22.11.2012 – lage vuursche – 11 km
Het past natuurlijk niet in het kader van ‘zuinig aan’ om voor een run helemaal naar de Lage Vuursche te rijden. Maar het zou vandaag prachtig weer worden en ik wilde zo graag nog de herfstkleuren zien in een bos dat ik toch besloot om het gewoon te doen! Toen ik vanmorgen opstond was het inderdaad ook geweldig weer met een strak blauwe lucht. Wie had dat gedacht rond deze tijd van het jaar!
Nadat ik wat klusjes gedaan had en ook wat gegeten had, gingen woef en ik op pad richting de Lage Vuursche. Ik vind het altijd best weer een stukje rijden, maar ik had reuze zin in de run. Toen ik door de Lage Vuursche reed, viel het me op hoe druk het overal al was. Ik moest onwijs nodig piesen, maar omdat ik pas helemaal buiten het dorp normaal kon parkeren, besloot ik er geen aandacht aan te besteden. Ik parkeerde de auto, stapte uit en….. zakte in de modder bijna weg tot mijn enkels. Slim geparkeerd! Ik vond het natuurlijk oerdom, maar goed, rondspringend kreeg ik toch mijn jas uit, jackje aan, hondje eruit, en na een heleboel heen en weer lopen (op zoek naar de hondenriem) was ik dan eindelijk klaar om te vertrekken. De Garmin gaf inmiddels keurig aan welke kant ik op moest. Dit zou de eerste keer worden dat ik de route van de 910 zou volgen. Net voordat ik wilde beginnen word ik tegengehouden door iemand die snel naar me toe komt. ‘Is dat een Hongaarse draadhaar?’ Mijn Hongaarse draadhaar laat zich wel aaien, maar wil eigenlijk liever lekker doorlopen en ik ook. Nadat ik even heb gesproken over de jacht en haar jachtpapieren, kan ik mijn weg vervolgen met mijn Hongaartje.
klik voor groot
De juiste afslag naar rechts vinden, was nog even lastig maar uiteindelijk dacht ik de goede weg genomen te hebben. Dat was een modderig bospad en ik was niet heel erg blij met mijn keuze. Zou ik weer verkeerd gekozen hebben bij het maken van de route voor vandaag? Ik hoefde niet snel te lopen, maar wilde wel gewoon lekker lopen en genieten, zonder teveel gedoe met modder enzo. Maar al snel was ik dan toch op een iets betere weg met veel blad.
klik voor groot
Woef had het reuze naar haar zin, snuffelde overal en deed overal een plasje. Zij wel, ik niet en inmiddels moest ik wel erg nodig. Zou ik dan toch maar in het bos gaan zitten? Niet echt iets voor mij dus ik besloot toch maar door te lopen.
Heel wat keren was ik de weg kwijt, en ik snapte totaal niet waarom het beeld elke keer even weg was als ik van de route af was (volgens de garmin dan). Uiteindelijk zou ik er vandaag nog wel achter komen, maar het begin was wel sukkelen en zoeken! Toen ik op een fietspad liep en net lekker op gang kwam, werd ik weer staande gehouden door iemand op de fiets die verrukt naar de hond keek en vroeg of ze een koekje mocht. Dat mocht ze helaas niet, maar een aaitje wilde ze dan wel hebben. Hondje blij, mevrouw blij, ik niet blij en samen liepen we weer verder. Volgende keer ga ik haar vermommen denk ik. Of ik doe haar hoorntjes op!
klik voor groot
De meeste paden waren wel goed te doen en het grappige is dat je hier in Nederland dus gewoon over de bladeren kunt lopen zonder angst. Natuurlijk kan er een dikke tak onder liggen waar je je enkel op zou kunnen verzwikken, maar die rare stenen en keien zoals in aken onder het blader dek liggen, zijn hier simpelweg niet. Alles is zacht en prima beloopbaar. Vandaag liep ik op de brooks cadence schoenen en had een extra drukkous op de vaten rond de malleolus. Dat gaat de laatste tijd niet zo goed, en om extra problemen te voorkomen, probeer ik dan maar met een dubbel geval op die plek te lopen. Deze schoenen geven in ieder geval weinig last daar op die plek.
klik voor groot
Maar het lopen was mooi. De omgeving is prachtig, maar het was iets fijner geweest als ik een lekker makkelijk pad zou kunnen volgen. Ik weet daar totaal de weg niet, dus ben wel een beetje aangewezen op de route op mijn garmin. Een spoorzoeker ben ik ook al iet echt, dus dat loopt toch iets onrustiger dan dat je de weg goed kent. maar ik was blij dat ik gegaan was. Het was het genieten. Maar toen ik bij de auto kwam, had ik het gevoel dat ik nog moest beginnen. Merkwaardig. Ik was graag veel langer gegaan, maar zo was het voor vandaag in het schema ook wel genoeg.
Na de run natuurlijk woef te eten en te drinken gegeven en daarna kon ik eindelijk op zoek naar een WC want ik plofte zowat uit elkaar. Bij de Vuursche Boer dan maar naar binnen samen met waf, en wat te drinken besteld en een pannenkoek. Past ook al niet in een budget beperkte dag maar het was wel lekker. De tent zat stampvol. Bijzonder op een doordeweekse dag. Van crisis ook hier niets te merken.
Toen ik alles op had, ben ik naar huis gereden en kwam er weer een einde aan een gezellige en mooie run. Terwijl ik dit tik, ligt waf heerlijk te maffen en droomt waarschijnlijk al van ons volgende avontuur samen.
Gegevens:
* totaal 11 km
* temp 10 – zonnig
* gem HF 130 max 146
nov 130 km – 2012 totaal 1.939 km