10.06.2015 – st cuthberts way – dag 1 – 44 km
Vanmorgen gaat woef om 4 uur keihard staan blaffen beneden. Zo hard dat ik schrik, want het klinkt raar en ze blijft maar doorgaan. Als ik ga kijken, blijkt de grote rugzak van de bank gevallen te zijn. Daar is woeffie dus enorm van geschrokken dat is duidelijk. Ik kalmeer haar en dan twijfel ik. 4 uur is wel erg vroeg dus ik kruip nog even mijn bed in. Om 5 uur ga ik eruit en ga ik me gauw klaarmaken voor vertrek. De bus gaat om 6.52 en ik wil om 6 uur weg van het huisje. Ik heb geen idee waarom maar ik zit pas om 6.15 in de auto en de tomtom geeft aan dat ik er om 6.59 zal zijn. Waaaaat? Ik zoek het gaspedaal en scheur weg. Gelukkig geeft de tomtom op de grote weg aan dat ik er om 6.55 zal zijn maar dat is nog steeds te laat. Maar wie weet! Ik kom zonder kleerscheuren om 6.48 aan in Berwick upon Tweed en parkeer in mijn bay , pak de tassen en woef en zie …… de bus omhoog rijden de weg op. What the fuck? Ik twijfel. Ik kan ook een andere bus pakken elders in het dorp om 6.57 uur, maar ik snap het niet. Ik ben toch op tijd? Ik vraag aan een taxi of de bus al weg is en hij vertelt me dat de bus zo terug komt. Oef! Ik wacht dus braaf bij de halte met al mijn spullen en woef.
klik voor groot
Om 6.51 komt de bus aanrijden. Ik ben nog nooit zo blij geweest om een bus te zien! De anderhalf uur durende rit kost me 6.30 pond dus dat is geen geld. Gelukkig is de bus leeg dus heb ik een mooie plek. Ik kan zelfs mijn spullen kwijt op een bagagerek.
klik voor groot
Waf is niet helemaal op haar gemak en ik hoop dat ze niet gaat kotsen. Ze heeft de laatste paar maaltijden vers rundvlees gehad om een beetje goed op weg te kunnen gaan.
klik voor groot
Ergens stapt een jonge man de bus in met enorm kolenschoppen van handen. Hij gaat er eens lekker voor zitten om woef te aaien. Zij gaat er op haar beurt ook lekker voor zitten. Prima, zo is ze meteen op haar gemakje. De rest van de rit gaat prima. Even na 8.15 zijn we in Melrose, vlak bij het hotel waar ik de grote rugzak kan afgeven. Het is een akelig hotel: heel Engels, kaal en donker. Vreselijk. Niemand bij de receptie maar als ik in de eetzaal ga zoeken vind ik iemand. De hele etzaal zit vol met etende mensen. Heel ongezellig ook en ik weet wat het allemaal kost. Ongelooflijk. De dame die uiteindelijk na lang wachten naar me toe komt, snauwt me toe dat ik de tas bij het aquarium moet zetten. Als dat maar goed gaat.
klik voor groot
Daarna gaan we naar buiten en eindelijk op weg. We zijn al bijna 3 uur in touw! De zinderende hitte slaat al meteen toe. Ik merk meteen dat de pouch veel te heet is zo op mijn borst. Ik dacht dat dat een goede oplossing zou zijn voor het bakje van woef en wat water, maar dat gaat dus niet lukken en bij het eerste bankje stop ik al om alles weer te veranderen. Dat voelt al beter maar het is een heleboel extra volume in de rugzak merk ik. Niet zeuren, eerst maar eens de route gaan vinden. Het kost weer even moeite om uit Melrose te komen en de route te vinden. Idioot dat dat niet beter aangegeven wordt voor zo’n grote route. Ik ga niet linksaf naar de abbey voor een foto. Die heb ik nu al zo vaak gezien en ik wil eigenlijk gauw op pad in deze hitte. Ik kijk op de kaart en sla rechtsaf vanaf het hotel. Even naar de rotonde en dan herken ik de weg van de foto’s al en sla rechtsaf. Ik weet dat het eerste bordje linksaf lastig te vinden is maar dankzij goede voorbereiding en uitstekende hulp op een site met foto’s van de bordjes, weet ik dat ik bij de houten schutting linksaf moet en dat blijkt te kloppen. Eitje en al snel zijn we op de route. Meteen moeten we een trap op maar dat gaat prima.
klik voor groot
Bovenaan de trap begint al meteen een mooi pad met prachtig uitzicht over Melrose.
klik voor groot
Maar wat is het warm! Ik was begonnen in mijn lange tight maar dat is dus echt veel te heet en ik besluit bij een bankje om me om te kleden en me nog een keer goed in te smeren en ook het neusje van woef weer te doen.
klik voor groot
Woef gaat er meteen eens lekker bij liggen en doet al alsof ze moe is. Arm hondje. Maar daar trap ik niet in en ook al zijn we al ruim 3 uur onderweg zonder een meter gelopen te hebben, we gaan toch even voorwaarts! Het uitzicht is echt prachtig.
klik voor groot
Naarmate we hoger komen, zie ik ook meer en meer. Dat is een nadeel want het is zo ontzettend mooi dat ik dus veel foto’s maak onderweg ook al lijken die zo als foto een beetje op elkaar.
klik voor groot
Ik liep al eerder over Eildon hills en dat was prachtig maar vandaag is het helder en mooi weer en het uitzicht is eindeloos. Ik zie Melrose, ik zie de abbey en de bruggen in de verte. De gele gaspeldoorn ruikt minder sterk dan de vorige keer maar het is nog steeds erg lekker.
klik voor groot
Al snel ben ik op het hoogste punt van deze eerste klim en ga aan de andere kant weer naar beneden naar Bowden.
klik voor groot
Dat is lekker, want we lopen een hele tijd door de bossen met heerlijke schaduw dus dit is prima te doen zo met dit warme weer en woef geniet er ook van. Aan het einde schieten weer eekhoorntjes voor me weg, net zoals de vorige keer. Eindelijk kan ik ook weer wat joggen na de eerste klim maar het gemiddelde maak ik nooit meer goed want ik heb ruim een uur over de eerste 2 km gedaan door het zoeken naar de route, het insmeren, omkleden etc. Geeft niet ik heb geen haast. Als we in Bowden komen, blijkt het bordje acher een gebouw verscholen te gaan. Stom gedaan maar ik weet dat ik naar rechts moet.
klik voor groot
Ik loop het dorpje weer uit en loop onderlangs de huizen over een veld.
klik voor groot
Daar komt vervolgens al snel het eerste stroompje waar woef even lekker kan afkoelen en kan badderen.
klik voor groot
Dat komt goed uit en daar heb ik ook wel op gerekend. Ik hou haar tong en gedrag goed in de gaten maar met de schaduw die we hadden, kan ze nog geen problemen hebben op dit moment. Veel asfalt hebben we ook nog niet gezien en aangezien het pas de eerste dag is dat het zo warm is, is er nog niets gesmolten qua asfalt dus voor de zooltjes ben ik nog niet bang. Maar de stick zit binnen handbereik in mijn schouderpocket dus ik kan daar snel bij. Voor de zekerheid heb ik ook een buff voor haar bij me die ik kan natmaken en om haar nek kan doen of om haar koppie als het echt te warm zou worden. Jammer genoeg is de cool jacket niet op tijd gekomen maar deze trip is gepland met een voorspelling van koel weer en zelfs regen dus dit is een beetje onverwacht, ook voor mij. Ik loop door en het is erg mooi onderweg. Ik heb zicht op Eildon hills die mooi in de verte liggen.
klik voor groot
We lopen inmiddels een klein stukje over de borders abbey way die ik al eerder deed. Lekker door het bos en ik weet dat we straks bij een mooi punt uit zullen komen met uitzicht over de rivier. Vorige keer kwam ik hier een wandelaar tegen die de St Cuthberts Way deed en nu doe ik die route zelf! Bijzonder dus.
klik voor groot
Bij het uitzichtspunt neem ik even kort pauze om woeffie af te laten koelen.
klik voor groot
Z doet het prima gelukkig. Het is inmiddels 11 uur dus het schiet niet zo op terwijl ik toch echt lekker aan het joggen ben. Na de pauze lopen we richting Dryburgh. Ik weet dat we straks bij een brug (dryburgh chain bridge) uit zullen komen waar dryburgh abbey achter ligt en het rare tempeltje. Ik ga even naar de brug en maak een paar foto’s.
klik voor groot
Ik maak ook een foto van de temple van een afstandje.
klik voor groot
Ik ga niet de brug over en de abbey zag ik natuurlijk al op de baw. Gauw verder! Gelukkig kan ik weer woef even in het water laten om af te koelen.
klik voor groot
Daarna loopt het pad langs de rivier en dat is erg mooi.
klik voor groot
Grappig genoeg kom ik een man tegen die een hond gaat webrengen die hij gevonden had in zijn tuin en we raken even aan de praat over mijn hondje en opvoeding. Ik neem na een tijdje afscheid van de man en jog verder. Ik maak even en foto van woef lekker in de schaduw van het bos en… daar duikt de man alweer op achter me. Die man wandelt in een gigantisch hoog tempo en we raken weer aan de praat. Nee, hij liep inderdaad er snel dat wist hij wel. Even is het vervelend dat we elkaar steeds in de weg blijven lopen maar als er ineens trappen op het pad verschijnen, laat ik hem toch echt voorgaan want met de rugzak en de trappen doe ik serieus rustig aan. Het vervelende is dat je moet leren doseren, want als je meteen verzuurt op die rottige trappen, dan heb je een probleem later op de route en we zijn er nog lang niet.
klik voor groot
Rustig aan dus even. Al snel komen we in St Boswells aan, een dorpje waar ik even wat drinken en een waterijsje kan kopen . Maar voordat ik de kans krijg om de winkel te betreden komt de vrouw van de winkel al naar buiten met een enorme bak water voor woef.
klik voor groot
Gelukkig wil ze wel wat drinken want ik bood ook al een paar keer water aan maar het is maar net of ze zin heeft op dat moment. Ik eet mijn ijsje op en koop een flesje appelsap dat ik in de rugzak doe in het zijvak. Ik weet inmiddels dat het daar prima zit en geen last geeft tijdens het lopen. Ik zal dat flesje overigens de hele weg bij me houden verder en steeds bij (laten) vullen. Ideaal. Als ik het ijsje op heb gaan we weer op pad.
klik voor groot
St Boswells dankt zijn naam overigens aan St Boisil een 7e eeuwse monnik die sterke invloed had op St Cuthbert.
We gaan een stukje over de golfbaan en daar raak ik bijna het pad kwijt omdat het pijltje verscholen gaat achter een papiertje.
klik voor groot
Het pad is prima en deels in de schaduw en al snel zijn we bij Mertoun Bridge.
klik voor groot
We vervolgen onze weg langs de rivier Tweed en dat is erg mooi zo met het water, de vogels en de bloemen. Er is verder niemand op de route. Het voelt wel heel gek zo alleen op weg maar tot nu toe gaat alles prima alleen gaat het erg traag. Langs de rivier kan woef weer even badderen.
klik voor groot
Dan verlaten we de Tweed valley en zullen straks bij de kerk van Maxton uitkomen. Eerst komen we nog langs twee mooie oude heilzame bronnen.
klik voor groot
Helaas wil woef nou net daar niets drinken want ze had net al in de Tweed gelegen en gebadderd.
klik voor groot
We klauteren weer een trap op en komen inderdaad bij Maxton uit met het mooie kerkje.
klik voor groot
Uit een eerder verslag van iemand weet ik al dat er in het dorpje een waterpomp is. Die is snel gevonden en ik vul even alles bij.
klik voor groot
We moeten even een stukje over de weg voordat we op Dere Street zullen uitkomen, de beroemde Roman Road die van York naar de River Forth loopt.
klik voor groot
Maar al snel zijn we weer op onverhard terrein en lopen we op een prachtige route. Ik kom daar nog een dame tegen die de route tegengesteld loopt en ik haal een groepje van 3 wandelaars met een hondje in die een stukje wandelen. Al snel kom ik langs Lilliard’s Stone
Lady Lilliard’s Stone
Fair Maiden Lilliard lies under this stane
Little was her stature but great was her fame
Upon the English loons she laid many thumps
And when her legs were cuttit off, she fought upon her stumps
klik voor groot
We lopen nog even door op zoek naar een schaduw plekje. Ik moet nodig plassen en het wordt ook tijd om iets te eten denk ik.
klik voor groot
Na de pauze gaan we weer verder en het blijft mooi onderweg. In de verte zie ik het Waterloo monument op Peniel Heugh (uit 1815).
klik voor groot
Ik schiet alleen totaal niet op met alle pauzes voor woef, het foto’s maken en het kletsen onderweg. Het knopje kan nog niet helemaal om merk ik. Ik heb het hotel waar ik iets zou eten vanavond al een mail gestuurd tot hoe laat ik iets warms kan eten. Als ik daar niets meer kan krijgen zal ik toch onderweg iets moeten bedenken dus dan weet ik het maar liever vast. Raar genoeg voelt het dus als jakkeren, omdat ik het gevoel heb dat ik ergens ‘op tijd’ moet aankomen. Maar al snel komt het bericht dat het niet uitmaakt hoe laat ik kom. Dat scheelt dus alweer iets. Maar het gaat zo langzaam vandaag……
We lopen verder en onderweg zijn er allemaal van die vervelende stiles, hekjes en muurtjes waar woef overheen moet. Soms kan ze het zelf, maar vaak moet ik helpen of haar optillen want ik wil niet dat ze over die steile dingen aan de andere kant van de muur plettert en ineens hoge druk op haar polsen wil ik ook niet hebben dus dat is soms even een dingetje om het voor elkaar te krijgen dat ze zelf klimt, mij erbij laat en wacht totdat ik aan de andere kant van de muur weer kan helpen. Onderstaande foto is slecht zo tegen de zon in, maar hier staat woef dus op de stile te wachten totdat ik haar aan de andere kant er weer af zal helpen. Dat is dus een beetje gedoe om er ook nog overeen te klauteren met haar op de stile en dan de rugzak ook nog op mijn rug, maar het lukt eigenlijk altijd, kost alleen veel tijd.
klik voor groot
Dan zijn we bij Harestanes, voor veel mensen de eerste stop op deze route. Er zit 26 km op de teller (pas).
klik voor groot
Ik loop weer naar de rivier en kom op een mooi uitzichtspunt waar een eekhoorntje op de balustrade zit te soezen. Helaas is het beestje net weg als ik de foto wil maken natuurlijk.
klik voor groot
Dan komen we bij Monteviot suspension footbridge. Deze brug uit 1999 vervangt een oude brug die steeds wegspoelde door het hoge water. Ik steek de Teviot over via deze brug.
klik voor groot
Natuurlijk is het weer badder tijd voor woef en ze maakt dankbaar gebruik van een laag stukje bij de rivier.
klik voor groot
We lopen weer verder en het is echt prachtig onderweg zo langs het water en met het zonnetje. Maar warm is het en aangezien het nu helemaal open is, smelten we bijna in de warmte.
klik voor groot
We lopen verder gaan nu op weg richting Morebattle. Het lijkt allemaal nog erg ver weg en ik heb moeite om het water bijgevuld te houden merk ik. Gelukkig is er voor woef genoeg te badderen en te rommelen want het is erg warm. Ik begin te twijfelen over de haalbaarheid van deze onderneming want morgen moeten we naar Wide Open klimmen en is de route eigenlijk helemaal open als we door de cheviots lopen. Zwaar en warm dus. Zou ik niet levend verbrand zijn vanavond ondanks mijn smeren en hoe zal woef het doen? Ik twijfel en twijfel nog meer en zie het even niet meer zo zitten. Maar hoe kom ik straks weg vanaf Morebattle? Daar ben ik nog niet eens. Ik heb het warm, de rugzak is zwaar en mijn brandstoftankje lijkt ook leeg. Jakkie. Gelukkig krijg ik aanmoedigingen van het thuisfront die waarschijnlijk vol verbazing zitten te kijken naar mijn reis want ik ben al uren onderweg voor dit lousy korte stukje. Het ging toch veel sneller op de borders abbey way zeg…. Het is gemiddeld nog langzamer dan wandelen maar ik kom ook nooit in een ritme met al het badderen en gedoe onderweg natuurlijk.
klik voor groot
Op een gegeven moment wil ik naar de Caddy man om wat te drinken en ga dus een stukje van de route af. Ik loop langs de drukke weg en als ik aankom, blijkt de tent gesloten. Dat is een enorme tegenvaller en ik baal. Maar gelukkig staat er bij het huis achter het tentje iemand boodschappen uit te laden en daar vraag ik of ze mijn flesjes en bladder wil aanvullen. Dat gebeurt en we gaan weer op weg. Mijn humeur is weer even tot het nulpunt gezakt.
Ik smelt bijna en op een gegeven moment kom ik een groepje wandelaars tegen. Ik vraag of er nog een stukje met ‘shadow’ komt waarop ze me raar aanstaren en me verbeteren… ‘shade’. O ja natuurlijk… dat zou ik wel moeten weten. Shade dan. Zeur niet, en vertel me wat me nog te wachten staat… Zij lopen tegengesteld aan mijn route dus ik ben benieuwd. Ja er kwam nog wel wat aan schaduw. We raken aan de praat en ze denken dat ik gek ben dat ik Melrose to Morebattle doe vandaag. Ja ik ook nu. Maar ik moet toch nog even door he…..En zo gaan we dus weer door samen.
klik voor groot
Ik smeer woef’s neusje weer in en doe haar pootjes omdat we een stukje asfalt krijgen. Af en toe voel ik aan het asfalt of het niet te heet aanvoelt maar dat gaat goed.
klik voor groot
Als ik een bos uitkom en op de kaart sta te turen, kom ik een man tegen die zich te pletter schrikt van mij en woef. We kletsen even over het weer en de honden. Hij vertelt me dat ik bij de cottages in de verte wel water kan krijgen en legt uit waar ik de kraan kan vinden. Dat komt mooi uit want dit is een van de laatste plekken met bewoning tot het einde dus ik maak er dankbaar gebruik van en geef woef water en maak haar weer nat.
klik voor groot
Verder en verder gaat het. Ik ben er nog lang niet. We lopen door velden en stukjes bos bij Long Plantation en gaan richting Cessford Moor track. We komen weer bij een kloterig muurtje met een rottig trapje maar ook dat nemen we natuurlijk samen
klik voor groot
Dan lopen we Kale Valley in en ik zie heel in de verte al Cessford castle. Dat ziet er beter uit want ik weet nu dat ik bijna bij Morebattle zal zijn. Nou ja bijna… niks is meer bijna.
klik voor groot
Ik heb al besloten dat dit de laatste dag zal zijn van de route maar ik heb geen idee hoe ik weg kan komen straks uit Morebattle. Eerst maar eens verder dan want ik zal toch eerst daar moeten komen!
klik voor groot
Dan ineens is daar Cessford Castle! Je ziet, als je maar gewoon door blijft gaan, kom je er toch echt wel!
klik voor groot
Wel een vredig plekje hier! Het kasteel is uit 1450 en was home voor de ‘Kers’, voorvaderen van de Duke of Roxburghe. Het kasteel ligt nu in open veld maar vroeger was dit een gebied met water en moerasland. Vroeger was hier zelfs een meer. Over de jaren heen is het landschap dus erg veranderd.
klik voor groot
Nog maar een klein stukje en daar komt Morebattle in zicht. Ik steek de Kale rivier over en dan ben ik er eindelijk. Ik ben eigenlijk eerder aangekomen dan ik dacht, want ik ben zelfs nog gewoon binnen de openingstijden van het rstaurant aangekomen. Maar zo voelt het niet. Ik ben moe en plakkerig. Ik zie later dat ik ruim 5 uur heb verloren aan pauzes, badderen en foto’s maken. Ongelooflijk. Het voelt ook als een wereldreis en ik heb echt onderweg redelijk door kunnen joggen waar dat mogelijk was.
klik voor groot
Er zit bijna 45 km op de teller. Dat is dus helemaal niet zo veel maar het voelde als een wereldreis.
klik voor groot
Nu eerst het hotel nog zoeken.
klik voor groot
Ik ga naar binnen en schrik me rot. Ik moet altijd weer even wennen aan zulke hotelletjes. Maar de man achter de bar is aardig maar ontzettend langzaam. Mijn tas staat netjes in de pool room. Ik merk al meteen dat ik geen verbinding heb en baal. Ik kan niet eens bellen, en niet laten weten dat ik OK ben aan mijn trouwe upporters thuis. Ik heb geen idee of de satelliet wel doorgeeft dat ik op de bestemming ben en aangezien mijn humeuer in de mails tot het nulpunt was gedaald hoop ik maar dat ze weten dat we OK zijn. Straks verder kijken of ik contact kan maken.. Ik laat de Spot even aan voor de zekerheid.
Ik trek gauw iets droogs aan, geef woef gauw weer te eten en bestel wat te eten: prei/aardappel soep en een gepocheerd stuk zalm met aardappels. Dat lijkt me lekker. Kosten 13,50 pond dus als het nou te eten is….
Ik mag met woef de pub in om te eten. Er zit een groepje dames te eten die net klaar zijn als ik aankom dus het is verder uitegestorven. Heel ongezellig allemaal maar ik heb er weinig oog voor
klik voor groot
Ik oveleg met de man van het hotel over internet verbinding, bussen etc. Maar niks lukt dus ik ga maar eerst eten wat overigens erg lekker is. De soep is dik en smakelijk en de zalm is heerlijk zacht tot mijn verrassing. Het gaat erin als koek.
Als ik klaar ben, loop ik naar de gang en kom de dames weer tegen. Zij hebben ook geen verbinding en we raken aan de praat. Ze zijn op dag 3 van de St Cutberts route. Ze slaan steil achterover als ze ontdekken dat ik met mijn dappere woef vanmorgen pas ben vertrokken uit Melrose. Ik ook, maar we zijn er. We kletsen en een van de dames biedt aan dat ik op de kamer bij hun wel kan komen douchen als ik de tent heb opgezet. Ik mag namelijk niet in het hotel slapen met de hond maar dat was ook niet de bedoeling. Ik had toestemming om in het veld achter het hotel te pitchen maar uiteindelijk mag ik gewoon in de tuin de tent opzetten en dat ga ik dus doen.
Ik ga eerst op de weg kijken of ik ergens verbinding kan krijgen en ik krijg het voor elkaar om een sms weg te sturen om te zeggen dat ik OK ben. Dat is geregeld.
Daarna loop ik de tuin in om de tent op te zetten. Dat gaat overigens heel snel en al snel staat alles klaar. Woef is meteen haar nieuwe bedje ingedoken en bewaakt de tent en de spullen. Het nieuwe bed is echt een succes volgens mij. Ik hang mijn natte kleding te drogen in de tent.
klik voor groot
Als ik de foon en garmin wil opladen met de nieuwe 15.000 mA powerbank kom ik erachter dat het lampje in de behuizing geschoten is en dus niet meer uitgaat. Jammer dan eerst alles opladen.
klik voor groot
Daarna trek ik toch de stoute schoenen aan en ga naar kamer 1 waar twee van de dames slapen. Ze liggen al in bed en laten me binnen. We kletsen verder en ze geven me een heerlijk zeepje en een van de handdoeken die zij niet gebruiken. De douche is heerlijk en ik voel me als nieuw. Ik plak tenminste niet meer!
Daarna ga ik naar de pub die nu ineens wel vol staat met mannen en vraag of ik om 7 uur ontbijt kan krijgen. Dat is al vrij laat en ik weet nog steeds niet wat ik nou zal doen morgen maar eerst maar slapen, opstaan en eten en dan verder kijken. Ik kom toch niet weg uit dit oord dus ik ga in ider geval maar op pad naar de eerst volgende halte (Yetholm) denk ik.
Ik loop naar buiten naar de tent. Het is nog warm buiten en ik ben benieuwd of ik zal slapen… woef is in diepe slaap en ik maak haar wakker voor de laatste avond hap en een plasje. Meer is niet nodig en daar zit ze ook niet op te wachten geloof ik.
Daarna kruip ik ook mijn slaapzak in en ga proberen te slapen
wordt vervolgd…..
gegevens:
* 45 km
* 26 graden
juni 119 km – 2015 totaal 1.844 km
11.06.2015 – st cuthberts way – dag 2 – 34 km
Ik word pas om 5.30 wakker omdat ik nodig moet plassen dus dat is niet slecht. Ik heb lekker geslapen tot mijn verrassing en naast me is woeffie ook nog in diepe slaap. Ik gebruikte de slaapzak als quilt en stopte het smallere voeteneind in de slaapzak zodat die zou blijven liggen en mijn voeten lekker warm zouden blijven. De slaapzak is erg lang dus dat kan makkelijk! Het bedje van woef lag een beetje tegen de rand van het matras aan zodat ik haar warmte lekker in mijn rug zou hebben en ook de slaapzak een beetje vastgehouden zou worden door het gewicht. Hoewel het natuurlijk erg warm was, heb ik het niet te koud en niet te warm gehad. Niet zoals in Garderen de laatste keer dus waar mijn lijf gigantisch heet was en mijn gezicht ijskoud. Ik droeg deze keer een merino lange broek, een katoenen slip (niet dat enge renspul), en een katoenen hemdje met de patagonia eroverheen. Geen eng synthetisch spul dus deze keer en dat merkte ik goed (denk ik).
Omdat het hotel natuurlijk nog dicht is, en ik in de tuin toch moeilijk in mijn blote billetjes kan gaan zitten plassen, besluit ik te plassen in de porch. Ik heb toch geen footprint dus dat moet kunnen en dat blijkt ook zo te zijn. Fijn! Gauw nog even terug in de slaapzak en even lekker dommelen. Ik wil om 6 uur gaan opruimen en de hond verzorgen zodat we om 7 uur kunnen ontbijten en meteen weg kunnen daarna. Omdat het windstil is, kan ik de buitentent over een van de tafels leggen om te drogen in de zon die al volop schijnt
klik voor groot
Opruimen gaat redelijk goed maar moet nog sneller kunnen. Ik rommel een beetje met zakjes en dingetjes maar ik krijg alles weer netjes in de rugzak dus dat is fijn. Deze keer neem ik niet meer de broek en het jackje mee in de dagrugzak. Scheelt alweer iets aan gewicht en volume.
Om 7.10 ga ik mijn ontbijt bestellen. Je kunt warme dingen bestellen en ook van de tafel pakken. Er is gedekt voor mij en rechts van me voor de dames die om 8 uur zullen gaan ontbijten. Ik neem een bakje melk met kellog en bestel sausages, ei met bacon en toast. Dat lijkt me lekker maar ik heb geen idee of ik dan nog de heuvels over kom met alles in mijn buikje. Maar ik wandel toch het eerste deel dus ik zie het wel. Eerst lekker eten.
Terwijl het ontbijt wordt klaargemaakt, ga ik nog even terug naar de tent. Ik weet niet eens meer wat ik nou nog moest doen eigenlijk maar ik had nog iets te doen daar. Gisteren vulde ik al alle flesjes, flasks en bladder bij. Als ik terug kom, staat het eten klaar. Het ziet er prima uit en is bovendien nog erg veel ook. Ik smikkel ervan en hoewel het veel is, eet ik toch alles op.
Als ik klaar ben, vul ik de thermosfles met het hete water. Op die manier kan ik vanavond woef meteen haar lekkere warme hap geven als we aankomen. Althans… ik ben vooralsnog gewoon van plan om de dag helemaal te doen zoals gepland. Fail to plan is plan to fail zeggen ze toch?
Als ik mijn tas ga halen, komen de dames ook naar beneden. Zij zullen tot Yetholm gaan lopen vandaag, dat is net na de klim naar Wide Open rond de 11 km. Eitje dus en dat is in mijn gedachten ook mijn eerste stop.
Dan ben ik eindelijk klaar om te vertrekken. Het is 8.25 ofzoiets. Veel te laat met dit warme weer eigenlijk maar de tas kon ik ook niet erg vroeg kwijt dus het is goed zo. Ik heb ook gewoon goed geslapen en dat is ook belangrijk. We gaan op pad en gelukkig is er op het eerste stukje langs de weg schaduw van de heggen.
klik voor groot
Er is een stroompje vlak voordat we gaan klimmen en daar laat ik woef uitgebreid badderen. Ik maak haar helemaal nat: koppie en lijfje zodat ze er weer even tegen kan straks. Daarna begint de klim naar Wide Open. Ik ben benieuwd. Het is ontzettend warm maar ik ga gewoon wandelen met de poles dat zal al inspannend genoeg zijn.
Hoger en hoger gaan we en het is wel erg mooi. Gelukkig bedenk ik nu ook dat ik moet filmen dus daar gaat ook aardig wat tijd inzitten.
klik voor groot
Ik zie op de navigatie dat na 4.5 km ongeveer Wide Open bereikt zal worden. Eigenlijk gaat het wel heel goed. Je kunt je slecht voorstellen dat zoiets zo lang duurt. Als je al zou kunnen hardlopen met deze 4 kilometer lange klim over zacht terrein, dan nog zou het langzaam gaan. Maar aan het begin van de route en in deze hitte ga ik het niet proberen. Ik moet namelijk nog een heel stuk dus het is ook een kwestie van energie verdelen. Simple is that.
Op een gegeven moment moeten we weer over een stile
klik voor groot
Dan zijn we op het hoogste punt van de eerste klim van de dag en ook halverwege de hele route. Dat doet wel wat met je. Want dan is het nog maar een klein stukje toch?
klik voor groot
Na het hoogste punt dalen we een stukje. Het is helemaal open en ontzettend warm. Wind is er niet dus dat is op zich natuurlijk heerlijk maar wel warm. Ik geef woef wat te drinken en sprenkel wat water op haar kopje. Ze doet het prima overigens en er is nog niks aan de hand gelukkig.
Als er eindelijk ergens een paar bomen staan en er dus wat schaduw is gaan we even rusten en wat drinken.
klik voor groot
Ik geniet van het prachtige uitzicht onderweg langs de ridge van Crookedshaws Hill en daal af naar Bowmont Water Valley vlak bij Primsidemill. Ik had al gezien dat daar wat huizen zouden zijn dus dat zou een mooi punt zijn weer voor een waterstop voor woeffie.
Als we door Primsidemill lopen, zie ik iemand bij een boerderij staan en ik vraag om water. Ik mag doorlopen naar de schuur om daar alles bij te vullen en dat ga ik doen.
klik voor groot
Ik ga nu op weg naar Yetholm en Kirk Yetholm. Dat zijn twee dorpjes elk aan een andere kant van Bowmont water. Ik ben er eigenlijk vrij snel en het is mooi daar. Het water is heel rustig en ik besluit een ‘echte’ pauze te nemen in de schaduw van een paar bomen langs het water.
klik voor groot
Woef gaat eerst lekker badderen en gaat daarna in de zon liggen. Onbegrijpelijk natuurlijk maar het zal wel goed zijn.
klik voor groot
Grappig genoeg kom ik nu voor de tweede keer het groepje mensen tegen dat ik gisteren tegenkwam toen ik naar shadow vroeg in plaats van shade. Zij zijn net van start gegaan vanaf Yetholm en lopen ook naar Wooler (alleen dus 10 km korter dan ik).
Ik heb er nu 10 km opzitten. Normaal doe je daar natuurlijk een uurtje over! Ik kan je vertellen dat dat dus niet lukt op deze route en ik heb besloten dat ik vandaag vooral zal wandelen (ook al kan ik daar niks van). Met dit hoogteprofiel en deze warmte, lijkt me dat de beste oplossing hoewel ik dan wel langer onderweg zal zijn en dus nog meer moeite zal hebben om water bij te houden. Maar ik kijk gewoon hoe ver ik ga komen!
Als we weer op weg gaan, zijn de wandelaars nergens meer te bekennen. Die ga ik dus niet meer inhalen als ik blijf wandelen vandaag.
Kirk Yetholm is schattig zo met de square in het midden. Ik ontdek een hotelletje waar mensen buiten zitten te eten. Jammer dat ik dat niet wist maar nu heb ik al pauze gehad dus ik moet echt door. Bij de laatste huisjes vraag ik om water en ik ontmoet een man die trots vertelt dat hij al 30 jaar daar woont en al 50 jaar getrouwd is. Mijn ouders ook! Zijn vrouw vult mijn flesjes bij en geeft me zelfs een nieuw gesloten flesje voor onderweg. Dat ene flesje was natuurlijk veel te weinig vond ze. Ik ben er blij mee en ik zou een volgende trip in de zijvakken 500cc flesjes doen en in de rugzak een 3L bladder en nog een reserve flask voor woef of voor mij. Het mooiste zou zijn als woef haar eigen water kon dragen maar dat is nu veel te warm op deze afstanden voor haar. Ik bedank de man en vrouw en we gaan weer op pad.
klik voor groot
De route zal nu richting de grens gaan met Engeland. Eerst moeten we nog een stukje over de weg voordat we Northumberland National park in zullen gaan. Er zijn verder geen huizen meer dus ik ben blij dat ik alles bijgevuld heb. Ik verzorg de pootjes van woef weer met het vet vanwege het warme asfalt.
klik voor groot
Ik loop over heuvelpaden rond de Green Hambleton en ben op weg naar de top van de tweede beklimming van deze dag. Gelukkig is er nog een stroompje waar waf eventjes kan badderen dus ze gaat koel de berg over straks.
De klim lijkt eindeloos maar ik doe steeds een stukje en maak dan een foto. Goed excuus toch?
klik voor groot
in panorama (klik voor groot)
Dan komen we bij de grens met Engeland!
klik voor groot
Ik ga even uitrusten en wat eten. Dat lijkt me een mooi punt. De rugzak gaat af en ik ga er eens lekker voor zitten nu. Dat hebben we wel verdiend denk ik.
klik voor groot
Er is geen kip. Het is doodstil en ik geniet. Lekker om me heen kijken. Als het winderig was geweest was het hier vast heel koud geweest en met bewolkt weer, had je weer geen uitzicht. Dit is wel heel bijzonder zo. Ik voel me een blij mens. Het is maar goed dat ik gisteren geen verbinding had zo aan het einde van de route, anders had ik dit misschien helemaal niet gedaan. Was ik hier nou zo bang voor geweest? Wide Open viel mee en dit viel ook mee. OK, ik loop vandaag nauwelijks maar change of plans moet kunnen. Ik kan nu eenmaal niet alles voorspellen. Ik heb inmiddels wat gegeten maar ik kwam tot de ontdekking dat op dag 2 met deze warmte totaal platgedrukt brood echt niet meer lekker is. Gisteren eigenlijk al niet maar dit is echt te erg. Ik ben erg blij met de 3 babybel kaasjes en mijn bifi worstjes.
Ineens gaat woef tekeer als ik lekker aan het mijmeren ben. Ik schrik me rot. Er komt iemand door het hekje bij de grens. Dat vindt ze niet OK en woef staat grommend en blaffend met opgezette haren naast me. Wat goed zeg. Ze is niet bang, ze staat er echt. Ik zou als ik kwaad in de zin zou hebben toch maar gewoon doorlopen denk ik met zo’n enge hond. Best een fijn gevoel. De man loopt gewoon door en woef is gerustgesteld en gaat weer verder soezen en uitrusten.
klik voor groot
Na een poosje gaan we verder. We dalen af naar Elsdon Burn en een boerderij in de verte. Daar staat enorm veel schaapjes achter het hek
klik voor groot
We klimmen weer wat maar het is echt prachtig.
klik voor groot
Gelukkig kan woef ook weer even badderen en wat drinken. Als ze behoefte heeft, dan zie je het aan haar, want dan reageert ze op het geluid van water. Ik kon hier niet zelf komen, maar ik zei gewoon ‘water’ en toen wist ze dat het OK was om erheen te gaan. Prima zo.
Dan komen we bij Hethpool: de laatste paar huisjes op dit deel van de route tot het einde in Wooler. Er zit een echtpaar lekker in de zon en ik vraag om water voor woef en voor mijn flesje. We praten wat over de route, over honden en over het weer. Ze leggen me uit dat ik ook het pad onderlangs de ridge kan nemen zodat ik bij Hethpool Linn waterval kan uitkomen die ik graag wil bekijken. Dat stond al op mijn lijstje in maart toen ik yeavering bell deed, maar toen was ik al zo fed up door de berg dat ik ben teruggekeerd op die dag en nooit de watervallen bereikt heb. Nu kom ik er echt langs dus ik ben benieuwd.
klik voor groot
Ik kan het pad dat de man me adviseerde goed vinden en het is mooi. Eerst even door een mooi stukje natuur en dan hoor ik de watervallen al. Helaas kan ik geen foto maken waar het watertje goed op komt maar ik kan wel filmen. Dat deed ik dus (zie film)
klik voor groot
Vanaf daar is het weer erg mooi en ik weet dat ik straks op bekend terrein ga komen richting Wooler.
klik voor groot
Vanaf de Linn eerst een klimmetje bij Torleehouse en dan rechtsaf een steile klim tussen Yeavering Bell en Easter Tor.
Ik sla rechtsaf en zie Yeavering Bell voor me opdoemen. Die rottige berg die me zo tuk had in maart. Grrrrr. Ik deed destijds een run naar Yeavering Bell (1182 ft) en nam de verkeerde kant weer naar beneden. Heel steil en eng en toen ik eindelijk beneden kwam, bleek dat ik dezelfde stijging weer moest beklimmen over het pad dat ik dus nu deels ook ga doen om weer op de weg naar Wooler te komen. Dat was toen echt even een dingetje om door te zetten. Grappig genoeg komt dat allemaal terug nu en hoewel het nu prachtig mooi weer is, voel ik de vermoeidheid van destijds ineens opkomen zetten. Hoezo mentaal?
klik voor groot
Maar natuurlijk lukt het gewoon en we klimmen de stile over en vervolgen onze weg. Inmiddels waait er een briesje. Een oostelijke zeebries dus tegen ook nog. We gaan straks de open heide op dus ik ben benieuwd. Wel lekker koel maar ook wel weer zwaarder. Ik bereik het hoogste punt bij Tom Tallon’s Crag en kom daarna alweer bij de rare bewegwijzering die ik ken van de vorige trip.
klik voor groot
Verder en verder gaan we. Het is mooi maar het wordt kaler want we gaan richting de heide. Dat ziet er niet veel anders uit dan in de winter vind ik eigenlijk.
klik voor groot
Ineens is waf er vandoor en ik hoor een zielig gepiep. Ze heeft een baby grouse voor het diner gevangen voor me. Dat hoef ik niet en ik spreek haar streng toe dat we geen grouse eten vanavond. Maar mooi is het wel, overal zitten jonge grouses met ouderdieren. Het geklok is geweldig natuurlijk. Overigens is er niks met het baby grousje aan de hand hoor.
klik voor groot
In de verte zie ik drie wandelaars lopen. De enige op de route. Zou dat ‘mijn’ groepje zijn? Ik dacht dat die al lang aan het diner zouden zitten. Ik ben overal gaan zitten, heb uren verspeeld met badderen, filmen en foto’s maken! Hoe kunnen zij nu pas hier zijn?
klik voor groot
Als ik ze eindelijk toch inhaal (hier heb ik wel wat kunnen joggen) blijkt het inderdaad het groepje te zijn van gisteren en van het watertje van vanmiddag. Zij zijn ook op weg naar Wooler. En ook al schoot ik eindelijk lekker op en was ik al een heel stuk aan het joggen, ik besluit gezellig even met hen mee te wandelen voor het laatste stukje.
We kletsen wat over de Spot, over de telefoon en over het uitzenden van beacons voor het thuisfront. Het zijn ervaren wandelaars en doen dit regelmatig. Maar mijn spulletjes vindt een van de mannen wel interessant.
Vrij snel zijn we bij de parkeerplaats bij Wooler common. Daar staat hun auto. Die heeft iemand daarheen gebracht en met de auto gaan ze verder naar Wooler waar ze zullen slapen. Ja! Zo kan ik het ook zeg…. Ik ben er nog niet dus ik neem afscheid. In plaats van linksaf over de weg naar Wooler, neem ik braaf de echte route door het bos. Dat duurt dus nog even maar ik ben hier niet om af te snijden maar om een leuke route te volgen!
Ik laat wafje nog even badderen
klik voor groot
Daarna komen we over een groot veld met schapen en ben ik even de weg kwijt. Ik moet door het bos en ik lijk aanvankelijk van Wooler weg te lopen maar het is echt de juiste route.
klik voor groot
Maar al snel ben ik weer helemaal op vertrouwd terrein en loop ik Wooler eindelijk binnen
klik voor groot
Nu even de campsite zoeken en de tent opzetten. Ik hoop dat de tas er ook al is natuurlijk!
Na ruim 34 km komen we bij Highburn Campsite aan
klik voor groot
De tas staat bij de receptie (buiten) en na betaling van 8 pond krijg ik een plekje. Gelukkig kan de eigenaar met zijn dikke Mercedes wel even de tas naar de pitch brengen want met 2 tassen sjouwen is geen feest. Hij kiest eigenlijk de plek voor me en dat is best. Eerst de tent nu opzetten en wat eten. Ik twijfel even over een andere plek maar ga gauw beginnen. Woef ligt al in haar bedje op het gras
klik voor groot
Maar om een of andere reden zit ik enorm te klooien en krijg ik de tent niet goed opgezet. Het blijkt dat de haak een beetje scheef over de stokken zit en daardoor krijg ik de buitentent niet vast op de korte stokken bij de deuren. Echt geklooi zeker met het briesje dat het gladde doek steeds laat wegwaaien. Maar dan staat de tent toch eindelijk en kan ik mijn spullen ook opruimen en inruimen.
Ik ga gauw wat eten, woef kreeg meteen al haar avond hap voordat ze ging slapen. Altijd eerst woeffie en dan ik.
klik voor groot
Ik heb een nieuwe maaltijd mee van Lyo. Beetje grote zak maar de maaltijden schijnen erg smakelijk te zijn. Tot mijn verrassing moet er 400 cc water bij en dat is aardig wat. Nu kan ik hier makkelijk bijvullen maar hoe je dat nou normaal doet in het veld weet ik niet
klik voor groot
Ik moet 400cc koken, opgooien, zakje dichtdoen en ruim 10 minuten laten staan. Het ruikt heerlijk en deze keer gebruik ik voor de eerste keer mijn gastoestelletje dat ik van iemand overnam. Dat gaat een heel stuk sneller dan mijn esbit, dat moet ik toegeven. Ideaal.
Als de 10 minuten om zijn en ik wil gaan eten, brand ik enorm mijn bek want ik realiseer me niet dat het gewoon een warme maaltijd is. Maar het ruikt lekker en is erg smakelijk moet ik bekennen. Ik ontdek wel dat mijn spork eigenlijk heel onhandig is. Ik bestelde inmiddels hier van esbit ook de titanium lepel.
Na het eten ga ik even de spullen verder klaarmaken en leg woeffie lekker in de tent in haar bedje.
klik voor groot
Daarna ga ik douchen en me opfrissen. Ik voel me daarna als nieuw. Ik ben blij met het zeepje dat ik gisteren van de dames kreeg, want dat is wel erg fijn om de zonnebrand crème weg te halen.
Inmiddels is de zon helemaal weg en ik besluit lekker in de slaapzak te gaan. Even komt de e-reader nog uit mijn tas maar ik besluit mijn ogen lekker dicht te doen. Het is bijna 10 uur dus het mag ook wel inmiddels.
Woef is al helemaal in diepe rust. Ik maak haar nog even wakker voor het laatste hapje en een plasje en dat is het dan.
klik voor groot
Ik ben benieuwd of ik lekker slaap. Morgen weer een dag! Alles is weer opgeladen qua garmin en telefoon dus we kunnen er weer tegen!
gegevens:
* 34 km
* 25 graden
juni 154 km – 2015 totaal 1.878 km
12.06.2015 – st cuthberts way – dag 3 – 35 km
Vannacht heb ik goed geslapen. Om 4 uur werd ik al uitgerust wakker en moest ik even plassen. Ik was toen helemaal blij verrast dat het pas 4 uur was, want dat zou betekenen dat ik nog lekker 2 uurtjes zou kunnen slapen na een goede nacht al achter de rug. Ik trek even snel mijn windbroek en sokken aan, schiet mijn Lafuma softshell aan en ga even naar het toilet gebouw dat in de buurt staat. Ik loop daarna nog even een keer heen en weer om mijn bidonnetje te vullen met water. Altijd handig voor morgenochtend.
Om 6 uur word ik gewekt door de wekker. Woefje slaapt nog lekker en om me heen is alles nog doodstil. Valt niet tegen. Ik pak mijn spiegeltje uit mijn tasje druppel even mijn ogen (ik draag de dag/nacht lenzen nu voor de derde dag wat prima gaat) en smeer mijn gezicht lekker even in. Ik kam mijn haar en pak mijn tandenborstel voor straks. Ik voel me alweer klaar voor de nieuwe dag van Wooler naar Holy Island (Lindisfarne netjes gezegd). Het is safe crossing om 14.35 en ik heb gepland om te lunchen bij Barn at Beal voordat ik ga oversteken. Vandaag weinig echte klimmetjes dus dat moet wel lukken. Warm is het nog wel steeds en ik ben erg blij dat ik totaal niet verbrand ben de afgelopen dagen. Goed gesmeerd!
klik voor groot
Als ik me ga aankleden voor de run, smeer ik mijn voeten weer in met compeed anti blaren stick en smeer ik uitgebreid mijn benen, armen en nek weer in met zonnebrandcrème. Beetje gedoe maar wel nodig.
klik voor groot
Als ik een beetje op orde ben qua verzorging en woef ook heeft gegeten, ga ik zelf een hapje maken. Vandaag wordt het geen lekker warm worstje maar farmers omelet van adventure foods. Daar moet ik 200 cc water voor koken en dat is dus echt zo gebeurd met het gasstelletje. Even 5 minuten laten staan na omroeren en dan…. is het echt niet te vreten. Ik krijg de helft weg maar meer niet. Jakkes. Misschien te weinig water erbij ofzo maar wat vies zeg. Geen aanrader. Thuis liggen nog andere ontbijtjes van andere firma’s.
klik voor groot
Na het ontbijt ga ik even mijn tanden poetsen en nog een keer naar het toilet. Ondertussen breng ik de grote rugzak zonder de tent vast naar het huisje bij de receptie. Ik neem dan later de tent wel mee en mijn dagrugzak. Woef ligt braaf in de tent te wachten tot ik terug ben. Dat gaat inmiddels heel goed.
Als ik terug kom, berg ik gauw de tent op (dat is gelukkig zo gebeurd) en doe de dagrugzak op mijn rug. Klaar voor vertrek weer! Ik loop terug naar het huisje, bevestig de tent aan de grote rugzak en daarna gaan we op pad. Het is 7.30 dus mooi op tijd. Ik ben niet ontevreden.
klik voor groot
Ik loop deze keer over de weg terug naar Wooler want dan kom ik netjes meteen op de route uit. Dat is ongeveer een kilometer.
klik voor groot
Bij de kerk slaan we linksaf en dan zijn we al op de route. Eerst zullen we een stukje langs Till River lopen en dan oostwaarts lopen naar Weetwood Bank en Moor. Ik loop eerst langs een keurig onderhouden bowling veldje. Ik vind dat zo typisch Engels.
klik voor groot
Daarna lopen we door een prachtig natuur gebied. Het is een Conservation Area met veel bloemen en vogels. Echt prachtig en met enorm mooie uitzichten en vergezichten over de Cheviots.
klik voor groot
Op een gegeven moment hebben we een klim gehad en gaan we dalen. In de verte zie ik een brug met die mooie pijlers. Dat zal Weetwood bridge zijn uit de 16e eeuw die over de Till River gaat.
klik voor groot
Als we afdalen, komt een hardloper ons tegemoet van beneden. Hij wandelt omhoog en is enorm bezweet. Ik vraag of hij de route aan het verkennen is voor de race in juli die omgekeerd loopt van Holy Island naar Melrose. Dat blijkt te kloppen en we staan even te kletsen over lopen, over de hond en over de race. Ik vertel wat ik doe en welke runs ik hier heb gedaan. Hij heeft interesse in de ultra rond Bamburgh die ik ook deed dus dat is een leuk praatje. Na een poosje zijn we weer op weg. Ik had toch best een aardig gemiddelde weer, maar met deze kletspraatjes schiet het niet zo op. We lopen verder en gaan de brug over.
Daarna weer een mooi stukje met mooie vergezichten
klik voor groot
Natuurlijk ook vandaag weer van die rottige stiles met laddertjes
klik voor groot
Vervolgens lopen we over boerderijwegen en landweggetjes door Hetton Burn voordat we even zullen klimmen naar Dancing Green Hill. Dat klinkt vrolijk toch? Het gaat vandaag eigenlijk heel goed. Ik ben aan het joggen en alles voelt goed. Het is nog steeds erg warm, maar er is wel wat sluierbewolking en dat neemt net het hele hete van de zon weg dus dat voelt allemaal prima. Dat is maar goed ook trouwens, want er zijn weinig watertjes onderweg op dit laatste stukje. Ik vind het wel grappig dat ik vaak rond Wooler gelopen heb, en vaak rond St Cuthberts Cave waar ik nu ook heen zal lopen, maar nog niet eerder legde ik de verbinding tussen de twee plaatsen. Ook rond Holy Island liep ik al heel vaak en deze winter liep ik voor het eerst een stukje van St Cuthberts Cave naar Holy Island maar niet het hele stuk. Er komt dus nog veel nieuws aan met stukken die ik deels al ken. Ik ben benieuwd. Op zich voelt dat wel ‘vertrouwd’ want ik weet een beetje wat me te wachten staat en het voelt al een beetje als ‘bijna’. Dat is nog niet zo, want we moeten eerst naar St Cuthberts Cave en dat zal de eerste stop zijn van de dag.
Voorlopig lopen we nog even over weggetjes met mooie vergezichten.
klik voor groot
Op een gegeven moment komen we bij een stroompje dus dat komt goed uit. Woef spitst haar oortjes en kijkt naar het water. Voor mij een teken dat ze er even in wil en dat is OK natuurlijk. Hier kan ik ook niet makkelijk bij komen, dus ik geef haar een teken dat ze mag gaan en weg is ze, op weg naar het water om lekker te badderen. Ik moet daar wel om lachen eigenlijk.
klik voor groot
Zolang het maar stromend water is dat er goed uitziet zonder rare algen vind ik het best. Ik zou een volgende keer wel de Sawyer meenemen want dat is toch wel makkelijker hoewel het bijvullen onderweg tot nu toe ook prima gaat natuurlijk.
Na het badder feestje moeten we even klimmen over een weg met van die rollende stenen. Dat loopt niet zo lekker en je hebt dan even het idee dat je een stap vooruit doet en er twee weer achteruit rolt. Maar dat is flauwekul natuurlijk en we komen gewoon verder. Het gaat nog steeds goed. Ik vind het wel apart eerlijk gezegd. We zijn toch echt nu al een heel eind op weg naar het einde van de route. Van Melrose naar Holy Island: meer dan 100 km.
Toch is het gek, want in Garderen liep ik 29 en 23 km en dat loop je dus zo even weg. Deze routes dus niet en het is ook anders dan de Borders Abbey Way. Je moet dus gewoon ook kunnen aanpassen onderweg als de omstandigheden anders zijn dan gepland. Deze keer is het bijvoorbeeld veel warmer dan gepland. En aangezien ik met woef loop en zij me niet kan vertellen hoe ze zich voelt, zal ik goed op haar moeten passen. En dat kost tijd. Overigens geloof ik wel dat ik misschien te voorzichtig ben geweest maar ik voel me verantwoordelijk en het kan maar één keer mis gaan.
Bovendien wil ik nog veel meer avonturen met haar doen, dus zal ik echt goed op haar moeten passen. Het enige echte nadeel van langzamer zijn is het feit dat je nog langer onderweg bent. Dingen als voeding en water en de belasting voor het lichaam is dan weer anders dan een snellere run. Maar goed… tot nu toe gaat het goed en het lijkt er ook op dat we gewoon het eindpunt gaan bereiken samen.
klik voor groot
Ineens sta ik voor een veld met allemaal stiertjes. Ze staan al gezellig bij het hek te wachten. Mmmm vrij grote groep. Maar ik zie geen moederdieren dus dat valt mee en deze stiertjes zijn al vrij groot. Ik tuur waar ik heen moet. Aha! Door het hele veld naar de andere kant. Leuk zeg. Ik open het hek en zorg dat de stieren in het veld blijven. Ze komen al snel kijken, snuiven en snuffelen. Ik hoef mijn hand maar uit te strekken en ik zou er eentje over zijn neus aaien.
Ze zijn op zich niet eng of agressief maar wel erg nieuwsgierig en het probleem met koeien is nu eenmaal dat ze gewoon door en over je heen lopen. Toevallig wordt er op dezelfde dag in Nederland een oudere vrouw overlopen door koeien en is dood. Op dat moment weet ik dat gelukkig niet, ik lees het in de krant later.
Ik film de stiertjes even en dan gaan we op pad naar de andere kant van het veld. Dat gaat niet zo rustig en het is maar goed dat ik geen hartslag meter om heb want ik vind het niet echt prettig. Ik zwaai met mijn stokken achter me en roep wat naar ze. De stiertjes rennen namelijk snuivend en wel met me mee en komen wel erg dichtbij. Op een gegeven moment blaft woef gelukkig naar de zwarte dieren. Dat maakt wel indruk maar voor een momentje maar. Waar is dat stomme hek nou….. Uiteindelijk komen we natuurlijk gewoon veilig aan de andere kant van het weiland. De koeien zijn dan ineens afgeleid door de grote waterbak en gaan staan drinken met z’n allen. Makkelijk, want dan kan ik rustig dor het hek. Pfeeew. Ook weer achter de rug.
klik voor groot
Vanaf nu gaat het opschieten richting St Cuthberts Cave. Ik moet lachen want ik ken dit stukje helemaal niet. Ik weet precies waar ik straks uit zal komen en dat de Cave dan dichtbij is. Leuk vooruitzicht! Ik moet nog even over een stukje weg, en zal daarna al omhoog lopen naar het bos waar de Cave ook is.
klik voor groot
Even vergis ik me, want ik denk dat ik bij de parkeerplaats uit zal komen waar ik eerder een wandeling startte met S. Dan zou ik straks rechtsaf moeten naar de Cave. Maar ik kom wat verder naar rechts uit en moet dus straks naar links. Grappig want eigenlijk wist ik dat wel want ik had al eens naar beneden getuurd op mijn route vanaf de Cave naar het pad van de St Cuthberts Way! Zo zie je maar.
Maar dan zijn we in het bos. Het uitzicht achter me blijft prachtig zo over de Cheviots. Ik zag dat al zo vaak en het blijft mooi.
Ik ga naar links over het pad en kom bij de Cave! Het is doodstil, er is niemand. Wat een geluk want dat is juist zo bijzonder. Ik ben echt een geluksvogel want het is heerlijk om hier in het zonnetje te zitten met de geluiden van de vogels en te genieten van het plekje en het moment.
klik voor groot
St Cuthberts Cave is de plaats waar het lichaam van St Cuthbert werd gebracht door de Monks in 875 toen ze vluchtten voor de invallende Denen. Die invasie leidde tot de vernietiging van de Abbey. Ik moet het toch nog eens goed nalezen hoe het nou zit! Ik ben er al zo vaak geweest maar ik heb eigenlijk geen idee.
Ik ga eens lekker bij een rotsblok zitten en ga wat eten en drinken. Woef krijgt ook een hapje natuurlijk en dat betekent dus even een echte rustpauze omdat ze niet met volle buik mag gaan rennen. Ik lig mooi op schema (voor zover ik dat heb) en ben tevreden. Nog een kilometer of 15 denk ik naar het einde. Dat is natuurlijk helemaal niets qua afstand! Ik peuzel mijn kaasjes op en neem een worstje en drink wat.
Dan ineens hoor ik stemmen. Van alle kanten notabene. Jakkes. Gelukkig was ik net aan het opruimen en klaar om weg te gaan maar dit is jammer. Ik kijk omhoog waar de geluiden vandaan komen en hoor iemand zeggen dat ik nog niet weg moet gaan. Daar is ‘mijn’ groepje al weer! Ik snap niet waarom ze nu weer van een hele andere kant komen, maar ze zijn in Fenwick gestart en lopen dus tegengesteld aan mij weer een stukje van de route. Ze komen weer uitgebreid babbelen, willen op de foto met de hond en een van de vrouwen komt nu kijken naar mijn telefoon en de Spot waar ik natuurlijk gisteren over sprak met haar man onderweg naar Wooler. Het kost me weer tijd maar uiteindelijk kan ik dan toch weer op pad en vertrekken we voor ons laatste stukje.
klik voor groot
Ik klauter naar het pad achter de Cave bovenlangs en maak nog even een kiekje. Het groepje loopt alweer in de verte richting het andere pad.
klik voor groot
Wat een geluk dat ik hier heerlijk alleen kon lunchen want inmiddels zijn er gewoon mensen aan het praten en aan het kijken. Niks an!
Voor het eerst neem ik nu de route boven de Cave. Nooit gerealiseerd dat daar zo’n goed pad was eigenlijk en ik weet ook nu waar ik uit zal komen. Dit is het pad dat op mijn navigatie altijd het lijntje is waarmee ik sneller bij de Cave kan komen als ik mijn 17 km rondje doe vanaf Belford. Nooit gedaan natuurlijk maar dat is het! Bijzonder. Zo leer ik dus weer wat. Maar ik ben blij dat ik het nog niet eerder deed, want zo is alles nieuw.
Eerst even over een heel weids stukje. Ik moet even een stukje klimmen maar als ik straks het hoogste punt heb bereikt van Greensheen Hill dan zal ik Holy Island al zien liggen. Maar zo ver is het nog niet. Eerst even het veld over. Ik jog lekker over het veld en dan gebeurt het weer….. aan het einde van het veld staan koeien. Kalfjes met hun moeder. Wat balen maar ze staan gelukkig dicht bij het hek waar ik doorheen moet dus dat moet goed gaan want ik kan er omheen. Achter me lopen ook nog mensen en die hebben er vast meer last van dan ik want ik ben sneller. Ik ren naar het hek en ben er veilig doorheen. De koeien en kalfjes staan nu veel vervelender bij het hek omdat ze natuurlijk naar mij toe kwamen. Jammer voor die andere mensen maar ik ga lekker door!
klik voor groot
Dan zie ik inderdaad al Holy Island in de verte! Ik zie ook Bamburgh castle maar het is op de foto allemaal niet zo duidelijk denk ik. Maar daar moeten we dus heen!!
klik voor groot
Ik kom inderdaad op het brede pad waar ik dacht uit te zullen komen. Er rijdt net een grote groep mountainbikers overheen en het is een drukte van belang. Ik vergeet zelfs een foto te maken van het uitzicht daar. Dat komt ook omdat ik zie dat er weer een veld is met enorme koeien en ik wil wel even meelopen met de fietsers langs de koeien en ga dus gauw verder.
Grappig genoeg loop ik nu weer langs het watertje dat ik zo goed ken van onze winter rondjes hier. Omdat het nog steeds erg warm is, besluit ik even van de route te gaan en via het grote hek naar het watertje te lopen. Ik heb altijd gedacht dat daar een vogelhut was, maar het blijkt een soort zomerhuisje te zijn compleet met kano, BBQ en stoelen. Er is niemand dus ik kan woef even rustig laten badderen daar.
klik voor groot
Nu een stukje bekend terrein. Even door een bos en straks rechtsaf. Ik herken dit natuurlijk en ken dit stukje van de route op mijn duimpje. Dat maakt het niet minder leuk want het is een ander seizoen en zo met het zonnetje is het heerlijk. We lopen door Shiellow Woods en dan aan de buitenkant van Uffa Hill woods. Het uitzicht op de kust is geweldig. Ik ben op weg naar Fenwick. Op mijn andere run hier, ben ik eerder weer door het bos teruggekeerd en dus nooit zo ver gekomen.
klik voor groot
Veel te snel naar mijn zin zijn we het bos uit en lopen we richting Fenwick. De weg loopt hier lekker naar beneden naar de kust. Vanaf nu waarschijnlijk geen klimmetjes meer (toch wel blijkt straks) en lekker even doorhobbelen. Het gaat allemaal nog prima. Bij het bankje net buiten het bos geef ik woef weer even wat water en geniet ik even van het uitzicht. Het laatste stukje!
klik voor groot
We denderen de aflopende weg af. Helaas is al mijn water op en aangezien ik op Holy Island nog wel wat wil bekijken en wil lopen bel ik bij een van de huizen aan voor wat water voor woef en mij. Dat kost me bijna een half uur want de man kletst gezellig over de route en over zijn nieuwe huis. Fenwick blijkt echt een leuk plekje te zijn. Het ligt natuurlijk vlakbij het bos en de heuvels maar ook vlakbij de A1 als uitvalswegen.
Die A1 zal ik straks over moeten steken. De reden waarom ik in de winter toen nooit de route wilde doen. Een snelweg oversteken is niet iets dat in ons systeem zit natuurlijk! Ook zal ik straks de hogesnelheidslijn moeten oversteken…..
We gaan dus weer volgeladen met water op weg naar Holy Island met nog 2 vreemde obstakels te gaan (de A1 en de railway).
Al snel ben ik bij de A1 en ik heb enorm geluk want er rijdt net geen enkele auto dus we kunnen veilig oversteken. Staat daar nou nog 7 miles naar Holy Island op het bord?
klik voor groot
Maar ik ga helemaal niet linksaf, ik steek over en ga rechtdoor. Weer iets dat ik niet ken. Fenwick Granary. Leuk! Een rustig weggetje met een paar mooie huizen. Mmmm ziet er goed uit daar!
klik voor groot
Na het landweggetje slaan we linksaf en moeten we ineens even steil klauteren. Daar jog ik niet maar wandel ik even omhoog. Ik ben benieuwd waar ik uit zal komen!
klik voor groot
Als ik bij het einde van het schaduwrijke klimpad ben gekomen wacht me een verrassing. Wat een uitzicht. Omdat ik even moest klimmen, kijk ik nu van een hoogte naar de kustlijn. Ik zie Holy Island, en ik zie Bamburgh Castle. Wat ontzettend mooi. Op slag is mijn tijd schema vergeten en sta ik te genieten. Wat mooi en wat fijn dat ik dit nog niet eerder heb gedaan wan dan zou het effect wel een beetje weg zijn.
klik voor groot
Ik heb hier heel wat gefilmd en daar is alles nog beter op te zien.
klik voor groot
Heel in de verte zie ik de causeway en de rij auto’s die staat te wachten op safe crossing. Daarvoor is het nog geen tijd dus mensen moeten wachten. Ik zie wel al een enkele auto rijden. Wat een gek gezicht al die auto’s. Dat betekent ook dat het gedaan is met de rust. Ineens straks weer mensen om me heen en herrie van de auto’s. Ik kijk niet uit naar de crossing want de route gaat over de causeway zelf en dat is heel druk en smal. De pelgrims route is pas over uren beloopbaar en bovendien weet ik niet of het goed is om enkele kilometers met woef door zout water en over zand te lopen. Ik neem dus in ieder geval de causeway en duik daarna denk ik een stukje de duinen in bij de Snook om het einde van het eiland te bereiken. Die route ken ik, en dat is wel te doen.
klik voor groot
Eerst moeten we zo nog naar beneden lopen naar de railway overgang van de East Coast Railway waar hoge snelheids lijnen over scheuren. Je moet daarvoor de signal man bellen om te vragen hoe lang het veilig is om over te steken. Althans zo staat het in de boekjes.
Voor de overgang is een stile waar ik dus met veel gedoe de hond overheen krijg. Maar dan staan we voor de spoorlijn. Waf netjes aan de riem natuurlijk. Links van me staat het signaal op rood. Er is absolute stilte. Ik open de box van de telefoon om te gaan bellen. Een ingewikkelde gebruiksaanwijzing grijnst me toe. Spellen met de alpha omega dinges….noemen waar je bent…..ik lees het en het duizelt me. De spoorlijn is maar heel smal notabene! Ik kijk links, ik kijk rechts en ik luister. Er is geen wind dus geluid valt meteen op. Dan steken we over. Klaar!
klik voor groot
Na de overgang lopen we weer een stukje door weilanden. Links van me zie ik Barn at Beal liggen, ongeveer een kilometer van de route af waar ik wilde lunchen. Maar ik heb al besloten om gewoon meteen door te lopen naar Holy Island. Eten komt dan later wel (of niet). Ik loop dus nu verder naar Beal coast.
klik voor groot
Vanaf hier is het allemaal duidelijk qua route en helemaal vlak. Al snel komen we bij de causeway waar het een drukte van belang is. Heel gek na drie dagen stilte om je heen.
klik voor groot
Waf kan nog even haar pootjes laten afkoelen en merkt na het eerste slokje dat dit water natuurlijk niet te drinken is (zout). Straks krijgt ze weer water van mij natuurlijk.
klik voor groot
Het is hartstikke druk op de causeway met auto’s en wandelaars. Ik vind het eerlijk gezegd enorm stressvol en dat komt doordat ik rechts moet lopen met woef ook rechts wat ze natuurlijk niet gewend is. Ik vind het helemaal niks. Wat een stom einde van deze mooie route. Hoewel einde.. we zijn er nog niet! Rechts van me lonkt de pilgrims route maar ik durf het niet aan met waf. Jammer!
klik voor groot
Ergens langs de weg raak ik aan de praat met twee Amerikanen die het ook stressvol vinden zo. Zij lopen ook langs de weg en zijn op weg naar de priory en het castle. Gelukkig kan ik op een gegeven moment wel links van de weg over een strookje gras lopen. Dat is al beter!
klik voor groot
Van schrik vergeet ik verder te filmen dus dat is jammer. Maar foto’s maakte ik nog wel. Bij de Snook ga ik toch maar de duinen in en dat is op zich leuk maar niet handig merk ik al snel. Het gras is vlijmscherp en prikt in mijn benen. Ik zit meteen onder de rode puntjes en het jeukt ook nog eens als een gek. Nou zeg… wasdanou. Dit had ik niet verwacht zo aan het einde natuurlijk. Woef vindt het overigens prachtig door de duinen en ik hoop maar dat haar ogen OK zijn met die stomme grassen.
Ik besluit nog eenmaal lekker even te gaan zitten hier. In de duinen zo ver van alles vandaan is namelijk niemand. Het is helemaal stil en vredig. Net wat ik nodig heb na de causeway en ik ga lekker even zitten voor de allerlaatste rustplek tijdens de route. Het weer lijkt inmiddels een beetje te gaan omslaan en het wordt bewolkter. Bij het begin van de causeway was het ineens even akelig koud. Mensen liepen daar in lange broek en jasjes zelfs vanwege de harde wind. Geen idee hoe dat kan, want er is nu helemaal geen wind en de temperatuur is nog steeds hoog.
klik voor groot
Ondanks de prikjes van de grassen lopen we het laatste stukje ook nog door de duinen en al snel zijn we bij de parking en holy island zelf. We zijn er! Dat voelt gek en ook wel heel bijzonder. Zo jammer dat je meteen in een soort mallemolen komt van alle toeristen. Overal mensen, overal auto’s. De weg is natuurlijk net open dus alles is nog in beweging en op weg naar het castle en de priory.
klik voor groot
Ik probeer me er niets van aan te trekken en ga op weg naar de priory. Ik loop langs Lindisfarne Hotel en weet dat daar mijn tas staat. Ik ga zo bellen om een afspraak te maken voor pick up terug naar Berwick. Ik heb dat allemaal van te voren geregeld. Ik denk dat ik wel om 17.15 klaar zal zijn met foto’s maken, wat eten en even bij het kasteel kijken naar de tuinen die ik alleen uit de winter ken. Zo spreek ik het ook af en ik zal om 17.15 worden opgehaald op de Square, dan halen we de tas op en word ik naar de auto terug gebracht. Dat is vast geregeld.
Ik maak wat foto’s bij de priory. Inmiddels is het bewolkt en is het veel kouder geworden. Ongelooflijk wat een omslag ineens. Ik trek gauw mijn Lafuma softshell weer aan die in de rugzak zit, want ik ga nu toch niks meer joggen, alleen wandelen en rondkijken en dan koel je helemaal snel af natuurlijk.
klik voor groot
Het gehuil van de zeehonden op de banken is heel erg hard en er staan veel mensen te turen of ze iets kunnen zien. Zou je vanaf de pilgrims route iets hebben kunnen zien? Ik hoorde in de duinen ook al het huilen en baalde toen dat ik niet de route door het water kon nemen. Dat zou toch een heel ander einde zijn geweest van de route. Echt jammer maar het is niet anders.
Ik maak nog een foto van het kerkje maar het beeld van St Cuthberts vergeet ik dus prompt te fotograferen. Handig!
klik voor groot
Daarna weet ik even niet wat ik wil doen. Ga ik naar de tuinen en het castle? Het is ineens ijskoud voor mijn gevoel. Brrrrr. Ik schiet alvast wat foto’s van een afstandje. Ik kan moeilijk vertrekken zonder foto van het castle!
klik voor groot
Ik besluit toch even naar het castle te lopen. Woeffie heeft nog energie genoeg om met andere hondjes te spelen. De vrouw is aardig en grijpt alle honden als er een auto ineens voorbij moet.
klik voor groot
Met dat woefje is dus niks mis na deze route! Ik loop verder naar het castle en ga de tuinen ook nog even bekijken. Dat ziet er toch heel wat beter uit dan in de winter!
klik voor groot
Door al het geklooi met de foto’s, het rondkijken en het wandelen naar het castle en de tuinen, is het ineens hartstikke laat. Ik heb nog maar 7 minuten voordat de taxi op de square staat! De tijd is dus omgevlogen, ik heb niet eens iets kunnen eten.
Ik loop snel terug naar het dorpje en kom net op tijd aan. De taxi staat er al en woef kan lekker achterin. Na 35 km zit de route er voor vandaag ook weer op en daarmee komt een einde aan de 115 km lange tocht van Melrose naar Holy Island.
We halen de tas op bij het hotel en rijden al babbelend terug naar Berwick waar de auto staat. Lekker naar huis en ook eindelijk wat eten! Inmiddels is de temperatuur ruim 10 graden gezakt van 24 naar 14 graden en is het bewolkt en somber. Wat bijzonder dat we drie volle dagen zulk prachtig weer hebben gehad. Het was even opletten en gedoe met woef, maar wat een geluk!
klik voor groot
Het was een hele mooie route. Heerlijk rustig, eigenlijk geen mensen gezien onderweg behalve bij het hotel op dag 1 waar ik gegeten heb en het groepje van drie dat ik steeds tegenkwam. Dat laatste was wel grappig. Ik vind het wel prettig zo. Net genoeg aanspraak zo af en toe en verder gewoon rust. Het weer was natuurlijk prachtig mooi. Lastig zo met woeffie maar alles is uiteindelijk goed gegaan.
Nu eerst een dagje slapen denk ik hoewel ik niet moe ben. Maar dat is vast de adrenaline van het afsluiten van de hele route.
Op naar het volgende avontuur dan maar weer!
gegevens:
* 35 km
* 24 graden
juni 188 km – 2015 totaal 1.903 km