**01.02.2015 – belford (st cuthberts cave) – 18 km**

Vandaag waait het keihard en zie ik windkracht 8 op de weersite staan. Met een Noorden wind, vervalt mijn plannetje om langs de kust te lopen, want alleen maar wind tegen op de heen of terugweg, is ook niet echt aan aanrader. Ik maak een ander plan en kies voor het rondje naar St Cuthberts Cave vanaf Belford. Dat is een kleine 18 km en een machtig mooie ronde en doordat het een achtje is, ook niet verkeerd ten opzichte van de wind en windrichting. Bovendien is het van alles wat: bos, weiland met en zonder vergezichten en als kers op de taart nog de Cave natuurlijk. Dat ik nu de route ken, is een pluspunt, want dan kan je gewoon lekker lopen en genieten.

Ik kies vandaag voor de grote rugzak en prop er van alles in om weer te wennen aan gewicht. Als alles erin zit, kleed ik me om, maak woef klaar en ga op pad. Als ik bij Spindlestone ben, merk ik ineens dat ik mijn loopjack helemaal niet bij me heb en daarvoor is het toch echt te koud. Na 11 minuten ben ik dus weer terug, pak mijn jas en ben weer op weg. Beetje jammer dat dit grapje met dus een half uur heeft gekost! Maar om 12 uur zijn we dan toch echt klaar om te vertrekken en al snel lopen we in de richting van de route. Waf is al meteen vies, en wat het de vorige keer ijskoud en bevroren met een harde ondergrond, ik loop nu eigenijk meteen in de modder en de blubber. Maar dat is een goede training zullen we maar zeggen en de wasmachine is geduldig. Ik controleer nog snel even het gaatje op de zwelling van het pootje van waf maar dat lijkt dicht dus is de modder niet zo;n probleem.

klik voor groot

Inmiddels is het prachtig weer geworden tot mijn verbazing. Het waait wel, maar er komt steeds meer blauwe lucht en de zon schijnt! Vergis je niet, het is ijskoud en ik heb mijn buff zelfs deels over mijn gezicht getrokken, heb mijn sleeves onder mijn shirt en mijn handschoenen aan. En met het klimmen wordt het straks vast nog kouder!

Maar het is wel super genieten, want de wind is al uitdaging genoeg en met het zonnetje ziet het er allemaal heerlijk lenteachtig uit. Ik geniet volop moet ik bekennen. De rugzak zit erg comfortabel en de volgende keer kan daar weer meer gewicht bij om te oefenen. Kennelijk is een goede rugzak gewoon comfortabel met gewicht, want ik vind de kleine Salomon niet meer fijn zitten als ik er veel inprop om te oefenen. Deze rugzak is er wel echt voor gemaakt, dat is duidelijk.

Al snel zijn we bij het mooie punt waar we echt het mooie gebied in zullen lopen. Even daarna over een weiland en daarna het bos in.

klik voor groot

We hebben al een aardig stuk geklommen en het is meteen een stuk kouder. En er ligt sneeuw! Een dun laagje en totaal niet lastig. Eigenlijk loopt het wel lekker, al kan je niet goed zien wat eronder ligt. Maar alles loopt zonder problemen.

klik voor groot

Wel een verschil met het klunen richting Broadstruther vanaf Wooler vorige week. Daar kon je dus simpelweg niet overheen. Vreselijk maar uiteindelijk kwam ik er natuurlijk toch. Dit is prima en het is nog mooi ook.

klik voor groot

Het lopen gaat prima, ik heb nergens moeite mee, noch met klimmen, noch met de ondergrond. Ik ben tevreden en kijk om me heen. Woef dartelt voor me uit en vindt alles duidelijk enig. Raar beest. Haar buik zit onder een enorme laag modder maar dat is kennelijk geen probleem.

klik voor groot

De route gaat vlot. Ik zou wel benieuwd zijn naar mijn hartslag en het is ergerlijk dat de nieuwe Mio gewoon op kantoor op de boerderij ligt vanaf vrijdag. Dat weet ik, want ik kreeg de mail van aflevering. Maar kennelijk is het keer op keer teveel moeite om even te laten weten dat er iets is gekomen, en even brengen is er ook niet bij. Ik ben vrijdag twee keer langs geweest zonder resultaat. Er komen nog 4 pakjes, dus dat wordt leuk volgende week!

Maar goed, zonder hartslagmeter is ook best en ik hobbel vrolijk door. Ik maak even een pitstop en doe dat deze keer nog zonder de shewee. Ik heb er wel al mee getest en dat ging goed, maar ik ben als de dood dat ik toch mijn broek onderpies met dat ding, dus ik laat e gewoon maar zakken tussen de struiken. Ik ben nog niemand tegen gekomen dus hier is het geen probleem. Hoewel… dat rode harige beest dat van een afstandje zit toe te kijken…..

Na 10 kilometer weet ik dat ik bijna bij de cave ben. Het pad naar de cave is een stuk lastiger dan vorige keer maar het gaat prima. Ik krijg er aardigheid in blijkbaar. Wat ik wel bijzonder vind, is dat woef zonder problemen het beste pad kiest. Soms zwenkt ze ineens naar een andere kant om daar (inderdaad) over minder modder of water te lopen. Hoe ze dat nou ziet, is mij een raadsel maar het is voor mij vaak wel handig aangezien ze voorop loopt. Padzoeker!

Dan ineens ben ik al bij de cave. Ik ben er nu voor de derde keer, maar het blijft indrukwekkend en ik ga er weer even heen om foto’s te maken. De vorige keer maakte ik een video, dat doe ik deze keer natuurlijk niet.

klik voor groot

Daarna gaan we weer lekker op pad. Het is nog steeds fijn weer en ik ben niet koud geworden van het foto’s maken dus dat is lekker. Ik kijk nog een keer om naar die gekke cave

klik voor groot

Het is nu eigenlijk nog maar een klein stukje en dat maakt de route ook zo prettig. Eerst lekker lopen met mooie vergezichten en gevarieerde ondergrond, daarna de cave en dan lekker terug. Die terugweg gaat voor een groot deel naar beneden en deze keer heb ik ook de wind mee. Dat is dus gewoon lekker ontspannen lopen en kijken!

klik voor groot

Als ik het veld bij de manege moet oversteken is het verschrikkelijk modderig maar het gaat prima. Deze keer kijken de paardjes alleen verveeld op van hun eten en komen niet snuivend meelopen zoals de vorige keer. Dat scheelt alweer! Waf is zo mogelijk nog viezer en mijn schoenen zien er ook bijzonder uit. Maar da mag de pret niet drukken en we hobbelen voort.

Al snel ben ik bij het lastige hekje waar waf via een soort stenen trappetje omhoog moet klimmen en dan moet bukken onder het blauwe draadje door. Maar dat doet ze prima.

klik voor groot

Ik moet daar wel om lachen. Dit soort dingen doet ze toch maar weer gewoon.

Nu is het nog maar een klein stukje en al snel is daar het kasteeltje weer en zijn we bijna in Belford. Ik baal van de laatste hekjes, want overal ligt prikkeldraad bovenop, waar je dus bijna met de rugzak of met je jack aan blijft hangen. Ik snap dat niet zo goed eerlijk gezegd maar dat zal wel aan mij liggen. Is vast erg nodig.

klik voor groot

Bij het watertje laat ik waf er even doorheen lopen om de ergste modder kwijt te raken en ik probeer mijn zolen een beetje schoon te krijgen.
Als we bij de auto zijn, borstel ik woef zo goed als het gaat weer schoon en maak haar droog. Na ruim 10 minuten is dat goed gelukt en kan haar jasje lekker aan om droog en warm te worden. Mijn schoenen zijn nog steeds enorm vies, dus die zolen lopen niet erg snel schoon. Wel iets om aan te denken!

De route was veel te kort naar mijn zin, maar morgen gewoon weer een lekkere run!

gegevens:

* 18 km
* 2 graden – zeer winderig, maar zonnig

feb 18 km – 2015 totaal 374 km