**14.03.2015 – belford circular – 26 km**

Vandaag besloot ik maar eens meteen na de wandeling met woef op pad te gaan voor een rondje. Het zou toch geen fraai weer worden, en dan maar lekker meteen op pad. Zo gezegd zo gedaan en al snel zaten waf en ik in de auto naar Belford. Ik wilde de bekende route doen met wat lusjes die ik had gezien op de kaart. Ik had alleen geen idee hoe lang het zou zijn en hoe het zou worden maar dat zou ik onderweg wel zien allemaal. Eerst maar eens vanaf het dorp naar de eerste boerderij en vanaf daar verder kijken. Over afstand wordt vaak een beetje moeilijk gedaan. De mind is hierbij belangrijker dan het lichaam volgens mij. Als je geen idee hebt hoe ver een route is, dan loop je toch ook gewoon?

klik voor groot

Toen we in de buurt van Swinhoe farm kwamen, sloeg ik weer rechtsaf om het lusje langs de kippenfarm te gaan lopen. Ik wilde deze keer dan terug door het veld zoals ik nog niet eerder had gelopen

klik voor groot

Toen ik aan het einde (bij de lama’s die niet in de wei stonden) linksaf sloeg, zag ik al de weg naar Detchant wood die ik eventueel ook nog zou kunnen nemen. Eerst een stuje doorlopen en dan weer linksaf terug naar Swinhoe farm. Grappig genoeg waren daar nog twee andere kippenfarms dus blijkbaar is dat iets van die hoek. Het is een prachtig stukje daar met geweldig uitzicht op Holy Island en de zee. Zou een mooie plek zijn om te wonen maar niet met die kippen daar!

Ik moest wel even op de kaart kijken om te zien of ik goed liep maar het was allemaal prima te vinden, alleen moest je gewoon over het veld doorsteken en was er verder geen pad.

klik voor groot

Daarna weer langs Swinhoe rechtsaf en de bekende route volgen voor een stukje. Het loopt allemaal aardig op en neer maar het doet me weinig. Vandaag is er geen wind en dat maakt zoveel uit nu! Windkracht 4 (niks) of de 7 of meer die we hier vaak hebben gehad is toch wel een verschil.

klik voor groot

Het is bewolkt maar het is heerlijk weer om te lopen. Als ik op de top ben met het mooie uitzicht naar Holy Island, besluit ik rechtsaf te slaan, waar ik vorige keer vandaan ben gekomen op mijn zwerfrondje. Ik doe dat lusje er ook nog even bij en zal dus door Detchant Wood lopen straks.

Als ik naar beneden ren, vraag ik me af hoe ik hier de vorige keer zo tegenop heb kunnen lopen. Interessant hoe dat werkt….

klik voor groot

Het uitzicht is mooi maar ik hoef geen foto maken want Holy Island zal op de foto niet zichtbaar zijn. Leuk om een route die je wel kent in tegengestelde richting te lopen want je ziet allemaal andere dingen.

In Detchant sla ik linksaf en loop een stukje over de weg voordat ik bij het bos uit zal komen. Jaren geleden wilden S en ik hier eens de hond uitlaten maar werden op het matje geroepen door iemand die zei dat honden aan de riem moesten. Nu staat er ‘under close control’ en ‘on lead please’ tussen haakjes. Waf is altijd onder close control maar ik doe niet moeilijk en lijn haar gewoon dan maar aan.

We hobbelen door het bos maar het is geen echt leuk pad. Veel te breed en niet echt een bospad.

klik voor groot

We lopen door het bos en slaan linksaf weer de St Oswalds Way op. Straks zullen we wer bij het bekende pad uitkomen. Ik heb geen idee hoeveel kilometer mijn lusjes eigenlijk waren, maar als ik straks bij de Cave ben, weet ik wat het totaal ongeveer zal zijn omdat het vanaf daar bijna 7 km naar de auto nog is. We hobbelen door over de bekende weg met de mooie uitzichten. Vanaf nu gaat het snel.

klik voor groot

Dan hobbelen we al het pad over naar de St Cuthbert’s cave. Blijft een mooi punt om even te kijken maar helaas lopen er gillende kinderen dus rennen we (letterlijk) snel weer weg.

klik voor groot

Ik loop door en zie waar de route eigenlijk een gaat…. Rechtsaf naar beneden. Dat ziet er ook goed uit en kan ik een volgende keer wel eens doen. Voor nu loop ik maar even door omdat ik niet goed genoeg gekeken heb waar ik uit kan komen.

klik voor groot

De toppen van de cheviots zijn weer met sneeuw bedekt, maar door de witte wolken is dat niet te zien op een foto. Jammer, want het is erg mooi en heel onverwacht. We hobbelen door en ik besluit toch even te kijken bij de andere rocks omdat daar geen kinderen gillen. Het blijft apart.

klik voor groot

En dan een laatse kiekje

klik voor groot

Vanaf daar nog maar 6 km te gaan dus de route zal rond de 26 km uitkomen. Nou ook prima, het maakt niet uit. Het gaat nu snel: even door, richting Swinhoe farm en daar weer langs de paardjes.

Er zijn altijd honderden spreeuwen die eten bij de koeien en opvliegen als iemand langskomt, dus ik heb mijn camera klaar…..

klik voor groot

Maar helaas…. als ik de hoek om kom is er NIKS. Geen enkele spreeuw vliegt op. Jammer want het is zo bijzonder altijd.

We hobbelen lekker door en ik weet dat we er nu al bijna zijn. Weer dat gekke hekje. Blijft leuk hoe waf dat doet:

klik voor groot

En dan staat ze aan de andere kant en kijkt waar ik blijf. Klik!

klik voor groot

We hobbelen langs het weiland verder en komen alweer bij de start. Daar klauteren lammetjes op een strobaal. Zo schattig!

klik voor groot

Veel te snel zijn we alweer bij de auto. Zucht. Nou we hadden makkelijk nog zo’n rondje kunnen doen, dat is duidelijk. Zonder wind kan je gewoon de hele dag doorlopen. Maar misschien wel OK voor nu. Even kijken of waf vanavond nog een rondje wil, en anders gaan we morgen weer lekker op pad.

gegevens:

* 26 km – hoogtemeters 450
* 6 graden

mrt 167 km – 2015 totaal 890 km

**12.03.2015 – seahouses countryroads – 12 km**

Ik had vanmorgen geen zin in Belford maar morgen ga ik dat wel doen denk ik. Het is inmiddels misterig weer en niet zo mooi als in Nederland maar ik heb hier de laatste weken mooier weer gehad, dus so be it. Ik zie wel dat op 12 maart 2014 het 18 graden was in Nederland en ik lekker in Garderen liep! Klein verschilletje met het sombere weer van dit jaar dus. Ik zie overigens ook dat ik op 12 maart 2014 101 km had gelopen (met op 1 maart 57 km…. en nu dit jaar al 141 zonder lange duurloop) en in het totaal voor dat jaar op dat moment 545 km versus 864 dit jaar.

Het is wel droog en dat is al erg fijn. Ik kon dus weer gewoon de weg op voor een rondje en dat hebben we dus maar gedaan. De wind was wel weer fors en toen ik over het weiland ploeterde, merkte ik dat de wind totaal anders stond dan normaal. Ik zou niet lekker windje mee hebben op de weg terug naar huis, dus koos ik een andere weg en ging linksaf na het weiland in plaats van rechtsaf. Ik zou de lus rond de cottage maar weer eens in de oude bekende richting met de klok mee gaan lopen dan. Op die manier zou ik op het langste stuk wind mee hebben en op de weg terug een zijwindje. Ook wel lekker. Zo gezegd zo gedaan. Helemaal binnen MAF lukt niet op het hele traject als je een beetje doorloopt, want er zitten echt een paar vervelende klimmetjes in. Maar ik merk wel dat ik alleen op de laatste passen dan even 142 aantik en dat de HF weer meteen netjes onder de MAF grens zakt. Dat is dus mooi reactief en met een gemiddelde HF van 131 op de eerste lap en 134 mag ik dik tevreden zijn denk ik.

gegevens:

* 12 km
* 8 graden

mrt 141 km – 2015 totaal 864 km

**11.03.2015 – shoreston circular – 13 km**

Vandaag waait het weer keihard. Maar daar begin ik al aardig aan te wennen en gisteren was het een mooie dag dus niet zeuren dan maar. Ik twijfel of ik naar Belford zal gaan, maar uiteindelijk kies ik voor een gemakkelijk rondje rond de cottage. Lekker op MAF lopen en even een serieuzere training maar wel een fijn rondje. Dit kost weinig tijd en het loopt heerlijk. Vanmiddag regent het ineens en dat betekent natte straten maar als woef en ik klaar zijn om te vertrekken, schijnt het namiddag zonnetje ineens heerlijk en is de wind ook een beetje minder dan vanmorgen. Gauw op pad dus maar. Ik kreeg vanmiddag mijn nieuwe windjackje binnen en ik besluit het meteen te proberen. De oude (Falke Georgia) is bijna doorgesleten op de rug vanwege de rugzakken en op het voorpand heb ik alles al met plakband bij elkaar geplakt. Binnenkort scheurt het jack dus uit elkaar maar het was een heerlijk jackje. Ik koos nu – na veel zoeken – voor een Zoca packable en ik was zeer aangenaam verrast toen ik het kreeg. Soort zachte parachute stof. Weegt niks en er zitten zakken in en zelfs een capuchon. Heel dun en prima pasvorm. Ik was dus erg benieuwd hoe het zou lopen met het zonnetje en of het veel te warm zou zijn. Eerste conclusie: het jack komt prima door de test. Review volgt later na meer kilometers. Eerst het Falke Georgia jackje helemaal oplopen.

Het lopen ging verder prima. Ik liep netjes op MAF alleen de laatste klim tegen de wind in tik ik even een paar passen 142 aan. Verder keurig onder de 138 gebleven en de gemiddelde HF was 132 dus dat is echt heel netjes. Toen ik klaar was en weer bij de boerderij kwam, besloot ik het extra lusje over de andere farm nog even te doen. Ik had nog wel een langere ronde eraan vast willen plakken maar ik moet ook rekening houden met de hond en deze belasting is ook iets waar zij aan moet wennen. Voor nu dus even het korte lusje nog en dat loopt ook heerlijk ontspannend. Ik liep dit rondje van de week ook al en dat is een prima snel rondje.

We zijn al snel weer thuis waar ik woef even onder de douche afspoel. Dat vindt ze heerlijk en al snel ligt ze schoon en droog weer te slapen en op te laden voor de volgende run.

gegevens:

* 13 km
* 7 graden

mrt 129 km – 2015 totaal 852 km

**10.03.2015 – simonside (moor & forest) – 21 km**

Vandaag een rondje waarvan ik vooral kan zeggen dat het vaak een kwestie was van ‘doorgaan’. Niet vanwege de afstand natuurlijk want die 21 km doet me niets, maar vanwege het parcours. En vooral omdat het totaal onverwacht slecht was. Het is kurkdroog geweest maar het pad was vooral nat en modderig. Althans het begin van de route. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Ik liep al eerder op Simonside en koos toen voor de beklimming van de hill (op handen en voeten ongeveer) en de route over de ridge die werkelijk prachtig is. Ik genoot toen enorm, maar omdat ik te weinig concentratie meer had toen ik weer beneden was, koos ik er toen voor om naar de auto terug te gaan en niet meer de route onderlangs via de St Oswalds Way te lopen. Daar ben ik nu heel erg blij mee, want ik weet dus nu wat voor kloterig pad het is en ik weet nu ook dat de hond niet overal overheen mag lopen en dat je dus om moet lopen. Gelukkig heb ik een kaart want anders….. Vandaag leek dus een goede dag om daarheen te gaan, aangezien het prachtig weer was en eindelijk een met weinig wind. Een prima dag en dus pakte ik snel mijn rugzak in en waren waf en ik op weg. Het is toch een uurtje rijden, dus op tijd op pad is fijn.

Normaal vertrek ik vanaf Great Tosson, maar vandaag koos ik voor de parkeerplaats helemaal aan de andere kant, zodat ik een achtje kon lopen eerst via de St Oswalds Way, en eventueel nog het lusje weer heuveltje op naar de restanten van het Ford en de bijzondere rocks die daar zouden moeten liggen.

Deze parking was snel gevonden en waf en ik gingen op weg.

klik voor groot

Tot mijn verrassing was alles heel nat en drassig. Ik snap dat nog steeds niet zo goed, want het is droog en het is notabene heuvel op. Dus waarom zo drassig en modderig? Van drassig werd het modderig en het was ook nog eens een slecht beloopbaar pad. Ik had al meteen de pest in. Waf loopt nog met ingepakte poot en al snel zat alles vol met modder en rommel. Ik hoopte maar dat het onder het verband droog en schoon zou blijven (wat tot mijn stomme verbazing ook zo was, bleek aan het einde in de auto).

Echt mooi vond ik de route ook niet. Heidelandschap. Kaal. Open. Ongezellig en zonder vergezichten. Kortom: ik vond het dus niks en ik was heel verbaasd eigenlijk. Maar we ploeterden door want het was lekker weer en ik was blij dat er weinig wind was op deze open verlaten vlakte waar ik aan het ploeteren was.

klik voor groot

Dan kom ik ineens bij een hek. Ik kijk en zie dat er links van het hekje een schuifje zit dat je ophoog kunt trekken om een hond doorheen te laten. Handig, dat zag ik nog niet eerder en ik laat woef door het gat en klim zelf over het trappetje.

De route staat hier aangegeven met een paaltje, dus ik zit echt op de juiste route wat mij nog steeds verrast aangezien het een slecht onderhouden en slecht begaanbaar geheel is. Misschien door het seizoen, ik weet het niet. Ik doe eeuwen over de eerste kilometers.

klik voor groot

Lekker lopen zo…. Inmiddels zijn mijn schoenen zwart van de modder en ziet woef er niet uit. Ik schreef al dat ik vooral de pest in had vanwege haar verband. Mijn kleding en schoenen kan ik zo afwassen en ik krijg niks van modder en rommel maar ik koos voor dit pad en stel woef nu bloot aan iets dat misschien niet goed voor haar is. Ik moet toch even door, en hoop dat het straks beter wordt. In mijn rugzak zitten nieuwe rolletjes zodat ik haar eventueel een nieuwe bandage kan geven als we uit de rommel zijn. We ploeteren dus maar even door. Het is maar goed dat het zonnetje schijnt en ik laat mijn rechter hersenhelft harder roepen dan links die weer aan het muiten is en roept dat er niks aan is. Doorgaan!

klik voor groot

Dan stuiten we ineens weer op een volgend probleem: een vrij hoog hek met prikkeldraad en een steile trap eroverheen voor de wandelaars. Wat vreemd. Eerst een hekje met mogelijkheid om een dier door te laten en nu ineens dit. Ik zie verder nergens informatie. Ik kijk naar het trappetje. Ik kijk naar de hond. Die is zwart. Kan ik haar optillen over die stomme trap? Ik ben ontzettend bang voor het prikkeldraad. Wat nu? Terug is ook niet echt een optie en andere paden zijn er niet.

Ik kijk nog eens naar woef. Ze is inmiddels wel wat gewend en vertrouwt me volledig met nieuwe dingen. Ze heeft haar harnasje aan. Niet voor niets en ik besluit het erop te wagen. Ik gebaar dat ze dichterbij moet komen en zet haar pootjes op de eerste trede. Ik geleid haar via het harnas en geef wat druk naar boven, en trek 1 pootje op naar de volgende trede en zet een achterpoot op de onderste trede. Ja verdomd, ze snapt wat ik wil en omdat ik help via het harnas klautert ze naar boven. Daar even wachten. Even op adem komen. Ik maak geen foto want ik wil haar niet loslaten. Straks klettert ze aan de andere kant naar beneden en dat wil ik natuurlijk niet. Nu eerst weer naar beneden komen. Ze mag niet springen van me, want ik vind het net te hoog dus ik zet 1 pootje op de trede die naar beneden gaat en zo verder en dan staat ze aan de andere kant. Wat knap! Ik ben verrast want ik had niet gedacht dat ze dit zou kunnen. Ze is helemaal wild als ik over het trappetje klim en bij haar kom. Samen weer verder!

klik voor groot

Toch is het raar en later zie ik aan de andere kant van het moorland waar we nu overheen lopen dat honden niet zijn toegestaan in dit gebied. Ik snap dus nu de trap, maar ik snap niet dat er bij de trap geen bordje staat en ik snap ook niet waarom er bij de informatie over de St Oswalds Way geen informatie hierover staat. Ik ga echt niet normaal over gebied lopen waar honden niet zijn toegestaan. Voor de duidelijkheid: dit mag niet omdat ze grouses fokken hier om….. af te schieten.

Hoe het ook zij, na het hekje lopen we verder. Het is nog steeds drassig moorland en niet echt veel aan. Als ik de foto’s bekijk, ziet het er best aardig uit overigens.

klik voor groot

Uiteindelijk komen we aan het einde van het moorland (waar dus het bordje verboden voor honden stond) en slaan we rechtsaf. Ik zal nu richting een bos lopen. Zal mij benieuwen. Ik ben gek op bos. De route bij Belford is geweldig: daar heb je bos, weilanden, vergezichten, etc. Van alles wat en overal mooi. Kom maar op met het bos zou ik zeggen!

Het bos ziet er echter uit alsof je er niet welkom bent en alsof er in geen eeuwen iets gedaan is. Overal dood hout maar ook overal jonge sparretjes die vrolijk fris groen doorheen groeien. Wat merkwaardig. Het pad is soms goed en soms onzichtbaar. Wat is er toch aan de hand op dit stuk? In ieder geval zit ik goed qua route en we ploeteren ons dus maar door het bos heen.

klik voor groot

Ik loop nog een stukje over dit pad en zal ergens straks rechtsaf slaan. Dan ga ik van de route af en loop verder mijn eigen gekozen pad dat ik van te voren had uitgezocht. Ik ben benieuwd wat dat zal worden want het officiele pad was dus bagger. Maar als ik rechtsaf sla, ben ik aangenaam verrast. Een heel breed, uitnodigend pad ligt voor ons. Daar kan je lekker lopen! Ik vind het totaal geen probleem om te ploeteren, maar ik had het simpelweg niet verwacht van een grote bekende route. Nu kom ik notabene op een mooi begaanbaar pad. Heerlijk en eindelijk kunnen we even vaart maken. Ik heb toch best vermoeide benen gekregen van dat gedoe in de modder.

klik voor groot

Als ik op de kaart kijk, weet ik wel da ik straks weer in de problemen kom, aangezien ik eigenlijk de route weer over dat moorland had ingetekend. Maar ik zie ook dat ik heel gemakkelijk ook deze weg kan vervolgen. Dat is een heel stuk langer, maar dat is niet erg. Afstand doet me weinig en dit loopt prima. Als ik bij de afslag kom, kijk ik toch even en inderdaad:

klik voor groot

Ik keer dus weer terug, kijk op de kaart en besluit deze weg verder af te lopen tot Simonside Hill. Dat is op hele stukken best aardig. Jammer genoeg wordt het ineens bewolkt en grijs en zijn de foto’s dus een beetje donker geworden (het zou trouwens weer helemaal opklaren). Ik vind het wel gaaf om Simonside Hill nu eens van de zuidkant te zien. Best een indrukwekkende heuvel (465 mtr)

klik voor groot

Uiteindelijk komen we bij Simonside Hill. Ik twijfel. Zal ik gaan klimmen en de route over de ridge lopen naar de parkeerplaats? Ik kijk naar de lucht. Het is op dat moment heel grijs en het is niet helder, dus als je eenmaal boven bent, is het niet echt mooi qua uitzicht. Bovendien liep ik hier 3 weken geleden al en genoot ik van het uitzicht. Ik besluit op het pad te blijven en op zoek te gaan naar Little Church. Dat ik dat beter niet had kunnen doen, wist ik toen nog niet. Als je op het kaartje kijkt van de route, zie je waarom….

klik voor groot

Waf en ik hobbelen dus vrolijk over de weg en zoeken het pad linksaf dat naar Little Church zou moeten leiden. Ik zie uiteindelijk inderdaad een paadje. Gevonden! Het is een enorme modder bende, maar hier snap ik het. Geeft niet en we ploeteren door. Ik kijk op de kaart en ik voel me alsof ik naar kabouters zoek. Ik heb toch het idee dat ik vorig jaar wel degelijk Little Church gevonden heb toen ik foto’s maakte van een rotsformatie die een beetje over het pad hangt. Maar hoe kom ik daar dan nu? Ik snap er niets van. Er is op een gegeven moment helemaal geen pad. Ik betwijfel of ik de kaart wel goed lees. Wat zijn die witte strepen eigenlijk? Brandgangen in het bos ofzo? Ik loop linksaf en rechtsaf. Ik geef het op en wil terug naar het echte pad. Maar daar kom ik ook niet. Wat ben ik ontzettend blij dat de GPS werkt anders zou ik echt verdwaald zijn daar. Vorige keer bleef de marker ineens staan op de ridge en ook Garmin stoort nu als een gek qua hartslagwaardes. Er is hier dus iets geks dat stoort en ik hoop dat de route blijft werken……

klik voor groot

Ik dwaal rond, zoek een pad en baal. Die arme waf hopst trouw voor me uit door de harde hoge heide. Ze heeft er inmiddels wel moeite mee en ik besluit nu echt terug te keren waar we vandaan kwamen. Wat ontzettend nuttig dit. Het heeft me 40 minuten gekost. Dan had ik dus net zo goed de ridge kunnen nemen. Grrrr niet aan denk nu en eerst terug op het pad.

klik voor groot

Eindelijk zijn we weer op het pad. Wat een geklooi zeg. Gauw doorlopen dan maar. Ik kijk nog even op de kaart en twijfel of ik ergens halverwege de ridge dan nog op zal klauteren maar ik kies voor het bekende pad linksaf naar beneden. Dat pad heb ik de vorige keer noodgedwongen moeten nemen omdat mijn route was afgesloten, dus ik ken deze weg. Hier kan ik normaal lopen en verdwaal ik verder niet meer. Ik heb er nu we even genoeg van. Ik weet al dat er nog een steile klim aan zal komen richting de parkeerplaats maar dat is dan jammer.

We hobbelen door, komen op de eerste parkeerplaats en lopen over de rustige weg door naar de parking waar ik sta. Ik neem niet eens meer de route over het veld die ik wilde proberen. Eerst terug nu.

klik voor groot

Daar aangekomen ben ik natuurlijk al lang weer in een goede bui en inmiddels is het ook weer erg mooi weer geworden. Ik besluit dus door te lopen en op zoek te gaan naar de aparte stenen en het fort. Lordenshaws is een belangrijke archeologische plaats met veel ‘rock art’ en restanten van een fort. Meer over Simonside staat hier

klik voor groot

Dat staat mooi aangegeven met een QR code en ik roep het op. De route staat beschreven naar de stenen en ook wat je daar zult zien. Op naar de eerste dan maar. Dat bleekt een steen te zijn met een soort gaten en cirkels. Tsja. Leuk….

klik voor groot

Het uitzicht op Rothbury is prachtig maar niet heel duidelijk op de foto vanwege het weer. Maar mooi is het wel! Ik geniet hier wel van. Leuker dan het geklooi over het moorland waar niks te zien is.

Na main rock lopen we door naar de horsehoe rock. Het waait hier boven behoorlijk inmiddels maar dat was voorspeld.

klik voor groot

Daarna leidt de route ons naar de restanten van het fort. Ik lees op de telefoon dat je vanaf main rock de heuvel op moet lopen en dat je daarna in het hart van het fort staat. Ik ben echt van goede wil maar ik zie leuke schaapjes. Fort? Waar dan? Ik ben echt een idioot denk ik en zoek weer naar kabouters blijkbaar maar ik zie het echt niet. Gelukkig is er nog een rock te bewonderen dus we lopen maar weer een stukje door. Ook die steen kan ik niet vinden maar ik besluit lekker even in de zon te gaan zitten bij gewone stenen. Dikke kans dat ik nu gewoon lekker tegen een bijzondere steen aanzit die ik niet herkend heb van het plaatje. Jammer dan. Ik heb er twee gevonden. Ook leuk toch?

Ik haal de zitmat deze keer wel uit de rugzak en trek weer lekker mijn Nano Puff pullover aan. Hoofdbandje op en zitten. Heerlijk in het zonnetje. Ik heb deze keer zelfs wat te eten meegenomen voor mezelf en voor woef. Het is inmiddels al lang geleden dat ik wat gegeten heb en woef wil zeker wel wat. We zijn vlakbij de auto dus ze mag gewoon wat hebben en ze schrokt het eten snel naar binnen. Daarna kijkt ze toe hoe ik zit te eten maar ik doe alsof ik dat niet zie. Voor mij!

Het is een rare middag geweest. De afstand was maar 21 km. Maar ik ben lang onderweg geweest. Dat geeft niet want het is een prima training voor de Borders Abbey Way. Maar ik ben niet echt tevreden. Een uur rijden voor een route die niet echt fraai was en slecht beloopbaar. Niet echt ideaal. Maar goed, ik wilde deze route doen en die heb ik nu gedaan. Gelukkig nog veel meer te ontdekken.

Na ons rustmomentje in het zonnetje gaan we terug naar de auto. Ik kan nog een soort lusje ervan maken dus zo lopen we terug. Het weer is heerlijk maar ik ga toch niet meer verder nu. Genoeg voor vandaag.

klik voor groot

Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.

gegevens:

* 21 km hoogtemeters 450
* 8 graden

mrt 116 km – 2015 totaal 839 km

**08.03.2015 – shoreston circular – 13 km**

Vandaag eerst geslapen tussen de middag en gegeten met een vriendin hier. In de ochtend had ik wat foto’s gemaakt van de lammetjes hier in de wei. Leuk! Het is geen mooi weer, het is grijs en het waait weer stevig. Dit is echt het jaar van de wind, dat is duidelijk.

Maar aan het einde van de middag ziet het er redelijk goed uit met een zonnetje, dus ga ik lekker nog even op pad met woef hier over de weg. Als dat droog is, loopt het heerlijk tussen de hoge heggen en het is nog mooi ook.

Na een relatieve rustweek qua tempo besluit ik dat het tijd is voor een rondje continu op MAF. Ik weet al dat dat lastig zal worden op de skischans omdat ik daar wind tegen zal hebben maar ik ga voor de rest van de route mijn best doen om maximaal op 138 te lopen qua HF. Woef en ik hobbelen lekker naar beneden richting Shoreston en slaan linksaf. Daar loopt de weg ook eerst naar beneden en dan weer omhoog. Langs het geweldige huis dat de zonderlinge boer al jarenlang leeg laat staan. Wat zou ik daar graag wonen. Daarna over het veld even onverhard naar de bunker. Dat valt niet mee zo tegen de wind in maar we doen ons best. De oortjes van woef flapperen in de wind.

Daarna linksaf de skischans op. Eerst naar beneden en daarna naar boven. De wind doet zijn best om ons tegen te houden maar we komen er gewoon. De HF tikt even de 143 aan helemaal bij de top maar zakt meteen weer netjes terug als we linksaf slaan en weer zijwind hebben die deels wordt tegengehouden door de hoge heggen. De weg gaat ook hier op en neer maar het loopt fijn. Weer continu lopen is geen enkel probleem. Daarna slaan we linksaf en lopen de rest van de route met wind mee naar de boerderij.

Als we daar aankomen is het best lekker weer en de temperatuur is goed. Ik besluit nog een lusje te lopen en loop weer richting Shoreston. Ik zal straks linksaf slaan naar de boerderij voor het extra lusje. Dat is echt jaren geleden dat ik daar liep volgens mij. Ik herinner me dat ik het lusje een keer deed om mijn allereerste 10K rondje te lopen hier. Wat was ik trots!

Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 13 km
* 8 graden, windkracht 6

mrt 96 km – 2015 totaal 818 km

**07.03.2015 – seahouses countryroads – 9 km**

Vanmorgen liep ik een 5K race op een geweldige plek. Daarna heb ik nog een stukje gelopen met woef in dat gebied maar eigenlijk was het plan om naar Simonside te gaan. Vanwege het weer, besloot ik dat niet te doen maar aangezien het opknapte in de loop van de dag (behalve de wind die braaf bleef fluiten), besloot ik tot een rondje rond de cottage en dat liep heerlijk. Lekker op mijn gemakje en deels tegen de wind in ploeterend maar terug naar de cottage met de harde wind in de rug. Net alsof je op een luie stoel zit en alleen je benen hoeft te bewegen. Heerlijk. Toch nog redelijk wat gelopen zo vandaag en een leuke ervaring rijker door de loop van vanmorgen

gegevens:

* 8 km
* 10 graden, windkracht 7

mrt 83 km – 2015 totaal 805 km

**07.03.2015 – ponteland trail race – 5 km – totaal 8,5 km**

Ik had me al eeuwen geleden ingeschreven voor deze run. De liggende dame hier niet al te gek ver vandaan. Ik ben er nog nooit geweest dus dit is een mooie kans. In 2012 is het pas klaargekomen: een landschap in de vorm van een liggende dame van 1000ft hoog, compleet met twee pront opstaande tieten en een gezicht. Gemaakt van 1.5 miljoen ton klein, steen en aarde. Daar overheen allerlei paden die soms erg steil zijn. Mooie uitzichten, waaronder uitzicht op een soort mijn met groot materieel. 3 miljoen pond kostte het project en in 2014 werd het visitor centre geopend. Alles ziet er nog vrij nieuw uit, maar zal natuurlijk over de jaren heen steeds volwassener en groener worden.

Aanvankelijk wilde ik de loop aan me voorbij laten gaan, maar ik vond het toch wel een grap eigenlijk en dus vertrokken woef en ik om klokslag 7.30 richting Cramlington. Ik was alleen om 2.00 uur wakker geworden vanwege de gierende storm en daarna nog een aantal keren en ook in de auto werden we bijna van de weg geblazen door de keiharde wind. Dat zal wat worden op die open vlakte! Maar het zou een mooie oefening zijn en ik was ontzettend benieuwd. Dit is nou echt een rondje dat je normaal niet zo even gaat lopen!

Keurig op tijd komen we even voor 8.30 aan op de parkeerplaats. Dat valt me mee, want er is volop plek voor de auto’s en de start zal op het veldje vlak voor de ingang zijn. Spulletjes kunnen dus in de auto en dat is makkelijk als je in je eentje bent. Ik ga naar de registratie en wandel daarna op mijn gemakje met woef even naar de liggende dame om alvast te kijken. Het is wel indrukwekkend en ik schiet in de lach. Wie had dat ooit gedacht. Daar ben ik toch al heel wat keren vlak langs gereden! Ik wandel wat heen en weer en ga daarna maar terug naar de auto. Het waait als een idioot en ik merk al snel dat we tegenwind zullen hebben als we het hoofd moeten beklimmen.

klik voor groot

Om 9.30 zal de start zijn en vooraf krijgen we uitleg over de route. Overal blijken echter marshals te staan en alles is heel erg duidelijk ondanks dat er toch een aantal linten kapot zijn gewaaid. Petje af voor de organisatie. Zo kan het dus blijkbaar ook.

klik voor groot

Als het startschot klinkt scheurt iedereen weg. O ja, dit is maar een mini rondje en ik moet dus ook even aanzetten natuurlijk. Het is april 2013 dat ik voor het laatst een 5K liep dus ik ben dat niet meer zo gewend. Maar ik weet ook dat ik niet al te snel van start moet gaan met die rare hartslag en bovendien wil ik straks met woef nog op stap. Maar ik word al snel warmer en begin mensen in te halen. Het gaat vrij aardig ondanks de klimmetjes die gelukkig ook weer omlaag gaan. Op elk punt staat wel een marshal die ons niet alleen de weg wijst, maar ook aanmoedigt. De sfeer is goed en je hebt geen last van de lopers, waarschijnlijk doordat de begin meute veel sneller is dan ik. Doordat je in een soort doolhof loopt, zie je overal wel lopers rennen en dat is leuk. Je weet alleen niet zeker of ze voor je uit lopen of achter je. Slechts 1 dame krijg ik steeds in beeld. De oudere vrouw met wie ik van te voren over honden sprak. Ik ben benieuwd of ze me gaat inhalen straks. Voor me uit loopt een jonge vrouw met zo’n dikke kont dat ik die echt moet inhalen van mezelf. Slaat natuurlijk helemaal nergens op maar toch. Bij de eerste echte beklimming gebeurt dat dus ook al rap en vervolgens blijft ze uit beeld.

Ik merk dat ik reuze lol heb. Het parcours is heel afwisselend en op een of andere manier spannend. Steeds op en neer en linksaf en rechtsaf. De wind die je soms bijna van je sokken blaast, maar dan ook weer een stukje heerlijk in de rug blaast. Alleen de klim helemaal naar het hoofd haal ik niet. De wind blaast daar vol tegen en ik besluit toch even een paar passen te wandelen in plaats van verzuurde benen te krijgen op dat stukje. Daarna gauw weer verder. Grappig z’n korte run! Na het hoofd gaan we alweer naar beneden en cirkelend en zigzaggend lopen we het laatste rondje alweer om de dame heen. Richting de finish bij de parkeerplaats. Daar krijgt iedere finisher een tasje met een medaille en wat spulletjes. Hier kan het dus wel! Vorige week kwam ik na bijna 60 km bij de finish na de ultra en was er niets. Geen medaille, geen drinken, gewoon helemaal niets. Van te voren hadden we 1 sachetje met een gelletje gekregen. Inschrijfgeld: 60 pond. Idioot gewoon. Ik eindig ergens net na de middenmoot maar het kan me weinig schelen eerlijk gezegd. Het was leuk en een prima training met de 200 hoogtemeters een 5 km run

klik voor groot

Ik vond het ontzettend leuk. Zulke loopjes zijn dus leuk. Niet van die loopjes over de weg waar je alleen maar straatstenen ziet en verder niks.

Goede beslissing om toch te gaan ondanks het absolute rare weer. Dat maakte het een prima oefening met die storm. De paden waren prima en dit is wat mij betreft geen ‘trail’ want het is een prima begaanbaar pad. Toen ik me inschreef dacht ik dat we door modder moesten afdalen en weet ik veel niet wat nog meer. Achteraf had ik beter mijn MT10 aan kunnen doen om iets lichts aan mijn voeten te hebben maar dat wist ik ook niet van te voren.

Ik ga terug naar de auto en haal de hond op. Samen joggen we nog een keer een deel van het parcours maar de meeste linten zijn al weg en ik dwaal maar wat en maak wat foto’s. Wat een gek landschap zo. Ik ben erg benieuwd hoe het er na een paar jaar uit zal zien.

klik voor groot

Omdat het echt vreselijk stormt, besluit ik terug te gaan naar huis en niet meer op Simonside te gaan lopen. Daarvoor heb je wel een beetje mooi weer nodig. Bovendien vond ik deze run best vermoeiend in zekere zin. Eerst maar lekker naar huis en vanavond nog een stukje lopen als het beter weer is geworden.

Op naar de volgende run.

gegevens:

* 8,5 km
* 10 graden, windkracht 7

mrt 74 km – 2015 totaal 796 km

**06.03.2015 – elford circular – 13 km**

Eigenlijk is het een uitgebreid Seahouses countryroads rondje, maar aangezien ik wel eens twee rondjes loop die ook tot 13 km optellen, kan ik later niet meer zo snel terugvinden wat dit voor rondje was. Vandaar de naam Elford circular voor dit rondje. Ik koos namelijk het lange rondje plus veld en ging daarna door een ander veld rechtsaf om vervolgens weer op de weg uit te komen naar Elford. Ik wilde dat al een tijdje maar steeds gooide de harde wind roet in het eten of vond ik het welletjes zo op de kortere afstand. Maar vandaag lonkte het lusje ondanks de harde wind en zo sloegen waf en ik dus rechtsaf het veld op. Dat liep wel OK maar o wee als het geregend heeft, dan is dit een enorme modderbende. Prima dus dat ik het vandaag probeerde want het was allemaal kurkdroog. Ik wist dat ik voor de weg weer naar links kon, en toen ik bij een weg uitkwam, sloeg ik dus linksaf. Maar ik snapte er niets van, want het was geen echte weg maar ook niet de rechte weg die ik op de kaart had gezien. Maar qua richting moest het kloppen dus nam ik aan dat ik wel ergens uit zou komen. Grappig genoeg ga je dan meteen terugschakelen, aangezien je totaal niet meer weet hoeveel kilometer het eigenlijk nog is. Even terug om energie te sparen blijkbaar. Het tempo was nog steeds wel OK maar ik merkte dat het gebeurde.

Uiteindelijk kwam ik toch op de weg die ik bedoeld had, dus ik wist nu waar ik was en sloeg weer linksaf de weg op richting Elford. Vanaf daar gesneden koek maar hoe ver het nou precies was, wist ik niet.

Uiteindelijk klokte ik op 13 km af. Beetje langer dan gepland en geen beste voorbereiding voor morgen. Dan loop ik een 5K trail race over een liggende dame. Ben benieuwd, ik was die hele inschrijving vergeten maar besloot het toch te gaan doen om te kijken. Altijd leuk om iets nieuws te zien. Het zal mijn langzaamste 5 km ooit worden, want het is een vreemd parcours maar gewoon voor de lol. Volgende week zal ik weer eens een temporondje rennen rond de cottage.

gegevens:

* 13 km
* temp 10 graden – winderig

mrt 65 km – 2015 totaal 788 km

**05.03.2015 – seahouses countryroads – 8 km**

Aan het einde van de middag liep ik een heerlijk rondje. Op de terugweg had ik de maan voor me die opkwam. Eerst een schijfje, daarna een hele maan. Prachtig. Toen ik vertrok zong een yellowhammer me toe vanaf de heg. Schitterend in het zonnetje. Woef liep voor me uit en had het naar haar zin. De zon scheen. De wind waaide. Ik liep. Ik voelde me blij en vrij.

Op naar het volgende rondje.

gegevens:

* 8 km
* temp 6 graden

mrt 53 km – 2015 totaal 775 km

**04.03.2015 – belford circular – 27 km**

Vandaag wederom mooi weer en aangezien ik gisteren een rustdagje had en tevergeefs wachtte op spierpijn na de 60 km ultra van zaterdag, besloot ik maar lekker op pad te gaan. Rugzak mee, route bestudeerd en gauw op weg!

Ik wilde vandaag niet alleen een stukje verder lopen dan gemiddeld, maar ook ‘lang’ onderweg zijn. We moeten dat immers in mei ook doen, voer dagen achter elkaar. Voor woef is volgens mij de afstand niet eens bepalend, maar wel uren onderweg en datzelfde geldt eigenlijk ook voor mij. De route die ik had uitgekozen kon ik dus net zo lang maken als ik wilde en ik had alle tijd. Het is inmiddels alweer een stukje later donker, dus geen enkel risico op invallende duisternis. Gewoon dus lekker lopen zonder ‘moeten’ en zien waar we uitkomen (of niet).

We starten op de bekende plek in Belford en nemen het begin van de route die we al enkele keren gelopen hebben. Ik blijf dit een heel erg mooie route vinden en het is jammer dat de vergezichten niet echt overkomen op een foto. Want mooi is het en met dit prachtige lenteweer en de vogels die overa in de heggen fladderen en zingen, krijg je een blij gevoel.

Woef doet aanvankelijk een beetje sloom en ik controleer voor de zekerheid haar pootjes. Ik zie niks, howel er overal snoeisel ligt van de heggen (met doorns). Ik loop dus maar een stukje door en maak wat foto’s.

klik voor groot

Al snel neem ik een andere route en sla rechtsaf richting het noorden en richting Holy Island. Dat is een pad dat eerst omhoog loopt over een veld. Daar staat ineens een enorme schuur met een wagen ervoor van Belford Sunnyhills Farm Shop. Free range eggs. Dat staat op de wagen. Free range? In een schuur? Ik kijk nog eens goed maar ik zie inderdaad ook kippen lopen op de velden rond de schuur. Maar erg weinig. Ik zou wel eens binnen in de schuur willen kijken. Ik dacht eerlijk gezegd dat de eitjes van de farmshop daar inderdaad van de kippen rond de farm zouden komen, maar die komen dus hier vandaan blijkbaar. Weer wat geleerd.

Ik loop verder en zie ineens een geweldig uitzicht richting Holy Island. Wow wat gaaf zeg. Ik zie de causeway, het dorpje en ook het kasteel. Dat is echt erg mooi. Ik ben nu al blij dat ik deze nieuwe route heb genomen. Elke keer weer wat nieuws ontdekken. Vandaag kan het, ik heb alle tijd. Als ik een stukje verder loop, moet ik wer over een boerderij waar ik word aangesproken over het pootje van de hond. We kletsen wat en ik zie ineens dat de man lama’s in de wei heeft staan. Leuk! Ze hebben prachtig uitzicht!

klik voor groot

Ik neem afscheid van de man en de lama’s en loop verder. Een stukje rechtsaf en het plan is om daarna weer linksaf zuidwaarts te gaan en zo terug te komen op het pad dat ik normaal loop. Maar ik kijk nog eens op de kaart en ik zie dat ik ook rechtdoor kan lopen en dan via een andere weg weer op het pad kan komen. Dan heb ik een langer nieuw stuk dus zo gaan we het doen. Dat valt niet mee moet ik bekennen want het loopt hier aardig op en neer. De wind is ook stevig en waait op dit stuk even verkeerd en maakt het nog zwaarder. Maar het is afwisselend qua route. Beetje pad, beetje weg maar steeds mooi en met mooie vergezichten.

klik voor groot

Ik ben toch verrast als ik zie waar we uiteindelijk het bekende pad weer opkomen. Maar ik herken het hier, en vanaf hier kan ik weer even een stukje doorlopen. Ik ga straks het bos in, en in het bos zal ik de St Cuthberts Way nemen richting Holy Island. Ik ga daar niet helemaal heen, dat haal ik niet en bovendien moet ik dan de A1 oversteken en daar heb ik ook geen zin in.

klik voor groot

Ik ben heel erg verrast als ik de afslag neem want ik kom ineens in een echt volwassen bos. Normaal loop ik hier maar een stukje doorheen maar op de kaart had ik al gezien dat er echt bos was. Ik ben gek op bos en het ruikt lekker. Waf en ik hobbelen door en af en toe kijk ik op de kaart als ik een afslag zie, want als ik bij het uiterste punt ben straks waar ik wil omkeren, moet ik via een of andere weg ook weeg terug naar beneden dus ik hou mijn ogen open hoe ik kan lopen.

Voorlopig gaan we nog goed en ik geniet van het bos en de omgeving. Op een gegeven moment kom ik op een heel open stuk waar het uitzicht op Holy Island weer ontzettend mooi is. Ik ben best hoog, dus er valt aardig wat te zien onderweg als het bos even open is.

klik voor groot

Dan verandert het pad ineens van een mooi pad in een raar rommelig pad. Slecht onderhouden en lastig beloopbaar. Dit is notabene de route van zowel St Oswalds Way als St Cuthberts way. Ik ben verbaasd want het pad dat ik normaal neem, ik nog beter begaanbaar dan dit. Met slecht weer moet dit werkelijk een modderboel zijn. Maar uiteindelijk komen we weer op een breed veld en vervolgen we onze weg.

klik voor groot

Als ik bij de boerderij kom, kijk ik op de kaart welke kant ik op zal gaan. Het lijkt me ver genoeg noordwaarts nu dus ik besluit terug te gaan en sla linksaf. Volgens de kaart kan ik het bos weer in en een aardig stuk zuidwaarts lopen via een pad.

Dat blijkt ook de kloppen. Het is een prima pad waar duidelijk vele gbruik van wordt gemaakt door wagens die aan het kappen zijn op andere dagen. Maar het loopt prima en af en toe kijk ik op de kaart of ik nog goed loop. Dat is maar goed ook, want ergens twijfel ik over een pad en als ik nog eens op de kaart kijk en om me heen kijk, zie ik dat achter een omgevallen boom inderdaad een pad ligt: het pad dat ik moet hebben. Dat loopt een beetje raar en wordt uiteindelijk een pad met enorme diepe geulen van wagens die daar blijkbaar zijn geweest. Met een beetje regen zou dit niet te doen zijn geweest vrees ik. Waf springt dapper overa overheen en doorheen en al snel zijn we weer op een normaal pad. Daar loop ik aanvankelijk weer verkeerd, want ik stuit op de crags en moet dus terug maar het pad had ik wel degelijk gezien. Zonder kaart zou ik hier nergens komen vrees ik.

klik voor groot

Ook hier een beetje raar pad met omgevallen bomen waar woef en ik ons doorheen worstelen. Ik vind het wel een grap eigenlijk. In ieder geval zal mijn wens om lang onderweg te zijn wel uitkomen.

klik voor groot

Ik zoek op een gegeven moment tevergeefs naar een pad dat me verder moet leiden en neem na veel zoeken toch een ander pad. Dat loopt prima en is erg mooi. Maar dan ineens houdt het pad op. Ik kijk op de kaart. Klopt, er is geen pad meer. Maar toch staat er een paaltje met een pijltje dus ik kan wel ergens heen. Ik kijk op de kaart. Rechtsaf is maar een klein stukje rimboe waarna ik op mijn bekende pad terecht kom, maar het pijltje staat de andere kant op gericht. Ik zie op de kaart niet waar ik uitkom dan. Ik kies voor rechtsaf naar mijn eigen pad. Dat loopt vreselijk en ik keer om. Dan misschien maar het kortere stukje rimboe van de pijl? Maar als ik kijk op de kaart waar ik dan heenloop, besuit ik toch weer om te keren en te kiezen voor zekerheid aan het einde van het rimboepad. Ik hoop alleen dat ik niet op een of ander raar hekwerk zal stuiten!

klik voor groot

Maar tot mijn verrassing kom ik op een bekende plek in het bos uit waar ik normaal ook loop. Geen hek niks en ik kan gewoon weer mijn weg vervolgen via bekend terrein. Eindelijk geen zoeken meer op de kaart. Ik ga nu gewoon de weg vervolgen die ik ken en loop in de richting van de Cave.

klik voor groot

Als ik bij een veld kom met schapen zie ik ineens een kraantje in de muur en ik besluit woef even wat water te geven. Na veel aandringen neemt ze twee kleine slokjes.

klik voor groot

Dan hobbelen we al richting de Cave en daar ga ik lekker even in de zon zitten. Er zitten ruim 20 km in de benen en het is prachtig weer. Over 7 km ben ik weer bij de auto en ik zal de wind nu in de rug hebben en lekker naar beneden kunnen hobbelen. De rest van de weg is gesneden koek. Ik ben toch best moe. Ik ben al lang onderweg en het voortdurend op de kaart kijken is ook vervelend. Maar ik heb wel genoten. Terwijl ik lekker zit te zonnen komt er een hiker aan. We raken natuurlijk aan de praat en babbelen honderduit over kleding, tenten en andere dingen. Ik had heerlijk mijn patagonia nano puff aangetrokken want ook al zit je in de zon, na het rennen ineens gaan zitten betekent snel afkoelen. Die pullover is echt zalig en ik ben blij dat ik die in mijn rugzak had gestopt. Waf gaat ook op haar gemakje erbij liggen en geniet van de zon op haar bolletje.

klik voor groot

Na verloop van tijd besluit ik dat het toch maar eens tijd wordt weer op pad te gaan. Ik trek mijn pullover uit, doe mijn hoofdband op en trek mijn handschoenen aan. Voor eventjes want het is nog steeds prachtig weer maar je koelt echt snel af Volgende keer moet ik gewoon lekker op de mat gaan zitten die in de rugzak zit.

Ik maak nog even een foto van het uitzicht en loop nog even naar de rotsen verderop het pad.

klik voor groot

Daarna nog maar 6 km naar de auto. Ik hobbel naar Swinhoe farm, loop over het veld met de paardjes, langs het weiland en over het rare hekje dat voor woef nu gesneden koek is. Ze klimt de trap op zonder op of om te kijken en weet al waar we heen gaan. Ik ook en zo langzamerhand mag de route wel klaar zijn. Ik ben ontzettend lang onderweg geweest maar het was leuk en mooi. Raar idee dat ik zaterdag 60 km liep en nu nog niet de helft. Als je dan kijkt hoe lang ik nu onderweg was in vergelijking met zaterdag! Zaterdag ging toch een heel stuk sneller dan vandaag! Idioot gewoon. Maar wel leuk en lekker. Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.

gegevens:

* 27 km
* temp 10 graden – winderig

mrt 44 km – 2015 totaal 767 km