Vandaag op pad voor een kort rondje. Gisteren heb ik niet gelopen omdat ik vogels aan het kijken was en voer voor woef heb gehaald. Dat was een hele volle en lange dag.
Ik kies weer voor Beadnell gezien het weer en de weg. Bovendien vindt woef het door de duinen ook helemaal leuk dus dat komt wel goed. Ik kies weer voor die nieuwe kousen en weer gebeurt hetzelfde. De eerste 4 kilometer voel ik mijn voeten. Volgende keer trek ik andere sokken aan, want misschien is mijn schoen een beetje ‘te vol’ met de sealskinz die ik ook nog aan heb vanwege de modder. Overigens hebben die gekke kousen al heel wat kilometers gezien ook al zijn ze niet waterdicht en laat de boord los aan de bovenkant.
Ik loop even naar de Lime Kilns aan het begin. Mooie warming up en daarna gaan we weer door de duinen naar High Newton. Het is drukker dan normaal want het is vakantie hier. Niet prettig en ik ben erg blij dat woefje niet meer hitsig is en lekker mee kan lopen zonder dat ik op hoef te letten.
klik voor groot
Als ik bij de zendmast loop, besluit ik een extra lus te maken richting de pub van Low Newton. Ik loop nu dichter langs de klif en ik ben verrast dat ik dit niet eerder deed, want eigenlijk liep ik voorheen altijd over dit pad.
Na het lusje neem ik weer gewoon de weg terug naar High Newton en terug naar Beadnell. Lekker door de duinen draven en dat voelt allemaal prima.
Vanmorgen was het wit toen ik de gordijnen opentrok. Interesting want dat gebeurt hier niet vaak aan de kust. Het was niet veel maar nadat ik de hond had uitgelaten, trok het helemaal dicht en uit zo’n mooie sneeuwlucht viel weer sneeuw en hagel. Dat was dus een kleine tegenvaller eigenlijk. Maar na een poosje trok de hemel open en scheen het zonnetje vriendelijk. Wat een zalig weer! Het dunne laagje sneeuw was natuurlijk ook meteen gesmolten dus dat kwam goed uit. Ik had wel zin in een rondje en ik kleedde me om voor een ommetje. Niet te ver, maar woef moest toch ook weer uit dus dat zou goed uitkomen. Toen ik omgekleed en wel voor de deur stond, was het weer dicht getrokken en hagelde het keihard. Ik keek naar buiten en ik keek naar woef. Tsja ik zou toch naar buiten moeten dus what the heck. Ik trok een ander jackje aan en nam mijn dunne windbroek mee voor de zekerheid. Nu kon me niets gebeuren. Wafje had haar cloudchaser aan dus die was ook goed verzorgd en ik nam de equafleece mee voor na de run.
Zo gingen we met de auto op pad naar Beadnell. Dat leek me de beste optie voor nu. Toen ik de auto parkeerde, scheen het zonnetje weer volop. Ik trok dus mijn windbroek maar weer uit en het jack hield ik aan. Ik zag ook nog hele donkere wolken dus ik zou vast onderweg nog wel wat krijgen. Maar bij de start was het prachtig. Van de winter, waren we dus nu weer in de lente aangekomen en in de lente vertrokken we dus voor de run. Even op het strand kijken naar het getijde en kijken hoe wafje op andere honden reageert inmiddels.
Het water was nu zo laag dat ik helemaal aan de andere kant naar de lime kilns kon kijken vanaf de ‘zee’. Dat is bijzonder, zo laag zag ik het nog niet eerder. De zon scheen en het was druk op het strand. Maar aan de westkant zag ik hele donker grijze wolken dus het zou mij benieuwen. Kwam daar de winter alweer aan misschien? Eerst maar eens op weg door de duinen dan!
klik voor groot
Het lopen ging lekker maar ik had deze keer nieuwe combi kousen aan. De eerste 4 kilometer had ik gewoon kramp in mijn voeten van die dingen maar uiteindelijk ging dat weg. Raar is dat. Ben benieuwd of dat de volgende keer weer zo is.
Het is nog steeds lente met een mooie kleur lucht en mooie witte wolkjes. Onderstaande foto’s vormen samen net een hart zo met de linker- en de rechterkant van het strand!
klik voor groot
Al snel lopen we over het veld bij Low Newton. Het loopt allemaal heerlijk, ik voel me goed en woef heeft geen interesse meer in reutjes dus dat loopt ook fijn. Ik kijk eens naar links en zie Dunstanburgh castle liggen. Zullen we daar maar eens heenlopen?
klik voor groot
Ik loop net even heuveltje op als ik dat met mezelf aan het overleggen ben. Geen geschikt moment maar ik weet al lang dat ik daarheen ga lopen en zo gebeurt het ook. We hobbelen over het veld verder naar Low Newton en lopen door de duinen richting het strand. Het is nog steeds lente, of eigenlijk zomer.
klik voor groot
Als ik op het strand ben, is het richting het castle nog steeds prachtig maar achter me is de lucht loodgrijs. Daar komt wat! Vreemd genoeg is het ook ineens keihard gaan waaien. Ik heb wind mee richting het castle maar ik zie niet uit naar de terugweg met deze harde wind.
klik voor groot
Al snel ben ik bij de opgang naar het castle. Ik klauter omhoog over de stenen en hobbel over het pad naar het castle. Eerst even langs die gekke ‘brug’ vormige rotsen. Blijft mooi. Verderop zie ik het castle al liggen. Intussen is het licht gaan sneeuwen maar niet echt bijzonder. Maar het is wel koud geworden ineens, ook door de harde wind.
klik voor groot
Ik ga door het hekje richting het keienpad dat om het castle loopt. Ik herinner me een keer dat ik er een half uur over gedaan heb. Dat was jaren geleden. Ik wist toen net dat de andere kant zo mooi was en wilde dat per se zien. Nu was de andere kant ook mijn einddoel. Dat leek me ver genoeg want dat zou de teller al op 20 brengen als ik terug was en ik was alleen een kort rondje van plan.
Maar het is zo ontzettend glad door de modder dat ik er halverwege de brui aan geef. Ik vind het niet erg, ik constateer het alleen en ga terug. Dit kost enorm veel tijd alleen voor een foto en ik zou het pad ook weer terug moeten. Met de harde tegenwind, de kou en het weer dat is omgeslagen is het wel goed zo en ik ga dus terug.
klik voor groot
Ik ga terug over de golfbaan in plaats van over het strand. Eigenlijk loop ik altijd zo terug en ik ben benieuwd hoe het pad er nu bij ligt. De vorige keer was er een wagen overheen gereden met diepe geulen en sporen. Onderstaande foto is van het pad richting de baan waar ik stond te pielen om de telefoon weer aan de praat te krijgen zodat ik een foto kon maken. Ik had vanwege het weer geen camera bij me, alleen de telefoon maar die deed het weer eens niet.
klik voor groot
Het pad was beter te doen dan de vorige keer en al heel snel waren we alweer bij de inham waar je weer het castle in de verte kunt zien liggen. Van herfst was het alweer lente geworden met een mooi en warm zonnetje. Wat een raar weer!
klik voor groot
Even naar boven klauteren door de duinen en dan via het stukje met de strandhuisjes.
klik voor groot
Daarna weer van Low Newton terug door de duinen naar High Newton. Daar neem ik ineens een hondje mee op sleeptouw. Ik stop netjes om de baas de kans te geven het hondje aan te lijnen maar het hondje luistert niet. Als ik vraag of ik door kon lopen, krijg ik geen antwoord. Jammer dan, dan ga ik dus ook door. En het hondje volgt me dus ook tot de parkeerplaats bij High Newton. Ik vind het vervelend maar ik kan er weinig aan doen. Gelukkig was het dier daarna verdwenen.
klik voor groot
Het lopen gaat super fijn en we schieten lekker op. Dor de duinen richting Long nanny met de vogelhut bij de lange brug. En dan wordt het weer winter. Prachtige donkere luchten ineens met regenbogen. Maar achter me ook de zon (schaduwen!)
klik voor groot
Het laatste stukje lopen we dus ineens echt in de harde sneeuw en hagel. De wind waait onze kant op dus het is nog even bikkelen de laatste kilometer. Maar het was een mooie run. Mooi licht, lekker zonnetje en hele mooie kleuren in de natuur. Van alles wat eigenlijk.
Na ruim 20 km staan we weer bij de auto. Ik trek mijn lekkere warme jas aan en maak woef droog en warm. Zij is helemaal droog onder haar cloudchaser dus dat is prima. Nu op naar huis voor een warme maaltijd!
Omdat ik nog een beetje met woefje zit, ga ik maar voor een kort rondje naar Beadnell. Het is dichtbij en het loopt vrij aardig zo als offroad stukje en meestal zijn er weinig honden. Voor nu dus even ideaal eigenlijk. Het is vreemd weer, het is koud en ik weet niet zeker of het droog blijft want vanmorgen regende het hard Ik vertrek deze keer dus maar met mijn Nike jackje en woef heeft haar cloudchasertje aan. Maar als we op het strand een kijkje nemen, is het winderig maar eigenlijk wel mooi.
klik voor groot
Ik mijd het strand (ook op de terugweg) omdat er teveel honden lopen. Ik ga door de duinen en ook zo weer terug. Zo gezegd zo gedaan en al snel zijn we op pad. Ik kom weinig honden tegen op de heenweg gelukkig.
klik voor groot
Op de terugweg kom ik bij High Newton wel een hond tegen die erg lastig doet. Wafje is in verwarring of ze het nou wel of niet leuk vindt nog maar die hond is compleet getikt. Die was er nog opgeklommen als ze niet loops was geweest denk ik. Er gebeurt verder niks maar ik duw die stomme hond wel wel. Verderop in de duinen zie ik nog twee honden keihard in hun eentje rond rennen. Die zien en ruiken mijn woef niet maar veel later zie ik pas de eigenaar heel ergens anders lopen. Hoezo close control? Die mensen verpesten het dus voor anderen met dit soort gedoe want deze honden waren gewoon aan het jagen in hun eentje. Idioterie.
Ik kom zonder verder gedoe weer bij de auto aan na 11 km. Een ultra kort rondje maar best lekker zo even buiten.
Op de terugweg rijd ik langs het zwembad. Er is een offer voor zwemlessen en ik bedenk ineens dat het wel weinig momenten zijn die beschikbaar zijn. Het is inderdaad al bomvol en ik heb bijna de laatste opties. Woensdag twee lessen en daarna nog 2 met tussenpozen zodat ik kan oefenen. Leuk! Ben erg benieuwd.
Vandaag is het de hele dag stralend weer. Zonnetje, geen wind en fijne temperatuur. Vannacht heeft het wat gevroren dus alles was wit van de rijp vanmorgen. Na de middag besluit ik voor een easy en kort wegrondje op pad te gaan met woef. Geen gedoe gewoon even lekker een kort ommetje. Niet te dicht bij huis want ik zag vanmorgen tot mijn verrassing dat woef zich nog steeds aanbood aan de farm reu die weer voor het raam stond. Dan maar naar Glororum. Dat is leuk en kort. Zo gezegd zo gedaan en al snel waren we we op pad voor het rondje dat we vorige week ook deden als tweede rondje op de dag. Eigenlijk had ik dat vanmorgen ook wel kunnen doen maar ik wil nog niet rond de farm lopen met mijn sletje.
Bamburgh castle lag er prima bij in het zonnetje. Ik vergat een foto te maken en deed dat pas toen ik terug kwam. Spindlestone lag helaas net in de schaduw dus geen leuke foto van woef bij dat gekke hoge ding. Budle bay lag in de verte in het zonnetje en de lammetjes sprongen deze keer vrolijk rond in het veld waar ik langsliep maar te ver weg voor een foto helaas.
Toen ik bij Brada quarry kwam, besloot ik maar eens een foto te maken van de holiday homes in aanbouw waar ik de vorige keer over schreef. Ik zier er geen 12 eigenlijk maar wie weet komt dat nog. Het eco huis op de tweede foto lijkt wel aardig en heeft uitzicht op Bamburgh castle. Voor de huizen liggen velden dus op zich is het niet eens zo gek. Maar ik twijfel over die quarry met die enge rotswand aan de achterkant. Zou het de wind misschien tegenhouden? Ben benieuwd hoe dat er over een tijdje uitziet want het zal wel snel gaan.
klik voor groot
Mijmerend over de huizen loop ik verder Ik ben er al bijna en voordat ik er erg in heb, ben ik alweer bijna bij de auto. Daar kom ik nog een reutje aan de riem tegen en ik zie aan woef dat ze echt nog wel wat wil. Nog even oppassen dus ik vermoed dat het zondag allemaal over is. Gelukkig maar, dan kunnen we weer overal heen waar we willen!
Ik maak nog even een foto van woef in het zonnetje in de auto en van Bamburgh castle. Het is nog steeds stralend weer. Net lente!
Het is vandaag stralend weer als ik naar buiten kijk in de ochtend. Wat een bofkont ben ik! Niet al teveel wind en de temperatuur is ook goed. Ik ga dus zeker op pad maar wat ga ik doen? Na gisteren heb ik weinig zin in een enorm avontuur. Zal ik met de drone op pad gaan? Craster daarna pakken voor een runnetje? Naarmate de ochtend vordert, trekt het wel een beetje dicht maar het is nog steeds prima weer en de voorspelling is ook goed.
Ik besluit uiteindelijk voor een makkelijk en fijn rondje bij Belford. Geen poespas, niet nadenken. Mooie route, fijne afstand. Omdat het zulk lekker weer is en ik eigenlijk helemaal geen rugzak mee wil maar wel moet vanwege de riemen voor woefje, haal ik wat dingen eruit. Petje weg want het blijft toch droog etc.
Na de middag zijn we op pad voor ons rondje. Ik heb mijn aeroloftje aan met de sleeves. Wel handschoenen en hoofdband mee voor de zekerheid en die trek ik ook aan bij de warming up. Het is wel lekker buiten dus dat komt allemaal goed.
Het pad na de farm is erger dan ooit. Niet normaal maar ik weet dat na het weiland een stukje bos komt dus dat komt goed. Niet dus want door het bos hadden kennelijk paarden gedraafd voor een jachtpartij en daar was ook alles omgeploegd en modderig. Niet erg, straks kom ik op de weg bij de farm en kan ik lekkerder lopen. Dat klopt ook alleen stuit ik voor het eerst op een hek dat ik nauwelijks open krijg. Ik zie al dat ik straks ook een hek zal hebben dat dicht is (ik loop immers een achtje en kom straks bij het andere hek weer naar beneden). Wat een geklooi al. Het volgende stuk gaat prima en ik geniet van wafje en van het weer. Wordt het nou ineens kouder? Ik twijfel een beetje. Mijn handschoenen zijn al lang uit en ik wil eigenlijk mijn sleeves wel uitdoen. Maar toch aarzel ik. open gaat verder prima op wat rare stukken na die kapot gereden zijn door machines die bomen komen kappen en weghalen.
klik voor groot
Ik loop het laatste stukje door het bos en maak weer een hek open. Van dit hek weet ik al dat ik soms moet duwen en soms omhoog moet trekken maar uiteindelijk krijg ik deze ook open. Ik loop nu even vol op in de wind en voel een druppeltje. Kleintje. Zou dit een spotty shower zijn zoals het wel eens te lezen valt in de voorspellingen? Ik zie het wel. Kan er toch niets aan veranderen maar het zou wel vervelend zijn zo met dit dons giletje aan. Voor waf heb ik ook niks bij me, niet eens haar equafleece voor na de run. Was niet nodig met dit weer toch?
klik voor groot
En dan gebeurt het. Ineens is alles potdicht en grijs en vallen de eerste sneeuwspetters naar beneden. Van die enorme vlokken, half nat en half droog. Allemachtig wat is dit nou? De wind trekt aan en de temperatuur plettert naar beneden. Ik ben wel wat geklommen maar dit is wel erg onverwacht zo. Het houdt niet op, in tegendeel het wordt steeds erger. Mijn petje ligt op de bank thuis en ondertussen slaan de sneeuw en hagel vlokken in mijn gezicht. Arme woef. Ik baal dat ze nou zo nat en koud wordt. Ik loop nog even door maar besef al snel dat ik ijskoud ga worden als ik mijn dons dingetje aan ga houden. Vlug ruk ik mijn rugzak van mijn rug en grabbel naar mijn windjack dat er toevallig nog inzit van gisteren. Ik probeer het aan te trekken in de wind maar kennelijk heb ik het opgeruimd met de mouwen binnenstebuiten. Ooit in de wind een flinterdun jackje geprobeerd aan te trekken met de mouwen wel goed? Dan weet je dus hoe het is als je dat probeert met de mouwen binnenstebuiten. Dat gaat dus niet. Woef en ik worden steeds natter en ik scheld hardop. Hoe kan ik nou zo slecht gekleed hier in terecht komen? Dat gebeurt me nooit.
Uiteindelijk heb ik mijn jackje aan en zit de rugzak weer op mijn rug. Gauw verder en vanaf nu doorlopen dan maar zodat waf niet koud wordt (en ik ook niet). Dit stuk is even prima begaanbaar dus opschieten maar.
klik voor groot
Het stukje bos dat dan komt, is ook aardig begaanbaar. Ik probeer half half te genieten van de witte vlokken maar ik ben koud geworden van het omkleden en wil nu eerst warm worden. Mijn handschoenen zijn doornat maar ik hou ze aan omdat het wel helpt tegen de wind. Was dit nou het rondje zonder verrassingen dat ik voor ogen had?
Ik kom weer op een stuk dat niet goed beloopbaar is maar woef en ik slaan ons er dapper doorheen. Ik stuit weer op zo’n klote hek en even later weer eentje. Je begrijpt… er is eventjes niks goed vandaag. Die hekken zijn nat en koud en mijn handschoenen worden alsmaar natter van het geklooi met die stomme hekken. Ik scheld op de schapen en ik scheld op de hekken. Niet dat het helpt maar het is wel lekker.
De schapen kijken me zielig aan en ik roep alleen maar dat ze op moeten rotten. Stomme schapen. Dat is natuurlijk helemaal niet zo want normaal geniet ik enorm van die schaapjes daar. Vandaag even niet.
We hobbelen door en langzaam stopt het met sneeuwen/regen. Dat valt alweer mee. We zijn bijna bij de cave. Ik maak bliksemsnel een kiekje van een natte zielige woef en loop weer hard verder.
klik voor groot
Ook hier is het pad omgeploegd. Ik snap er niks van. Normaal is dit allemaal prima en het is toch echt droog weer geweest. Wat is dit nou allemaal….
We gaan door en door. Mijn handen zijn niet koud alleen maar nat met zware natte handschoenen. Mijn kleren zien er niet uit inmiddels. Maakt me niet uit de wasmachine is geduldig. Op het volgende stuk ren ik door natte stukken die spetters tot op mijn jackje geven. Waf ziet er ook niet uit. Als ze maar niet te koud wordt. Ik wil dat echt niet op haar leeftijd en ik zorg er altijd voor dat ze lekker warm is en wordt.
Ik kom weer bij de farm aan waar het hek dus dicht zit. Ik krijg het verdomde hek echt totaal niet open. Uiteindelijk lukt het maar omdat het zo’n enorm hek is, glipt de stang uit mijn handen en valt totaal open naar de andere kant. Ik moet om dat hek weer dicht te krijgen door koeienstront heen die over mijn enkels stroomt Zachte bruine derrie die over mijn schoenen stroomt en erin. Vervelender vind ik nog dat woef dat ook op haar lijfje krijgt. Poep en modder zit vol met bacterien en daar heb ik nou helemaal geen zin in. Klote boeren met hun klote koeien en die stront die maar overal ligt. Scheldend ren ik langs de koeien hoofden die door de tralies steken om te kunnen eten. Ze snappen me niet helemaal geloof ik maar ik snap mezelf ook niet. Ik lijk wel een psychiatrisch patient met dat gevloek zeg.
Na de farm moet ik het weiland over met de paardjes. Geen paardjes maar wel hele zachte grond. Normaal niet erg maar vandaag wel. Ik greep al eens in het schrikdraad en wil dat niet nog een keer. Ik scheld dus op het schrikdraad en op die stomme paarden die het weiland zo hadden omgeploegd. Echt zo nuttig allemaal.
Mijn andere hersenhelft probeert mijn gemopper te overstemmen en vraagt beleefd waarom ik zo aan het schelden ben. Het is toch weer droog? Woef doet het toch goed en je bent er toch bijna? Het was toch eigenlijk wel een grap en ook nog eens best mooi? Het is toch leuk?
klik voor groot
‘Nee’ muit mijn andere hersenhelft. Klote paden, klote boeren die alle paden kapot maken met die stomme machines. Nou dat laatste klopt wel want het volgende stuk is ook allemaal kapot gereden. Inmiddels ben ik best een aardige modderloper maar op sommige korte steile stukjes naar beneden ben ik echt een schijterd als er van die enge glij troep ligt. Waf niet, die dendert gewoon naar beneden op haar sublieme spikes. En wacht dan af of ik ook nog eens kom.
Gelukkig komt nu het muurtje al in zicht waar woef zelf overheen kan klimmen. Ik klim er ook overheen. Het laatste stukje en dat is normaal wel te doen. Maar wel verdomme. Weer zo’n klote machine overheen geweest en tot mijn verrassing is de boer op dat moment net bezig en komt aanrijden met z’n trekker. “Ja ja maak maar lekker kapot allemaal’ gil ik hem toe. Hij hoort toch niks (hoop ik). Hij blijft even achter me rijden maar uiteindelijk laat ik hem toch voorgaan. ‘Goed gedaan hoor met die klote trekker van je’!
Maar een stukje verder staan we toch gewoon bij het watertje waar ik wafje maar even schoon maak zover dat kan en zover het niet al te koud voor haar is. Dat water stroomt daar en is werkelijk ijskoud. Maar de meeste rommel is er weer af tenminste. In de auto trek ik gauw mijn jas aan en maak woef zo goed mogelijk schoon en droog. Ik heb maar 1 doekje bij me, want dit had ik niet verwacht natuurlijk.
Gauw naar huis en daar stop ik alles in de was. Als ik mijn schoenen ook schoon gemaakt heb, ben ik ook weer heerlijk warm. Woef ligt dan al met een vol buikje lekker in haar equafleece te slapen op haar bedje.
Wat een raar rondje. Ik heb er maar 2 minuten langer over gedaan dan mijn vorige snelle ronde ondanks mijn geklooi met mijn jasje en de paar foto’s die ik maakte. Kan je nagaan hoe ik mijn best heb gedaan op de stukken waar ik door kon lopen. Nou koud had ik het ook zeker niet (meer)…..
Ik denk dat ik me vooral ergerde aan mezelf, dat ik niet goed voorbereid op pad was gegaan en ook niet de juiste spullen had voor woefje.
Achteraf wel een grap. Vooral omdat ik eigenlijk niet snap waarom ik me nou werkelijk aan alles ergerde onderweg Van hekken tot schapen en boeren aan toe.
Vandaag is het stralend weer. Ik ga dus zeker op pad maar waarheen? Het waait ook niet erg dus de drone oplaten is ook een goed idee misschien. Ik twijfel enorm maar aangezien ik daar niet zo ver mee kom, besluit ik naar Wooler te gaan voor een run en eventueel de drone bij Bamburgh op te laten. Zo gezegd zo gedaan maar als ik langs Bamburgh rijd, bedenk ik dat de zon nog niet goed staat en dat ik het beter aan het einde van de dag kan doen. Ik rij dus door en na 35 minuten ben ik in Wooler op mijn bekende plekje. Ik besluit de drone mee te nemen op de run om beelden te maken bij Broadstruther, het doel van mijn run.
Al snel zijn woef en ik op weg voor ons runnetje. Het beging is weer even zoeken maar ik ben al snel op de juiste weg. Vreemd, want ik heb dit toch al vaker gelopen.
klik voor groot
Voordat ik het bos in ga, laat ik de drone even op maar in de lucht zi ik ineens dat de accu 15% vol is. Raar en dus laat ik de drone maar weer zakken en bind alles weer op mijn rug. Dan eerst maar eens lopen. Je wordt er wel koud van als je dat ding moet pakken: rugzak af, drone losmaken, aanzeten, verbinding maken, oplaten, klooien en dan alles weer in omgekeerd volgorde. Als er een windje staat, is dat eigenlijk niet zo lekker. Ik heb wel voor de zekerheid mijn Nanopuff meegenomen voor later als ik bij Broadstruther wil dronen.
klik voor groot
Nu eerst maar door dan en ik ga met woef door het hekje richting het bos. Het is modderig en donker maar ik weet dat het maar een klein stukje is. Weet ik veel wat de storm teweeg heeft gebracht daar….
Ik loop door en zie de eerste boom liggen. De storm heeft hier echt huisgehouden dat is duidelijk. Maar als ik verder wil, kan ik eigenlijk nergens langs. Wat een geklooit. Ik klim over stronken en hoop dat de drone niet aan de takken blijft hangen. Woef doet ook haar best. Als ik een pad volg, herken ik het niet en kijkens op de kaart, zie ik dat ik verkeerd ben. Het pad dat ik moet hebben, is afgesloten.
klik voor groot
Wat een ravage. Met de kaart in de hand klauter ik over stronken en bomen. Ik ben op een gegeven moment woef kwijt. Soms blijft ze een achter als ik zoiets doe, omdat ik dan vaak wel weer terug kom. Nu zie ik haar, maar zij ziet mij niet. Ze raakt in paniek. Ik besluit niet de fluiten want ik ben als de dood dat ze keihard de verkeerde kant oprent en ik kan niet snel genoeg achter haar aan door die stomme bomen. Ik zwaai en probeer zoveel mogelijk te bewegen zodat ze me kan zien. En ja! Uiteindelijk ziet ze me gelukkig en komt razendsnel naar me toe rennen en rent bijna door me heen van plezier. Gelukkig.
Al snel zijn we weer op het juiste pad en herken ik het ook. Ik ben benieuwd hoeveel bomen daar achter me liggen over het pad heen.
Het is nog maar een klein stukj en dan lopen we de open vlakte al op. Hum… omdat we al vrij hoog zijn, waait het hier behoorlijk en ik ben blij dat ik straks op de terugweg de wind mee zal hebben. Dat schiet dan tenminste op. Ik twijfel nog of ik de St Cuthberts way zal nemen of gewoon de gravel weg op de terugweg maar dat zie ik straks wel. Eerst verder nu over de open vlakte.
klik voor groot
Bij de farm rechtsaf en klimmen. Ik hoor ineens dat de kap van de drone kleppett op mijn rug. Weer die rugzak eraf dus en vastmaken dat ding. Daarna weer verder. De farm komt verder en verder achter ons te liggen.
klik voor groot
Nu komt op zich wel een mooi stuk. Deze keer is het helder en kan ik ver kijken. Ik zie beekjes slingeren tussen de heuvels. Jammer genoeg staat de zon eigenlijk net verkeerd om dat vast te leggen.
klik voor groot
Ik loop langs het snel stromende beekje. Zo’n heerlijk geluid. Inmiddels zijn we weer wat lager want we zijn een stukje naar beneden gegaan. Heel in de verte zie ik ineens het witte huisje al liggen waar we naartoe lopen nu. Wat lijkt dat ontzettend ver.
Ik loop naar het bruggetje en steek het watertje over. Altijd mooi. Nu met mooi weer. Ik liep hier een keer met een regenboog. Dat was ook fraai.
klik voor groot
Na het watertje weer even omhoog. Het loopt allemaal niet echt makkelijk moet ik zeggen maar ik doe mijn best. Ik ben wel veel tijd kwijt geraakt met die drone en met foto’s maken. Af en toe moet ik ook even op de kaart kijken en ik loop zelfs ergens bijna verkeerd. Raar is dat toch. Maar ik ben bijna bij Broadstruther en ik moet nu aleen nog even klimmen maar over een normaal gravelpad.
klik voor groot
Tot mijn verbijstering zie ik dat ze een houten hek om het gebouwtje heen hebben gezet. Er was eigenlijk al niks meer aan omdat het jaren geleden helemaal is opgeknapt tot een normaal huisje maar nu ziet het er helemaal niet meer uit. Wie verzint zoiets? Dat past toch helemaal niet hier. Ik baal er een beetje van eigenlijk. Is dit nou mijn loopdoel van de dag?
klik voor groot
Ik laat de drone op omdat ik hier nu toch ben. Maar of het nou zo waait of dat er iets mis is, de drone laat zich bijna niet besturen. Er is ook weinig te zien zo van bovenaf eigenlijk. Kale vlakte. De details vallen eigenlijk weg. De drone vliegt ineens weg. Nou daaag dan! Maar uiteindelijk krijg ik toch weer contact en laat ik het geval landen. Ik heb mijn Nanopuff gelukkig aan want ik heb het koud. Ik rui alles weer op en twijfel. Nanopuff aanhouden? Ik weet dat er nu een stukje komt waar niet veel van hardlopen terecht gaat komen dus dat zal koud zijn. Ik besluit de Nanopuff aan te houden. Misschien stik ik wel, want ik heb mijn sleeves aan en mijn aeroloftje. Maar ik ga eerst maar eens op pad. Pad? Welk pad?
klik voor groot
O ja verdomd zeg als je goed kijkt, zie je een soort pad. Met een stroompje erdoorheen. Vorig jaar lag daar allemaal ijs en ellende. Dit jaar alleen heel af en toe een flinterdun laagje ijs en verder water en diepe zuig modder. Ik doe maar net alsof ik het niet zie en praat wat tegen woefje. Hoe knap ze is. Af en toe kijkt ze om waar ik blijf. Zij kan dit wel, ik wat minder. Mijn schoenen worden soms vastgezogen door de rommel. Blij dat ze vast zitten aan mijn voeten. Maar hardlopen doe ik hier bijna niet. Ik heb geen zin om te vallen of iets te verdraaien ofzo. Dit is echt geen pad. Ik besluit ter plekke dat ik dit niet meer ga lopen, maar dat deed ik vorig jaar vast ook al en nu ben ik er toch weer.
Het is best aardig zo alleen op de prairie.
klik voor groot
Na een tijdje ploeteren komen we even op een normaler pad. Hier moes ik vorig jaar woefje over een hek tillen waarbij ik mijn softflask verloor maar dit jaar krijg ik het hek gewoon open en kunnen we weer door.
klik voor groot
Jammer genoeg houdt het mooie pad weer op en lopen we weer door de nattigheid. Ik moet zeggen dat de Sealskinz toch wel iets doen. Ze zijn niet waterdicht maar het helpt toch wel om mijn voeten warmer te houden. Ik vind het eigenlijk wel prettig op dit soort terrein moet ik bekennen.
klik voor groot
We lopen nu in de richting van een farm die daar in de rimboe ligt. Vanaf daar kan ik over de verharde weg terug of via de St Cuthberts way. Ik besluit de weg te nemen zodat ik een volgende keer de bovenkant kan lopen, dus heen via de St Cuthberts way en terug via de weg. Ik kan dan eventueel naar de watervallen en/of Yeavering Bell. Ik weet immers nu aan welke kant ik die rotberg weer af moet lopen!
Al snel zie ik de farm liggen en lopen we erheen.
klik voor groot
Ik moet woef even over een hek tillen en daar moet ik een beetje opletten dat ik niet mijn hele jasje onder de modder krijg. Daarna stap ik er ook overheen. Het is nog steeds prachtig weer als we de farm naderen.
klik voor groot
Ik loop over het erf en vertel woef dat ze die kippetjes niet mag vangen en sla daarna rechtsaf de weg op. Vorig jaar liep ik door, in de hoop nog naar Yeavering bell te kunnen. Wat een geluk dat ik toen terug ben gegaan want een ronde daarna ontdekte ik pas wat die Yeavering Bell eigenlijk was. Het kostte me toen meer dan een uur om er weer vanaf te komen en bleek toen ook nog aan de verkeerde kant eraf te zijn gegaan waardoor ik dezelfde stijging nog eens over mocht doen naar het pad. Irritant. Zal het nooit vergeten.
Nu hobbel ik rustig door met woef. We zijn er bijna. Grappig dat die laatste 6 km dan niks meer voorstelt over dit gravelpad. Ook al loopt het wat op en neer, eigenlijk is het vooral dalend en dat loopt fijn met de wind in de rug. Eindelijk opschieten.
klik voor groot
Het is wel grappig, want je ziet alleen maar een weg slingerend door het landschap. Road to nowhere lijkt het haast. Het is dat ik weet dat het maar 6 km is tot de bewoonde wereld, anders zou je je afvragen waar je in hemelsnaam terecht gekomen bent.
Waf en ik hobbelen door en genieten van de patrijsjes die opfladderen en de vogeltjes. Tot mijn verrassing heb ik nog steeds de nanopuff aan maar heb ik wel mijn sleeves uitgetrokken. Dat was toch wel erg warm maar zo gaat het wel.
klik voor groot
Na 16 km staan we weer bij de auto. Idioot kort en het voelt als een hele lange ronde omdat ik zo belachelijk lang erover heb gedaan door het geklooi met de drone, het stuk na Broadstruther en het klimmen over de bomen aan het begin. Het is niet anders. Mooie oefening ‘op de been zijn’ zullen we maar zeggen. Niet iets om deze keer weer te herhalen in ieder geval. Maar er is nog veel meer!
Op naar de volgende ronde dan maar weer. Overigens vergeet ik dus helemaal dat ik Bamburgh castle wilde filmen aan het einde van de dag. Als ik eenmaal thuis ben en omgekleed besef ik dat maar besluit ik niet terug te keren voor een opname. Komt wel weer. Eerst eens bekijken waarom de drone zich zo slecht laat besturen.
Eigenlijk dacht ik dat ik een rustdagje zou gaan houden maar toch uiteindelijk niet. Het is best lekker weer en waf en ik gaan voor een kortje naar Beadnell. Over de weg is nog geen goed idee met het zwervende reutje dus dit is een prima oplossing. Zo gezegd zo gedaan.
Gauw op pad. Als ik even op het strand wil kijken, ben ik verrast hoe hoog het water nu staat met dit getijde. Normaal kan je gewoon naar de Lime Kilns lopen maar nu totaal niet. Dan maar meteen door naar de duinen.
klik voor groot
Ik loop naar High Newton en ga weer via de zendmast bij Low Newton terug naar Beadnell. Er is eigenlijk geen kip onderweg, ik kom alleen een man tegen met een lelijk doend hondje aan de riem. Eng beest.
Op de terugweg neem ik een ander pad omdat ik denk dat ik mensen met een hond zie lopen. Dat is eigenlijk ook wel een leuk pad. Een beetje lastiger dan het pad dat ik normaal neem, want dat is vrij vlak met wat hobbels en gaten. Dit is echt duinwerk met rul zand en klimmetjes.
klik voor groot
Ik denk dat ik weet waar ik uit ga komen, namelijk op het pad dat langs het hek van Long Nanny loopt waar in het voorjaar weer alles in het teken zal staan van die broedende vogels compleet met wardens. Inmiddels wordt er druk gewerkt aan een nieuw hekwerk zie ik nu. Ik kom inderdaad uit op die plek. Best mooi zo over het water vanaf deze kant.
klik voor groot
Voordat ik erg in heb, zijn we alweer terug bij de auto. Ik trek mijn jas aan en loop nog even naar het strand om te kijken hoeveel lager het water nu inmiddels is gekomen. Scheelt niks maar er is wel al een strookje strand inmiddels. Ik maak nog een foto en dan lopen we terug naar de auto
Zo’n kort rondje kost eigenlijk helemaal niet veel tijd maar wel meer dan een wegrondje. Omdat dat ook erg mooi is, hoop ik dat we dat snel weer kunnen doen. Op naar de volgende ronde dan maar weer. Overigens zitten de eerste 500 kilometertjes er alweer op voor 2016.
Gisteren ben ik niet gaan lopen en daar had ik eigenlijk erg spijt van. Het waaide hard en elke keer dacht ik te zullen gaan en kwam het er toch niet van en zo was de dag ineens voorbij. Eventjes wilde ik nog in de avond gaan lopen met mijn hoofdlampje maar ik heb lang gezwommen en oefeningen gedaan en vond het daarna toch welletjes. Maar dat gebeurt dus niet meer, want er was geen enkele reden om niet even op pad te gaan. Sterker nog: met woef ben ik elke keer met de auto naar Shoreston gereden voor een korte wandeling omdat ik hier niet meer de farm wil/durf te lopen met mijn sexy girl die zelf nu ook wel wat wil en zich dus niet meer laat meesleuren. Dus een rondje vanaf de auto was heel makkelijk geweest. Nou ja, niet gedaan en goede les!
Vandaag trek ik dus meteen mijn loopkleding aan omdat ik weer met de auto op pad zal gaan voor het plasrondje. Maar dan nu dus een uitgebreid plasrondje gewoon lekker tijdens een rondje. Ik parkeerde weer bij Shorestone en we gingen op weg voor het eerste rondje. Via de blubber weer richting de weg. De Bondi 4 is echt niks in de modder. Totale glijpartij maar stug doorploeterend komen we weer via de bunker bij de weg uit. Daar sla ik linksaf en loop dus eigenlijk weer langs de farm. Ik hoop maar dat de reu binnen is en niet ineens de lucht van woef ruikt en alsnog achter ons aan komt rennen! Vervelend eigenlijk. Maar al snel zijn we bij Elford en slaan we rechtsaf. Woef loopt los en er is nog niks achter ons te bekennen. Het lopen gaat verder prima, alles voelt goed en ook woef doet het goed. Het is eigenlijk wel lekker weer en vreemd genoeg is er geen wind hoewel er storm voorspeld was. In tegenstelling tot gisteren met die keiharde wind, is het dus nu eigenlijk heerlijk buiten.
Het eerste rondje gaat vlug en we beginnen aan het tweede rondje. Weer langs de boerderij maar weer gaat het goed. Ik geloof toch dat ik een volgende keer een ander rondje kies want als die hond wel ineens zou opduiken, zou ik niet weten wat ik moest doen eigenlijk.
Ik reken uit dat we na 17 km weer bij de auto zullen staan. Ver genoeg voor wafje vandaag denk ik. Ik zou wel verder willen. Nog een rondje? Ik moet ineens enorm naar het toilet. Niet voor een plasje…. dat is me nog nooit gebeurd. Ik probeer het te negeren maar het wordt echt steeds erger die aandrang. Wat verschrikkelijk en wat ongemakkelijk allemaal. Zal ik…. nee dat kan toch niet. Ik loop door maar uiteindelijk gaat het echt niet meer. Wat een ellende zo achter een muurtje hurken. Maar wel een opluchting en we zijn inmiddels bijna bij de auto.
klik voor groot
Nu kan ik woef tenminste rustig schoonmaken want ze is best vies geworden van de weg en de modder. Pfffff rare gewaarwording maar weer wat geleerd. Ook dat is dus mogelijk onderweg. Het was een rustig rondje en ik ben totaal niet moe. Misschien kan ik vanmiddag nog wel een kort rondje doen maar ik ga in ieder geval eens kijken naar een ander wegrondje waar we minder kans hebben om de hond van de farm achter ons aan te krijgen. Over een paar dagen is het gelukkig allemaal alweer voorbij maar nu is het even lastig allemaal.
gegevens:
* 17 km
* 5 graden
februari 106 km – 2016 totaal 482 km
ronde 2: 8 km
In de middag gaan we op pad voor ons tweede rondje. Vanmorgen 17 km gelopen, nu een korte omdat het zulk lekker weer is. Maar ik start ergens anders, verder weg van de farm vanwege het reutje dat ik wellicht op sleeptouw neem.
Ik start in Glororum en heb een aardig rondje uitgezet van 8 km dat volgens mij tamelijk rustig is zodat woefje los kan lopen. Ik parkeer bij Glororum wat ik al eens eerder deed en vertrek in westelijke richting even over de weg met woef aan de riem. Af en toe kijk ik op de kaart want de weg is druk en ik vraag me af of ik het nou wel goed gepland heb. Maar al snel zie ik de afslag die wij moeten nemen en vanaf daar kan ik lekker lopen. Het zonnetje schijnt en het is echt heerlijk buiten. Woef lijkt ook totaal niet moe dus dat zit wel goed.
Ik loop in de richting van Spindlestone waar ik vorige week op de lange loop ook langs liep, maar nu loop ik een andere route. Dat is dus wel weer leuk. Je ziet dat ding al van verre liggen! Met het mooie namiddag licht maak ik een foto van woef en van de route.
klik voor groot
Na Spindlestone loop ik door in de richting van de afgraving en vanaf daar richting Waren. Dit is lang geleden dat ik hier liep en het is wel een aardige route zo. Eigenlijk geen verkeer en veel te zien onderweg. Ik zie vanaf het hoge punt bij Waren in de verte Bamburgh Castle en Budle Bay liggen. Bij de Brada quarry (de afgraving) wordt ineens gebouwd. Geen idee wat daar nu komt maar het ziet er eng uit met die hoge rotsen erachter. Zou daar niet willen wonen of werken.
klik voor groot
Na iets meer dan 8 km sta ik weer bij de auto. Het was een heerlijk rustig loopje met mooi weer. Totaal toch 25 km gelopen vandaag maar zo voelt het totaal niet. Gewoon doen dus als het goed voelt en het weer ook zo fijn is!
update ik vond inmiddels een link over dat brada quarry gebeuren. Al jaren geleden kwam er toestemming voor een holiday home gebeuren. Eco dingen. Nou het ziet er niet uit maar het is vast beter dan die lelijke static caravans. Maar het wordt wel erg hier. Lucker helemaal volgebouwd met die 40 homes, in Beadnell zijn ze er 40 aan het bouwen en nou deze 12 weer Idioot gewoon.
Niet erg origineel om weer naar Beadnell te gaan maar dat was ik ook niet van plan. Ik had een andere route gemaakt in Belford maar ik kon echt nergens komen waar ik wilde en na een uur (!) was ik uiteindelijk dan maar bij Beadnell. Op hoop van zegen want het getijde was verkeerd dus mensen zouden misschien wel de duinen kiezen in plaats van strand en in de duinen kan ik woef net wat minder makkelijk in de gaten houden. Maar ik zou het er maar op wagen en kijken hoe het zou gaan.
Veel zin had ik niet meer na dat uur dwalen met een piepende woef in de achterbak maar vooruit maar. Misschien zou ik er nog wel een baby rondje uit kunnen wringen. Ik had het nog koud ook en het regende toen we aan kwamen. Maar het knapte steeds verder op en het werd gewoon droog terwijl we aan het lopen waren en warm werd ik natuurlijk ook vanzelf.
Mijn korte standaard rondje was dus ook zo gedaan en het was nog leuk ook. Na 11 km stonden we weer bij de auto. Geen gedoe gehad met reutjes gewoon een rustig en kort rondje. Morgen dan maar wat verder want dit was op zich niet de bedoeling natuurlijk.
Vandaag is woef onrustig. Ze is natuurlijk ook loops en dat betekent dat ze veel plasjes wil doen en ook onrustig is. Het weer is goed en ik voel me goed, dus ik besluit tot een rondje in Beadnell. Omdat de storm weg is, kan ik nu wel weer bij de kust lopen en woef vindt die duinen nou eenmaal geweldig. Ik hoop alleen dat het rustig is qua hondjes. Als ik in Beadnell sta, merk ik dat ik mijn Garmin niet om heb. Lekker zo’n lege pols, voelt goed. Ik weet dat de route en de afstand toch wordt opgeslagen in mijn telefoon dus het maakt me niet uit.
Even naar het strand voor het eerste plasje en kijken hoe druk het daar is.
klik voor groot
Ik ga eerst naar de duinen, via het lelijke caravanpark waar ik maar niet aan kan wennen qua lelijkheid. Ik zie nog geen hondjes dus dat komt goed uit. Woef is wel aan het rondkijken dus ik moet goed opletten of ze niet ineens de benen neemt. Zover is het nu nog niet met haar maar binnen enkele dagen zal dat wel kunnen gebeuren.
In de duinen kom ik de eerste hond tegen maar het is een vrouwtje. Geen probleem dus. Verderop nog een mannetje en een vrouwtje maar dan heb ik woef al aan de riem.
Omdat ik na de 53 km van gisteren een rustig RWR loopje wil doen, merk ik dat ik mijn horloge toch wel mis. Ik zoek snel of ik iets kan vinden op mijn telefoon en zie de Runtastic timer. Ah zoiets zoek ik en zelfs ik snap hoe ik het moet instellen en al snel klinkt ‘workout’ uit het zakje van de rugzak en even later three…two…one…rest. Precies wat ik zocht. Ideaal. Zo hobbelen woef en ik door de duinen zonder dat ik ergens op hoef te letten. Bij sommige ‘rest’ stukjes luister ik niet en hobbel ik door, een beetje afhankelijk van de ondergrond. Ik voel overigens helemaal niets na gisteren maar ergens zal mijn lichaam toch vermoeid zijn neem ik aan. Beetje opletten dus. En op woef letten want die loopt overal en nergens naartoe…..
Al snel zijn we bij de brug bij Long Nanny en ik maak even een kiekje van mijn alerte woef.
klik voor groot
Gelukkig is er verder geen hond in de duinen en via de farm bij High Newton lopen we verder door de duinen naar Low Newton. Het is op zich prima weer, droog en een fijne temperatuur. Vanmorgen scheen de zon nog uitbundig maar die is even verdwenen achter het wolkendek. Ook prima. Gisteren had ik echt geluk met het lekkere zonnetje.
Ik maak nog een foto verderop in de duinen van mijn stoere woef.
klik voor groot
Als ik het rondje gemaakt heb, loop ik terug naar High Newton. Daar is een stile waar woef over stenen heen kan en ik over het trappetje kan. Altijd weer een leuk gezicht en inmiddels weet ze het wel.
klik voor groot
Verderop bij de parkeerplaats kan ze onder het hekje door en kan ik eroverheen stappen. Tijdens de ultra is hier een controle punt.
klik voor groot
Ik besluit om niet over het strand terug te gaan omdat er misschien veel honden zijn. Bovendien vind ik de duinen ook lekkerder lopen. Binnen no time zijn we dus weer terug bij het lelijke caravanpark en bij de auto.
Klein rondje van 11 km gedaan met lekker weer. Toch even buiten geweest!
