Categorie archief: long distance running

Langere meerdaagse tochten met bepakking en eventueel overnachten onderweg

krijtlandpad (90 km)

Inmiddels is het hele plan klaar inclusief etappes en slaapplaatsen. Er zijn verschillende opties qua slapen en dat is ook (deels) afhankelijk van de datum. Ik ben afhankelijk van het weer dus zodra het drie dagen mooi weer is, gaan we op pad! Ik loop de ruim 90 in 3 dagen, dus ruim 30 km per dag. Dat is genoeg als je ook nog iets wilt zien en de dagen zijn ook nog niet zo idioot lang in deze tijd van het jaar dus twee dagen is gewoon geen goed idee. De route is een ‘rondje’ en dat maakt planning iets makkelijker. Ik start in Maastricht en kom daar dus ook weer aan. Vanaf Maastricht loop ik eerst naar Slenaken, van Slenaken naar Vijlen en daarna van Vijlen weer terug naar Maastricht.

In Slenaken en in Vijlen ga ik dus overnachten met de tent en inmiddels heb ik een bedrijf bereid gevonden om mijn rugzak van Slenaken naar Vijlen te brengen. Ik heb al een gewone dagrugzak bij me met waarin water en voer voor woef, en dingen voor mezelf zoals een jackje, fototoestel etc. Ik weet inmiddels dat dat wel voldoende is en als ik niet per se met volledige bepakking hoef te hardlopen, is dat alleen maar prettig want de grotere dagrugzak weegt ook nog wel wat.

Over de route wordt geschreven:

‘Wie schoan os limburg is’, Limburgs tweede volkslied móet betrekking hebben op deze etappe. Maastricht met beschermd stadsgezicht verlaat je langs de oudste stadspoort van Nederland, de oudste brug van Nederland, twee van de belangrijkste kerken in Nederland en zeven gotische kerken en kapellen. De Maas stroomopwaarts volgend zijn in de Eysder Beemden Konikspaarden de baas waarna bij kasteel Eysden, de karakteristieke boomgaarden en de fraaie dorpsrand het landschap gewoonweg mooi is. Niet voor niets dat dit gebied ‘bloesem van het zuiden’ wordt genoemd. U gaat van Mariadorp over holle wegen, in het landschap uitgesleten door de schurende werking van wegstromend water. Veel groen, wegkruisen en kapelletjes, zacht golvende dalen en witgepleisterde vakhuizen. Zuid-Limburg lijkt hier wel een stukje buitenland. In Noorbeek loopt u over d’r Pley, het dorpsplein wat er nog steeds hetzelfde uitziet als 350 geleden. Het wordt niet voor niets het meest traditionele dorp van Limburg genoemd. U overbrugt grote hoogteverschillen van 66 meter NAP in Mariadorp tot 213 meter NAP waarna u afdaalt naar het dal van de Gulp in Slenaken op 140 meter NAP. In Slenaken is het riviertje de Gulp nog maar een klein stroompje terwijl u hier toch uitkijkt over een diep uitgesleten dal. De hellingen zijn steil en hoog en door draaihekjes, ‘stegelkes’, gaat u dwars over het land. In het Boven-Geuldal moet u wel denken aan de woorden van bioloog Heimans: Het mooiste hoekje van ons land, de tuin van Epen’. Na de Geul blijft u klimmen tot aan het drielandenpunt bij Vaals op 322,5 meter boven NAP. Alsof het nog niet genoeg is, komt u onderweg nog een 300-jarige eik tegen in het Vijlenerbos, het hoogst gelegen bos van Nederland. Na het toeristische Vaals zijn de beken die u passeert niet te tellen: Zieversbeek, Hermansbeek, Harleserbeek, Mechelderbeek en Lombergbeek. Het is duidelijk dat hier het water van het heuvelland wordt afgevoerd. Misschien ontmoet u in Holset nog een van de duizenden pelgrims die hier jaarlijks het kerkje met de imitatie van de Lourdesgrot bezoeken. Een aaneenschakeling van hooilandjes, bosjes, heggen en knotbomen brengt u in Vijlen, het hoogst gelegen dorp van Nederland. In eindpunt en kloppend hart van het Limburgse heuvellland Gulpen kunt u nagenieten van een plaatselijk gebrouwen bier. ‘Gaank mer wiejer en maak andere bliejer’ vrij vertaald: ga maar verder en maak anderen blijer. Dat is het toepasselijke opschrift van het wegkruis bij de Schaapsput in het Gerendal. Het dal is een belangrijk bloemendal met meer dan 140 soorten. In de baker- mat van het toerisme van Nederland, Valkenburg, ziet u mergelstenen huisjes en een enkele boerderij omgeven door dikke stadswallen. Het lieflijke riviertje de Geul stroomt door het stadje en met kastelen en mysterieuze grotten in de buurt zult u moeilijk afscheid kunnen nemen om het laatste gedeelte van het Krijtlandpad naar Maastricht te lopen.

Vijlen ken ik natuurlijk al van eerdere runs en ik weet dus al dat de tweede dag het lastigst zal zijn met de hoogteverschillen daar. Maar mooi zal het zeker zijn want er is veel natuurschoon en er is verder ook veel te zien en route. Ik ben benieuwd. Ik ben er klaar voor dus laat het betere weer nu maar gauw komen. Het lijkt eind maart goed weer te worden dus daar hoop ik nu even op.

10.06.2015 /12.06.2015 – st cuthberts way – 115 km

10.06.2015 – st cuthberts way – dag 1 – 44 km

Vanmorgen gaat woef om 4 uur keihard staan blaffen beneden. Zo hard dat ik schrik, want het klinkt raar en ze blijft maar doorgaan. Als ik ga kijken, blijkt de grote rugzak van de bank gevallen te zijn. Daar is woeffie dus enorm van geschrokken dat is duidelijk. Ik kalmeer haar en dan twijfel ik. 4 uur is wel erg vroeg dus ik kruip nog even mijn bed in. Om 5 uur ga ik eruit en ga ik me gauw klaarmaken voor vertrek. De bus gaat om 6.52 en ik wil om 6 uur weg van het huisje. Ik heb geen idee waarom maar ik zit pas om 6.15 in de auto en de tomtom geeft aan dat ik er om 6.59 zal zijn. Waaaaat? Ik zoek het gaspedaal en scheur weg. Gelukkig geeft de tomtom op de grote weg aan dat ik er om 6.55 zal zijn maar dat is nog steeds te laat. Maar wie weet! Ik kom zonder kleerscheuren om 6.48 aan in Berwick upon Tweed en parkeer in mijn bay , pak de tassen en woef en zie …… de bus omhoog rijden de weg op. What the fuck? Ik twijfel. Ik kan ook een andere bus pakken elders in het dorp om 6.57 uur, maar ik snap het niet. Ik ben toch op tijd? Ik vraag aan een taxi of de bus al weg is en hij vertelt me dat de bus zo terug komt. Oef! Ik wacht dus braaf bij de halte met al mijn spullen en woef.

klik voor groot

Om 6.51 komt de bus aanrijden. Ik ben nog nooit zo blij geweest om een bus te zien! De anderhalf uur durende rit kost me 6.30 pond dus dat is geen geld. Gelukkig is de bus leeg dus heb ik een mooie plek. Ik kan zelfs mijn spullen kwijt op een bagagerek.

klik voor groot

Waf is niet helemaal op haar gemak en ik hoop dat ze niet gaat kotsen. Ze heeft de laatste paar maaltijden vers rundvlees gehad om een beetje goed op weg te kunnen gaan.

klik voor groot

Ergens stapt een jonge man de bus in met enorm kolenschoppen van handen. Hij gaat er eens lekker voor zitten om woef te aaien. Zij gaat er op haar beurt ook lekker voor zitten. Prima, zo is ze meteen op haar gemakje. De rest van de rit gaat prima. Even na 8.15 zijn we in Melrose, vlak bij het hotel waar ik de grote rugzak kan afgeven. Het is een akelig hotel: heel Engels, kaal en donker. Vreselijk. Niemand bij de receptie maar als ik in de eetzaal ga zoeken vind ik iemand. De hele etzaal zit vol met etende mensen. Heel ongezellig ook en ik weet wat het allemaal kost. Ongelooflijk. De dame die uiteindelijk na lang wachten naar me toe komt, snauwt me toe dat ik de tas bij het aquarium moet zetten. Als dat maar goed gaat.

klik voor groot

Daarna gaan we naar buiten en eindelijk op weg. We zijn al bijna 3 uur in touw! De zinderende hitte slaat al meteen toe. Ik merk meteen dat de pouch veel te heet is zo op mijn borst. Ik dacht dat dat een goede oplossing zou zijn voor het bakje van woef en wat water, maar dat gaat dus niet lukken en bij het eerste bankje stop ik al om alles weer te veranderen. Dat voelt al beter maar het is een heleboel extra volume in de rugzak merk ik. Niet zeuren, eerst maar eens de route gaan vinden. Het kost weer even moeite om uit Melrose te komen en de route te vinden. Idioot dat dat niet beter aangegeven wordt voor zo’n grote route. Ik ga niet linksaf naar de abbey voor een foto. Die heb ik nu al zo vaak gezien en ik wil eigenlijk gauw op pad in deze hitte. Ik kijk op de kaart en sla rechtsaf vanaf het hotel. Even naar de rotonde en dan herken ik de weg van de foto’s al en sla rechtsaf. Ik weet dat het eerste bordje linksaf lastig te vinden is maar dankzij goede voorbereiding en uitstekende hulp op een site met foto’s van de bordjes, weet ik dat ik bij de houten schutting linksaf moet en dat blijkt te kloppen. Eitje en al snel zijn we op de route. Meteen moeten we een trap op maar dat gaat prima.

klik voor groot

Bovenaan de trap begint al meteen een mooi pad met prachtig uitzicht over Melrose.

klik voor groot


Maar wat is het warm! Ik was begonnen in mijn lange tight maar dat is dus echt veel te heet en ik besluit bij een bankje om me om te kleden en me nog een keer goed in te smeren en ook het neusje van woef weer te doen.

klik voor groot

Woef gaat er meteen eens lekker bij liggen en doet al alsof ze moe is. Arm hondje. Maar daar trap ik niet in en ook al zijn we al ruim 3 uur onderweg zonder een meter gelopen te hebben, we gaan toch even voorwaarts! Het uitzicht is echt prachtig.

klik voor groot

Naarmate we hoger komen, zie ik ook meer en meer. Dat is een nadeel want het is zo ontzettend mooi dat ik dus veel foto’s maak onderweg ook al lijken die zo als foto een beetje op elkaar.

klik voor groot

Ik liep al eerder over Eildon hills en dat was prachtig maar vandaag is het helder en mooi weer en het uitzicht is eindeloos. Ik zie Melrose, ik zie de abbey en de bruggen in de verte. De gele gaspeldoorn ruikt minder sterk dan de vorige keer maar het is nog steeds erg lekker.

klik voor groot

Al snel ben ik op het hoogste punt van deze eerste klim en ga aan de andere kant weer naar beneden naar Bowden.

klik voor groot

Dat is lekker, want we lopen een hele tijd door de bossen met heerlijke schaduw dus dit is prima te doen zo met dit warme weer en woef geniet er ook van. Aan het einde schieten weer eekhoorntjes voor me weg, net zoals de vorige keer. Eindelijk kan ik ook weer wat joggen na de eerste klim maar het gemiddelde maak ik nooit meer goed want ik heb ruim een uur over de eerste 2 km gedaan door het zoeken naar de route, het insmeren, omkleden etc. Geeft niet ik heb geen haast. Als we in Bowden komen, blijkt het bordje acher een gebouw verscholen te gaan. Stom gedaan maar ik weet dat ik naar rechts moet.

klik voor groot

Ik loop het dorpje weer uit en loop onderlangs de huizen over een veld.

klik voor groot

Daar komt vervolgens al snel het eerste stroompje waar woef even lekker kan afkoelen en kan badderen.

klik voor groot

Dat komt goed uit en daar heb ik ook wel op gerekend. Ik hou haar tong en gedrag goed in de gaten maar met de schaduw die we hadden, kan ze nog geen problemen hebben op dit moment. Veel asfalt hebben we ook nog niet gezien en aangezien het pas de eerste dag is dat het zo warm is, is er nog niets gesmolten qua asfalt dus voor de zooltjes ben ik nog niet bang. Maar de stick zit binnen handbereik in mijn schouderpocket dus ik kan daar snel bij. Voor de zekerheid heb ik ook een buff voor haar bij me die ik kan natmaken en om haar nek kan doen of om haar koppie als het echt te warm zou worden. Jammer genoeg is de cool jacket niet op tijd gekomen maar deze trip is gepland met een voorspelling van koel weer en zelfs regen dus dit is een beetje onverwacht, ook voor mij. Ik loop door en het is erg mooi onderweg. Ik heb zicht op Eildon hills die mooi in de verte liggen.

klik voor groot

We lopen inmiddels een klein stukje over de borders abbey way die ik al eerder deed. Lekker door het bos en ik weet dat we straks bij een mooi punt uit zullen komen met uitzicht over de rivier. Vorige keer kwam ik hier een wandelaar tegen die de St Cuthberts Way deed en nu doe ik die route zelf! Bijzonder dus.

klik voor groot

Bij het uitzichtspunt neem ik even kort pauze om woeffie af te laten koelen.

klik voor groot

Z doet het prima gelukkig. Het is inmiddels 11 uur dus het schiet niet zo op terwijl ik toch echt lekker aan het joggen ben. Na de pauze lopen we richting Dryburgh. Ik weet dat we straks bij een brug (dryburgh chain bridge) uit zullen komen waar dryburgh abbey achter ligt en het rare tempeltje. Ik ga even naar de brug en maak een paar foto’s.

klik voor groot

Ik maak ook een foto van de temple van een afstandje.

klik voor groot

Ik ga niet de brug over en de abbey zag ik natuurlijk al op de baw. Gauw verder! Gelukkig kan ik weer woef even in het water laten om af te koelen.

klik voor groot

Daarna loopt het pad langs de rivier en dat is erg mooi.

klik voor groot

Grappig genoeg kom ik een man tegen die een hond gaat webrengen die hij gevonden had in zijn tuin en we raken even aan de praat over mijn hondje en opvoeding. Ik neem na een tijdje afscheid van de man en jog verder. Ik maak even en foto van woef lekker in de schaduw van het bos en… daar duikt de man alweer op achter me. Die man wandelt in een gigantisch hoog tempo en we raken weer aan de praat. Nee, hij liep inderdaad er snel dat wist hij wel. Even is het vervelend dat we elkaar steeds in de weg blijven lopen maar als er ineens trappen op het pad verschijnen, laat ik hem toch echt voorgaan want met de rugzak en de trappen doe ik serieus rustig aan. Het vervelende is dat je moet leren doseren, want als je meteen verzuurt op die rottige trappen, dan heb je een probleem later op de route en we zijn er nog lang niet.

klik voor groot

Rustig aan dus even. Al snel komen we in St Boswells aan, een dorpje waar ik even wat drinken en een waterijsje kan kopen . Maar voordat ik de kans krijg om de winkel te betreden komt de vrouw van de winkel al naar buiten met een enorme bak water voor woef.

klik voor groot

Gelukkig wil ze wel wat drinken want ik bood ook al een paar keer water aan maar het is maar net of ze zin heeft op dat moment. Ik eet mijn ijsje op en koop een flesje appelsap dat ik in de rugzak doe in het zijvak. Ik weet inmiddels dat het daar prima zit en geen last geeft tijdens het lopen. Ik zal dat flesje overigens de hele weg bij me houden verder en steeds bij (laten) vullen. Ideaal. Als ik het ijsje op heb gaan we weer op pad.

klik voor groot

St Boswells dankt zijn naam overigens aan St Boisil een 7e eeuwse monnik die sterke invloed had op St Cuthbert.

We gaan een stukje over de golfbaan en daar raak ik bijna het pad kwijt omdat het pijltje verscholen gaat achter een papiertje.

klik voor groot

Het pad is prima en deels in de schaduw en al snel zijn we bij Mertoun Bridge.

klik voor groot

We vervolgen onze weg langs de rivier Tweed en dat is erg mooi zo met het water, de vogels en de bloemen. Er is verder niemand op de route. Het voelt wel heel gek zo alleen op weg maar tot nu toe gaat alles prima alleen gaat het erg traag. Langs de rivier kan woef weer even badderen.

klik voor groot

Dan verlaten we de Tweed valley en zullen straks bij de kerk van Maxton uitkomen. Eerst komen we nog langs twee mooie oude heilzame bronnen.

klik voor groot

Helaas wil woef nou net daar niets drinken want ze had net al in de Tweed gelegen en gebadderd.

klik voor groot

We klauteren weer een trap op en komen inderdaad bij Maxton uit met het mooie kerkje.

klik voor groot

Uit een eerder verslag van iemand weet ik al dat er in het dorpje een waterpomp is. Die is snel gevonden en ik vul even alles bij.

klik voor groot

We moeten even een stukje over de weg voordat we op Dere Street zullen uitkomen, de beroemde Roman Road die van York naar de River Forth loopt.

klik voor groot

Maar al snel zijn we weer op onverhard terrein en lopen we op een prachtige route. Ik kom daar nog een dame tegen die de route tegengesteld loopt en ik haal een groepje van 3 wandelaars met een hondje in die een stukje wandelen. Al snel kom ik langs Lilliard’s Stone

Lady Lilliard’s Stone

Fair Maiden Lilliard lies under this stane
Little was her stature but great was her fame
Upon the English loons she laid many thumps
And when her legs were cuttit off, she fought upon her stumps

klik voor groot

We lopen nog even door op zoek naar een schaduw plekje. Ik moet nodig plassen en het wordt ook tijd om iets te eten denk ik.

klik voor groot

Na de pauze gaan we weer verder en het blijft mooi onderweg. In de verte zie ik het Waterloo monument op Peniel Heugh (uit 1815).

klik voor groot

Ik schiet alleen totaal niet op met alle pauzes voor woef, het foto’s maken en het kletsen onderweg. Het knopje kan nog niet helemaal om merk ik. Ik heb het hotel waar ik iets zou eten vanavond al een mail gestuurd tot hoe laat ik iets warms kan eten. Als ik daar niets meer kan krijgen zal ik toch onderweg iets moeten bedenken dus dan weet ik het maar liever vast. Raar genoeg voelt het dus als jakkeren, omdat ik het gevoel heb dat ik ergens ‘op tijd’ moet aankomen. Maar al snel komt het bericht dat het niet uitmaakt hoe laat ik kom. Dat scheelt dus alweer iets. Maar het gaat zo langzaam vandaag……

We lopen verder en onderweg zijn er allemaal van die vervelende stiles, hekjes en muurtjes waar woef overheen moet. Soms kan ze het zelf, maar vaak moet ik helpen of haar optillen want ik wil niet dat ze over die steile dingen aan de andere kant van de muur plettert en ineens hoge druk op haar polsen wil ik ook niet hebben dus dat is soms even een dingetje om het voor elkaar te krijgen dat ze zelf klimt, mij erbij laat en wacht totdat ik aan de andere kant van de muur weer kan helpen. Onderstaande foto is slecht zo tegen de zon in, maar hier staat woef dus op de stile te wachten totdat ik haar aan de andere kant er weer af zal helpen. Dat is dus een beetje gedoe om er ook nog overeen te klauteren met haar op de stile en dan de rugzak ook nog op mijn rug, maar het lukt eigenlijk altijd, kost alleen veel tijd.

klik voor groot

Dan zijn we bij Harestanes, voor veel mensen de eerste stop op deze route. Er zit 26 km op de teller (pas).

klik voor groot

Ik loop weer naar de rivier en kom op een mooi uitzichtspunt waar een eekhoorntje op de balustrade zit te soezen. Helaas is het beestje net weg als ik de foto wil maken natuurlijk.

klik voor groot

Dan komen we bij Monteviot suspension footbridge. Deze brug uit 1999 vervangt een oude brug die steeds wegspoelde door het hoge water. Ik steek de Teviot over via deze brug.

klik voor groot

Natuurlijk is het weer badder tijd voor woef en ze maakt dankbaar gebruik van een laag stukje bij de rivier.

klik voor groot

We lopen weer verder en het is echt prachtig onderweg zo langs het water en met het zonnetje. Maar warm is het en aangezien het nu helemaal open is, smelten we bijna in de warmte.

klik voor groot

We lopen verder gaan nu op weg richting Morebattle. Het lijkt allemaal nog erg ver weg en ik heb moeite om het water bijgevuld te houden merk ik. Gelukkig is er voor woef genoeg te badderen en te rommelen want het is erg warm. Ik begin te twijfelen over de haalbaarheid van deze onderneming want morgen moeten we naar Wide Open klimmen en is de route eigenlijk helemaal open als we door de cheviots lopen. Zwaar en warm dus. Zou ik niet levend verbrand zijn vanavond ondanks mijn smeren en hoe zal woef het doen? Ik twijfel en twijfel nog meer en zie het even niet meer zo zitten. Maar hoe kom ik straks weg vanaf Morebattle? Daar ben ik nog niet eens. Ik heb het warm, de rugzak is zwaar en mijn brandstoftankje lijkt ook leeg. Jakkie. Gelukkig krijg ik aanmoedigingen van het thuisfront die waarschijnlijk vol verbazing zitten te kijken naar mijn reis want ik ben al uren onderweg voor dit lousy korte stukje. Het ging toch veel sneller op de borders abbey way zeg…. Het is gemiddeld nog langzamer dan wandelen maar ik kom ook nooit in een ritme met al het badderen en gedoe onderweg natuurlijk.

klik voor groot

Op een gegeven moment wil ik naar de Caddy man om wat te drinken en ga dus een stukje van de route af. Ik loop langs de drukke weg en als ik aankom, blijkt de tent gesloten. Dat is een enorme tegenvaller en ik baal. Maar gelukkig staat er bij het huis achter het tentje iemand boodschappen uit te laden en daar vraag ik of ze mijn flesjes en bladder wil aanvullen. Dat gebeurt en we gaan weer op weg. Mijn humeur is weer even tot het nulpunt gezakt.

Ik smelt bijna en op een gegeven moment kom ik een groepje wandelaars tegen. Ik vraag of er nog een stukje met ‘shadow’ komt waarop ze me raar aanstaren en me verbeteren… ‘shade’. O ja natuurlijk… dat zou ik wel moeten weten. Shade dan. Zeur niet, en vertel me wat me nog te wachten staat… Zij lopen tegengesteld aan mijn route dus ik ben benieuwd. Ja er kwam nog wel wat aan schaduw. We raken aan de praat en ze denken dat ik gek ben dat ik Melrose to Morebattle doe vandaag. Ja ik ook nu. Maar ik moet toch nog even door he…..En zo gaan we dus weer door samen.

klik voor groot

Ik smeer woef’s neusje weer in en doe haar pootjes omdat we een stukje asfalt krijgen. Af en toe voel ik aan het asfalt of het niet te heet aanvoelt maar dat gaat goed.

klik voor groot

Als ik een bos uitkom en op de kaart sta te turen, kom ik een man tegen die zich te pletter schrikt van mij en woef. We kletsen even over het weer en de honden. Hij vertelt me dat ik bij de cottages in de verte wel water kan krijgen en legt uit waar ik de kraan kan vinden. Dat komt mooi uit want dit is een van de laatste plekken met bewoning tot het einde dus ik maak er dankbaar gebruik van en geef woef water en maak haar weer nat.

klik voor groot

Verder en verder gaat het. Ik ben er nog lang niet. We lopen door velden en stukjes bos bij Long Plantation en gaan richting Cessford Moor track. We komen weer bij een kloterig muurtje met een rottig trapje maar ook dat nemen we natuurlijk samen

klik voor groot

Dan lopen we Kale Valley in en ik zie heel in de verte al Cessford castle. Dat ziet er beter uit want ik weet nu dat ik bijna bij Morebattle zal zijn. Nou ja bijna… niks is meer bijna.

klik voor groot

Ik heb al besloten dat dit de laatste dag zal zijn van de route maar ik heb geen idee hoe ik weg kan komen straks uit Morebattle. Eerst maar eens verder dan want ik zal toch eerst daar moeten komen!

klik voor groot

Dan ineens is daar Cessford Castle! Je ziet, als je maar gewoon door blijft gaan, kom je er toch echt wel!

klik voor groot

Wel een vredig plekje hier! Het kasteel is uit 1450 en was home voor de ‘Kers’, voorvaderen van de Duke of Roxburghe. Het kasteel ligt nu in open veld maar vroeger was dit een gebied met water en moerasland. Vroeger was hier zelfs een meer. Over de jaren heen is het landschap dus erg veranderd.

klik voor groot

Nog maar een klein stukje en daar komt Morebattle in zicht. Ik steek de Kale rivier over en dan ben ik er eindelijk. Ik ben eigenlijk eerder aangekomen dan ik dacht, want ik ben zelfs nog gewoon binnen de openingstijden van het rstaurant aangekomen. Maar zo voelt het niet. Ik ben moe en plakkerig. Ik zie later dat ik ruim 5 uur heb verloren aan pauzes, badderen en foto’s maken. Ongelooflijk. Het voelt ook als een wereldreis en ik heb echt onderweg redelijk door kunnen joggen waar dat mogelijk was.

klik voor groot

Er zit bijna 45 km op de teller. Dat is dus helemaal niet zo veel maar het voelde als een wereldreis.

klik voor groot

Nu eerst het hotel nog zoeken.

klik voor groot

Ik ga naar binnen en schrik me rot. Ik moet altijd weer even wennen aan zulke hotelletjes. Maar de man achter de bar is aardig maar ontzettend langzaam. Mijn tas staat netjes in de pool room. Ik merk al meteen dat ik geen verbinding heb en baal. Ik kan niet eens bellen, en niet laten weten dat ik OK ben aan mijn trouwe upporters thuis. Ik heb geen idee of de satelliet wel doorgeeft dat ik op de bestemming ben en aangezien mijn humeuer in de mails tot het nulpunt was gedaald hoop ik maar dat ze weten dat we OK zijn. Straks verder kijken of ik contact kan maken.. Ik laat de Spot even aan voor de zekerheid.

Ik trek gauw iets droogs aan, geef woef gauw weer te eten en bestel wat te eten: prei/aardappel soep en een gepocheerd stuk zalm met aardappels. Dat lijkt me lekker. Kosten 13,50 pond dus als het nou te eten is….

Ik mag met woef de pub in om te eten. Er zit een groepje dames te eten die net klaar zijn als ik aankom dus het is verder uitegestorven. Heel ongezellig allemaal maar ik heb er weinig oog voor

klik voor groot

Ik oveleg met de man van het hotel over internet verbinding, bussen etc. Maar niks lukt dus ik ga maar eerst eten wat overigens erg lekker is. De soep is dik en smakelijk en de zalm is heerlijk zacht tot mijn verrassing. Het gaat erin als koek.

Als ik klaar ben, loop ik naar de gang en kom de dames weer tegen. Zij hebben ook geen verbinding en we raken aan de praat. Ze zijn op dag 3 van de St Cutberts route. Ze slaan steil achterover als ze ontdekken dat ik met mijn dappere woef vanmorgen pas ben vertrokken uit Melrose. Ik ook, maar we zijn er. We kletsen en een van de dames biedt aan dat ik op de kamer bij hun wel kan komen douchen als ik de tent heb opgezet. Ik mag namelijk niet in het hotel slapen met de hond maar dat was ook niet de bedoeling. Ik had toestemming om in het veld achter het hotel te pitchen maar uiteindelijk mag ik gewoon in de tuin de tent opzetten en dat ga ik dus doen.

Ik ga eerst op de weg kijken of ik ergens verbinding kan krijgen en ik krijg het voor elkaar om een sms weg te sturen om te zeggen dat ik OK ben. Dat is geregeld.

Daarna loop ik de tuin in om de tent op te zetten. Dat gaat overigens heel snel en al snel staat alles klaar. Woef is meteen haar nieuwe bedje ingedoken en bewaakt de tent en de spullen. Het nieuwe bed is echt een succes volgens mij. Ik hang mijn natte kleding te drogen in de tent.

klik voor groot

Als ik de foon en garmin wil opladen met de nieuwe 15.000 mA powerbank kom ik erachter dat het lampje in de behuizing geschoten is en dus niet meer uitgaat. Jammer dan eerst alles opladen.

klik voor groot

Daarna trek ik toch de stoute schoenen aan en ga naar kamer 1 waar twee van de dames slapen. Ze liggen al in bed en laten me binnen. We kletsen verder en ze geven me een heerlijk zeepje en een van de handdoeken die zij niet gebruiken. De douche is heerlijk en ik voel me als nieuw. Ik plak tenminste niet meer!

Daarna ga ik naar de pub die nu ineens wel vol staat met mannen en vraag of ik om 7 uur ontbijt kan krijgen. Dat is al vrij laat en ik weet nog steeds niet wat ik nou zal doen morgen maar eerst maar slapen, opstaan en eten en dan verder kijken. Ik kom toch niet weg uit dit oord dus ik ga in ider geval maar op pad naar de eerst volgende halte (Yetholm) denk ik.

Ik loop naar buiten naar de tent. Het is nog warm buiten en ik ben benieuwd of ik zal slapen… woef is in diepe slaap en ik maak haar wakker voor de laatste avond hap en een plasje. Meer is niet nodig en daar zit ze ook niet op te wachten geloof ik.

Daarna kruip ik ook mijn slaapzak in en ga proberen te slapen

wordt vervolgd…..

gegevens:

* 45 km
* 26 graden

juni 119 km – 2015 totaal 1.844 km

11.06.2015 – st cuthberts way – dag 2 – 34 km

Ik word pas om 5.30 wakker omdat ik nodig moet plassen dus dat is niet slecht. Ik heb lekker geslapen tot mijn verrassing en naast me is woeffie ook nog in diepe slaap. Ik gebruikte de slaapzak als quilt en stopte het smallere voeteneind in de slaapzak zodat die zou blijven liggen en mijn voeten lekker warm zouden blijven. De slaapzak is erg lang dus dat kan makkelijk! Het bedje van woef lag een beetje tegen de rand van het matras aan zodat ik haar warmte lekker in mijn rug zou hebben en ook de slaapzak een beetje vastgehouden zou worden door het gewicht. Hoewel het natuurlijk erg warm was, heb ik het niet te koud en niet te warm gehad. Niet zoals in Garderen de laatste keer dus waar mijn lijf gigantisch heet was en mijn gezicht ijskoud. Ik droeg deze keer een merino lange broek, een katoenen slip (niet dat enge renspul), en een katoenen hemdje met de patagonia eroverheen. Geen eng synthetisch spul dus deze keer en dat merkte ik goed (denk ik).

Omdat het hotel natuurlijk nog dicht is, en ik in de tuin toch moeilijk in mijn blote billetjes kan gaan zitten plassen, besluit ik te plassen in de porch. Ik heb toch geen footprint dus dat moet kunnen en dat blijkt ook zo te zijn. Fijn! Gauw nog even terug in de slaapzak en even lekker dommelen. Ik wil om 6 uur gaan opruimen en de hond verzorgen zodat we om 7 uur kunnen ontbijten en meteen weg kunnen daarna. Omdat het windstil is, kan ik de buitentent over een van de tafels leggen om te drogen in de zon die al volop schijnt

klik voor groot

Opruimen gaat redelijk goed maar moet nog sneller kunnen. Ik rommel een beetje met zakjes en dingetjes maar ik krijg alles weer netjes in de rugzak dus dat is fijn. Deze keer neem ik niet meer de broek en het jackje mee in de dagrugzak. Scheelt alweer iets aan gewicht en volume.

Om 7.10 ga ik mijn ontbijt bestellen. Je kunt warme dingen bestellen en ook van de tafel pakken. Er is gedekt voor mij en rechts van me voor de dames die om 8 uur zullen gaan ontbijten. Ik neem een bakje melk met kellog en bestel sausages, ei met bacon en toast. Dat lijkt me lekker maar ik heb geen idee of ik dan nog de heuvels over kom met alles in mijn buikje. Maar ik wandel toch het eerste deel dus ik zie het wel. Eerst lekker eten.

Terwijl het ontbijt wordt klaargemaakt, ga ik nog even terug naar de tent. Ik weet niet eens meer wat ik nou nog moest doen eigenlijk maar ik had nog iets te doen daar. Gisteren vulde ik al alle flesjes, flasks en bladder bij. Als ik terug kom, staat het eten klaar. Het ziet er prima uit en is bovendien nog erg veel ook. Ik smikkel ervan en hoewel het veel is, eet ik toch alles op.

Als ik klaar ben, vul ik de thermosfles met het hete water. Op die manier kan ik vanavond woef meteen haar lekkere warme hap geven als we aankomen. Althans… ik ben vooralsnog gewoon van plan om de dag helemaal te doen zoals gepland. Fail to plan is plan to fail zeggen ze toch?

Als ik mijn tas ga halen, komen de dames ook naar beneden. Zij zullen tot Yetholm gaan lopen vandaag, dat is net na de klim naar Wide Open rond de 11 km. Eitje dus en dat is in mijn gedachten ook mijn eerste stop.

Dan ben ik eindelijk klaar om te vertrekken. Het is 8.25 ofzoiets. Veel te laat met dit warme weer eigenlijk maar de tas kon ik ook niet erg vroeg kwijt dus het is goed zo. Ik heb ook gewoon goed geslapen en dat is ook belangrijk. We gaan op pad en gelukkig is er op het eerste stukje langs de weg schaduw van de heggen.

klik voor groot

Er is een stroompje vlak voordat we gaan klimmen en daar laat ik woef uitgebreid badderen. Ik maak haar helemaal nat: koppie en lijfje zodat ze er weer even tegen kan straks. Daarna begint de klim naar Wide Open. Ik ben benieuwd. Het is ontzettend warm maar ik ga gewoon wandelen met de poles dat zal al inspannend genoeg zijn.

Hoger en hoger gaan we en het is wel erg mooi. Gelukkig bedenk ik nu ook dat ik moet filmen dus daar gaat ook aardig wat tijd inzitten.

klik voor groot


Ik zie op de navigatie dat na 4.5 km ongeveer Wide Open bereikt zal worden. Eigenlijk gaat het wel heel goed. Je kunt je slecht voorstellen dat zoiets zo lang duurt. Als je al zou kunnen hardlopen met deze 4 kilometer lange klim over zacht terrein, dan nog zou het langzaam gaan. Maar aan het begin van de route en in deze hitte ga ik het niet proberen. Ik moet namelijk nog een heel stuk dus het is ook een kwestie van energie verdelen. Simple is that.

Op een gegeven moment moeten we weer over een stile

klik voor groot

Dan zijn we op het hoogste punt van de eerste klim van de dag en ook halverwege de hele route. Dat doet wel wat met je. Want dan is het nog maar een klein stukje toch?

klik voor groot

Na het hoogste punt dalen we een stukje. Het is helemaal open en ontzettend warm. Wind is er niet dus dat is op zich natuurlijk heerlijk maar wel warm. Ik geef woef wat te drinken en sprenkel wat water op haar kopje. Ze doet het prima overigens en er is nog niks aan de hand gelukkig.

Als er eindelijk ergens een paar bomen staan en er dus wat schaduw is gaan we even rusten en wat drinken.

klik voor groot

Ik geniet van het prachtige uitzicht onderweg langs de ridge van Crookedshaws Hill en daal af naar Bowmont Water Valley vlak bij Primsidemill. Ik had al gezien dat daar wat huizen zouden zijn dus dat zou een mooi punt zijn weer voor een waterstop voor woeffie.

Als we door Primsidemill lopen, zie ik iemand bij een boerderij staan en ik vraag om water. Ik mag doorlopen naar de schuur om daar alles bij te vullen en dat ga ik doen.

klik voor groot

Ik ga nu op weg naar Yetholm en Kirk Yetholm. Dat zijn twee dorpjes elk aan een andere kant van Bowmont water. Ik ben er eigenlijk vrij snel en het is mooi daar. Het water is heel rustig en ik besluit een ‘echte’ pauze te nemen in de schaduw van een paar bomen langs het water.

klik voor groot


Woef gaat eerst lekker badderen en gaat daarna in de zon liggen. Onbegrijpelijk natuurlijk maar het zal wel goed zijn.

klik voor groot

Grappig genoeg kom ik nu voor de tweede keer het groepje mensen tegen dat ik gisteren tegenkwam toen ik naar shadow vroeg in plaats van shade. Zij zijn net van start gegaan vanaf Yetholm en lopen ook naar Wooler (alleen dus 10 km korter dan ik).

Ik heb er nu 10 km opzitten. Normaal doe je daar natuurlijk een uurtje over! Ik kan je vertellen dat dat dus niet lukt op deze route en ik heb besloten dat ik vandaag vooral zal wandelen (ook al kan ik daar niks van). Met dit hoogteprofiel en deze warmte, lijkt me dat de beste oplossing hoewel ik dan wel langer onderweg zal zijn en dus nog meer moeite zal hebben om water bij te houden. Maar ik kijk gewoon hoe ver ik ga komen!

Als we weer op weg gaan, zijn de wandelaars nergens meer te bekennen. Die ga ik dus niet meer inhalen als ik blijf wandelen vandaag.

Kirk Yetholm is schattig zo met de square in het midden. Ik ontdek een hotelletje waar mensen buiten zitten te eten. Jammer dat ik dat niet wist maar nu heb ik al pauze gehad dus ik moet echt door. Bij de laatste huisjes vraag ik om water en ik ontmoet een man die trots vertelt dat hij al 30 jaar daar woont en al 50 jaar getrouwd is. Mijn ouders ook! Zijn vrouw vult mijn flesjes bij en geeft me zelfs een nieuw gesloten flesje voor onderweg. Dat ene flesje was natuurlijk veel te weinig vond ze. Ik ben er blij mee en ik zou een volgende trip in de zijvakken 500cc flesjes doen en in de rugzak een 3L bladder en nog een reserve flask voor woef of voor mij. Het mooiste zou zijn als woef haar eigen water kon dragen maar dat is nu veel te warm op deze afstanden voor haar. Ik bedank de man en vrouw en we gaan weer op pad.

klik voor groot

De route zal nu richting de grens gaan met Engeland. Eerst moeten we nog een stukje over de weg voordat we Northumberland National park in zullen gaan. Er zijn verder geen huizen meer dus ik ben blij dat ik alles bijgevuld heb. Ik verzorg de pootjes van woef weer met het vet vanwege het warme asfalt.

klik voor groot


Ik loop over heuvelpaden rond de Green Hambleton en ben op weg naar de top van de tweede beklimming van deze dag. Gelukkig is er nog een stroompje waar waf eventjes kan badderen dus ze gaat koel de berg over straks.
De klim lijkt eindeloos maar ik doe steeds een stukje en maak dan een foto. Goed excuus toch?

klik voor groot


in panorama (klik voor groot)

Dan komen we bij de grens met Engeland!

klik voor groot

Ik ga even uitrusten en wat eten. Dat lijkt me een mooi punt. De rugzak gaat af en ik ga er eens lekker voor zitten nu. Dat hebben we wel verdiend denk ik.

klik voor groot




Er is geen kip. Het is doodstil en ik geniet. Lekker om me heen kijken. Als het winderig was geweest was het hier vast heel koud geweest en met bewolkt weer, had je weer geen uitzicht. Dit is wel heel bijzonder zo. Ik voel me een blij mens. Het is maar goed dat ik gisteren geen verbinding had zo aan het einde van de route, anders had ik dit misschien helemaal niet gedaan. Was ik hier nou zo bang voor geweest? Wide Open viel mee en dit viel ook mee. OK, ik loop vandaag nauwelijks maar change of plans moet kunnen. Ik kan nu eenmaal niet alles voorspellen. Ik heb inmiddels wat gegeten maar ik kwam tot de ontdekking dat op dag 2 met deze warmte totaal platgedrukt brood echt niet meer lekker is. Gisteren eigenlijk al niet maar dit is echt te erg. Ik ben erg blij met de 3 babybel kaasjes en mijn bifi worstjes.

Ineens gaat woef tekeer als ik lekker aan het mijmeren ben. Ik schrik me rot. Er komt iemand door het hekje bij de grens. Dat vindt ze niet OK en woef staat grommend en blaffend met opgezette haren naast me. Wat goed zeg. Ze is niet bang, ze staat er echt. Ik zou als ik kwaad in de zin zou hebben toch maar gewoon doorlopen denk ik met zo’n enge hond. Best een fijn gevoel. De man loopt gewoon door en woef is gerustgesteld en gaat weer verder soezen en uitrusten.

klik voor groot

Na een poosje gaan we verder. We dalen af naar Elsdon Burn en een boerderij in de verte. Daar staat enorm veel schaapjes achter het hek

klik voor groot

We klimmen weer wat maar het is echt prachtig.

klik voor groot


Gelukkig kan woef ook weer even badderen en wat drinken. Als ze behoefte heeft, dan zie je het aan haar, want dan reageert ze op het geluid van water. Ik kon hier niet zelf komen, maar ik zei gewoon ‘water’ en toen wist ze dat het OK was om erheen te gaan. Prima zo.

Dan komen we bij Hethpool: de laatste paar huisjes op dit deel van de route tot het einde in Wooler. Er zit een echtpaar lekker in de zon en ik vraag om water voor woef en voor mijn flesje. We praten wat over de route, over honden en over het weer. Ze leggen me uit dat ik ook het pad onderlangs de ridge kan nemen zodat ik bij Hethpool Linn waterval kan uitkomen die ik graag wil bekijken. Dat stond al op mijn lijstje in maart toen ik yeavering bell deed, maar toen was ik al zo fed up door de berg dat ik ben teruggekeerd op die dag en nooit de watervallen bereikt heb. Nu kom ik er echt langs dus ik ben benieuwd.

klik voor groot

Ik kan het pad dat de man me adviseerde goed vinden en het is mooi. Eerst even door een mooi stukje natuur en dan hoor ik de watervallen al. Helaas kan ik geen foto maken waar het watertje goed op komt maar ik kan wel filmen. Dat deed ik dus (zie film)

klik voor groot

Vanaf daar is het weer erg mooi en ik weet dat ik straks op bekend terrein ga komen richting Wooler.

klik voor groot

Vanaf de Linn eerst een klimmetje bij Torleehouse en dan rechtsaf een steile klim tussen Yeavering Bell en Easter Tor.

Ik sla rechtsaf en zie Yeavering Bell voor me opdoemen. Die rottige berg die me zo tuk had in maart. Grrrrr. Ik deed destijds een run naar Yeavering Bell (1182 ft) en nam de verkeerde kant weer naar beneden. Heel steil en eng en toen ik eindelijk beneden kwam, bleek dat ik dezelfde stijging weer moest beklimmen over het pad dat ik dus nu deels ook ga doen om weer op de weg naar Wooler te komen. Dat was toen echt even een dingetje om door te zetten. Grappig genoeg komt dat allemaal terug nu en hoewel het nu prachtig mooi weer is, voel ik de vermoeidheid van destijds ineens opkomen zetten. Hoezo mentaal?

klik voor groot

Maar natuurlijk lukt het gewoon en we klimmen de stile over en vervolgen onze weg. Inmiddels waait er een briesje. Een oostelijke zeebries dus tegen ook nog. We gaan straks de open heide op dus ik ben benieuwd. Wel lekker koel maar ook wel weer zwaarder. Ik bereik het hoogste punt bij Tom Tallon’s Crag en kom daarna alweer bij de rare bewegwijzering die ik ken van de vorige trip.

klik voor groot

Verder en verder gaan we. Het is mooi maar het wordt kaler want we gaan richting de heide. Dat ziet er niet veel anders uit dan in de winter vind ik eigenlijk.

klik voor groot

Ineens is waf er vandoor en ik hoor een zielig gepiep. Ze heeft een baby grouse voor het diner gevangen voor me. Dat hoef ik niet en ik spreek haar streng toe dat we geen grouse eten vanavond. Maar mooi is het wel, overal zitten jonge grouses met ouderdieren. Het geklok is geweldig natuurlijk. Overigens is er niks met het baby grousje aan de hand hoor.

klik voor groot

In de verte zie ik drie wandelaars lopen. De enige op de route. Zou dat ‘mijn’ groepje zijn? Ik dacht dat die al lang aan het diner zouden zitten. Ik ben overal gaan zitten, heb uren verspeeld met badderen, filmen en foto’s maken! Hoe kunnen zij nu pas hier zijn?

klik voor groot

Als ik ze eindelijk toch inhaal (hier heb ik wel wat kunnen joggen) blijkt het inderdaad het groepje te zijn van gisteren en van het watertje van vanmiddag. Zij zijn ook op weg naar Wooler. En ook al schoot ik eindelijk lekker op en was ik al een heel stuk aan het joggen, ik besluit gezellig even met hen mee te wandelen voor het laatste stukje.

We kletsen wat over de Spot, over de telefoon en over het uitzenden van beacons voor het thuisfront. Het zijn ervaren wandelaars en doen dit regelmatig. Maar mijn spulletjes vindt een van de mannen wel interessant.

Vrij snel zijn we bij de parkeerplaats bij Wooler common. Daar staat hun auto. Die heeft iemand daarheen gebracht en met de auto gaan ze verder naar Wooler waar ze zullen slapen. Ja! Zo kan ik het ook zeg…. Ik ben er nog niet dus ik neem afscheid. In plaats van linksaf over de weg naar Wooler, neem ik braaf de echte route door het bos. Dat duurt dus nog even maar ik ben hier niet om af te snijden maar om een leuke route te volgen!

Ik laat wafje nog even badderen

klik voor groot

Daarna komen we over een groot veld met schapen en ben ik even de weg kwijt. Ik moet door het bos en ik lijk aanvankelijk van Wooler weg te lopen maar het is echt de juiste route.

klik voor groot

Maar al snel ben ik weer helemaal op vertrouwd terrein en loop ik Wooler eindelijk binnen

klik voor groot

Nu even de campsite zoeken en de tent opzetten. Ik hoop dat de tas er ook al is natuurlijk!
Na ruim 34 km komen we bij Highburn Campsite aan

klik voor groot

De tas staat bij de receptie (buiten) en na betaling van 8 pond krijg ik een plekje. Gelukkig kan de eigenaar met zijn dikke Mercedes wel even de tas naar de pitch brengen want met 2 tassen sjouwen is geen feest. Hij kiest eigenlijk de plek voor me en dat is best. Eerst de tent nu opzetten en wat eten. Ik twijfel even over een andere plek maar ga gauw beginnen. Woef ligt al in haar bedje op het gras

klik voor groot

Maar om een of andere reden zit ik enorm te klooien en krijg ik de tent niet goed opgezet. Het blijkt dat de haak een beetje scheef over de stokken zit en daardoor krijg ik de buitentent niet vast op de korte stokken bij de deuren. Echt geklooi zeker met het briesje dat het gladde doek steeds laat wegwaaien. Maar dan staat de tent toch eindelijk en kan ik mijn spullen ook opruimen en inruimen.

Ik ga gauw wat eten, woef kreeg meteen al haar avond hap voordat ze ging slapen. Altijd eerst woeffie en dan ik.

klik voor groot

Ik heb een nieuwe maaltijd mee van Lyo. Beetje grote zak maar de maaltijden schijnen erg smakelijk te zijn. Tot mijn verrassing moet er 400 cc water bij en dat is aardig wat. Nu kan ik hier makkelijk bijvullen maar hoe je dat nou normaal doet in het veld weet ik niet

klik voor groot

Ik moet 400cc koken, opgooien, zakje dichtdoen en ruim 10 minuten laten staan. Het ruikt heerlijk en deze keer gebruik ik voor de eerste keer mijn gastoestelletje dat ik van iemand overnam. Dat gaat een heel stuk sneller dan mijn esbit, dat moet ik toegeven. Ideaal.

Als de 10 minuten om zijn en ik wil gaan eten, brand ik enorm mijn bek want ik realiseer me niet dat het gewoon een warme maaltijd is. Maar het ruikt lekker en is erg smakelijk moet ik bekennen. Ik ontdek wel dat mijn spork eigenlijk heel onhandig is. Ik bestelde inmiddels hier van esbit ook de titanium lepel.

Na het eten ga ik even de spullen verder klaarmaken en leg woeffie lekker in de tent in haar bedje.

klik voor groot

Daarna ga ik douchen en me opfrissen. Ik voel me daarna als nieuw. Ik ben blij met het zeepje dat ik gisteren van de dames kreeg, want dat is wel erg fijn om de zonnebrand crème weg te halen.

Inmiddels is de zon helemaal weg en ik besluit lekker in de slaapzak te gaan. Even komt de e-reader nog uit mijn tas maar ik besluit mijn ogen lekker dicht te doen. Het is bijna 10 uur dus het mag ook wel inmiddels.

Woef is al helemaal in diepe rust. Ik maak haar nog even wakker voor het laatste hapje en een plasje en dat is het dan.

klik voor groot

Ik ben benieuwd of ik lekker slaap. Morgen weer een dag! Alles is weer opgeladen qua garmin en telefoon dus we kunnen er weer tegen!

gegevens:

* 34 km
* 25 graden

juni 154 km – 2015 totaal 1.878 km

12.06.2015 – st cuthberts way – dag 3 – 35 km

Vannacht heb ik goed geslapen. Om 4 uur werd ik al uitgerust wakker en moest ik even plassen. Ik was toen helemaal blij verrast dat het pas 4 uur was, want dat zou betekenen dat ik nog lekker 2 uurtjes zou kunnen slapen na een goede nacht al achter de rug. Ik trek even snel mijn windbroek en sokken aan, schiet mijn Lafuma softshell aan en ga even naar het toilet gebouw dat in de buurt staat. Ik loop daarna nog even een keer heen en weer om mijn bidonnetje te vullen met water. Altijd handig voor morgenochtend.

Om 6 uur word ik gewekt door de wekker. Woefje slaapt nog lekker en om me heen is alles nog doodstil. Valt niet tegen. Ik pak mijn spiegeltje uit mijn tasje druppel even mijn ogen (ik draag de dag/nacht lenzen nu voor de derde dag wat prima gaat) en smeer mijn gezicht lekker even in. Ik kam mijn haar en pak mijn tandenborstel voor straks. Ik voel me alweer klaar voor de nieuwe dag van Wooler naar Holy Island (Lindisfarne netjes gezegd). Het is safe crossing om 14.35 en ik heb gepland om te lunchen bij Barn at Beal voordat ik ga oversteken. Vandaag weinig echte klimmetjes dus dat moet wel lukken. Warm is het nog wel steeds en ik ben erg blij dat ik totaal niet verbrand ben de afgelopen dagen. Goed gesmeerd!

klik voor groot

Als ik me ga aankleden voor de run, smeer ik mijn voeten weer in met compeed anti blaren stick en smeer ik uitgebreid mijn benen, armen en nek weer in met zonnebrandcrème. Beetje gedoe maar wel nodig.

klik voor groot

Als ik een beetje op orde ben qua verzorging en woef ook heeft gegeten, ga ik zelf een hapje maken. Vandaag wordt het geen lekker warm worstje maar farmers omelet van adventure foods. Daar moet ik 200 cc water voor koken en dat is dus echt zo gebeurd met het gasstelletje. Even 5 minuten laten staan na omroeren en dan…. is het echt niet te vreten. Ik krijg de helft weg maar meer niet. Jakkes. Misschien te weinig water erbij ofzo maar wat vies zeg. Geen aanrader. Thuis liggen nog andere ontbijtjes van andere firma’s.

klik voor groot

Na het ontbijt ga ik even mijn tanden poetsen en nog een keer naar het toilet. Ondertussen breng ik de grote rugzak zonder de tent vast naar het huisje bij de receptie. Ik neem dan later de tent wel mee en mijn dagrugzak. Woef ligt braaf in de tent te wachten tot ik terug ben. Dat gaat inmiddels heel goed.

Als ik terug kom, berg ik gauw de tent op (dat is gelukkig zo gebeurd) en doe de dagrugzak op mijn rug. Klaar voor vertrek weer! Ik loop terug naar het huisje, bevestig de tent aan de grote rugzak en daarna gaan we op pad. Het is 7.30 dus mooi op tijd. Ik ben niet ontevreden.

klik voor groot

Ik loop deze keer over de weg terug naar Wooler want dan kom ik netjes meteen op de route uit. Dat is ongeveer een kilometer.

klik voor groot


Bij de kerk slaan we linksaf en dan zijn we al op de route. Eerst zullen we een stukje langs Till River lopen en dan oostwaarts lopen naar Weetwood Bank en Moor. Ik loop eerst langs een keurig onderhouden bowling veldje. Ik vind dat zo typisch Engels.

klik voor groot

Daarna lopen we door een prachtig natuur gebied. Het is een Conservation Area met veel bloemen en vogels. Echt prachtig en met enorm mooie uitzichten en vergezichten over de Cheviots.

klik voor groot


Op een gegeven moment hebben we een klim gehad en gaan we dalen. In de verte zie ik een brug met die mooie pijlers. Dat zal Weetwood bridge zijn uit de 16e eeuw die over de Till River gaat.

klik voor groot


Als we afdalen, komt een hardloper ons tegemoet van beneden. Hij wandelt omhoog en is enorm bezweet. Ik vraag of hij de route aan het verkennen is voor de race in juli die omgekeerd loopt van Holy Island naar Melrose. Dat blijkt te kloppen en we staan even te kletsen over lopen, over de hond en over de race. Ik vertel wat ik doe en welke runs ik hier heb gedaan. Hij heeft interesse in de ultra rond Bamburgh die ik ook deed dus dat is een leuk praatje. Na een poosje zijn we weer op weg. Ik had toch best een aardig gemiddelde weer, maar met deze kletspraatjes schiet het niet zo op. We lopen verder en gaan de brug over.

Daarna weer een mooi stukje met mooie vergezichten

klik voor groot

Natuurlijk ook vandaag weer van die rottige stiles met laddertjes

klik voor groot

Vervolgens lopen we over boerderijwegen en landweggetjes door Hetton Burn voordat we even zullen klimmen naar Dancing Green Hill. Dat klinkt vrolijk toch? Het gaat vandaag eigenlijk heel goed. Ik ben aan het joggen en alles voelt goed. Het is nog steeds erg warm, maar er is wel wat sluierbewolking en dat neemt net het hele hete van de zon weg dus dat voelt allemaal prima. Dat is maar goed ook trouwens, want er zijn weinig watertjes onderweg op dit laatste stukje. Ik vind het wel grappig dat ik vaak rond Wooler gelopen heb, en vaak rond St Cuthberts Cave waar ik nu ook heen zal lopen, maar nog niet eerder legde ik de verbinding tussen de twee plaatsen. Ook rond Holy Island liep ik al heel vaak en deze winter liep ik voor het eerst een stukje van St Cuthberts Cave naar Holy Island maar niet het hele stuk. Er komt dus nog veel nieuws aan met stukken die ik deels al ken. Ik ben benieuwd. Op zich voelt dat wel ‘vertrouwd’ want ik weet een beetje wat me te wachten staat en het voelt al een beetje als ‘bijna’. Dat is nog niet zo, want we moeten eerst naar St Cuthberts Cave en dat zal de eerste stop zijn van de dag.

Voorlopig lopen we nog even over weggetjes met mooie vergezichten.

klik voor groot


Op een gegeven moment komen we bij een stroompje dus dat komt goed uit. Woef spitst haar oortjes en kijkt naar het water. Voor mij een teken dat ze er even in wil en dat is OK natuurlijk. Hier kan ik ook niet makkelijk bij komen, dus ik geef haar een teken dat ze mag gaan en weg is ze, op weg naar het water om lekker te badderen. Ik moet daar wel om lachen eigenlijk.

klik voor groot

Zolang het maar stromend water is dat er goed uitziet zonder rare algen vind ik het best. Ik zou een volgende keer wel de Sawyer meenemen want dat is toch wel makkelijker hoewel het bijvullen onderweg tot nu toe ook prima gaat natuurlijk.

Na het badder feestje moeten we even klimmen over een weg met van die rollende stenen. Dat loopt niet zo lekker en je hebt dan even het idee dat je een stap vooruit doet en er twee weer achteruit rolt. Maar dat is flauwekul natuurlijk en we komen gewoon verder. Het gaat nog steeds goed. Ik vind het wel apart eerlijk gezegd. We zijn toch echt nu al een heel eind op weg naar het einde van de route. Van Melrose naar Holy Island: meer dan 100 km.

Toch is het gek, want in Garderen liep ik 29 en 23 km en dat loop je dus zo even weg. Deze routes dus niet en het is ook anders dan de Borders Abbey Way. Je moet dus gewoon ook kunnen aanpassen onderweg als de omstandigheden anders zijn dan gepland. Deze keer is het bijvoorbeeld veel warmer dan gepland. En aangezien ik met woef loop en zij me niet kan vertellen hoe ze zich voelt, zal ik goed op haar moeten passen. En dat kost tijd. Overigens geloof ik wel dat ik misschien te voorzichtig ben geweest maar ik voel me verantwoordelijk en het kan maar één keer mis gaan.

Bovendien wil ik nog veel meer avonturen met haar doen, dus zal ik echt goed op haar moeten passen. Het enige echte nadeel van langzamer zijn is het feit dat je nog langer onderweg bent. Dingen als voeding en water en de belasting voor het lichaam is dan weer anders dan een snellere run. Maar goed… tot nu toe gaat het goed en het lijkt er ook op dat we gewoon het eindpunt gaan bereiken samen.

klik voor groot


Ineens sta ik voor een veld met allemaal stiertjes. Ze staan al gezellig bij het hek te wachten. Mmmm vrij grote groep. Maar ik zie geen moederdieren dus dat valt mee en deze stiertjes zijn al vrij groot. Ik tuur waar ik heen moet. Aha! Door het hele veld naar de andere kant. Leuk zeg. Ik open het hek en zorg dat de stieren in het veld blijven. Ze komen al snel kijken, snuiven en snuffelen. Ik hoef mijn hand maar uit te strekken en ik zou er eentje over zijn neus aaien.

Ze zijn op zich niet eng of agressief maar wel erg nieuwsgierig en het probleem met koeien is nu eenmaal dat ze gewoon door en over je heen lopen. Toevallig wordt er op dezelfde dag in Nederland een oudere vrouw overlopen door koeien en is dood. Op dat moment weet ik dat gelukkig niet, ik lees het in de krant later.

Ik film de stiertjes even en dan gaan we op pad naar de andere kant van het veld. Dat gaat niet zo rustig en het is maar goed dat ik geen hartslag meter om heb want ik vind het niet echt prettig. Ik zwaai met mijn stokken achter me en roep wat naar ze. De stiertjes rennen namelijk snuivend en wel met me mee en komen wel erg dichtbij. Op een gegeven moment blaft woef gelukkig naar de zwarte dieren. Dat maakt wel indruk maar voor een momentje maar. Waar is dat stomme hek nou….. Uiteindelijk komen we natuurlijk gewoon veilig aan de andere kant van het weiland. De koeien zijn dan ineens afgeleid door de grote waterbak en gaan staan drinken met z’n allen. Makkelijk, want dan kan ik rustig dor het hek. Pfeeew. Ook weer achter de rug.

klik voor groot

Vanaf nu gaat het opschieten richting St Cuthberts Cave. Ik moet lachen want ik ken dit stukje helemaal niet. Ik weet precies waar ik straks uit zal komen en dat de Cave dan dichtbij is. Leuk vooruitzicht! Ik moet nog even over een stukje weg, en zal daarna al omhoog lopen naar het bos waar de Cave ook is.

klik voor groot

Even vergis ik me, want ik denk dat ik bij de parkeerplaats uit zal komen waar ik eerder een wandeling startte met S. Dan zou ik straks rechtsaf moeten naar de Cave. Maar ik kom wat verder naar rechts uit en moet dus straks naar links. Grappig want eigenlijk wist ik dat wel want ik had al eens naar beneden getuurd op mijn route vanaf de Cave naar het pad van de St Cuthberts Way! Zo zie je maar.

Maar dan zijn we in het bos. Het uitzicht achter me blijft prachtig zo over de Cheviots. Ik zag dat al zo vaak en het blijft mooi.

Ik ga naar links over het pad en kom bij de Cave! Het is doodstil, er is niemand. Wat een geluk want dat is juist zo bijzonder. Ik ben echt een geluksvogel want het is heerlijk om hier in het zonnetje te zitten met de geluiden van de vogels en te genieten van het plekje en het moment.

klik voor groot


St Cuthberts Cave is de plaats waar het lichaam van St Cuthbert werd gebracht door de Monks in 875 toen ze vluchtten voor de invallende Denen. Die invasie leidde tot de vernietiging van de Abbey. Ik moet het toch nog eens goed nalezen hoe het nou zit! Ik ben er al zo vaak geweest maar ik heb eigenlijk geen idee.

Ik ga eens lekker bij een rotsblok zitten en ga wat eten en drinken. Woef krijgt ook een hapje natuurlijk en dat betekent dus even een echte rustpauze omdat ze niet met volle buik mag gaan rennen. Ik lig mooi op schema (voor zover ik dat heb) en ben tevreden. Nog een kilometer of 15 denk ik naar het einde. Dat is natuurlijk helemaal niets qua afstand! Ik peuzel mijn kaasjes op en neem een worstje en drink wat.

Dan ineens hoor ik stemmen. Van alle kanten notabene. Jakkes. Gelukkig was ik net aan het opruimen en klaar om weg te gaan maar dit is jammer. Ik kijk omhoog waar de geluiden vandaan komen en hoor iemand zeggen dat ik nog niet weg moet gaan. Daar is ‘mijn’ groepje al weer! Ik snap niet waarom ze nu weer van een hele andere kant komen, maar ze zijn in Fenwick gestart en lopen dus tegengesteld aan mij weer een stukje van de route. Ze komen weer uitgebreid babbelen, willen op de foto met de hond en een van de vrouwen komt nu kijken naar mijn telefoon en de Spot waar ik natuurlijk gisteren over sprak met haar man onderweg naar Wooler. Het kost me weer tijd maar uiteindelijk kan ik dan toch weer op pad en vertrekken we voor ons laatste stukje.

klik voor groot

Ik klauter naar het pad achter de Cave bovenlangs en maak nog even een kiekje. Het groepje loopt alweer in de verte richting het andere pad.

klik voor groot

Wat een geluk dat ik hier heerlijk alleen kon lunchen want inmiddels zijn er gewoon mensen aan het praten en aan het kijken. Niks an!

Voor het eerst neem ik nu de route boven de Cave. Nooit gerealiseerd dat daar zo’n goed pad was eigenlijk en ik weet ook nu waar ik uit zal komen. Dit is het pad dat op mijn navigatie altijd het lijntje is waarmee ik sneller bij de Cave kan komen als ik mijn 17 km rondje doe vanaf Belford. Nooit gedaan natuurlijk maar dat is het! Bijzonder. Zo leer ik dus weer wat. Maar ik ben blij dat ik het nog niet eerder deed, want zo is alles nieuw.

Eerst even over een heel weids stukje. Ik moet even een stukje klimmen maar als ik straks het hoogste punt heb bereikt van Greensheen Hill dan zal ik Holy Island al zien liggen. Maar zo ver is het nog niet. Eerst even het veld over. Ik jog lekker over het veld en dan gebeurt het weer….. aan het einde van het veld staan koeien. Kalfjes met hun moeder. Wat balen maar ze staan gelukkig dicht bij het hek waar ik doorheen moet dus dat moet goed gaan want ik kan er omheen. Achter me lopen ook nog mensen en die hebben er vast meer last van dan ik want ik ben sneller. Ik ren naar het hek en ben er veilig doorheen. De koeien en kalfjes staan nu veel vervelender bij het hek omdat ze natuurlijk naar mij toe kwamen. Jammer voor die andere mensen maar ik ga lekker door!

klik voor groot

Dan zie ik inderdaad al Holy Island in de verte! Ik zie ook Bamburgh castle maar het is op de foto allemaal niet zo duidelijk denk ik. Maar daar moeten we dus heen!!

klik voor groot

Ik kom inderdaad op het brede pad waar ik dacht uit te zullen komen. Er rijdt net een grote groep mountainbikers overheen en het is een drukte van belang. Ik vergeet zelfs een foto te maken van het uitzicht daar. Dat komt ook omdat ik zie dat er weer een veld is met enorme koeien en ik wil wel even meelopen met de fietsers langs de koeien en ga dus gauw verder.

Grappig genoeg loop ik nu weer langs het watertje dat ik zo goed ken van onze winter rondjes hier. Omdat het nog steeds erg warm is, besluit ik even van de route te gaan en via het grote hek naar het watertje te lopen. Ik heb altijd gedacht dat daar een vogelhut was, maar het blijkt een soort zomerhuisje te zijn compleet met kano, BBQ en stoelen. Er is niemand dus ik kan woef even rustig laten badderen daar.

klik voor groot


Nu een stukje bekend terrein. Even door een bos en straks rechtsaf. Ik herken dit natuurlijk en ken dit stukje van de route op mijn duimpje. Dat maakt het niet minder leuk want het is een ander seizoen en zo met het zonnetje is het heerlijk. We lopen door Shiellow Woods en dan aan de buitenkant van Uffa Hill woods. Het uitzicht op de kust is geweldig. Ik ben op weg naar Fenwick. Op mijn andere run hier, ben ik eerder weer door het bos teruggekeerd en dus nooit zo ver gekomen.

klik voor groot


Veel te snel naar mijn zin zijn we het bos uit en lopen we richting Fenwick. De weg loopt hier lekker naar beneden naar de kust. Vanaf nu waarschijnlijk geen klimmetjes meer (toch wel blijkt straks) en lekker even doorhobbelen. Het gaat allemaal nog prima. Bij het bankje net buiten het bos geef ik woef weer even wat water en geniet ik even van het uitzicht. Het laatste stukje!

klik voor groot

We denderen de aflopende weg af. Helaas is al mijn water op en aangezien ik op Holy Island nog wel wat wil bekijken en wil lopen bel ik bij een van de huizen aan voor wat water voor woef en mij. Dat kost me bijna een half uur want de man kletst gezellig over de route en over zijn nieuwe huis. Fenwick blijkt echt een leuk plekje te zijn. Het ligt natuurlijk vlakbij het bos en de heuvels maar ook vlakbij de A1 als uitvalswegen.

Die A1 zal ik straks over moeten steken. De reden waarom ik in de winter toen nooit de route wilde doen. Een snelweg oversteken is niet iets dat in ons systeem zit natuurlijk! Ook zal ik straks de hogesnelheidslijn moeten oversteken…..

We gaan dus weer volgeladen met water op weg naar Holy Island met nog 2 vreemde obstakels te gaan (de A1 en de railway).

Al snel ben ik bij de A1 en ik heb enorm geluk want er rijdt net geen enkele auto dus we kunnen veilig oversteken. Staat daar nou nog 7 miles naar Holy Island op het bord?

klik voor groot

Maar ik ga helemaal niet linksaf, ik steek over en ga rechtdoor. Weer iets dat ik niet ken. Fenwick Granary. Leuk! Een rustig weggetje met een paar mooie huizen. Mmmm ziet er goed uit daar!

klik voor groot

Na het landweggetje slaan we linksaf en moeten we ineens even steil klauteren. Daar jog ik niet maar wandel ik even omhoog. Ik ben benieuwd waar ik uit zal komen!

klik voor groot

Als ik bij het einde van het schaduwrijke klimpad ben gekomen wacht me een verrassing. Wat een uitzicht. Omdat ik even moest klimmen, kijk ik nu van een hoogte naar de kustlijn. Ik zie Holy Island, en ik zie Bamburgh Castle. Wat ontzettend mooi. Op slag is mijn tijd schema vergeten en sta ik te genieten. Wat mooi en wat fijn dat ik dit nog niet eerder heb gedaan wan dan zou het effect wel een beetje weg zijn.

klik voor groot

Ik heb hier heel wat gefilmd en daar is alles nog beter op te zien.

klik voor groot

Heel in de verte zie ik de causeway en de rij auto’s die staat te wachten op safe crossing. Daarvoor is het nog geen tijd dus mensen moeten wachten. Ik zie wel al een enkele auto rijden. Wat een gek gezicht al die auto’s. Dat betekent ook dat het gedaan is met de rust. Ineens straks weer mensen om me heen en herrie van de auto’s. Ik kijk niet uit naar de crossing want de route gaat over de causeway zelf en dat is heel druk en smal. De pelgrims route is pas over uren beloopbaar en bovendien weet ik niet of het goed is om enkele kilometers met woef door zout water en over zand te lopen. Ik neem dus in ieder geval de causeway en duik daarna denk ik een stukje de duinen in bij de Snook om het einde van het eiland te bereiken. Die route ken ik, en dat is wel te doen.

klik voor groot

Eerst moeten we zo nog naar beneden lopen naar de railway overgang van de East Coast Railway waar hoge snelheids lijnen over scheuren. Je moet daarvoor de signal man bellen om te vragen hoe lang het veilig is om over te steken. Althans zo staat het in de boekjes.

Voor de overgang is een stile waar ik dus met veel gedoe de hond overheen krijg. Maar dan staan we voor de spoorlijn. Waf netjes aan de riem natuurlijk. Links van me staat het signaal op rood. Er is absolute stilte. Ik open de box van de telefoon om te gaan bellen. Een ingewikkelde gebruiksaanwijzing grijnst me toe. Spellen met de alpha omega dinges….noemen waar je bent…..ik lees het en het duizelt me. De spoorlijn is maar heel smal notabene! Ik kijk links, ik kijk rechts en ik luister. Er is geen wind dus geluid valt meteen op. Dan steken we over. Klaar!

klik voor groot

Na de overgang lopen we weer een stukje door weilanden. Links van me zie ik Barn at Beal liggen, ongeveer een kilometer van de route af waar ik wilde lunchen. Maar ik heb al besloten om gewoon meteen door te lopen naar Holy Island. Eten komt dan later wel (of niet). Ik loop dus nu verder naar Beal coast.

klik voor groot

Vanaf hier is het allemaal duidelijk qua route en helemaal vlak. Al snel komen we bij de causeway waar het een drukte van belang is. Heel gek na drie dagen stilte om je heen.

klik voor groot

Waf kan nog even haar pootjes laten afkoelen en merkt na het eerste slokje dat dit water natuurlijk niet te drinken is (zout). Straks krijgt ze weer water van mij natuurlijk.

klik voor groot

Het is hartstikke druk op de causeway met auto’s en wandelaars. Ik vind het eerlijk gezegd enorm stressvol en dat komt doordat ik rechts moet lopen met woef ook rechts wat ze natuurlijk niet gewend is. Ik vind het helemaal niks. Wat een stom einde van deze mooie route. Hoewel einde.. we zijn er nog niet! Rechts van me lonkt de pilgrims route maar ik durf het niet aan met waf. Jammer!

klik voor groot

Ergens langs de weg raak ik aan de praat met twee Amerikanen die het ook stressvol vinden zo. Zij lopen ook langs de weg en zijn op weg naar de priory en het castle. Gelukkig kan ik op een gegeven moment wel links van de weg over een strookje gras lopen. Dat is al beter!

klik voor groot

Van schrik vergeet ik verder te filmen dus dat is jammer. Maar foto’s maakte ik nog wel. Bij de Snook ga ik toch maar de duinen in en dat is op zich leuk maar niet handig merk ik al snel. Het gras is vlijmscherp en prikt in mijn benen. Ik zit meteen onder de rode puntjes en het jeukt ook nog eens als een gek. Nou zeg… wasdanou. Dit had ik niet verwacht zo aan het einde natuurlijk. Woef vindt het overigens prachtig door de duinen en ik hoop maar dat haar ogen OK zijn met die stomme grassen.

Ik besluit nog eenmaal lekker even te gaan zitten hier. In de duinen zo ver van alles vandaan is namelijk niemand. Het is helemaal stil en vredig. Net wat ik nodig heb na de causeway en ik ga lekker even zitten voor de allerlaatste rustplek tijdens de route. Het weer lijkt inmiddels een beetje te gaan omslaan en het wordt bewolkter. Bij het begin van de causeway was het ineens even akelig koud. Mensen liepen daar in lange broek en jasjes zelfs vanwege de harde wind. Geen idee hoe dat kan, want er is nu helemaal geen wind en de temperatuur is nog steeds hoog.

klik voor groot


Ondanks de prikjes van de grassen lopen we het laatste stukje ook nog door de duinen en al snel zijn we bij de parking en holy island zelf. We zijn er! Dat voelt gek en ook wel heel bijzonder. Zo jammer dat je meteen in een soort mallemolen komt van alle toeristen. Overal mensen, overal auto’s. De weg is natuurlijk net open dus alles is nog in beweging en op weg naar het castle en de priory.

klik voor groot

Ik probeer me er niets van aan te trekken en ga op weg naar de priory. Ik loop langs Lindisfarne Hotel en weet dat daar mijn tas staat. Ik ga zo bellen om een afspraak te maken voor pick up terug naar Berwick. Ik heb dat allemaal van te voren geregeld. Ik denk dat ik wel om 17.15 klaar zal zijn met foto’s maken, wat eten en even bij het kasteel kijken naar de tuinen die ik alleen uit de winter ken. Zo spreek ik het ook af en ik zal om 17.15 worden opgehaald op de Square, dan halen we de tas op en word ik naar de auto terug gebracht. Dat is vast geregeld.

Ik maak wat foto’s bij de priory. Inmiddels is het bewolkt en is het veel kouder geworden. Ongelooflijk wat een omslag ineens. Ik trek gauw mijn Lafuma softshell weer aan die in de rugzak zit, want ik ga nu toch niks meer joggen, alleen wandelen en rondkijken en dan koel je helemaal snel af natuurlijk.

klik voor groot


Het gehuil van de zeehonden op de banken is heel erg hard en er staan veel mensen te turen of ze iets kunnen zien. Zou je vanaf de pilgrims route iets hebben kunnen zien? Ik hoorde in de duinen ook al het huilen en baalde toen dat ik niet de route door het water kon nemen. Dat zou toch een heel ander einde zijn geweest van de route. Echt jammer maar het is niet anders.

Ik maak nog een foto van het kerkje maar het beeld van St Cuthberts vergeet ik dus prompt te fotograferen. Handig!

klik voor groot

Daarna weet ik even niet wat ik wil doen. Ga ik naar de tuinen en het castle? Het is ineens ijskoud voor mijn gevoel. Brrrrr. Ik schiet alvast wat foto’s van een afstandje. Ik kan moeilijk vertrekken zonder foto van het castle!

klik voor groot

Ik besluit toch even naar het castle te lopen. Woeffie heeft nog energie genoeg om met andere hondjes te spelen. De vrouw is aardig en grijpt alle honden als er een auto ineens voorbij moet.

klik voor groot

Met dat woefje is dus niks mis na deze route! Ik loop verder naar het castle en ga de tuinen ook nog even bekijken. Dat ziet er toch heel wat beter uit dan in de winter!

klik voor groot




Door al het geklooi met de foto’s, het rondkijken en het wandelen naar het castle en de tuinen, is het ineens hartstikke laat. Ik heb nog maar 7 minuten voordat de taxi op de square staat! De tijd is dus omgevlogen, ik heb niet eens iets kunnen eten.

Ik loop snel terug naar het dorpje en kom net op tijd aan. De taxi staat er al en woef kan lekker achterin. Na 35 km zit de route er voor vandaag ook weer op en daarmee komt een einde aan de 115 km lange tocht van Melrose naar Holy Island.

We halen de tas op bij het hotel en rijden al babbelend terug naar Berwick waar de auto staat. Lekker naar huis en ook eindelijk wat eten! Inmiddels is de temperatuur ruim 10 graden gezakt van 24 naar 14 graden en is het bewolkt en somber. Wat bijzonder dat we drie volle dagen zulk prachtig weer hebben gehad. Het was even opletten en gedoe met woef, maar wat een geluk!

klik voor groot

Het was een hele mooie route. Heerlijk rustig, eigenlijk geen mensen gezien onderweg behalve bij het hotel op dag 1 waar ik gegeten heb en het groepje van drie dat ik steeds tegenkwam. Dat laatste was wel grappig. Ik vind het wel prettig zo. Net genoeg aanspraak zo af en toe en verder gewoon rust. Het weer was natuurlijk prachtig mooi. Lastig zo met woeffie maar alles is uiteindelijk goed gegaan.

Nu eerst een dagje slapen denk ik hoewel ik niet moe ben. Maar dat is vast de adrenaline van het afsluiten van de hele route.

Op naar het volgende avontuur dan maar weer!

gegevens:

* 35 km
* 24 graden

juni 188 km – 2015 totaal 1.903 km

ultra droom (3): st cuthberts way

In augustus 2014 begon ik met de voorbereidingen voor de Borders Abbey Way die ik vorige week deed met de hond. Geweldige ervaring en alles ging zoals gepland.

Maar nu kriebelt het natuurlijk weer (of nog steeds) en heb ik besloten om op 9 juni de St Cuthberts Way te gaan doen. Die is niet zo erg lang en ken ik deels al van mijn runs. Ik heb hier al een klein stukje gezien vanaf Melrose, en natuurlijk ken ik Holy Island al goed en deed ik ook een stuk bij de St Cuthberts Cave vanaf Belford en het stuk vanaf Wooler naar Yeavering Bell.

Juist dat maakt dat ik het wel aandurf om de route te doen en dan achter elkaar. Ik ga dat deze keer wel met bepakking doen en alles lijkt geregeld tot nu toe. Parkeren in Berwick Upon Tweed, bus naar Melrose. Dat is niet prettig want het is 1.5 uur plus rijden naar Berwick maar dat is niet anders. Vanaf daar kan ik starten met de route richting Holy Island, van west naar oost dus.

Ik heb voor onderweg al op de plaatsen die daarvoor in aanmerking komen de campsites aangeschreven. Ik gok op 4 dagen lopen maar als het heel erg goed gaat, kan het ook sneller. Het getijde bij Holy Island is goed op 11, 12 en 13 juni dus ik kan rustig oversteken en er weer weg komen! Dat doe ik dan met de taxi terug naar Berwick want de bus gaat niet. Kosten daarvan zijn 20 pond dus dat is te overzien.

Ik ben erg benieuwd. Op zich staat alles op groen en is bijna alles voorbereid al.

edit inmiddels is alles geregeld. Ik ga op 10 juni weg en ga er 3 dagen over doen. De eerste dag 42 km, de tweede en derde dag korter. De eerste nacht zal ik wild campen.

terugblik borders abbey way

terugblik borders abbey way

Tsja wat kan ik ervan zeggen? Het was een prachtige route die qua logistiek het beste leek om eens mee te starten. Dat bleek te kloppen en ik ben ook heel erg blij dat ik het aanvankelijk geboekte pakket van het hotel in Selkirk uiteindelijk geannuleerd heb. Deels kwam dat door de dure pond, deels doordat ik een fijn huis had geboekt. De tweede verandering die ik doorvoerde was de vermindering van het aantal dagen van vier kortere naar drie langere. Dat is uitstekend bevallen. Ik denk dat we wel kunnen toewerken naar 50 km op een dag met maximaal drie dagen (voor de hond). De andere optie van kortere dagen met volledige bepakking is ook een optie maar was voor deze route nooit de bedoeling. Ik kreeg daar een paar vragen over, vooral van mijn UK vrienden. Maar deze route is nooit een camp route geweest in mijn gedachten. Heel even heb ik met het idee gespeeld toen ik al wat ervaring had opgedaan met camping maar nog niet met het sjouwen over deze afstand. Bovendien zijn er heel weinig campsites op deze route (vreemd genoeg) en was de camping in Melrose nog niet eens open voor tenten. Je ziet, ik ben er uiteindelijk echt even mee bezig geweest, heb ook de optie van bagage vervoer weer even overdacht. Maar zoals ik het nu gedaan heb, was het helemaal goed voor de eerste keer. De camp trips komen er nu aan, als het weer ook een beetje mee wil werken tenminste. Daar ziet het voorlopig nog niet naar uit.

Ik vind dat woef het uitstekend gedaan heeft en ben daar erg blij mee. Alles hing van haar af natuurlijk. Ik kan wel meer aan maar voor haar is ook alles nieuw. Ik voel wel een soort ‘haast’ want ze wordt er niet jonger op. Maar zodra we met bepakking gaan lopen, worden de afstanden ook kleiner dus dat komt vast ook nog wel goed.

In ieder geval lonkt het volgende avontuur alweer. Dit eerste avontuur was een succes.

klik voor groot

De routes achter elkaar levert het volgende plaatje:

Ik heb ook de foto’s in een fotoalbum geplaatst: flickr fotoalbum

En de links naar de dagen staan hier onder:

dag 1: hawick to kelso – 46,5 km
dag 2: hawick to melrose – 39 km
dag 3: melrose to kelso – 33 km

13.05.2015 – borders abbey way – dag 3 – 33 km

Omdat woef vanmorgen helemaal vrolijk en fit was, gaan we natuurlijk vandaag op pad voor dag 3 van de Borders Abbey Way. Vandaag zal de kortste route zijn die van Melrose terug naar Kelso loopt. Volgens het boekje zal de route 29 km zijn. Eerst zal de route van Melrose van de abbey aldaar naar Dryburgh lopen waar ook een abbey te zien is, en vervolgens via Makerstoun naar Kelso terug.

Vandaag niet veel klauterwerk dus dat is prettig op deze laatste dag. Ik heb alle tijd, het weer is goed en er staat weinig wind vandaag, dus dat moet helemaal goed komen. Ik ben overigens ook weer goed voorbereid en hoop dat ik alles onderweg zal gaan zien. Ik heb vooral zin in de abbey bij Dryburgh en ook voor de abbey van Melrose heb ik nu wat meer tijd.

Ik kijk nog even naar de bus tijden en zie dat de bus vertrekt vanaf een andere plek dan de voorgaande twee dagen. Goed dat ik nog even gekeken heb. Ruim op tijd staan we bij de bus en wachten tot deze komt. Ik weet al dat het maar een half uurtje is en 3 pond 60 zal kosten, want gisteren namen we natuurlijk de bus terug naar Kelso vanaf Melrose. Als de bus komt, blijkt deze helemaal vol te zitten. Er is nog net een plekje op een invalide plaats waar woef nog naast me kan liggen maar eigenlijk neemt ze daarbij een plek in beslag voor mensen. Het is erg warm onderweg en ik vraag me af of ik de halte wel zal herkennen in Melrose waar ik eruit moet. Er wordt namelijk niks omgeroepen en bij de haltes zelf staat ook niks. Ik vraag een beetje rond of iemand weet welke halte het dichtste bij de abbey is maar niemand weet het eigenlijk goed. Ik baal een beetje, want ik had het natuurlijk aan de chauffeur moeten vragen toen ik instapte. De bus is ontzettend glad en bij sommige bochten schuift woef van voor naar achter en van links naar rechts. Ik probeer haar zo goed mogelijk tegen te houden zodat het geen vervelende rit wordt voor haar. Dan ineens rijden we Melrose blijkbaar in en word ik aangetikt door een meisje achter me, die zegt dat ik bij de volgende halte eruit moet. Ik druk op de stop knop en dat is maar goed ook want ik ben de enige die uitstapt. Ik zou gedacht hebben dat het een veel grotere halte was in Melrose. Maar eind goed al goed, en we staan weer bij de start in Melrose!

klik voor groot

Ik moet even zoeken naar de start van de route want we kwamen op een andere plek aan dan waar we gisteren moesten opstappen. Maar de abbey is snel gevonden en ik neem de tijd om even goed rond te kijken. Het zijn toch de hoogtepunten qua bezienswaardigheden van deze route!

klik voor groot

Melrose Abbey is opgericht in 1136 door King David I en gebouwd door monniken. Het was een van de rijkste gemeenschappen maar heeft erg te lijden gehad in de middeleeuwen. In de 14e eeuw werd het deels weer opgebouwd vanwege schade die was opgelopen door de Engelsen in 1385.

klik voor groot

Na een poosje gaan we dan maar op pad voor de route. Eerst even omhoog naar Abbey Street en dan nemen we de priorswalk. Dat is een mooi pad en het loopt prima.

klik voor groot

Hoewel we over een verharde weg lopen, is deze afgesloten voor verkeer. Heel rustig en er lopen wat paarden en in de verte loopt een wandelaar. Wat vredig allemaal en ik heb het gevoel dat het een top dag gaat worden. Gek idee dat er al 85 km in de benen zitten. Ik voel niks en woef heeft ook nergens last van geloof ik. We lopen verder en komen langs Rhymer’s Stone. Dat stelt niks voor maar het is leuk om te zien en het verhaal erachter te lezen. Als je het niet weet, zou je er zo voorbij lopen overigens. Thomas the Rhymer leefde tussen 1220 en 1297. Hij zou kunnen voorspellen en veel van zijn voorspellingen kwamen uit. De steen is de plek bij de Eildon Tree waarvan gedacht wordt dat hij geesten ontmoette die hem de voorspellingen zouden vertellen.

klik voor groot

We lopen weer verder en laten de afslag naar Eildon Hills links (liever gezegd rechts) liggen. Daar ga ik nog wel eens een keer naartoe maar vandaag niet. De route gaat daar overigens ook niet heen maar je kunt een detour maken. Al snel zijn we bij Newton St Boswells. Een stadje uit 1529 dat belangrijk was in de tijd van de monniken die er graan vermaalden.

klik voor groot

Vervolgens gaan we richting Newtown Glen, een mooi stuk bos met veel bloemen en wildlife. We lopen boven de river Tweed langs en straks zal ik op een uitzichtspunt komen.

klik voor groot

Achter me zie ik een wandelaar ploeteren over het pad. Die kom ik straks vast tegen als ik op het uitzichtspunt even ga kijken.

Dat blijkt te kloppen want ik heb net de eerste foto’s gemaakt als de man aankomt en meteen op het bankje gaat zitten uitpuffen. Hij blijkt de St Cuthberts Way te lopen (100 km) en loopt van plaats naar plaats. We raken aan de praat en hij kan er maar niet over uit dat we op de eerste dag ruim 46 km hebben gelopen. Nou ik misschien ook niet maar we hebben het wel gedaan.

klik voor groot

We nemen afscheid nadat we op de kaart hebben gekeken welke kant we op moeten. Net voor een brug zal hij straks aan de andere kant doorlopen. Ik ben benieuwd of hij wel de korte detour maakt naar de abbey van Dryburgh en de tempel of gewoon het pad blijft volgen. Ik ga in ieder geval de Dryburgh bridge over. De brug is uit de 20e eeuw en vervangt een oude brug van Capt Samuel Brown en is de enige optie om de rivier over te steken.

klik voor groot

Na de brug zie ik de Temple of the Muses al. Daar ga ik even kijken natuurlijk! Earl of Buchan maakte dit gekke ding. Het is een model van een Grieks paviljoen met een modern beeld erin. Maar leuk om even te zien!

klik voor groot

Ik zou even de route af moeten voor Wallace statue maar ik besluit nu eerst verder te gaan richting Dryburgh waar de abbey zal zijn. De vierde en laatste abbey die ik zal bewonderen. In Kelso, Melrose en Jedburgh waren de andere drie van deze route. De abbey is vanaf het pad totaal niet te zien dus ik besluit een kaartje te kopen om het te gaan bewonderen. Ik heb alle tijd tenslotte. Het kost me 5 en halve pond en aan het einde kom ik tot de ontdekking dat je nog apart voor het toilet moet betalen ook. Merkwaardig. Ik kan mijn rugzak bij het meisje achterlaten en ga op mijn gemakje rondkijken.

klik voor groot



De abbey werd gesticht in 1150 onder beschermheerschap van Hugh de Morville, constable of scotland and Lord of Lauderdale. De kerk werd gebouwd in de 12e en 13e eeuw maar daar is weinig van over helaas. In de 17e eeuw verloor de abbey zijn functie. Overigens redde David Stuart Erskine de resten van de abbey van een lokale boer die de abbey gebruikte voor de stenen.

klik voor groot


Na en poosje gaan we weer op pad Eerst even zoeken naar dat rare toilet waarvoor ik nog moet betalen ook.

klik voor groot

We vervolgen onze weg richting Kelso via Makerstoun maar zo ver is het nog niet. Eerst lopen we langs de rivier weer. De River Tweed is 156 km lang en staat bekend om zijn zalm. Het is echt prachtig en heel vredig. Ik geniet met volle teugen vandaag.

klik voor groot

Na verloop van tijd moeten we even langs de weg lopen richting Clintmains. Vreemd genoeg moet je over gras lopen maar houdt het gras ineens op langs de vrij drukke weg. Het is gelukkig maar een klein stukje.

klik voor groot

Daarna gaan we een stukje door bos waar ik een enorme paddenstoel zie staan. De enige die er staat en best bijzonder. Kabouters of een elfje zie ik helaas niet.

klik voor groot

Als we het einde van het bos komen, wil ik de hond aan de riem doen en merk ik dat ik geen riem meer heb. Ik moet terug want ik weet zeker dat ik haar bij de drukke weg aan de riem had. Snel hobbelen we terug over het bospad en daar ligt inderdaad de riem op het pad. Gelukkig maar!

Dan lopen we langs de oever van de River Tweed. Links van me prachtige gele koolzaadvelden en volop vogels te horen en te zien. Ik denk zelfs dat ik een dipper zie vliegen die naar zijn nest gaat. Er is niemand te zien op een visser na die me tegemoet komt lopen met zijn aparte kleding aan en zijn lange hengel.

klik voor groot

Ik probeer een foto van mezelf te maken met woef en de gorilla pod maar ik zit te klungelen en het valt blijkbaar op want de visser die inmiddels dichterbij is gekomen zegt dat hij wel even een foto zal maken. Dat doet hij maar ik zie pas even later dat ik er niet alleen als een idioot opsta, maar dat hij ook woef doormidden knipte.
We praten nog even en hij blijkt al 20 jaar daar te komen om op zalm te vissen. Ik weet dan nog niet dat even verderop zijn vader aan het rusten is. Die zal ik later tegenkomen. Ik neem afscheid van de man en we lopen weer verder. Ik zoek eigenlijk een geschikt plekje om even pauze te houden omdat woef moet eten en even verderop zie ik een soort hutje staan. Ik heb geen idee wat het is, maar als ik dichterbij kom, blijkt er een oudere man te zitten die bezig is met zijn hengel.

We raken aan de praat en ik vraag of het goed is dat ik bij hem mijn pauze houd. Hij vindt het gezellig en maakt de stoel leeg en maakt ruimte voor woef en voor mij. Ik geef woef eten zodat zij even kan rusten en neem zelf ook een sandwich. Ik raak aan de praat met de man. Het is ontzettend leuk om met hem te praten. Hij is 80 jaar en de man die zojuist een foto van mij maakte blijkt zijn zoon te zijn die al was gaan vissen. Ik kijk op mijn camera wat voor foto hij heeft gemaakt en schiet in de lach over die halve hond. De man lacht en zegt dat zijn zoon niet zo goed is met foto’s maken. Maar hij was ook ‘available’ voor een plaatje.

Eerst maak ik een kiekje van ons bij het huisje.

klik voor groot

Hij vertelt ondertussen van alles over vissen, over de zalm en over zijn vakanties. Na een poosje maakt de man dan de foto van woef en mij. Ik lig in een deuk want de eerste foto heeft ook geen hond erop staan. Hij snapt er niks van en maakt nog een foto. Die is wel goed. Het gaat natuurlijk nergens over, maar ontmoetingen onderweg zijn gewoon heel erg leuk. Aan de ene kant is het prettig als het stil is, maar een beetje kletsen met mensen is toch ook wel heel erg leuk. Als ik denk dat woef genoeg gerust heeft na het eten, gaan we weer op weg.

Het is toch een beetje somber weer geworden terwijl de dag zo mooi begon.

klik voor groot

We lopen langs old dalcove dat volgens het boekje een oude mansion is. Niks gezien dus. We gaan verder en lopen een heel stuk over een weg. Joggen gaat nog prima en we schieten al aardig op. Het uitzicht is prachtig. Rechts van me zie ik nog net stukjes van de rivier.

klik voor groot

Vanaf nu is eigenlijk vooral het uitzicht mooi en zijn er geen bijzondere dingen meer te zien, behalve straks weer in kelso. De route gaat afwisselend over de rustige weg, over grasland en over bospaden. Van alles wat en het gaat prima.

klik voor groot

Woef doet het nog prima. We gaan het dus gewoon halen! Overigens zal vandaag de route ook weer langer zijn. Geeft niet maar inderdaad zal het totaal dus dichtbij de 120 km komen te liggen zoals ik ook van te voren had bedacht. Drie dagen van 40 km ongeveer, hoewel ik dus alleen kon knippen in 46,5 – 39 en 33 km. Prima zo, de kortste route aan het einde.

Ik zie Kelso al liggen heel in de verte. We moeten daarvoor nog even over wat velden en woef is blijkbaar echt nog niet moe want ineens wil ze vanavond haas eten en scheurt er vandoor. Dat is niet de bedoeling en al snel is ze weer netjes bij me.

klik voor groot

Dan zien we de race course al liggen van Kelso. Een enorme oppervlakte beslaat die racecourse. De racecourse opende in 1822 en is dus behoorlijk oud. Even later lopen we Kelso in en komen bij de ingang.

klik voor groot

In Kelso loop ik verkeerd, want ook al loop je hier aan de linkerkant, het bordje staat op een laag paaltje aan de rechterkant van de weg. Heel handig. Jammer dat ze niet iets beter hebben nagedacht over de pijltjes en de plaatsing.

klik voor groot

Dan een mooi uitzichtspunt over Kelso met de rugbyclub in het midden en een parkje waar ik doorheen zigzag hoewel de bordjes allemaal door grappenmakers zijn omgedraaid.

klik voor groot

Langs de ingang van Floors Castle dat ik helemaal gemist heb toen ik op de eerste dag over de brug aan de andere kant Kelso binnen kwam lopen. Ik tik dit enkele dagen later en inmiddels hebben we weer een stukje gelopen en zag ik gewoon wel degelijk Floors Castle liggen toen ik daar liep. Misschien was het weer niet helder genoeg of was ik gewoon een beetje blind. Maar het is een enorm kasteel dat je niet kunt missen. Jammer genoeg is er vanaf deze kant niks van te zien.

klik voor groot

Ik sla rechtsaf en kom op een brede strook gras langs de rivier. Dit wordt de Cobby Riverside Walk genoemd. Links de kerk van Kelso al. Ik ben er nu echt bijna! Het weer is enorm opgeknapt en het zonnetje schijnt. Wat een prachtig moment om de route te beeindigen op deze manier.

klik voor groot

Op een bankje zitten twee wandelaars met grote rugzakken en ik vraag of ze ook klaar zijn. Ze blijken morgen de laatste etappe te gaan lopen van Kelso naar Jedburgh en doen dat als 6e etappe. Ze zijn doodmoe en snappen niet dat ik samen met de hond de route in 3 dagen heb gedaan. Ik ook niet maar we zijn er!

Ik neem afscheid en we lopen het allerlaatste stukje naar het centrum. Daar is the Square al met de mooie townhall. Geen finishboog, niemand die op ons staat te wachten. Maar we did it. Gek genoeg voelt het helemaal niet als ver. We zijn gewoon drie dagen samen op avontuur geweest. Vandaag was een topdag met leuke ontmoetingen en mooie dingen om te zien.

klik voor groot

Ik besluit om nog even door te lopen naar de abbey van Kelso om nog wat foto’s te maken.

klik voor groot

Daarna gauw naar de auto. Waf zal inmiddels wel moe zijn.

klik voor groot

Na 33 km kwam er een eind aan de laatste dag van ons 3 daagse avontuur.

klik voor groot

Ik schrijf binnenkort een terugblik met leerpunten. Dit riekt naar meer, want het was leuk en het viel enorm mee.

gegevens:

* 33 km
* 14 graden

mei 190 km – 2015 totaal 1.569 km

12.05.2015 – borders abbey way – dag 2 – 39 km

Vandaag is het dinsdag en gaan we op pad voor de de tweede dag van de borders abbey way. De route zal vandaag van Hawick naar Melrose gaan via Selkirk. Gisteren hebben we ruim 46 km gelopen en dat is allemaal goed gegaan. Ziva doet het prima en heeft totaal geen stijfheid laten zien. Ze vond het vanmorgen weer leuk om mee te gaan gelukkig, want ik laat alles van haar af hangen. Zodra zij tekenen vertoont van stijfheid of vermoeidheid stop ik natuurlijk of sla ik een dag over maar tot nu toe gaat het allemaal goed. Even na half 8 staan we dus weer bij de bekende bushalte in Kelso waar hetzelfde handjevol mensen staat te wachten als gisteren. Let maar eens op de man in de blauwe jas. Ook de dikke man in zijn rode hoodie is weer present en ook deze keer eet hij weer een zak chips in de bus, spoelt dat weg met cola en neemt een bar als toetje. Ongelooflijk.

klik voor groot

Ook deze keer is de bus weer tamelijk leeg en heeft woef een prima ligplaats waar ze rustig kan reizen. Na een uur zijn we weer in Hawick. Ik weet nu waar ik moet beginnen met de route en al snel zijn we op de juiste weg.

Ik weet al dat we een heel stuk nu eerst gaan klimmen naar het hoogste punt vanaf Hawick. Vandaag loop ik met de klok mee, zoals het beschreven is in de folders. Overigens staat daar dat je Selkirk naar Hawick ook in tegengestelde richting kunt lopen zodat je lekker over de weg naar beneden kunt lopen richting Hawick aan het einde, maar ik loop nu eenmaal met de klok mee en zal dus moeten stijgen. Welnu dat doet het want het valt helemaal niet mee op dat eerste deel. Eigenlijk wandel ik het hele eerste stuk en dat komt deels door mijn onervarenheid met dit soort lange routes en met het feit dat ik 3 dagen achter elkaar moet lopen. Dat heb ik op deze afstand nog nooit gedaan en ik heb geen idee hoe dat allemaal uitpakt straks. Voorzichtigheidshalve wandelen we dus naar boven. Gelukkig had ik al gelezen dat je bij het verlaten van Hawick af en toe om moet kijken omdat je dan heel mooi uitzicht hebt over het dorp en dat klopt. Ik stop dus even om een foto te maken want het is wel heel apart om Hawick zo tegen de berg op te zien liggen. Het is helaas geen helder weer maar het is met het oog wel erg mooi.

klik voor groot

Na verloop van tijd lopen we een stukje de rimboe in, hoewel dat wel een verhard pad is. Ook hier weer een aardige stijging en ik vraag me af of ik nog vermoeide benen heb van gisteren of dat het toch meer stijgt dan ik denk. Maar we gaan moedig voorwaarts. Het is nog droog en de wind waait uit de goede hoek want daar heb ik rekening mee gehouden.

klik voor groot

Ik schiet een paar foto’s zolang het nog goed weer is. Het zonnetje piept af en toe tussen de wolken door en dan is het meteen een stuk mooier. Het motregent heel af en toe maar de temperatuur is goed en eigenlijk ideaal voor deze lange afstand. Na verloop van tijd komen we in een soort bos. Daar is erg veel modder en de paden zijn heel slecht beloopbaar door paarden of koeien die diepe gaten hebben gemaakt. Ik doe voorzichtig aan want ik heb geen zin om mijn enkels te verzwikken hier. Ik schiet dus eigenlijk voor geen meter op. Net als ik weer lekker op gang ben, stop ik weer vanwege het pad.

klik voor groot


Het mag allemaal de pret niet drukken en we gaan gewoon voorwaarts natuurlijk. Als we in het bos lopen, denk ik dat het op een gegeven moment echt gaat regenen. De voorspelling was ook regen midden op de dag dus het zou wel eens het begin kunnen zijn van de echte bui. Ik stop, doe de rugzak af en zoek mijn regensleeves in de rugzak en kijk of ik het jasje voor woef bij me heb. Ik kan weer niks vinden maar ik denk overigens dat het jasje ook niet nodig is en veel te warm is vandaag. We lopen door en nog steeds banjer ik een beetje door de modder.

Het is wel mooi dus ik maak af en toe een foto van het uitzicht en van de hond.

klik voor groot


We klimmen door en ik weet al dat we uiteindelijk het hoogste punt van vandaag zullen bereiken op 337 meter. Grappig genoeg staat er in het boekje dat er een mooi uitzicht zal zijn maar ik zie helemaal niets. We hobbelen dus maar weer verder, eerst door een bos en dan komen we ineens op een golfbaan. Het ziet er fraai uit en ik moet echt eroverheen lopen. Ik blijf netjes aan de zijkant waar ik in de verte twee mannen een bal zie afslaan. Ik volg het balletje even maar raak het kwijt tegen het schelle licht van de lucht maar even later hoor ik keihard ‘FORE” roepen en dan zie ik het balletje ineens recht op me afkomen. Gelukkig ploft het balletje ongeveer 2 meter voor me in het gras maar ik schrok me rot.

klik voor groot

We lopen verder en ik klets even met de mannen die de bal hebben afgeslagen. Volgens mij konden ze niet echt goed mikken of was het de bedoeling om ons te raken. Geen idee, stomme sport. Na de golfbaan klimmen we weer een stukje en het is wel mooi. Jammer dat het niet helderder weer is.

klik voor groot

We lopen nu in de richting van Ashkirk maar de route gaat via Wollrig. We gaan nu richting het hoogste punt op de tweede klim van vandaag. Daarvoor lopen we over een stuk weg. Dat zou prima te lopen zijn maar het voelt allemaal vrij zwaar dus ik doe steeds maar een stukje.

Op de weg ligt een fraaie das die blijkbaar aangereden is. Hij is dood maar ziet er onbeschadigd uit.

klik voor groot

We gaan verder over de weg die er eindeloos uitziet. Dit is een soort mentaal dingetje als je alleen maar in de verte een weg ziet lopen en verder niks. Moet ik echt daar heen?

klik voor groot

Het blijft bijzonder dat het echt uitmaakt hoe je je voelt op een dag, of iets makkelijk of moeilijk aanvoelt. Ik weet dat je moet lopen met een glimlach. En het is ook leuk, het is ook spannend en het is een avontuur dat we voor het eerst zo ondernemen. Maar vandaag loopt het op dit moment nog niet zo lekker als gisteren. Ik vond het gisteren niet zwaar, niet ver en gewoon erg leuk. Waarom dan vandaag niet zo? Is het de omgeving? Iets anders? Ik heb geen idee en terwijl ik dit tik (enkele dagen later) weet ik het nog steeds niet.

Hoe het ook zij, we moeten door en we lopen verder Woef heeft nergens last van, als ze tenminste niet mijn stemming aanvoelt. Het waait behoorlijk maar gelukkig vaak met wind mee.

klik voor groot

Dan komen we eindelijk weer eens op een mooi open stuk met een goed graspad om op te lopen. Het uitzicht is fraai, het is weer iets lichter en er staan prachtige koeien in de wei die fotogeniek staan te loeren naar mijn kalfje.

klik voor groot

Na het veld met de koeien nog meer mooie uitzichten.

klik voor groot

Dan komen we ineens op een boerderij uit en ik denk dat ik verkeerd ben gelopen toen ik genoot van het uitzicht en eindelijk lekker naar beneden kon lopen. Het zal toch niet waar zijn? Een bordje zie ik niet dus kijk ik op de kaart of we goed zitten. Maar het klopt en we moeten dus over het erf van Middlestead farm.

klik voor groot

Daarna gaan we door een veld met heel veel schapen en enorm veel lammetjes. Woef kijkt niet op of om maar omdat de boerderij dichtbij is, doe haar maar even aan de riem. De lammetjes zijn schattig maar 2 lammetjes zijn aan de verkeerde kant van het hek uitgekomen en proberen weer naar moeders te komen. Dat lukt natuurlijk helemaal niet en de ooi loopt zenuwachtig heen en weer langs het hek. Domme kinderen.

klik voor groot

Helaas zijn er niet alleen velden met schapen, maar ook met enge koeien. Ik kom ineens op een veld met alemaal jonge koeien. Gelukkig zonder moeder maar ze zijn blijkbaar net buiten want ze zijn razend nieuwsgierig en komen met z’n allen aanrennen om eens gezellig te kijken. Maar ik vind ze niet leuk. Koeien zijn niet slim en denderen met evenveel plezier gewoon door of over je heen. Woef loopt los want die redt zich wel. In plaats dat ze nou woef doet, laat ze mij het vuile werk opknappen en ik roep van alles naar de dieren en zwaai met mijn armen. Ondertussen rommel ik door het modderige veld met gaten. Heel leuk. Rechts van me staan de resten van een dovecote. Toch even snel een kiekje ondanks de koeien die maar blijven volgen.

klik voor groot

We klimmen weer over een hekje en de koeien zijn ons ht hele veld door gevolgd. Maar nu komen we weer op veilig terrein in het bos rond the Haining.

klik voor groot

Het bos is wel mooi overigens met mooie doorkijkjes.

klik voor groot

Ik besluit in het bos even te pauzeren om de hond eten te geven en wat te drinken. Het gebouw dat naast me staat is een aardig opknap project als ik het zo bekijk. Is dat nou the Haining? Geen idee eigenlijk.

klik voor groot

Ik geef waf wat eten en moet dus noodgedwongen zeker een half uur wachten. Ik ga niet zitten want het is koud en het waait en ik blijf maar een beetje om een boom heen lopen om uit de wind te blijven. Dat is het enige dat echt jammer is op deze route. Ik kan niet lekker even een uurtje in de zon gaan zitten op mijn zitmatje en dat is jammer.

Na een poosje gaan we weer verder en we naderen Selkirk dan eindelijk.
Het loopt allemaal best aardig ondanks het vervelende beginnetje met de steile hellingen. Ik maak een foto van het kleine begraafplaatsje net voor het dorp.

klik voor groot

We lopen vervolgens Selkirk tegemoet maar raar genoeg zie je eigenlijk helemaal niks van het dorp of ik heb het gewoon uit mijn geheugen gewist. Toch had hier een kerkje moeten zijn en wat andere dingen.

Hoe het ook zij, we gaan weer verder richting Selkirk Hill, een gebied van 56 hectare dat allerlei flora en fauna herbergt.

klik voor groot

Jammer genoeg zie je er eigenlijk niks van. Ik ben niet zo onder de indruk van deze tweede dag maar misschien komt dat door het weer of het constante klimmen. We lopen verder en we komen langs een soort bron waar waf echt even iets wil drinken. Ik vind het best want het ziet er vrij schoon uit.

klik voor groot

Ik maak nog een foto van het dorp als ik achterom kijk.

klik voor groot

Daarna lopen we over een old track dat er mooi uitziet met van die oude struiken aan de zijkanten van het pad met veel vogels. Het is nog steeds droog ik maak nog een foto van het uitzicht.

klik voor groot

Na verloop van tijd heb ik uitzicht over Cauldshields Loch.
Bijna lopen we verkeerd bij het meer, maar ik weet nog van de voorbereiding dat ik er langs moet lopen dus gelukkig gaat dat uiteindelijk goed.

klik voor groot

We lopen richting Abbotsford House waar je helaas niets van kunt zien vanaf de route. Ik kan er ook niet heen vanwege de hond en ik loop ook een beetje naar de tijd te kijken in verband met de bus aan het einde.

We lopen verder langs de river Tweed en ik vraag me af waarom we er nog niet zijn. De route zou ongeveer 35 km zijn maar dat is langer. Vervelend want ik had al lang in de gaten dat ik de bus gewoon niet ga halen die ik had gepland. Geeft niet, maar de volgende gaat pas over een uur. Eigenlijk zou ik het ook niet erg vinden als we er nu eens zouden zijn. De afstand tot het einde lijkt ook maar niet korter te worden op de navigatie. Ik zie in de verte Redbridge viaduct, gebouwd in 1840 voor de railway van Edinburgh naar Hawick die in 1849 ging rijden.

klik voor groot

Ik kom langs het water iemand tegen die ook aan het joggen is met 2 honden. We raken aan de praat en het blijkt een nederlandse te zijn die al 20 jaar in schotland woont. We kletsen wat ik vertel over de route en dat deze tweede dag eigenlijk een beetje saai is. Zij kende de BAW niet, maar we de andere routes die vlakbij lopen.

In de verte zie ik Lowood bridge uit 1826 ooit gebouwd voor 600 pond. Ben ik er dan nu bijna?

klik voor groot

Het lijkt er wel op, want even later doemt de Chain bridge al op. Een opvallende witte brug die volgens de kaart echt vlakbij Melrose moet liggen.

klik voor groot

Eindelijk lijk ik dan in de buurt van Melrose te komen. Het weer is inmiddels opgeknapt en het zonnetje begint te schijnen. Dat laatste stukje gaat nu ook lukken natuurlijk. Komt dit gevoel nu door het gejakker voor de bus? Ik ben nu dubbel blij dat ik niet door ben gegaan met het hotel pakket met haal en breng service. Dan had ik elke dag met een limiet en afspraak moeten lopen!

klik voor groot

Inmiddels ben ik ook bij de chain bridge aangekomen en ik maak er nog een foto van.

klik voor groot

Kom maar op met het laatste stukje dan. Melrose wacht en ik heb nog even tijd voor de abbey als het goed is! Ik loop door en zie inderdaad in de verte al de abbey liggen!

klik voor groot

Dat ziet er goed uit maar ik ga eerst op zoek naar de bushalte en zie dat deze tegenover de abbey ligt. Dat komt mooi uit want ik heb nog even voordat de bus komt. Ik kleed me snel om, doe mijn winddichte broek aan en mijn dons jas om niet af te koelen nu ik klaar ben met de route. Gauw wat foto’s van de abbey!

klik voor groot

Morgen heb ik meer tijd om te kijken, want dan starten we weer in Melose voor de laatste ruk naar Kelso!

klik voor groot

Na de abbey loop ik naar de bushalte voor de 30 minuten rit naar Kelso. De bus kost 3 pond 60 voor deze rit. Waf is best moe volgens mij en slaapt lekker onderweg.

klik voor groot

Na bijna 39 km komt een einde aan deze dag. Ik heb een beetje gemengd gevoel over deze dag. Misschien omdat er wat minder te zien was dan ik had gehoopt en omdat het landschap wat minder mooi was door het sombere weer. Ik weet het eigenlijk niet. Ik vond ht jakkeren voor de bus ook uiterst vervelend. Natuurlijk haal je het makkelijk allemaal maar je weet nooit wat je onderweg allemaal tegen komt dus je houdt er toch steeds rekening mee. Selkirk heb ik blijkbaar niet goed genoeg bekeken en gezien en dat is jammer. Ik heb ook vandaag teveel moeten wandelen vanwege de paden of de stijging. Wandelen gaat me niet zo goed af, omdat het enorm vermoeiend is en je er dikke poten van krijgt. Woef gaat ook enorm sukkelen dan, dus dat is gewoon niet zo prettig als rustig joggen.

Maar ik heb goede hoop voor morgen. Dan is er weer veel te zien en de afstand is een stuk korter. Als het goed is, zal die afstand dan rond de 29 km zijn. Ik hoop dat woef OK is, zodat we morgen gewoon weer op pad kunnen voor de laatste etappe!

gegevens:

* 39 km
* 11 graden

mei 157 km – 2015 totaal 1.536 km

11.05.2015 – borders abbey way – dag 1 – 46,5 km

Vandaag gaan we op pad voor de eerste run van de 120 km route. Het is redelijk goed weer en we hebben er zin in. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het zal zijn op deze route. Ik heb alles goed voorbereid dus dat moet goed gaan . We gaan eerst met de bus naar Hawick en vanaf daar weer terug naar Kelso. Ik nam aan dat de afstand 45 kilometer zal zijn voor deze eerste dag en ik hoop dat woef het goed zal doen. Alles hangt van haar af! De bus halte heb ik gisteren al bezocht (en gevonden) en parkeren gaat makkelijk in het dorp. Zeker in de ochtend is het geen probleem om een plekje te vinden dus keurig op tijd staan we bij de bushalte.

klik voor groot

Er staat een handje vol andere mensen te wachten en geduldig wachten we tot onze bus zal komen. Het is heel onhandig dat op de borden met ‘bus stop’ niet staat welke bussen er eigenlijk komen.

klik voor groot

Zo stond ik in Dunbar ook al eens bij de verkeerde halte. Maar op een gegeven moment komt bus 120 aanrijden.

klik voor groot

We stappen in en ik vraag om een kaartje naar Hawick. Prima land hier, je kunt hier nog gewoon een kaartje kopen bi de chauffeur. De chauffeur vraagt verrast of ik echt een ‘single’ (enkele reis) wil en ik leg uit dat we terug gaan lopen. Hij lacht en kijkt verrast maar draait het kaartje voor me uit. De kosten zijn 5 pond 10 en de hond is gratis. Het is voor haar pas de 2e keer met de bus en ze vindt het geen probleem deze keer.

klik voor groot

De rit duurt een uurtje en het is eigenlijk wel leuk om iets van het landschap te zien. Maar wat een eind! Eerst naar Jedburgh, dan naar Denholm en daarna pas Hawick. Die route lopen we straks terug maar dan onverhard en over achteraf weggetjes en door heuvels en bossen. Ik ben benieuwd! Rond kwart voor 9 komen we aan in Hawick. Ik had in de bus al mijn dunne windbroek uitgedaan en mijn donsjas verwisseld voor mijn windjackje en bij mijn korte mouwen shirt de sleeves aangetrokken. Ik was er klaar voor! De pootjes van woef had ik al verzorgd in de auto. De route was snel gevonden en vol goede moed gaan we op weg terug naar Kelso. Het eerste stuk loopt even door het stadje over de stoep langs het water maar al snel verandert de weg in een mooi gras pad langs het water. Ik heb eigenlijk niks van Hawick gezien nu. Maar omdat de route zo lang is, ben ik ook direct op pad gegaan.

klik voor groot

Woef vindt het daar leuk en rent voor me uit. Na het pad langs het water komen we in een soort bos waar overal wortels uitsteken maar het loopt prima als je tenminste goed oplet waar je loopt. Daarna langs een campsite in Hawick. Wat ben ik blij dat ik niet daarvoor gekozen heb want het ziet er niet uitnodigend uit.

klik voor groot

De route is vrij goed aangegeven maar soms staat de paal links soms staat de paal rechts of er hangt een letter W op een bordje of er hangt een ander bordje met alleen tekst.

klik voor groot

Na het bos komen we uit op een ander pad langs de rivier dat ook erg mooi is. Gelukkig hebben we de wind in de rug en dat is met deze forse wind wel prettig. Jammer is alleen dat je zo koud wordt van even stil staan. Na het pad langs de rivier weer door een bos met overal blauwe bloemetjes. Soms ruik je een uienlucht en ik weet nog steeds niet welke plant zo ruikt.

klik voor groot


Het uitzicht is vaak erg mooi maar omdat het geen mooi helder weer is, komt dat niet zo goed uit op de foto’s. De gele koolzaad velden zijn natuurlijk prachtig.

klik voor groot

Waf gedraagt zich keurig maar denkt soms dat ze een haasje moet vangen of een ander leuk beest moet gaan bekijken. Moe is ze gelukkig nog niet maar we zijn ook pas net onderweg natuurlijk.

klik voor groot

We schieten al aardig op richting Denholm. Weer een brug en een deel van een oude brug.

klik voor groot

Dan lopen we ineens inderdaad Denholm al in. Het eerste echte dorpje na Hawick. Het voelt alsof de eerste stap nu gezet is en we echt op weg zijn. In Denholm is niet veel te beleven. Het centrum bestaat uit een groot groen grasveld met het monument van John Leyden, een dichter uit 1775.

klik voor groot


Na Denholm loopt de weg langzaam omhoog en komen we op een prachtig uitzicht punt dat uitkijkt op het dorpje in de verte tussen de gele koolzaad velden.

klik voor groot


We lopen rustig door en genieten van de omgeving. Er is hier werkelijk niemand te bekennen. Tot nu toe loopt het allemaal heel soepel maar het is een gek idee dat het best een eind is vandaag en dat we morgen en overmorgen ook nog moeten lopen. Dit is voor het eerst dat ik het doe en ik moet gewoon kijken hoe het gaat en inschatten hoe snel we moeten lopen en of we kunnen rusten. Vervelend genoeg gaat dat rusten nou net lastiger nu er zoveel wind staat!

Dan verandert het pad in een modder bende en dat is niet fijn. Mooi is het wel dus ik hoop er maar het beste van want ik heb maar een paar schoenen mee voor deze route.

klik voor groot

Na 14 kilometer besluit ik om een korte pauze te houden om woeffie eten te geven en zelf wat te drinken. Daarvoor moet ik mijn rugzak afdoen en dat is best koud ineens. Ik trek snel mijn donsjas aan, want ik liep in mijn korte mouwen shirt en met die wind is het ijskoud. Ik hang mijn vochtige windjackje even op een hekje om in de wind snel te drogen. Misschien heb ik het straks weer nodig als we de heuvels ingaan. Dan prik ik me enorm aan een doorn uit die verdomde struiken en zo sta ik dus me rot te zoeken naar een pleister in mijn rugzak. Woef vindt het allemaal best zolang er zij maar haar eten krijgt.

klik voor groot


Omdat waf net gegeten heeft, moeten we toch even pauze houden. Ik vind het niet prettig want het is koud. Van mijn gehoopte break lekker in het zonnetje komt dus niks terecht zo. Ik kan gelukkig wel zitten op de treetjes van een stile dus dat valt alweer mee. Ik heb helemaal geen zin om de zitmat uit de rugzak te halen met al die troep die er inzit. Dan maar even zo.

Na 45 minuten vind ik het veilig om weer te vertrekken met woef na haar eten. We joggen toch niet snel dus dat moet we kunnen en ze at niet zoveel.

We gaan nu richting Bedrule en lopen langs het kerkje. Het kerkje is uit 1804 en het ziet er heel vredig uit. Ik weet dat je erin kunt maar ik zie even niet zo snel hoe ik er kom en ik moet er ook voor klimmen dus besluit ik door te lopen. Spital Tower heb ik dus onderweg gemist wat ik niet begrijp want ik had alles goed gelezen en ook in de navigatie gezet. Maar het kerkje heb ik dan tenminste niet gemist en even later zie ik ook het war memorial.

klik voor groot

Ik weet nu dat ik langzaam naar een wat hoger punt zal lopen, namelijk Black Law op 338 meter en dat zal het hoogste punt zijn van deze dag. De weg gaat langzaam omhoog maar is prima te lopen. Soms ben ik even de bordjes kwijt want die staan dan op een paaltje hetzij links hetzij rechts en elke keer weer anders van uiterlijk.

klik voor groot

We klimmen verder en verder en helaas trekt de hemel helemaal dicht en ziet het eruit alsof het gaat regenen. Dat is niet erg want voor woef is de temperatuur goed maar wat is het jammer van het uitzicht als ik straks op het hoogste punt ben!

klik voor groot

De wind is echt afschuwelijk hard maar ik heb gelukkig deels de wind in de rug en gelukkig lopen we bij de klim langs een stukje met bomen en dat is ook nooit weg want dat houdt de wind een beetje tegen. Ik voel eigenlijk niets bijzonders en ik ben niet extreem moe dus dat is een goed teken. Woef doet het ook goed en ik ben hartstikke trots op haar. Maar we zijn er natuurlijk nog lang niet en gaan rustig door en blijven klimmen.

Dan zie ik ineens 2 herten. Eentje ligt rustig te soezen en de andere staat rustig te grazen. Ik kan nog net snel een kiekje maken voordat ze hard wegrennen en ik moet opletten dat woef er niet acthteraan gaat. Wel een mooi gezicht.

klik voor groot

Dan komen we weer bij zo’n verdomd hekj. waar woef over heen moet klimmen. Ze kan dat inmiddels heel goed maar eigenlijk wil ik niet dat ze aan de andere kant er steeds afspringt, want ik ben bang dat ze last krijgt van haar polsen en dat wil ik niet. Deze eerste dag zullen we nog veel meer van dit soort hekjes krijgen maar we hebben gelukkig nergens een hek dat echt een probleem oplevert.

klik voor groot


De klim is best stevig. Ik moet altijd wel een beetje lachen als mensen gaan zaniken over Limburg. Nederland kent helemaal geen heuvels die boven de 300 mtr uitkomen en een klim zoals deze hebben wij ook helemaal niet. Het maakt me niets uit, ik heb in Limburg tijdens het trainen helemaal een last gehad van de molshopen. En inderdaad: als je maar vaak genoeg een molshoopje van 50 mtr in een parcours opneemt, dan krijg je heel wat hoogtemeters op een route of run. Voor mijn gevoel kan je hoogtemeters nooit vergelijken. Is trouwens ook niet belangrijk maar mensen maken er altijd een punt van. Overigens heb ik met 3 apparaten de route vastgelegd en alle drie geven ze iets anders weer. Ascent is bij de ene alleen maar hoeveel meter je echt de hoogte ingaat, dus het hoogste punt. 300 meter betekent dan simpelweg dat je 300 mtr moet stijgen. Dat kan dus heel goed in 20 heuveltjes op en neer van 50 meter en dan doorstijgen naar de top of een lange steile weg naar boven. Vandaag vind ik het erg meevallen. Doe mij maar een fikse heuvel en daarna niks meer. Ik weet dat de route naar Kelso straks langs het water loopt, dus daar verwacht ik niet veel ellende eigenlijk. Maar goed, we waren dus aan het klimmen. Het uitzicht is echt erg mooi met het oog maar helaas komt het niet zo goed op de foto omdat het zulk somber weer is geworden .

Hoewel de wind nog steeds fors waait, heeft de regen niet doorgezet. We gaan rustig door en het pad wisselt van steentjes naar gras naar modder dus eigenlijk van alles wat.

klik voor groot


Dan kom ik weer bij een hekje met een paal waar een W op staat in een pijltje. Maar waar wijst de pijl nu naartoe? Volgens mij een beetje naar links en ik tuur over het veld of ik ergens anders nog een pijl zie staan, maar ik zie eigenlijk niks dus ik kijk op de kaart welke richting ik op moet. Er is niks vervelender dan over een veld te joggen dat naar beneden loopt en daarna weer terug te moeten. Volgens de kaart moet ik helemaal niet naar links maar eigenlijk gewoon een beetje naar rechts.

klik voor groot

Dat blijkt te kloppen want gelukkig loop ik dan recht op een hek af met weer zo’n vervelend opstapje voor de hond. Gelukkig kunnen we nu lekker naar beneden. Dat loopt lekker en woef vindt een beekje waar ze even kan baden en een slokje kan drinken.

klik voor groot

We zijn nu al een eind op weg richting Jedburgh waar straks een abbey zullen zien, maar voorlopig zijn we daar nog niet. Uiteindelijk zie ik in de verte het dorpje al liggen.

klik voor groot

Woef moet nog even in een beekje badderen en dan komen we werkelijk aan bij Jedburgh. De abbey is in de verte al te zien door de bomen maar jammer genoeg staat er één of ander kermis gebeuren voor, dus het uitzicht is niet echt fraai.

klik voor groot

Het binnenlopen van het dorpje is wel grappig want ineens kom je van bovenaf het dorp in. Linksaf is een museum waar ik door de hond niet heen ben gegaan, maar wat bovendien ook misschien op deze eerste lange dag te veel tijd zou kosten. Het uitzicht vanaf het museum richting het dorpje is wel erg mooi.

klik voor groot


Ik loop het dorp in en zie om de hoek al snel de achterkant van de abbey. Ik loop het dorp verder in en ga de abbey even bekijken en maak wat foto’s. Het weer is enorm opgeknapt nu en ik hoop dat het niet te warm wordt.

klik voor groot




Hoewel er pas 23 kilometer opzit en ik dus op de helft ben, voel ik me wel een beetje moe. Ga ik het wel redden om helemaal terug te lopen naar Kelso? Toch moeten we verder want elke reis begint met de eerste stap. Ik ga dus weer op pad en probeer het dorp uit te komen richting de route maar gek genoeg moet ik even zoeken naar de route. Nergens staan bordjes en ik snap er niets van. Gelukkig heb ik een kaart en al snel zijn we weer op de juiste weg het dorp uit. Vanaf daar is er prachtig uitzicht op de abbey. De abbey is uit 1138 en heeft uitzicht over Jed Water.

klik voor groot

We lopen verder en gaan nu op pad voor de etappe Jedburgh naar Kelso. De meeste mensen doen dat als etappe en stoppen dus in Jedburgh. Overigens kan je de route zowel met de klok mee als tegen de klok in lopen. Alle beschrijvingen zijn met de klok mee, alleen loop ik deze etappe toevallig in de andere richting.

Het riviertje waar ik langsloop is ook mooi in het geluid is lieflijk zeker zo met het zonnetje dat zich weer even laten zien. We gaan het dorpje uit en dan zie ik nog net de laatste winkel van het dorp, een soort kiosk en ik besluit wat appelsap te kopen. Maar de vrouw heeft veel meer oog voor de hond en ze geeft woef wat water in haar bakje dat ze gretig opdrinkt, hoewel ze toch echt net wat water gekregen had.

klik voor groot

Daarna weer een goed beloopbaar stukje en met zonnetje erbij ziet het er weer prachtig uit. De koolzaad velden zijn natuurlijk erg mooi in deze tijd van het jaar.

klik voor groot


Door de zon wordt het af en toe wel warm en ik hoop maar dat de zon weer een beetje weg wil gaan. Ik vind het niet erg dat het geen stralend weer is.

klik voor groot

Op een gegeven moment lopen we een heel stuk langs het water (de Teviot) en dat is erg mooi.

klik voor groot

We komen bij een ijzeren brug waar we even de weg op moeten en waar ik werkelijk bijna van de weg word geblazen. Blijkbaar vang je hier ontzettend veel wind en ik moet echt even vechten om waf aan de riem te doen omdat ik een stukje over de weg moet.

Op de foto’s kan je totaal niet zien hoe het waait en daar lijkt alles lekker vredig. Ik besluit heel even te pauzeren om de hond weer wat water te geven omdat het zonnetje nu schijnt. Het is een mooie plek met een prima pad. Hier ga ik veel plezier hebben van de wind in de rug. Ik kom hier voor het eerst een stel tegen dat ook de route loopt maar de andere kant op. We zijn al een heel eind in de buurt van Kelso maar ik weet dat ik er nog lang niet ben. Eigenlijk denk ik dat het gewoon gaat lukken vandaag om de hele route te lopen. Dat zou toch wel erg gaaf zijn en de hond doet het tot nu toe prima.

klik voor groot

Dan lopen we weer langs het water en dat is een heerlijk geluid. Veel vogels en watervogels om me heen. Waf lijkt het prima te doen en loopt gezellig voor me uit, kijkt wat rond snuffelt wat en lijkt geen enkel probleem te hebben met de afstand of het aantal uren dat we onderweg zijn. Dit is echt genieten met een mooi stuk van de route.

klik voor groot



Het is hier zo lekker dat me echt een blij gevoel bekruipt. Niemand om me heen, een blije fitte woef bij me en dan ook nog een mooie omgeving. En Kelso? Dat gaan we gewoon vandaag bereiken.

Als de oever even laag is, besluit woef meteen het water in te gaan. Ik snap dat wel maar helaas denk ik niet na en wordt haar harnas nat door het water. Niet slim en dat moet dus nu af want anders doet dat straks misschien pijn. Ik heb hier geen ervaring mee want normaal gaat ze met haar tuigje niet in het water.

klik voor groot

We lopen weer verder en ik hou het tuigje dan maar even in mijn hand. Niks aan te doen, woef gaat voor. Ik zie in de verte al het Roxburgh railway viaduct. Echt prachtig zo in dit licht. Grappig genoeg is het uitzicht op het viaduct elke keer anders naarmate je verder komt en uiteindelijk lopen we langs de brug en maak ik nog snel nog een foto. Ik vind die ijzeren wandelbrug wel interessant aan de andere kant. Het viaduct is gemaakt door John Miller en dateert uit 1847.

klik voor groot


We klimmen weer een klein stukje maar het stelt weinig voor. Gelukkig is het eind van de route heel vlak.

klik voor groot


Langs de rivier zijn ook de resten van Roxburgh Castle te zien. Gelukkig had ik het in de navigatie gezet dus loop ik er niet langs zonder wat te zien. Dit was ooit een van de belangrijkste kastelen van Schotland en dateert uit de 12e eeuw.

klik voor groot

Dan gaat het ineens heel erg snel qua route en afstand. Ik heb wel de caves gemist in de rivier wand. Dat is jammer maar niks aan te doen. Kelso komt inmiddels dichterbij. Ik zie weer zo’n mooie oude brug uit 1795. Ook kom ik iemand tegen met een draadhaar Vizsla. Een echt meisje maar doordat ze nooit getrimd is, lijkt het wel een langhaar. Blijkbaar doen de Engelsen daar niet aan.

klik voor groot

Volgens mij zijn we nu bijna bij Kelso. Het is wel een apart gevoel en als we doorlopen is daar inderdaad de kerk van Kelso al in beeld.

klik voor groot

Nog een stukje verder zie ik Rennie Bridge over de River Tweed die me naar Kelso zal brengen.

klik voor groot

De teller staat al ver boven de 40 km als we over de brug lopen. Best een eind zo voor de eerste dag. Vanaf de brug heb je mooi uitzicht over het water en kelso.

klik voor groot

We lopen het dorp in en rechts van me ligt de kleine abbey van Kelso. Ik maak een paar foto’s en loop verder naar de marktplaats waar de auto staat en waar we vanmorgen op de bus zijn gestapt naar ons startpunt.

klik voor groot


Dit is toch wel heel bijzonder. De teller staat op 46,5 km. We hebben het gedaan en dag 1 zit erop. Het was een hele bijzondere dag waar ik weinig mensen heb ontmoet maar veel heb gezien en ondanks de wind erg veel geluk gehad heb met het weer. Ik ben ontzettend trots op woeffie die het zo goed heeft gedaan vandaag. Ik hoop dat ze morgen ok is en niet stijf, zodat we morgen ook op pad kunnen voor de tweede dag die iets minder lang zal zijn maar wel veel zal klimmen en dalen.

klik voor groot

Wordt dus vervolgd met dag 2!!

gegevens:

* 46,5 km
* 11 graden

mei 118 km – 2015 totaal 1.497 km

ultra droom (2) – borders abbey way – 120 km

Vorig jaar schreef ik over mijn ultra droom in de UK, een route van 58 km langs de kust die ik zo goed ken. Ik schreef me daarvoor uiteindelijk in augustus 2013 in. Toen was het ineens werkelijkheid en stonden de trainingen in de UK afgelopen winter in het teken van parcours verkenning. Heel bijzonder en spannend en uiteindelijk was de route een ‘makkie’. Ook in 2015 zal ik weer de route doen, ik heb me daarvoor zelfs al ingeschreven. Natuurlijk is dat dit jaar minder spannend, aangezien ik de route nu al ken. Maar misschien word ik komend jaar we onaangenaam verrast met een hele modderige of natte route. Wie zal het zeggen, het is altijd weer afwachten.

Maar natuurlijk moeten er ook nieuwe plannen komen. Ik schreef al eens eerder dat ik heel graag de West Highland Way wilde doen. Dat is een route van 169 km die erg mooi is. Maar ook druk en erg commercieel inmiddels. Bovendien is de hele afstand niet direct iets om mee te beginnen denk ik, zeker niet samen met de hond. Vandaar dat ik ben gaan zoeken naar een andere route die iets minder lang was en ook niet al te lastig zou zijn qua logistiek, een beetje in de bewoonde wereld zou zijn en ook nog wat moois onderweg te bieden zou hebben.

Zo zoekend, kwam ik op de Borders Abbey Way. Een circular route van 110 km. Met mooie plaatsen zoals Kelso, Jedburgh, Hawick, Selkirk en Melrose. Onderweg zijn vier grote abbeys te bezichtigen en nog meer moois. Ook het natuurschoon is mooi en de route is volledig gepijld.

route

Aangezien je uiteindelijk toch een keuze moet maken, koos ik voor deze route en toen begon de voorpret en het uitzoeken. Is het haalbaar? In hoeveel etappes moet ik de route verdelen? Zijn er hotels of B&Bs onderweg die honden toelaten? Is er bagagevervoer of moet ik zelf sjouwen? Het eerste voorwerk is al gedaan. Ja het is haalbaar, mei is de beste periode in het jaar, de route is te verdelen in 3 etappes en er zijn hotels die honden toelaten. Bagagevervoer is er ook maar kost maar liefst 100 pond. Dan maar zelf sjouwen, dat is ook wel apart denk ik. Overigens kan ik voor dat geld gewoon een tasje meegeven aan een taxi.

Ik heb nu een voorlopig schema gemaakt, waarbij ik eindig en start in een cottage in Kelso. Of liever gezegd, net buiten Kelso en dat maakt de route dus wel iets langer. Ik wacht op dit moment nog op antwoord of er iets beschikbaar is, en dan kan ik verder gaan kijken voor de hotels onderweg.

Er is van alles te zien onderweg en dat moet ik dus allemaal nog gaan uitzoeken, zodat ik goed voorbereid aan de route begin straks.

route

Hoewel de plannen dus allemaal al ‘ver’ zijn, staat er op dit moment nog niets vast. Woef is er in ieder geval wel al klaar voor want voor haar kon ik gisteren voor een prima prijs een nieuw Ruffwear Palisades pack aanschaffen. Daar kan haar regenjas in, voer, water en een dekentje. Ik zal dat allemaal nog even na moeten wegen maar dat is qua gewicht niet erg veel, ik schat onder de 2 kilo dus dat is niks. Het is een uitstekende rugzak waarbij de zakken los gekoppeld kunnen worden van het harnas. Daar ben ik blij mee, want aangezien ze bijna twee keer van een rots kukelde in Schotland, had ik al bedacht dat ze beter met een harnas kon lopen. Die heb ik dus nu ook. Ideaal ding denk ik en een stuk groter dan de Singletrack die ik al voor haar had.

route

Wordt dus vervolgd, maar zoals het er nu uitziet staat dus de Borders Abbey way op het programma voor mei 2015. Natuurlijk ga ik er dan gemakshalve van uit dat ik blijf zoals ik nu ben en dat woef het ook allemaal kan! Haar leeftijd was een van de belangrijkste redenen om het nu toch al in 2015 te doen. Een marathon per dag, onverhard en met bagage en het nodige klimwerk. Best een uitdaging zowel voor mij als voor woef. Maar komt tijd komt raad. Dit gaat vast lukken.

route