grappenmakers zijn omgedraaid.

klik voor groot

Langs de ingang van Floors Castle dat ik helemaal gemist heb toen ik op de eerste dag over de brug aan de andere kant Kelso binnen kwam lopen. Ik tik dit enkele dagen later en inmiddels hebben we weer een stukje gelopen en zag ik gewoon wel degelijk Floors Castle liggen toen ik daar liep. Misschien was het weer niet helder genoeg of was ik gewoon een beetje blind. Maar het is een enorm kasteel dat je niet kunt missen. Jammer genoeg is er vanaf deze kant niks van te zien.

klik voor groot

Ik sla rechtsaf en kom op een brede strook gras langs de rivier. Dit wordt de Cobby Riverside Walk genoemd. Links de kerk van Kelso al. Ik ben er nu echt bijna! Het weer is enorm opgeknapt en het zonnetje schijnt. Wat een prachtig moment om de route te beeindigen op deze manier.

klik voor groot

Op een bankje zitten twee wandelaars met grote rugzakken en ik vraag of ze ook klaar zijn. Ze blijken morgen de laatste etappe te gaan lopen van Kelso naar Jedburgh en doen dat als 6e etappe. Ze zijn doodmoe en snappen niet dat ik samen met de hond de route in 3 dagen heb gedaan. Ik ook niet maar we zijn er!

Ik neem afscheid en we lopen het allerlaatste stukje naar het centrum. Daar is the Square al met de mooie townhall. Geen finishboog, niemand die op ons staat te wachten. Maar we did it. Gek genoeg voelt het helemaal niet als ver. We zijn gewoon drie dagen samen op avontuur geweest. Vandaag was een topdag met leuke ontmoetingen en mooie dingen om te zien.

klik voor groot