16.10.2011 – Amsterdam marathon – 8 km

16.10.2011 – Amsterdam marathon – 8 km

Vandaag dan de dag voor de 8 km loop in Amsterdam. Een vreemde afstand, geen 5 en geen 10. Ik deed deze nog niet eerder, dus ik was wel benieuwd. Ik had van te voren een extra rustdag genomen na 4 dagen achter elkaar loopbandtraining gedaan te hebben. Ik was dus benieuwd of dat een beetje zou helpen om fit aan de start te verschijnen.

We zijn vanmorgen vroeg vertrokken met de trein richting het stadion. Het was best fris, een graad of 5, maar met een wolkenloze hemel en zonder wind. Dat beloofde dus een mooie dag te worden! Zelfs de luchtvochtigheid was prima, dus een excuus dat een slechte prestatie aan het weer zou liggen, zat er zeker niet in!

We waren ruim op tijd bij de sporthallen, en daar hebben we eerst het startnummer opgehaald. Dat ging nog best vlot als je nagaat hoeveel mensen er meedoen met het evenement. Ik vond het niet bijzonder druk eigenlijk.

Daarna even rondgekeken op de expo. Ik wilde we eens de nieuwe Herzog kousen bekijken, want ik had gehoord dat het voetje veranderd was en de stof ook. Ik heb de Herzog kousen nooit willen hebben, omdat ik ze voorheen te strak vond op de enkel. Inmiddels testte ik al 5 merken kousen en 3 merken compressiebroeken. Nadat ik even met de man van de stand sprak, besloot ik terug te komen na de loop om te kijken of het iets zou zijn om te proberen, aangezien mijn CEP kousen inmiddels wel weer aan vervanging toe zijn.

Na de expo zijn we op weg gegaan naar de start, die niet aangegeven stond buiten. Heel merkwaardig. Gelukkig wist S. waar we heen moesten en ging de grote massa ook die richting op natuurlijk. Ondertussen zagen we de stroom van de marathon al langs rennen. Een mooi gezicht dat enorme lint dat al uit het stadion kwam. Onderweg alvast mijn jas uitgedaan en later mijn joggingbroek om een beetje te wennen aan de temperatuur. Het startvak opgezocht en wat gaan inwandelen en dribbelen. Ik weet inmiddels dat het niet werkt voor mij om snel te gaan inlopen, dus stevig wandelen, wat oefeningen en wat dribbelen is voldoende.

In het startvak heb ik mezelf een beetje warm gewreven want het was best fris. De zon maakte veel goed, want het was vast erg koud geweest als het bewolkt en winderig was geweest. Nu leek het ideaal.

Na het startschot duurde het meer dan 2 minuten voordat ik eindelijk over de matten kwam. Opvallend toch – ik blijf het zeggen – dat mensen niet een beetje meer ruimte geven zodat iedereen vast kan dribbelen en dus al in beweging is als de matten bereikt worden! De sfeer was wel erg gemoedelijk, en er was weinig geduw en getrek. Dat was wel anders bij de Achmea loop bijvoorbeeld! Helaas ging er iemand meteen al onderuit op de tramrails. Ik heb dat zelf niet gezien, maar S zag het en het staat zelfs op de film. Ik was er wel op bedacht, want je blijft makkelijk haken in die rails, zeker als je er een beetje schuin overheen moet. Wel balen als dat gebeurt.

Ik vond het lekker lopen, ik had iets sneller weg kunnen zijn, maar dat is all in the game bij dit soort evenementen. Het was niet zo erg als de vorige keer waar ik echt tijd verloren heb omdat ik er niet langs kón. Nu wilde ik gewoon lekker doorlopen, goed op mijn ademhaling letten en een beetje op cadans lopen. Ik had nog nooit een 8 km gelopen, dus ik wilde ook niet keihard vertrkken (nou ja, voor zover er iets keihard is bij mij natuurlijk). Ik vond het wel prima gaan eigenlijk.

Op 1.3 km van de finish zag ik iemand wandelen en die moedigde ik aan om weer mee te lopen. En daar komt dus weer een mentaal iets om de hoek kijken. Die man ging dus inderdaad mee, en toen ik zei dat we er bijna waren en dat het hartstikke goed ging, liep hij weer! Dat soort dingen is ook goed voor mij, want het betekende meteen dat ik ook weer iets sneller ging lopen en niet ging inzakken, dus ik vond het prima. Bij de finish bedankte hij me en zei dat het z’n beste tijd was. Grappig, want kennelijk kon hij dus nog gewoon doorlopen, maar was er een soort knopje omgegaan waardoor hij is gaan wandelen. Ik weet ook zeker dat het bij mij ook zo werkt. Ik liep immers ook ineens wat harder toen ik hem meenam op sleeptouw. Dat kon ook makkelijk. Dus waarom dan niet wat vaker/eerder de ‘zweep’ erover? Niet dat ik mezelf kapot wil rennen, want dat is niet de bedoeling. Maar toch… het blijft interessant om te zien en te ontdekken hoeveel procent nu mentaal is, en hoeveel procent eigenlijk fysiek.

De finish in het stadion is toch wel leuk natuurlijk, hoewel het maar een piepklein stukje is dan tot de finish. Dat zou dan best een heel rondje kunnen zijn eigenlijk. De ondergrond loopt overigens wel heel lekker in zo’n stadion. Dat was me ook al opgevallen toen ik eens op de atletiekbaan liep. Heel anders dan asfalt!

Ik ben tevreden over mijn tijd. Ik kan nergens mee vergelijken omdat ik nog niet eerder deze afstand liep. Ik was iets langzamer dan op de 5 en sneller dan op de 10 dus ik neem aan dat het wel goed zit. Volgend jaar maar weer eens proberen!