Vandaag gaan we op pad voor de eerste run van de 120 km route. Het is redelijk goed weer en we hebben er zin in. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het zal zijn op deze route. Ik heb alles goed voorbereid dus dat moet goed gaan . We gaan eerst met de bus naar Hawick en vanaf daar weer terug naar Kelso. Ik nam aan dat de afstand 45 kilometer zal zijn voor deze eerste dag en ik hoop dat woef het goed zal doen. Alles hangt van haar af! De bus halte heb ik gisteren al bezocht (en gevonden) en parkeren gaat makkelijk in het dorp. Zeker in de ochtend is het geen probleem om een plekje te vinden dus keurig op tijd staan we bij de bushalte.

klik voor groot

Er staat een handje vol andere mensen te wachten en geduldig wachten we tot onze bus zal komen. Het is heel onhandig dat op de borden met ‘bus stop’ niet staat welke bussen er eigenlijk komen.

klik voor groot

Zo stond ik in Dunbar ook al eens bij de verkeerde halte. Maar op een gegeven moment komt bus 120 aanrijden.

klik voor groot

We stappen in en ik vraag om een kaartje naar Hawick. Prima land hier, je kunt hier nog gewoon een kaartje kopen bi de chauffeur. De chauffeur vraagt verrast of ik echt een ‘single’ (enkele reis) wil en ik leg uit dat we terug gaan lopen. Hij lacht en kijkt verrast maar draait het kaartje voor me uit. De kosten zijn 5 pond 10 en de hond is gratis. Het is voor haar pas de 2e keer met de bus en ze vindt het geen probleem deze keer.

klik voor groot

De rit duurt een uurtje en het is eigenlijk wel leuk om iets van het landschap te zien. Maar wat een eind! Eerst naar Jedburgh, dan naar Denholm en daarna pas Hawick. Die route lopen we straks terug maar dan onverhard en over achteraf weggetjes en door heuvels en bossen. Ik ben benieuwd! Rond kwart voor 9 komen we aan in Hawick. Ik had in de bus al mijn dunne windbroek uitgedaan en mijn donsjas verwisseld voor mijn windjackje en bij mijn korte mouwen shirt de sleeves aangetrokken. Ik was er klaar voor! De pootjes van woef had ik al verzorgd in de auto. De route was snel gevonden en vol goede moed gaan we op weg terug naar Kelso. Het eerste stuk loopt even door het stadje over de stoep langs het water maar al snel verandert de weg in een mooi gras pad langs het water. Ik heb eigenlijk niks van Hawick gezien nu. Maar omdat de route zo lang is, ben ik ook direct op pad gegaan.

klik voor groot

Woef vindt het daar leuk en rent voor me uit. Na het pad langs het water komen we in een soort bos waar overal wortels uitsteken maar het loopt prima als je tenminste goed oplet waar je loopt. Daarna langs een campsite in Hawick. Wat ben ik blij dat ik niet daarvoor gekozen heb want het ziet er niet uitnodigend uit.

klik voor groot

De route is vrij goed aangegeven maar soms staat de paal links soms staat de paal rechts of er hangt een letter W op een bordje of er hangt een ander bordje met alleen tekst.

klik voor groot

Na het bos komen we uit op een ander pad langs de rivier dat ook erg mooi is. Gelukkig hebben we de wind in de rug en dat is met deze forse wind wel prettig. Jammer is alleen dat je zo koud wordt van even stil staan. Na het pad langs de rivier weer door een bos met overal blauwe bloemetjes. Soms ruik je een uienlucht en ik weet nog steeds niet welke plant zo ruikt.

klik voor groot

Het uitzicht is vaak erg mooi maar omdat het geen mooi helder weer is, komt dat niet zo goed uit op de foto’s. De gele koolzaad velden zijn natuurlijk prachtig.

klik voor groot

Waf gedraagt zich keurig maar denkt soms dat ze een haasje moet vangen of een ander leuk beest moet gaan bekijken. Moe is ze gelukkig nog niet maar we zijn ook pas net onderweg natuurlijk.

klik voor groot

We schieten al aardig op richting Denholm. Weer een brug en een deel van een oude brug.

klik voor groot

Dan lopen we ineens inderdaad Denholm al in. Het eerste echte dorpje na Hawick. Het voelt alsof de eerste stap nu gezet is en we echt op weg zijn. In Denholm is niet veel te beleven. Het centrum bestaat uit een groot groen grasveld met het monument van John Leyden, een dichter uit 1775.

klik voor groot

Na Denholm loopt de weg langzaam omhoog en komen we op een prachtig uitzicht punt dat uitkijkt op het dorpje in de verte tussen de gele koolzaad velden.

klik voor groot

We lopen rustig door en genieten van de omgeving. Er is hier werkelijk niemand te bekennen. Tot nu toe loopt het allemaal heel soepel maar het is een gek idee dat het best een eind is vandaag en dat we morgen en overmorgen ook nog moeten lopen. Dit is voor het eerst dat ik het doe en ik moet gewoon kijken hoe het gaat en inschatten hoe snel we moeten lopen en of we kunnen rusten. Vervelend genoeg gaat dat rusten nou net lastiger nu er zoveel wind staat!

Dan verandert het pad in een modder bende en dat is niet fijn. Mooi is het wel dus ik hoop er maar het beste van want ik heb maar een paar schoenen mee voor deze route.

klik voor groot

Na 14 kilometer besluit ik om een korte pauze te houden om woeffie eten te geven en zelf wat te drinken. Daarvoor moet ik mijn rugzak afdoen en dat is best koud ineens. Ik trek snel mijn donsjas aan, want ik liep in mijn korte mouwen shirt en met die wind is het ijskoud. Ik hang mijn vochtige windjackje even op een hekje om in de wind snel te drogen. Misschien heb ik het straks weer nodig als we de heuvels ingaan. Dan prik ik me enorm aan een doorn uit die verdomde struiken en zo sta ik dus me rot te zoeken naar een pleister in mijn rugzak. Woef vindt het allemaal best zolang er zij maar haar eten krijgt.

klik voor groot

Omdat waf net gegeten heeft, moeten we toch even pauze houden. Ik vind het niet prettig want het is koud. Van mijn gehoopte break lekker in het zonnetje komt dus niks terecht zo. Ik kan gelukkig wel zitten op de treetjes van een stile dus dat valt alweer mee. Ik heb helemaal geen zin om de zitmat uit de rugzak te halen met al die troep die er inzit. Dan maar even zo.

Na 45 minuten vind ik het veilig om weer te vertrekken met woef na haar eten. We joggen toch niet snel dus dat moet we kunnen en ze at niet zoveel.

We gaan nu richting Bedrule en lopen langs het kerkje. Het kerkje is uit 1804 en het ziet er heel vredig uit. Ik weet dat je erin kunt maar ik zie even niet zo snel hoe ik er kom en ik moet er ook voor klimmen dus besluit ik door te lopen. Spital Tower heb ik dus onderweg gemist wat ik niet begrijp want ik had alles goed gelezen en ook in de navigatie gezet. Maar het kerkje heb ik dan tenminste niet gemist en even later zie ik ook het war memorial.

klik voor groot

Ik weet nu dat ik langzaam naar een wat hoger punt zal lopen, namelijk Black Law op 338 meter en dat zal het hoogste punt zijn van deze dag. De weg gaat langzaam omhoog maar is prima te lopen. Soms ben ik even de bordjes kwijt want die staan dan op een paaltje hetzij links hetzij rechts en elke keer weer anders van uiterlijk.

klik voor groot

We klimmen verder en verder en helaas trekt de hemel helemaal dicht en ziet het eruit alsof het gaat regenen. Dat is niet erg want voor woef is de temperatuur goed maar wat is het jammer van het uitzicht als ik straks op het hoogste punt ben!

klik voor groot

De wind is echt afschuwelijk hard maar ik heb gelukkig deels de wind in de rug en gelukkig lopen we bij de klim langs een stukje met bomen en dat is ook nooit weg want dat houdt de wind een beetje tegen. Ik voel eigenlijk niets bijzonders en ik ben niet extreem moe dus dat is een goed teken. Woef doet het ook goed en ik ben hartstikke trots op haar. Maar we zijn er natuurlijk nog lang niet en gaan rustig door en blijven klimmen.

Dan zie ik ineens 2 herten. Eentje ligt rustig te soezen en de andere staat rustig te grazen. Ik kan nog net snel een kiekje maken voordat ze hard wegrennen en ik moet opletten dat woef er niet acthteraan gaat. Wel een mooi gezicht.

klik voor groot

Dan komen we weer bij zo’n verdomd hekj. waar woef over heen moet klimmen. Ze kan dat inmiddels heel goed maar eigenlijk wil ik niet dat ze aan de andere kant er steeds afspringt, want ik ben bang dat ze last krijgt van haar polsen en dat wil ik niet. Deze eerste dag zullen we nog veel meer van dit soort hekjes krijgen maar we hebben gelukkig nergens een hek dat echt een probleem oplevert.

klik voor groot

De klim is best stevig. Ik moet altijd wel een beetje lachen als mensen gaan zaniken over Limburg. Nederland kent helemaal geen heuvels die boven de 300 mtr uitkomen en een klim zoals deze hebben wij ook helemaal niet. Het maakt me niets uit, ik heb in Limburg tijdens het trainen helemaal een last gehad van de molshopen. En inderdaad: als je maar vaak genoeg een molshoopje van 50 mtr in een parcours opneemt, dan krijg je heel wat hoogtemeters op een route of run. Voor mijn gevoel kan je hoogtemeters nooit vergelijken. Is trouwens ook niet belangrijk maar mensen maken er altijd een punt van. Overigens heb ik met 3 apparaten de route vastgelegd en alle drie geven ze iets anders weer. Ascent is bij de ene alleen maar hoeveel meter je echt de hoogte ingaat, dus het hoogste punt. 300 meter betekent dan simpelweg dat je 300 mtr moet stijgen. Dat kan dus heel goed in 20 heuveltjes op en neer van 50 meter en dan doorstijgen naar de top of een lange steile weg naar boven. Vandaag vind ik het erg meevallen. Doe mij maar een fikse heuvel en daarna niks meer. Ik weet dat de route naar Kelso straks langs het water loopt, dus daar verwacht ik niet veel ellende eigenlijk. Maar goed, we waren dus aan het klimmen. Het uitzicht is echt erg mooi met het oog maar helaas komt het niet zo goed op de foto omdat het zulk somber weer is geworden .

Hoewel de wind nog steeds fors waait, heeft de regen niet doorgezet. We gaan rustig door en het pad wisselt van steentjes naar gras naar modder dus eigenlijk van alles wat.

klik voor groot

Dan kom ik weer bij een hekje met een paal waar een W op staat in een pijltje. Maar waar wijst de pijl nu naartoe? Volgens mij een beetje naar links en ik tuur over het veld of ik ergens anders nog een pijl zie staan, maar ik zie eigenlijk niks dus ik kijk op de kaart welke richting ik op moet. Er is niks vervelender dan over een veld te joggen dat naar beneden loopt en daarna weer terug te moeten. Volgens de kaart moet ik helemaal niet naar links maar eigenlijk gewoon een beetje naar rechts.

klik voor groot

Dat blijkt te kloppen want gelukkig loop ik dan recht op een hek af met weer zo’n vervelend opstapje voor de hond. Gelukkig kunnen we nu lekker naar beneden. Dat loopt lekker en woef vindt een beekje waar ze even kan baden en een slokje kan drinken.

klik voor groot

We zijn nu al een eind op weg richting Jedburgh waar straks een abbey zullen zien, maar voorlopig zijn we daar nog niet. Uiteindelijk zie ik in de verte het dorpje al liggen.

klik voor groot

Woef moet nog even in een beekje badderen en dan komen we werkelijk aan bij Jedburgh. De abbey is in de verte al te zien door de bomen maar jammer genoeg staat er één of ander kermis gebeuren voor, dus het uitzicht is niet echt fraai.

klik voor groot

Het binnenlopen van het dorpje is wel grappig want ineens kom je van bovenaf het dorp in. Linksaf is een museum waar ik door de hond niet heen ben gegaan, maar wat bovendien ook misschien op deze eerste lange dag te veel tijd zou kosten. Het uitzicht vanaf het museum richting het dorpje is wel erg mooi.

klik voor groot

Ik loop het dorp in en zie om de hoek al snel de achterkant van de abbey. Ik loop het dorp verder in en ga de abbey even bekijken en maak wat foto’s. Het weer is enorm opgeknapt nu en ik hoop dat het niet te warm wordt.

klik voor groot

Hoewel er pas 23 kilometer opzit en ik dus op de helft ben, voel ik me wel een beetje moe. Ga ik het wel redden om helemaal terug te lopen naar Kelso? Toch moeten we verder want elke reis begint met de eerste stap. Ik ga dus weer op pad en probeer het dorp uit te komen richting de route maar gek genoeg moet ik even zoeken naar de route. Nergens staan bordjes en ik snap er niets van. Gelukkig heb ik een kaart en al snel zijn we weer op de juiste weg het dorp uit. Vanaf daar is er prachtig uitzicht op de abbey. De abbey is uit 1138 en heeft uitzicht over Jed Water.

klik voor groot

We lopen verder en gaan nu op pad voor de etappe Jedburgh naar Kelso. De meeste mensen doen dat als etappe en stoppen dus in Jedburgh. Overigens kan je de route zowel met de klok mee als tegen de klok in lopen. Alle beschrijvingen zijn met de klok mee, alleen loop ik deze etappe toevallig in de andere richting.

Het riviertje waar ik langsloop is ook mooi in het geluid is lieflijk zeker zo met het zonnetje dat zich weer even laten zien. We gaan het dorpje uit en dan zie ik nog net de laatste winkel van het dorp, een soort kiosk en ik besluit wat appelsap te kopen. Maar de vrouw heeft veel meer oog voor de hond en ze geeft woef wat water in haar bakje dat ze gretig opdrinkt, hoewel ze toch echt net wat water gekregen had.

klik voor groot

Daarna weer een goed beloopbaar stukje en met zonnetje erbij ziet het er weer prachtig uit. De koolzaad velden zijn natuurlijk erg mooi in deze tijd van het jaar.

klik voor groot

Door de zon wordt het af en toe wel warm en ik hoop maar dat de zon weer een beetje weg wil gaan. Ik vind het niet erg dat het geen stralend weer is.

klik voor groot

Op een gegeven moment lopen we een heel stuk langs het water (de Teviot) en dat is erg mooi.

klik voor groot

We komen bij een ijzeren brug waar we even de weg op moeten en waar ik werkelijk bijna van de weg word geblazen. Blijkbaar vang je hier ontzettend veel wind en ik moet echt even vechten om waf aan de riem te doen omdat ik een stukje over de weg moet.

Op de foto’s kan je totaal niet zien hoe het waait en daar lijkt alles lekker vredig. Ik besluit heel even te pauzeren om de hond weer wat water te geven omdat het zonnetje nu schijnt. Het is een mooie plek met een prima pad. Hier ga ik veel plezier hebben van de wind in de rug. Ik kom hier voor het eerst een stel tegen dat ook de route loopt maar de andere kant op. We zijn al een heel eind in de buurt van Kelso maar ik weet dat ik er nog lang niet ben. Eigenlijk denk ik dat het gewoon gaat lukken vandaag om de hele route te lopen. Dat zou toch wel erg gaaf zijn en de hond doet het tot nu toe prima.

klik voor groot

Dan lopen we weer langs het water en dat is een heerlijk geluid. Veel vogels en watervogels om me heen. Waf lijkt het prima te doen en loopt gezellig voor me uit, kijkt wat rond snuffelt wat en lijkt geen enkel probleem te hebben met de afstand of het aantal uren dat we onderweg zijn. Dit is echt genieten met een mooi stuk van de route.

klik voor groot

Het is hier zo lekker dat me echt een blij gevoel bekruipt. Niemand om me heen, een blije fitte woef bij me en dan ook nog een mooie omgeving. En Kelso? Dat gaan we gewoon vandaag bereiken.

Als de oever even laag is, besluit woef meteen het water in te gaan. Ik snap dat wel maar helaas denk ik niet na en wordt haar harnas nat door het water. Niet slim en dat moet dus nu af want anders doet dat straks misschien pijn. Ik heb hier geen ervaring mee want normaal gaat ze met haar tuigje niet in het water.

klik voor groot

We lopen weer verder en ik hou het tuigje dan maar even in mijn hand. Niks aan te doen, woef gaat voor. Ik zie in de verte al het Roxburgh railway viaduct. Echt prachtig zo in dit licht. Grappig genoeg is het uitzicht op het viaduct elke keer anders naarmate je verder komt en uiteindelijk lopen we langs de brug en maak ik nog snel nog een foto. Ik vind die ijzeren wandelbrug wel interessant aan de andere kant. Het viaduct is gemaakt door John Miller en dateert uit 1847.

klik voor groot

We klimmen weer een klein stukje maar het stelt weinig voor. Gelukkig is het eind van de route heel vlak.

klik voor groot

Langs de rivier zijn ook de resten van Roxburgh Castle te zien. Gelukkig had ik het in de navigatie gezet dus loop ik er niet langs zonder wat te zien. Dit was ooit een van de belangrijkste kastelen van Schotland en dateert uit de 12e eeuw.

klik voor groot

Dan gaat het ineens heel erg snel qua route en afstand. Ik heb wel de caves gemist in de rivier wand. Dat is jammer maar niks aan te doen. Kelso komt inmiddels dichterbij. Ik zie weer zo’n mooie oude brug uit 1795. Ook kom ik iemand tegen met een draadhaar Vizsla. Een echt meisje maar doordat ze nooit getrimd is, lijkt het wel een langhaar. Blijkbaar doen de Engelsen daar niet aan.

klik voor groot

Volgens mij zijn we nu bijna bij Kelso. Het is wel een apart gevoel en als we doorlopen is daar inderdaad de kerk van Kelso al in beeld.

klik voor groot

Nog een stukje verder zie ik Rennie Bridge over de River Tweed die me naar Kelso zal brengen.

klik voor groot

De teller staat al ver boven de 40 km als we over de brug lopen. Best een eind zo voor de eerste dag. Vanaf de brug heb je mooi uitzicht over het water en kelso.

klik voor groot

We lopen het dorp in en rechts van me ligt de kleine abbey van Kelso. Ik maak een paar foto’s en loop verder naar de marktplaats waar de auto staat en waar we vanmorgen op de bus zijn gestapt naar ons startpunt.

klik voor groot

Dit is toch wel heel bijzonder. De teller staat op 46,5 km. We hebben het gedaan en dag 1 zit erop. Het was een hele bijzondere dag waar ik weinig mensen heb ontmoet maar veel heb gezien en ondanks de wind erg veel geluk gehad heb met het weer. Ik ben ontzettend trots op woeffie die het zo goed heeft gedaan vandaag. Ik hoop dat ze morgen ok is en niet stijf, zodat we morgen ook op pad kunnen voor de tweede dag die iets minder lang zal zijn maar wel veel zal klimmen en dalen.

klik voor groot

Wordt dus vervolgd met dag 2!!

gegevens:

* 46,5 km
* 11 graden

mei 118 km – 2015 totaal 1.497 km