Dagelijks archief: februari 7, 2013

07.02.2013 – assignment 21: 10×800 mtr – totaal 15 km

**07.02.2013 – assignment 21: 10×800 mtr – totaal 15 km**

Ik kan nauwelijks geloven dat de 8×800 alweer gelopen is op 19 januari. De tijd vliegt! In de tussentijd andere assignments gedaan en ook lekker ‘vrij’ gelopen. Ik keek er best een beetje ‘tegenaan’ die 800-tjes van vandaag. Maar ik had er ook wel zin in, want het is een training waarbij de tijd voorbij vliegt. Ik weet dus ook inmiddels dat deze training wel wat moeite mag kosten. Vol goede moed ging ik dus op pad. Ik had me stiekum omgekleed en was stilletjes de cottage uitgeslopen zodat waf me niet zou zien. Zij is altijd door het dolle heen als ik met mijn renkleding bij haar kom, maar vandaag mag ze niet mee op deze training. Stakker maar het lukt me om ongezien de cottage te verlaten.

De vorige keer was het een training door gigantisch slecht weer, vandaag leek dat mee te vallen. De wind is redelijk gaan liggen en er scheen een zonnetje. Toen ik op pad ging, scheen de zon op de besneeuwde cheviot hills en dat was geweldig. Ik had natuurlijk geen camera bij me, want bij interval training is er niks te fotograferen. Maar nu baalde ik een beetje dat ik de camera niet bij me had voor dit geweldige plaatje. Schitterend!

Toen ik bij de bocht kwam, startte ik de workout en ging ik van start. Het voelde goed. Rustig aan beginnen, want 10 laps lijken niks, maar het zijn er toch 10 op een redelijke snelheid (voor mij dan). Maar al snel ging het mis, want ik gleed bijna onderuit ineens. IJS! Ik was helemaal verrast want ik zag niks. Ik stopte het rennen en wandelde voorzichtig verder. Voelde nog eens. Ja, dit was niet de gladheid van de Flows maar echt een ijslaagje zo her en der. Nou nee dus, absoluut niet. Ik heb om een of andere reden dan visioenen dat ik onderuit val. Languit, handen vooruitgestrekt, en als ik val een denkbeeldige krak. Nope, dat gaan we dus niet doen. Ik baal een beetje. Wat nu? Ik wandel door en stop de workout. Ik dribbel rustig voort omdat het best fris is zo tegen het vriespunt en overleg in mezelf en met mezelf wat ik ga doen. Ik heb een stukje weg nodig dat in de zon ligt en waar auto’s rijden. En als extra eis dan nog een stukje weg waar het niet al teveel op en neer zou lopen. Geen idee, maar al snel kwam ik op de wat grotere weg en besloot het er maar gewoon op te wagen. Ondertussen zong in mijn hoofd de song ‘what doesn’t kill you makes you stronger’ en ik steek in gedachten mijn vuist in de lucht en roep ‘yeah ik kan het’. Heb ik niet de laatste tijd flink geoefend met ‘ik kan het’, en ‘ik ben fit’? Ik voegde daar ook nog aan toe ‘ik ben snel’ en ‘ik ben licht’. Visualisatie en affirmatie. Veel oefenen, maar het werkt echt! Visualiseerde ik in april 2012 al niet de hele route van de 10 km in Rotterdam inclusief de finish tijd? Ik ben niet zo’n race of snelheids dier, maar toch helpen dit soort dingen wel als je ‘echt’ iets wilt. Aan dat laatste schort het een beetje bij mij als het op snelheid aankomt, maar goed. Ik vind het niet echt belangrijk, maar wil wel sterker worden. Voor deze training was ik dan wel vastbesloten om mijn best weer te doen, want ik moet zeggen dat het verrassend goed gaat in het schema. Ik ben alweer 21 weken onderweg.

De eerste lap gaat dus van start en ik ren vrolijk richting North Sunderland. Na de eerste bocht gaat de weg ineens omhoog. Ik moet lachen. Heb ik deze weg uitgekozen voor een interval training? Maar ja, ik mag vast ook wel weer even naar beneden. ‘Ik ben sterk’ klinkt het in mijn hoofd en al snel vliegen de piepjes van ‘slow down’ me om de oren. Te hard! Lastig te doseren zeker als je de weg niet weet qua hoogteprofiel. De wind waait ook zachtjes in de rug dus ik moet echt even gas terugnemen. Verder geen ijs op de weg, alleen een stuk met modder en dat is ook een beetje glad. Goed opletten dus, letten op de houding, ademhaling en balans. De metronoom tikt rustig voort en ik besluit alle laps met de metronoom te doen. Net buiten mijn comfort zone, net wat ik nu goed aan zou moeten kunnen voor deze training. Hop de eerste lap zit erop. Te snel (4’27″). Domme gans. Het is niet heel erg, maar de 2e moet dus echt langzamer en dat lukt goed. De terugweg is zwaarder want daar loopt de weg meer omhoog en heb ik ook tegenwind. Ik zie dat het iets beter in de buurt komt van de 4’40″ wat ik zou moeten lopen maar goed is het nog steeds niet (4’33″). Ik rommel verder en lap 3 en 4 gaan allebei in 4’25″. Tsja. Ik ben totaal niet moe, moet echt mijn best doen om een beetje in de buurt te blijven van de voorgeschreven pace. Wat gek is dit nou. Loop ik mezelf nou ‘kapot’ in de eerste helft van de training dan? Ga ik enorm terugzakken straks? Bij lap 5 denk ik aan de volgende lap. Gek is dat, dan ben ik alweer over de helft. Ik herinner me nog de eerste interval assignment in Schotland, toen ik 4×800 moest lopen en ik blij was dat ik bij de vierde was. Toegegeven: dat was echt tussen de heuvels maar toch. Lap 5 en 6 gaan in 4’20″ en 4’21″. Nou best netjes, mijn tempo gevoel is toch niet slecht als de duo laps zo dicht bij elkaar blijven. Ik denk terug aan de vorige keer op de weg door de sneeuw en de hagel en met de harde wind. Als ik nu weer op de terugweg ga, heb ik net zoveel laps als de vorige keer er al op zitten. Vreemd is dat, dat je kennelijk toch steeds een soort grens verlegt. Lap 7 en 8 gaan allebei in 4’16″ en ik moest me echt weer een beetje inhouden. Als ik aan het einde van de weg kom, hoef ik nog maar twee lapjes. Het is soms best eventjes ‘zwaar’ als de weg ineens omhoog loopt, maar het voelt gewoon goed en makkelijk. Ik moet erom lachen. De laatste twee laps alweer! Ik flik het gewoon weer zonder enige moeite. Nu mag ik gewoon wat harder lopen, maar wel normaal zonder dat ik te snel ga. Lap 9 en 10 gaan allebei in 4’11″. Net zoals de laatste twee laps van de vorige keer (toen dus lap 7 en lap 8). Ik ben blij! Niet omdat het klaar is, maar gewoon omdat ik het gedaan heb. Met verstand en met doseren van mijn krachten. Ja! Ik anker dit fijne gevoel weer, net zoals ik dat de vorige keer deed. Dat kan ik dan later mooi weer oproepen als ik het ooit nodig heb. Overigens blijft het opvallend dat wanneer ik eenmaal die verrekte HF van 158 voorbij ben, dat het dan weer helemaal goed gaat. Soms lukt dat niet en blijft het hangen en nog verkeerd ook zodat ik op halve PKs loop, maar vandaag ging het weer helemaal goed.

Een mooier voorbeeld van de kracht van het mentale spelletje bestaat niet. Doe je 4 laps, dan lijkt de laatste al zwaar, doe je er 8, dan is de laatste zwaar, doe je er 10 dan geldt hetzelfde. Blijkbaar wordt dat allemaal uitstekend geregeld door de hersenen. Ik ben er nog lang niet, moet nog de 12 en de 14×800 maar ik neem aan dat dan hetzelfde weer geldt. Ik ben erg benieuwd. Het lukte me ook nu weer om langzaam het tempo op te voeren en de duo’s weer redelijk gelijkmatig te houden ondanks een verschil in heen en terugweg qua wind en hoogteprofiel.

Dat is toch machtig mooi zoiets? Ik weet dat snelle lopers lachen om mijn tempo gedurende het interval. Velen lopen dit tempo gedurende een duurloop. Ik niet. Overigens train ik voor de langere afstanden en niet voor een snelle 5 of 10 km. Maar dit is voor mij helemaal goed zo. Het duurt even, maar blijkbaar leer ik toch een heleboel.

Ik ben tevreden en hobbel rustig met RWR terug naar de cottage. Jammer genoeg ben ik daar dus een eindje vandaan, zodat het toch een rondje van 15 km wordt. Maar het voelt allemaal goed. Op naar week 22 dan maar!

lap 1 – 4’27″ – HR 148 (163) – cadans 175
lap 2 – 4’33″ – HR 147 (165) – cadans 175
lap 3 – 4’25″ – HR 153 (164) – cadans 175
lap 4 – 4’25″ – HR 153 (167) – cadans 175
lap 5 – 4’20″ – HR 158 (170) – cadans 175
lap 6 – 4’21″ – HR 162 (170) – cadans 175
lap 7 – 4’16″ – HR 163 (169) – cadans 175
lap 8 – 4’16″ – HR 163 (171) – cadans 175
lap 9 – 4’11″ – HR 163 (172) – cadans 175
lap 10 – 4’11″ – HR 164 (171) – cadans 175

Gegevens:

* totaal 15 km
* temp 2

feb 66 km – 2013 totaal 252 km