**06.01.2015 – highlands (two ledaigs) – failed**

Vandaag had ik en rondje uitgezet dat ik had gevonden in een boek over trail running. We rijden vaak door Glencoe als we op weg gaan naar de hertjes in Glen Etive. Maar erdoorheen lopen zou wel bijzonder zijn dacht ik. Zo vertrokken waf en ik dus vol goede moed en zin op pad om de 15 km route te gaan doen. Goed voorbereid qua kleding, voeding en gear deze keer. Ik had zelfs spikes in de rugzak.

De parkeerplaats was snel gevonden en er stonden al een paar autos. Naast me was een stel zich aan het inpakken en dat ging ik ook eerst doen. Wel of geen mouwen, hondje inpakken, pootjes doen etc. Uiteindelijk gingen we op weg. Het pad was ehm…’avontuurlijk’ met grote rotsblokken en rare stukken maar ik ging er maar van uit dat het beter zou worden.

klik voor groot

Het was ontzettend slecht weer bij de start. Regen en hagel en keiharde wind. Ik was op zich prima aangekleed en waf ook, maar toch…. Vol goede moed gingen we verder….. Het uitzicht was bijna nihil door het weer en dat was erg jammer, want juist daarvoor ben je hier natuurlijk.

klik voor groot

Toch werd het al snel droog en knapte het weer een beetje op. Het uitzicht werd ook mooi en ineens zag ik de bergen om me heen met de besneeuwde toppen. Wel gaaf zo en we klommen verder.

klik voor groot

Natuurlijk maakte ik veel te veel foto’s maar je moet dit echt zelf beleven om te voelen hoe bijzonder het is om daar te staan, en steeds een stukje hoger te klimmen en te zien hoe het landschap dan verandert. Op de foto’s zie je het bijna niet, maar het licht verandert en hoewel het steeds dezelfde bergtoppen zijn natuurlijk, is het toch steeds anders en eigenlijk adembenemend. Zeker als je dit voor de eerste keer op deze manier doet. Je voelt je ook heel nietig en nog onbekend met deze bergen en dat maakt het ook spannend.

Maar toen ik het wel erg vond blijven klimmen, keek ik eens goed op de kaart en zag ik dat ik eigenlijk gewoon richting de top aan het lopen was. Het pad van de route liep helemaal niet zo en dus liepen we weer naar beneden waar iemand me tegemoet kwam die wel de bergtop ging bewandelen. Waf en ik gingen weer naar beneden en namen het juiste pad.

En al na een klein stukje, stonden we ineens voor een zeer snel stromend ford. Niet diep maar wel snel stromend en met wat grote rotsblokken die blijkbaar gekozen moeten worden voor de oversteek. Mmmm. Ik keek nog eens goed, pakte mijn poles tevoorschijn en voelde met de stokken hoe snel het water stroomde. Het zinde me niks. Ik twijfelde enorm. Waf had geen tuigje om, ik kon haar dus niet goed vastpakken. Aan de riem was geen optie. Ik wist het even niet goed wat wijsheid is. Ik besluit dat waf moet wachten en ga proberen over te steken tot de helft. Als ik halverwege sta, geef ik haar een commando om te komen en dan gaat het mis. Ze glijdt uit (misschien omdat er geen plaats is voor waf en voor mij, het gaat zo snel dat ik niet zie wat er gebeurt) en ze valt half in het water en heeft door de stroming moeite om weer op de steen te komen. Het gaat allemaal heel snel natuurlijk maar ik twijfel wat ik moet doen en grijp haar bij haar jasje. Uiteindelijk staat ze weer op de rots en springt gauw verder naar de volgende. Dan besef ik in een flits dat zij straks ineens aan de overkant zal staan en ik in het midden. Maar ze twijfelt en komt ineens terug tot mijn verrassing en dan gaat het weer mis. Daarna springt ze snel terug naar de kant. Ik kom even op adem en ga ook terug. Zo staan we dus weer aan de kant waar we begonnen waren.

klik voor groot

Op de foto ziet het ford eruit als een lieflijk iets maar dat is het dus niet. Dat is wel duidelijk.

Inmiddels hagelt het weer en is het ijskoud geworden. Ik besluit dat deze route niet voor vandaag bedoeld is en we gaan terug naar de auto. Eerst eens kijken of waf zich niet verwond heeft!

klik voor groot

Als we bij de auto zijn, besluit ik – als waf OK lijkt – een stukje van de WHW te gaan lopen vanaf Kings House hotel. Als ik bij het hotel aankom is het droog en staan twee hertjes vredig te eten. Gauw een kiekje!

klik voor groot

Maar als we van start gaan, twijfel ik toch over waf en besluit ik alsnog helemaal te stoppen voor vandaag. Ik heb dus 150 km gereden voor een rondje van 4 km. Daarbij maakte ik dus ook nog eens gigantisch veel foto’s. Nou ja, een avontuur was het wel zullen we maar zeggen en iets om niet snel te vergeten. Veel geleerd ook!

Op naar het volgende avontuur.

update waf bleek OK. Inmiddels heb ik een lichtgewicht tuigje gekocht, want eerder viel ze al eens bijna van een klif en wilde ik een tuigje. Het harnas van de rugzak is prima maar wel erg groot dus nu heb ik in de rugzak een EZdog tuigje dat prima zit en ook eventueel af kan en in de rugzak kan. Verder sprak ik iemand die vertelde dat het ford in deze tijd van het jaar niet over te steken is. Goede beslissing dus, want er kwam nog een tweede later in de route. Wat ben ik blij dat ik niet omgekeerd was gelopen, want dan was ik dus nooit bij de auto uitgekomen en had ik de volle 15 km terug moeten lopen. Een omissie in het boekje en voortaan maak ik mijn eigen routes dus weer. Ik zou zelf namelijk nooit deze route gekozen hebben in deze tijd van het jaar.

gegevens:

* 5 km
* 2 graden

jan 70 km – 2015 totaal 70 km