01.03.2011 – schoorl

01.03.2001 – schoorl

Vandaag liep ik in Schoorl. Aanvankelijk leek het allemaal nog even onzeker omdat mijn running mate Z-tje gisteren niet lekker was. Dunne poep en hangerig. Niet in staat om lekker mee te rennen dus, en omdat ze ook bijna niks at, leek rennen vandaag ver weg. Maar ineens ging ze gisteren in de avond toch weer wat eten en vanmorgen was ze vrolijk en fit en liep ze te rommelen met takken. De keuze was dus mee en slapen in het hotel in Bergen dat ik geboekt had, of toch gewoon lekker meerennen met mij. Ik koos uiteindelijk voor het laatste. Ik zou immers altijd nog terug kunnen als het niet goed met haar zou gaan. Dus maar snel wat spulletjes in een tas gegooid en op weg gegaan. Moest nog terug omdat ik eerst mijn tandenborstel vergat en daarna haar bedje niet bij me bleek te hebben. Een lijstje maken voor dit soort dagen is dus wel handig zodat ik niets vergeet en alles snel bij elkaar kan grabbelen.

Rond 2 uur kwam ik aan bij het bezoekers centrum van Schoorl. Voor Schoorl had ik een route van een website gehaald, gebaseerd op de groene route van 19 km van Staatsbosbeheer. De route had ik ook netjes geprint en zat in de Garmin, dus wat zou er mis kunnen gaan. Z-tje was al helemaal opgewonden bij het ruiken van alle nieuwe luchtjes en ik zag niets aan haar, ze leek lekker fit en blij. Voor de zekerheid nog even naar de plattegrond gelopen in het bezoekerscentrum en zelf een sanitaire stop gemaakt. Dat bleek achteraf maar goed ook. Op de kaart zag ik ineens dat de blauwe route een andere route was geworden en dat er nu een rode 20 km route zou zijn. Hum. Tsja en nu? Aan de balie overlegd met een mevrouw die zelf ook regelmatig zou hardlopen in het gebied. Ik weet dus nu dat hoezeer je ook naar een kaart kijkt van een onbekend gebied, je kennelijk niets onthoudt. Vlakbij het bezoekerscentrum was een enorme trap… zou ik die ook moeten nemen? Uiteindelijk niet maar wel veel andere trappen.

Ik besloot toch maar te kijken of ik mijn eigen route kon lopen. Het was uiteindelijk al half drie toen ik eindelijk op weg ging. Buiten kon ik alleen werkelijk nergens de start vinden van de GPS route die ik zelf had uitgezet. Waarschijnlijk omdat ik niet zelf de route bedacht had. Als je het zelf allemaal doet, dan weet je natuurlijk ook waar je precies start. Beetje dom dus eerst twee rondjes rond het centrum gewandeld maar de start…. nope daar kwam ik niet op.

klik voor groot

klik voor groot panorama

klik voor groot

klik voor groot panorama

Toen besloot ik maar de nieuwe blauwe route te doen maar ineens waren de paaltjes zwart. Ik kwam wel de rode paaltjes tegen. Dan maar de rode route, ik wilde tenslotte 18,5 km doen dus die 20 zou ook wel moeten gaan. Maar omdat ik al een tijdje gelopen had voordat ik begon aan deze route, en ik eigenlijk op een gegeven moment wel terug wilde, keek ik bij iemand op de kaart van het gebied en besloot ik bij paaltje 11 over te gaan op de groene route. Het stomme is, dat ik wel degelijk bedacht op dat moment dat het raar was dat ik rechtsaf moest slaan, omdat ik linksaf (richting het noorden) had verwacht. Maar goed… mijn richtinggevoel is niet zo goed (toch beter dan ik denk blijkbaar) en ik ben lekker doorgelopen. Het is maar goed dat Z niet begrijpt was ik zei, want ik maakte haar wijs dat we er nu bijna zouden zijn. Maar niets bleek minder waar.

Op een geven moment had ik er bijna 18 km opzitten en kwam ik weer eens iemand tegen, aan wie ik vroeg of ik zo bij het bezoekerscentrum uit zou komen. Hij keek me verwilderd aan en zei dat ik richting Bergen aan het lopen was, richting de ski baan. Nou ja, dat zegt me allemaal niets maar Bergen is geen Schoorl. Zoveel weet ik wel. Nou volgde ik nog altijd die groene paaltjes, dus ik zou vanzelf weer uitkomen bij het centrum, maar zou dat nou nog 10 km zijn of 5 of 3? Geen idee want ik wist niet eens hoe lang de groene route was. Zucht. Toch maar weer verder, want ik wilde eigenlijk niet ineens van de route af.

Vreemd genoeg had de garmin de start niet goed opgeslagen. Dat had ik namelijk wél gedaan, want ik leer wel iets van eerdere rondjes natuurlijk. Ik kon dus niet terug naar de startpositie via de Garmin. Een volgende keer zou ik dus niet alleen het punt opslaan maar ook nog controleren. Het stomme is dat ik na 3 km ook al een fout maakte, door te kijken of ik op dat punt dichtbij de route zou zijn die ik had uitgezet en daarmee drukte ik de hele route die ik al had gelopen ineens weg. Als ik het zou willen, zou het me niet lukken maar ineens stond de teller op 0. Geen idee hoe dat moet en ik baalde als een stekker. In de software zou dit rondje dus ineens in 2 stukken geknipt worden. Maar goed. Niks aan te doen. Maar nu nog dat stomme centrum vinden want inmiddels werd het ook steeds later natuurlijk en in de bossen is het eerder donker. Nou had ik toch werkelijk alles goed voorbereid, route geprint, GPS bij me en van te voren gekeken maar dan nog.

klik voor groot

klik voor groot panorama

Uiteindelijk kwam ik op een brede weg, een soort kruising tussen een weg en fietspad. Daar het thuisfront maar eens gebeld en ook daar moeten we nog eens goed mee oefenen want ondanks dat ik mijn GPS coordinaten kon doorgeven, werd niet duidelijk waar ik nou was. Na veel gezoek op internet bleek dat de groene route een 10 km route was. Dus dan is het maar net waar je bent op die route, aan het begin of aan het einde. Als je niet weet welke kant je oploopt, dan kom er je er niet. Dat moet ik dus nog even uitzoeken hoe dat wel makkelijker kan want dit is nu de derde keer al dat ik niet precies weet waar ik eigenlijk ben. Ineens kwam er een fietser aan die zo aardig was om te stoppen. Hij wees me naar rechts, richting Schoorl. Het zou nog wel een eindje zijn, waarschuwde hij me. Een kilometer of 7 wel. Ik schrok me rot. Toen reed er ineens een politieauto over het pad en die hebben we dan maar aangehouden. Tsja. Zij wezen me naar links, richting Bergen. Helaas hadden ze een melding en konden ze me dus niet meenemen. Tsja, het bezoekerscentrum was nog wel ver weg hoor, zo vertelden ze me.

Omdat ik wel erg koud werd van dit geklooi, besloot ik dan maar links richting Bergen te gaan. Van dit stilstaan en denken en bellen werd ik immers ook niet wijzer en kwam ik ook niet verder (letterlijk). Dus gewoon verder rennen en kijken of ik in Bergen zou uitkomen. Ik zou daar immers altijd een taxi kunnen nemen terug naar het centrum. Inmiddels heb ik wel geleerd geld bij me te hebben en ook de telefoon doet het altijd. Een volgende keer zal ik wel zelf de telefoonnummers van te voren uitzoeken, dan hoef ik dat niet te vragen. Maar goed, zo geschiedde en Ziefje en ik gingen linksaf over het brede bad, in de hoop weer het bos uit te komen. En dat lukte prima, ineens liepen we Bergen in. Op de fietspad bordjes stond Schoorl aangegeven en dat zou 3 km nog zijn. Eitje. Ziefje deed het prima, dus dan maar liever verder rennen. Vlakbij Schoorl weer eens gevraagd. Die man keek me bedenkelijk aan en zei dat het naar het bezoekerscentrum nog wel 5 km zou zijn. Hahahaha nou ja, eerst maar eens een stukje verder want buiten op een taxi wachten is ook niet echt fijn. Verder en verder ging het. Door het dorp, langs de duinen en over de weg. Nog eens de weg gevraagd maar ik zat nog steeds goed. Verder en verder. Bij een benzinepomp nog eens gevraagd en uiteindelijk bij een winkelcentrump zei iemand dat ik goed zat en dat het nog 600 meter zou zijn. Eitje toch? En ja! Daar stond de auto, moederziel alleen op de parkeerplaats van het centrum.

Ik heb toen nog rustig een stukje uitgewandeld en zag dat de teller op ruim 22 km was gekomen. Toch best een eindje. Vreemd rondje en uiteindelijk had ik dus gewoon die rode route kunnen/moeten doen. Maar goed, dit is ook wel leuk voor de verandering. Zo liep ik niet alleen door duinen, bos en over het strand, maar zag ik ook nog Bergen. Leuk plaatsje overigens.
Bij de auto aangekomen heb ik Zief eerst lekker wat laten drinken en gelukkig at ze als een dijker en keek ze helemaal blij. Die had nergens last van. Ik ook niet overigens.
Daarna richting hotel en toen reed ik ineens de weg terug die ik net had gelopen, namelijk van Schoorl nu terug naar Bergen waar ik zou slapen. Wat was ik blij dat ik niet deze kant op had hoeven rennen, want nu reed ik met de auto omhoog, terwijl ik dus net lekker een beetje heuvelafwaarts had kunnen rennen terug richting de auto. Maar na 20 km is dat ook wel erg welkom. Ik had het niet eens gemerkt, maar nu snap ik wel waarom het vrij makkelijk ging dat laatste stuk.

En daarmee kwam een einde aan de eerste dag hardlopen in Schoorl en Bergen. Iets langer dan gepland, maar een prima rondje. Jammer dat het in 2 delen gesplitst is in de garmin maar via Google earth kan ik de hele route prima zien zo.

Het gebied is prachtig. Duinen met grote hoogteverschillen die deels met trappen genomen moeten worden. Enkele stukken zijn paden met heel rul zand en niet zo geschikt om hard te lopen maar de meeste paden zijn breed en van goede stevigheid. Het stukje strand dat ik gedaan heb was niet erg bijzonder overigens. Waarom hebben we toch van die grijze stranden en is het strand in de UK geel met heel ander zand? Overigens moest ik wel lachen, want het rode pijltje was een piepklein rondje op de balken voor fietsen aan de duinrand. Gelukkig had ik net op een routebord gekeken en wist ik dus dat het een kort stukje strand zou zijn. Anders zou je daar dus zo voorbij lopen!

klik voor groot

klik voor groot panorama

Voor morgen moet ik maar even bedenken wat ik ga doen. Ik kan kiezen uit een zelf uitgezette route door Schoorl of een route van Staatsbosbeheer in het gebied van vandaag. Daar zijn immers verschillende afstanden te lopen. Alleen loop ik dan wel in hetzelfde gebied en dat is misschien minder leuk. Eigenlijk mogen honden er ook niet meer loslopen maar dat deed ik gisteren wel. Ik zou bijvoorbeeld eens voor de grap de groene route kunnen doen, die ik dus uiteindelijk verlaten heb om het bos uit te komen. Zal je altijd zien dat ik uiteindelijk toch vlakbij het centrum was!

klik voor groot