Vandaag is het dinsdag en gaan we op pad voor de de tweede dag van de borders abbey way. De route zal vandaag van Hawick naar Melrose gaan via Selkirk. Gisteren hebben we ruim 46 km gelopen en dat is allemaal goed gegaan. Ziva doet het prima en heeft totaal geen stijfheid laten zien. Ze vond het vanmorgen weer leuk om mee te gaan gelukkig, want ik laat alles van haar af hangen. Zodra zij tekenen vertoont van stijfheid of vermoeidheid stop ik natuurlijk of sla ik een dag over maar tot nu toe gaat het allemaal goed. Even na half 8 staan we dus weer bij de bekende bushalte in Kelso waar hetzelfde handjevol mensen staat te wachten als gisteren. Let maar eens op de man in de blauwe jas. Ook de dikke man in zijn rode hoodie is weer present en ook deze keer eet hij weer een zak chips in de bus, spoelt dat weg met cola en neemt een bar als toetje. Ongelooflijk.
klik voor groot
Ook deze keer is de bus weer tamelijk leeg en heeft woef een prima ligplaats waar ze rustig kan reizen. Na een uur zijn we weer in Hawick. Ik weet nu waar ik moet beginnen met de route en al snel zijn we op de juiste weg.
Ik weet al dat we een heel stuk nu eerst gaan klimmen naar het hoogste punt vanaf Hawick. Vandaag loop ik met de klok mee, zoals het beschreven is in de folders. Overigens staat daar dat je Selkirk naar Hawick ook in tegengestelde richting kunt lopen zodat je lekker over de weg naar beneden kunt lopen richting Hawick aan het einde, maar ik loop nu eenmaal met de klok mee en zal dus moeten stijgen. Welnu dat doet het want het valt helemaal niet mee op dat eerste deel. Eigenlijk wandel ik het hele eerste stuk en dat komt deels door mijn onervarenheid met dit soort lange routes en met het feit dat ik 3 dagen achter elkaar moet lopen. Dat heb ik op deze afstand nog nooit gedaan en ik heb geen idee hoe dat allemaal uitpakt straks. Voorzichtigheidshalve wandelen we dus naar boven. Gelukkig had ik al gelezen dat je bij het verlaten van Hawick af en toe om moet kijken omdat je dan heel mooi uitzicht hebt over het dorp en dat klopt. Ik stop dus even om een foto te maken want het is wel heel apart om Hawick zo tegen de berg op te zien liggen. Het is helaas geen helder weer maar het is met het oog wel erg mooi.
klik voor groot
Na verloop van tijd lopen we een stukje de rimboe in, hoewel dat wel een verhard pad is. Ook hier weer een aardige stijging en ik vraag me af of ik nog vermoeide benen heb van gisteren of dat het toch meer stijgt dan ik denk. Maar we gaan moedig voorwaarts. Het is nog droog en de wind waait uit de goede hoek want daar heb ik rekening mee gehouden.
klik voor groot
Ik schiet een paar foto’s zolang het nog goed weer is. Het zonnetje piept af en toe tussen de wolken door en dan is het meteen een stuk mooier. Het motregent heel af en toe maar de temperatuur is goed en eigenlijk ideaal voor deze lange afstand. Na verloop van tijd komen we in een soort bos. Daar is erg veel modder en de paden zijn heel slecht beloopbaar door paarden of koeien die diepe gaten hebben gemaakt. Ik doe voorzichtig aan want ik heb geen zin om mijn enkels te verzwikken hier. Ik schiet dus eigenlijk voor geen meter op. Net als ik weer lekker op gang ben, stop ik weer vanwege het pad.
klik voor groot
Het mag allemaal de pret niet drukken en we gaan gewoon voorwaarts natuurlijk. Als we in het bos lopen, denk ik dat het op een gegeven moment echt gaat regenen. De voorspelling was ook regen midden op de dag dus het zou wel eens het begin kunnen zijn van de echte bui. Ik stop, doe de rugzak af en zoek mijn regensleeves in de rugzak en kijk of ik het jasje voor woef bij me heb. Ik kan weer niks vinden maar ik denk overigens dat het jasje ook niet nodig is en veel te warm is vandaag. We lopen door en nog steeds banjer ik een beetje door de modder.
Het is wel mooi dus ik maak af en toe een foto van het uitzicht en van de hond.
klik voor groot
We klimmen door en ik weet al dat we uiteindelijk het hoogste punt van vandaag zullen bereiken op 337 meter. Grappig genoeg staat er in het boekje dat er een mooi uitzicht zal zijn maar ik zie helemaal niets. We hobbelen dus maar weer verder, eerst door een bos en dan komen we ineens op een golfbaan. Het ziet er fraai uit en ik moet echt eroverheen lopen. Ik blijf netjes aan de zijkant waar ik in de verte twee mannen een bal zie afslaan. Ik volg het balletje even maar raak het kwijt tegen het schelle licht van de lucht maar even later hoor ik keihard ‘FORE” roepen en dan zie ik het balletje ineens recht op me afkomen. Gelukkig ploft het balletje ongeveer 2 meter voor me in het gras maar ik schrok me rot.
klik voor groot
We lopen verder en ik klets even met de mannen die de bal hebben afgeslagen. Volgens mij konden ze niet echt goed mikken of was het de bedoeling om ons te raken. Geen idee, stomme sport. Na de golfbaan klimmen we weer een stukje en het is wel mooi. Jammer dat het niet helderder weer is.
klik voor groot
We lopen nu in de richting van Ashkirk maar de route gaat via Wollrig. We gaan nu richting het hoogste punt op de tweede klim van vandaag. Daarvoor lopen we over een stuk weg. Dat zou prima te lopen zijn maar het voelt allemaal vrij zwaar dus ik doe steeds maar een stukje.
Op de weg ligt een fraaie das die blijkbaar aangereden is. Hij is dood maar ziet er onbeschadigd uit.
klik voor groot
We gaan verder over de weg die er eindeloos uitziet. Dit is een soort mentaal dingetje als je alleen maar in de verte een weg ziet lopen en verder niks. Moet ik echt daar heen?
klik voor groot
Het blijft bijzonder dat het echt uitmaakt hoe je je voelt op een dag, of iets makkelijk of moeilijk aanvoelt. Ik weet dat je moet lopen met een glimlach. En het is ook leuk, het is ook spannend en het is een avontuur dat we voor het eerst zo ondernemen. Maar vandaag loopt het op dit moment nog niet zo lekker als gisteren. Ik vond het gisteren niet zwaar, niet ver en gewoon erg leuk. Waarom dan vandaag niet zo? Is het de omgeving? Iets anders? Ik heb geen idee en terwijl ik dit tik (enkele dagen later) weet ik het nog steeds niet.
Hoe het ook zij, we moeten door en we lopen verder Woef heeft nergens last van, als ze tenminste niet mijn stemming aanvoelt. Het waait behoorlijk maar gelukkig vaak met wind mee.
klik voor groot
Dan komen we eindelijk weer eens op een mooi open stuk met een goed graspad om op te lopen. Het uitzicht is fraai, het is weer iets lichter en er staan prachtige koeien in de wei die fotogeniek staan te loeren naar mijn kalfje.
klik voor groot
Na het veld met de koeien nog meer mooie uitzichten.
klik voor groot
Dan komen we ineens op een boerderij uit en ik denk dat ik verkeerd ben gelopen toen ik genoot van het uitzicht en eindelijk lekker naar beneden kon lopen. Het zal toch niet waar zijn? Een bordje zie ik niet dus kijk ik op de kaart of we goed zitten. Maar het klopt en we moeten dus over het erf van Middlestead farm.
klik voor groot
Daarna gaan we door een veld met heel veel schapen en enorm veel lammetjes. Woef kijkt niet op of om maar omdat de boerderij dichtbij is, doe haar maar even aan de riem. De lammetjes zijn schattig maar 2 lammetjes zijn aan de verkeerde kant van het hek uitgekomen en proberen weer naar moeders te komen. Dat lukt natuurlijk helemaal niet en de ooi loopt zenuwachtig heen en weer langs het hek. Domme kinderen.
klik voor groot
Helaas zijn er niet alleen velden met schapen, maar ook met enge koeien. Ik kom ineens op een veld met alemaal jonge koeien. Gelukkig zonder moeder maar ze zijn blijkbaar net buiten want ze zijn razend nieuwsgierig en komen met z’n allen aanrennen om eens gezellig te kijken. Maar ik vind ze niet leuk. Koeien zijn niet slim en denderen met evenveel plezier gewoon door of over je heen. Woef loopt los want die redt zich wel. In plaats dat ze nou woef doet, laat ze mij het vuile werk opknappen en ik roep van alles naar de dieren en zwaai met mijn armen. Ondertussen rommel ik door het modderige veld met gaten. Heel leuk. Rechts van me staan de resten van een dovecote. Toch even snel een kiekje ondanks de koeien die maar blijven volgen.
klik voor groot
We klimmen weer over een hekje en de koeien zijn ons ht hele veld door gevolgd. Maar nu komen we weer op veilig terrein in het bos rond the Haining.
klik voor groot
Het bos is wel mooi overigens met mooie doorkijkjes.
klik voor groot
Ik besluit in het bos even te pauzeren om de hond eten te geven en wat te drinken. Het gebouw dat naast me staat is een aardig opknap project als ik het zo bekijk. Is dat nou the Haining? Geen idee eigenlijk.
klik voor groot
Ik geef waf wat eten en moet dus noodgedwongen zeker een half uur wachten. Ik ga niet zitten want het is koud en het waait en ik blijf maar een beetje om een boom heen lopen om uit de wind te blijven. Dat is het enige dat echt jammer is op deze route. Ik kan niet lekker even een uurtje in de zon gaan zitten op mijn zitmatje en dat is jammer.
Na een poosje gaan we weer verder en we naderen Selkirk dan eindelijk.
Het loopt allemaal best aardig ondanks het vervelende beginnetje met de steile hellingen. Ik maak een foto van het kleine begraafplaatsje net voor het dorp.
klik voor groot
We lopen vervolgens Selkirk tegemoet maar raar genoeg zie je eigenlijk helemaal niks van het dorp of ik heb het gewoon uit mijn geheugen gewist. Toch had hier een kerkje moeten zijn en wat andere dingen.
Hoe het ook zij, we gaan weer verder richting Selkirk Hill, een gebied van 56 hectare dat allerlei flora en fauna herbergt.
klik voor groot
Jammer genoeg zie je er eigenlijk niks van. Ik ben niet zo onder de indruk van deze tweede dag maar misschien komt dat door het weer of het constante klimmen. We lopen verder en we komen langs een soort bron waar waf echt even iets wil drinken. Ik vind het best want het ziet er vrij schoon uit.
klik voor groot
Ik maak nog een foto van het dorp als ik achterom kijk.
klik voor groot
Daarna lopen we over een old track dat er mooi uitziet met van die oude struiken aan de zijkanten van het pad met veel vogels. Het is nog steeds droog ik maak nog een foto van het uitzicht.
klik voor groot
Na verloop van tijd heb ik uitzicht over Cauldshields Loch.
Bijna lopen we verkeerd bij het meer, maar ik weet nog van de voorbereiding dat ik er langs moet lopen dus gelukkig gaat dat uiteindelijk goed.
klik voor groot
We lopen richting Abbotsford House waar je helaas niets van kunt zien vanaf de route. Ik kan er ook niet heen vanwege de hond en ik loop ook een beetje naar de tijd te kijken in verband met de bus aan het einde.
We lopen verder langs de river Tweed en ik vraag me af waarom we er nog niet zijn. De route zou ongeveer 35 km zijn maar dat is langer. Vervelend want ik had al lang in de gaten dat ik de bus gewoon niet ga halen die ik had gepland. Geeft niet, maar de volgende gaat pas over een uur. Eigenlijk zou ik het ook niet erg vinden als we er nu eens zouden zijn. De afstand tot het einde lijkt ook maar niet korter te worden op de navigatie. Ik zie in de verte Redbridge viaduct, gebouwd in 1840 voor de railway van Edinburgh naar Hawick die in 1849 ging rijden.
klik voor groot
Ik kom langs het water iemand tegen die ook aan het joggen is met 2 honden. We raken aan de praat en het blijkt een nederlandse te zijn die al 20 jaar in schotland woont. We kletsen wat ik vertel over de route en dat deze tweede dag eigenlijk een beetje saai is. Zij kende de BAW niet, maar we de andere routes die vlakbij lopen.
In de verte zie ik Lowood bridge uit 1826 ooit gebouwd voor 600 pond. Ben ik er dan nu bijna?
klik voor groot
Het lijkt er wel op, want even later doemt de Chain bridge al op. Een opvallende witte brug die volgens de kaart echt vlakbij Melrose moet liggen.
klik voor groot
Eindelijk lijk ik dan in de buurt van Melrose te komen. Het weer is inmiddels opgeknapt en het zonnetje begint te schijnen. Dat laatste stukje gaat nu ook lukken natuurlijk. Komt dit gevoel nu door het gejakker voor de bus? Ik ben nu dubbel blij dat ik niet door ben gegaan met het hotel pakket met haal en breng service. Dan had ik elke dag met een limiet en afspraak moeten lopen!
klik voor groot
Inmiddels ben ik ook bij de chain bridge aangekomen en ik maak er nog een foto van.
klik voor groot
Kom maar op met het laatste stukje dan. Melrose wacht en ik heb nog even tijd voor de abbey als het goed is! Ik loop door en zie inderdaad in de verte al de abbey liggen!
klik voor groot
Dat ziet er goed uit maar ik ga eerst op zoek naar de bushalte en zie dat deze tegenover de abbey ligt. Dat komt mooi uit want ik heb nog even voordat de bus komt. Ik kleed me snel om, doe mijn winddichte broek aan en mijn dons jas om niet af te koelen nu ik klaar ben met de route. Gauw wat foto’s van de abbey!
klik voor groot
Morgen heb ik meer tijd om te kijken, want dan starten we weer in Melose voor de laatste ruk naar Kelso!
klik voor groot
Na de abbey loop ik naar de bushalte voor de 30 minuten rit naar Kelso. De bus kost 3 pond 60 voor deze rit. Waf is best moe volgens mij en slaapt lekker onderweg.
klik voor groot
Na bijna 39 km komt een einde aan deze dag. Ik heb een beetje gemengd gevoel over deze dag. Misschien omdat er wat minder te zien was dan ik had gehoopt en omdat het landschap wat minder mooi was door het sombere weer. Ik weet het eigenlijk niet. Ik vond ht jakkeren voor de bus ook uiterst vervelend. Natuurlijk haal je het makkelijk allemaal maar je weet nooit wat je onderweg allemaal tegen komt dus je houdt er toch steeds rekening mee. Selkirk heb ik blijkbaar niet goed genoeg bekeken en gezien en dat is jammer. Ik heb ook vandaag teveel moeten wandelen vanwege de paden of de stijging. Wandelen gaat me niet zo goed af, omdat het enorm vermoeiend is en je er dikke poten van krijgt. Woef gaat ook enorm sukkelen dan, dus dat is gewoon niet zo prettig als rustig joggen.
Maar ik heb goede hoop voor morgen. Dan is er weer veel te zien en de afstand is een stuk korter. Als het goed is, zal die afstand dan rond de 29 km zijn. Ik hoop dat woef OK is, zodat we morgen gewoon weer op pad kunnen voor de laatste etappe!
gegevens:
* 39 km
* 11 graden
mei 157 km – 2015 totaal 1.536 km