21.12.2011 – glen lonan – 15 km

21.12.2011 – glen lonan – 15,5 km

Vandaag een rondje zonder mijn running mate want ze heeft weer een kapot pootje. Geen idee of dat nu mijn schuld is, en dat het gekomen is door de eerste twee runs hier in schotland over de weg, of dat het pekel toch door de potenwax is gekomen en geirriteerd heeft. Maar vervelend is het. Erg ongezellig om zonder haar te lopen. Ik hoop dus van harte dat het beter gaat.

Ik koos voor de Glen deze keer, omdat het over die wildroosters niet echt lekker loopt met de hond, dus als ik dan toch zonder haar moet rennen, dan maar daar beginnen nu. Het was vandaag onwijs grijs en nat, maar tot mijn verrassing had ik geen spatje regen onderweg dus dat was heerlijk. Wat is het daar toch mooi en weids. Geen kip te zien, alleen wat koeien!

Klik voor groot en gallery

Dat zijn nou echt mijn lievelingskoeien, en ik was blij dat ze aan het einde van de run inderdaad te vinden waren. Het is zo’n mooie plek en dan met die beesten her en der in het landschap. Genieten!

Ik ben eerst met de auto een stukje de Glen ingereden zodat ik een ‘heen en weertje kon doen’ afhankelijk van het weer en de wind. Het kan namelijk zo ontzettend hard regenen dat je echt bijna van de weg af spoelt.

Na het parkeren eerst een stukje warm gelopen en alvast lekker om me heen gekeken naar de natuur en de vogels. Het was mistig maar droog en heerlijk stil. Ik kwam al snel op een kruising waar gewone koeien stonden te luieren. Daar linksaf geslagen. Ik wist al van vorig jaar dat de weg daar aardig zou gaan stijgen maar dat het uitzicht erg mooi zijn zijn. Met helder weer dan, want ik zag weinig op een glimp van het meer na. Daarna omgekeerd, terug naar de koeien die nu ineens verdwenen waren ergens de rimboe in en weer richting de auto. Bij de auto aangekomen een slokje gedronken en gezien dat ik pas 5 km erop had zitten. Dat zou dus verkeerd uitkomen, want ik wilde wel een lekker rondje maken en op deze manier zou ik weer ver van de auto moeten lopen. Dan maar weer verder dieselen, op weg richting de hooglanders, waarvan ik dus hoopte dat ze er zouden staan.

De trabucos voelden zwaar en lomp. Maar ik vertrok vanuit de cottage met regen en had gedacht dat ik in de gietregen zou lopen en dan zijn waterdichte schoenen lekkerder. Maar wat had ik een spijt. Ik dacht verlekkerd aan de trabuco 14 die ik zaterdag in newcastle had gepast. Die zaten als een soort sloffen, en waren veel lichter. Niet waterdicht maar wel fijnzittende schoenen.

De kilometers gleden langzaam onder mijn schoenen door. Ik liep langs snelstromende watertjes en probeerde te zien en te luisteren of ik een dipper zag of hoorde. Ik denk dat ik er eentje gehoord heb, maar ik zag niks jammer genoeg. Het water stroomde snel vanwege het ijs dat nu overal gesmolten is en de vele regen die gevallen is.

Net toen ik terug wilde gaan, stonden de koetjes in het landschap te lummelen tussen de schapen. Wat een prachtig gezicht, die enorme beesten met hun lange haar en grote ogen. Gevaarlijk zijn ze meestal niet hier. Omdat ik toch wilde omkeren, heb ik wat foto’s gemaakt en even genoten. Daarna weer terug richting de auto.

De Glen liep weer meer op en neer qua hoogte dan ik me herinner. De terugweg ging een stuk vlotter en nu snapte ik ook waarom de weg naar de koetjes zo moeizaam voelde. Die stijging van de heenweg had ik niet echt gemerkt, maar nu op de terugweg wel. Lekker hoor een beetje dalen op de terugweg. Ideaal einde. Zo kwam er weer een einde aan mijn derde rondje hier in Schotland

Klik voor groot en gallery

Gegevens:

* totale afstand 15,5 km
* temp 11 graden

rondje in google earth openen

december totaal 100 km – 2011 totaal 1.968 km