Reviews, health & food
Archief (alle berichten)
Archief (per maand)
Augustus 2016
Juli 2016
Juni 2016
Mei 2016
April 2016
Maart 2016
Februari 2016
Januari 2016
December 2015
November 2015
Oktober 2015
September 2015
Augustus 2015
Juli 2015
Juni 2015
Mei 2015
April 2015
Maart 2015
Februari 2015
Januari 2015
December 2014
November 2014
Oktober 2014
September 2014
Augustus 2014
Juli 2014
Juni 2014
Mei 2014
April 2014
Maart 2014
Februari 2014
Januari 2014
December 2013
November 2013
Oktober 2013
September 2013
Augustus 2013
Juli 2013
Juni 2013
Mei 2013
April 2013
Maart 2013
Februari 2013
Januari 2013
December 2012
November 2012
Oktober 2012
September 2012
Augustus 2012
Juli 2012
Juni 2012
Mei 2012
April 2012
Maart 2012
Februari 2012
Januari 2012
December 2011
November 2011
Oktober 2011
September 2011
Augustus 2011
Juli 2011
Juni 2011
Mei 2011
April 2011
Maart 2011
Februari 2011
Januari 2011
December 2010
November 2010
Oktober 2010
Reviews gadgets & gear:
Fotoalbum:
Twitter:
Het weer:
Food/Health:
Afstanden meten:
Loopmuziek:
GPS/Garmin:
Logs & Info:
Evenementen:
wie ben ik?
Temperatuur:
waar liep ik?
runs 2011
|
|
Vrijdag, 28 Februari 2014
28.02.2014 - parcoursverkenning: seahouses fields - 6 km
Vandaag een kort rustig rondje voor de grote run van morgen. Ik besloot om nog even het laatste stukje te lopen door het veld. Altijd een leuk rondje en bovendien weer een stukje van de route gezien. Het is prachtig weer en de voorspellingen voor morgen zien er ook prima uit met rustig droog weer en weinig wind. Dat belooft dus veel goeds. Vanmiddag nog even kijken waar de finish nu precies loopt bij het kasteel en ik ben er klaar voor.
klik voor groot
 
Alles voet eigenlijk lekker, ik voel me sterk en fit. Grappig genoeg denk je van alles te voelen aan kuiten, enkels etc. mar dat is omdat je nu overal op let denk ik. Straks na de run heb ik nog een laatste Bowen behandeling en daarna ga ik lekker een uurtje slapen. Ik ben best zin in de run eigenlijk en ik ben ontzettend benieuwd hoe het zal gaan. Ik ken de route, ik heb de afstand getraind, alleen is het nu een combinatie van de ondergrond (strand, rotsen weg, grasland, modder etc) en de afstand en dat is voor mij de eerste keer. Ik neem eigenlijk gewoon aan dat als ik heel rustig doe en mijn plannetje volg (RWR meteen vanaf het begin), dat er dan niets kan gebeuren. Een volgende keer komt de snelheid dan wel weer. Misschien finish ik laatste, daar ga ik eigenlijk wel van uit maar dat kan me weinig schelen. Zeker als ik ook nog met waf kan lopen op de route, lijkt me dat een ontzettend leuke ervaring. Dit wilde ik graag, lopen in dit mooie gebied en lol hebben maar dan wel met een uitdaging. Nou kom maar op dan!
Vandaag hobbelen we rustig door het veld en over de weg. Het is echt heerlijk. Ik wil wel verder en meer, maar voor nu even niet meer. Gek idee dat ik morgen al onderweg ben voor een heel lang stuk.
Op naar morgen dan maar!
edit in de middag zullen we ontdekken dat de laatste lus ineens omgedraaid is. Ik loop dus vandaag precies tegen de richting in. Dat is jammer want ik heb alles zo voorbereid en gevisualiseerd. Ik maak dan ook opnieuw fotos onderweg en ram snel de video in elkaar met de nieuwe route zodat ik in de avond nog even kan bekijken hoe alles loopt.
klik voor groot
 
 
 
Gegevens:
* afstand: 6 km
* temp 10
februari 228 km - 2014 totaal 456 km
gepost door Max op
10:12 PM
Woensdag, 26 Februari 2014
26.02.2014 - parcoursverkenning: High Newton/Dunstanburgh Castle - 12,5 km
Weer een zonnige lenteochtend dus maar weer even op pad. Het stukje bij High Newton was de vorige keer ook drama dus ik had besloten om nog even High Newton/Low Newton te gaan bekijken. Vol goede zin op pad. Beetje vroeger dan anders vandaag en dat is meteen een mooie oefening hoewel de registratie al om 7 uur is in Bamburgh Castle en zo vroeg was ik nou ook weer niet.
Parkeren bij High Newton en even de andere kant op kijken naar het parcours door de duinen. Ziet er niet slecht uit en vanaf daar loop je naar Beadnell en dan over het strand en en en .... die route kan ik echt wel dromen nu. Maar wij gaan de andere kant op naar Low Newton. Eerst tegen de richting in om weer in de juiste richting terug te keren. Ik heb grappig genoeg weer de wind tegen bij de start en zal wind mee hebben op de terugweg. Nog steeds is de voorspelling wind tegen de eerste 40 km dus dat is een beetje jammer maar wie weet wordt het nog anders.
Tot mijn plezier zijn de duinen goed begaanbaar. Ik zie rechts van me in het veld opeens een groepje reeen staan. Wat leuk zo in het ochtendzonnetje. Witte konten die enorm opvallen maar ze blijven rustig staan in de verte. Mooi, vast het eerste kadootje van de run. Woef hobbelt voor me uit, oortjes wapperend in de wind. Gelukkig geen kuchjes meer gehoord na gisteren, want ik dacht even dat ze kennelhoest had opgelopen. Maar ik hoor niks meer.
klik voor groot
 
klik voor groot
Rustig hobbelen we voort Ik heb geen haast maar veel sneller dan ik denk ben ik al op het stuk dat de vorige keer zo erg was. Het valt nu reuze mee en ik kan er goed overheen. Natuurijk kost het tijd, maar het gaat prima.
klik voor groot
 
 
En dan rennen we al de heuvel af naar Low Newton. Tijdens de run dus even heuveltje op maar dat valt ook wel mee (afhankelijk van de wind) en al snel lopen we Low Newton in op weg naar het strand.
klik voor groot
 
 
De bedoeling was over het strand op de heenweg en dan de echte route terug langs de golfbaan. Dat was de vorige keer ook matig dus dat wilde ik nog we even bekijken Maar het is zulk schitterend weer en ik zal de wind op de terugweg in de rug hebben dus ik besluit nog niet om te keren maar door te lopen naar Dunstanburgh Castle. Dat is zo gaaf en zeker met mooi weer, daar moet ik echt gewoon nog even heen.
klik voor groot
 
 
 
Ik vind dit nog steeds zo gaaf. De eerste keer dat ik van Low Newton naar deze plek liep, wist ik nog niet dat ik er even omheen moest. Toen miste ik dus totaal dat er nog zoveel van over gebleven was. Super toch? Ik zou het liefst nog even doorlopen naar Craster waar ik gisteren was, maar ik besluit dat maar niet te doen en bovendien heb ik niet zoveel tijd, want ik heb een afspraak met een vriendin vanmiddag. Dus ik moet terug, het is niet anders. Ik besluit netjes het pad onderlangs te nemen en dat is onwijs modderig. Er lopen wat wandelaars maar die verzekeren me dat het een stukje verder terug wat beter is. Prima en anders loop ik gewoon over het hogere veld dat kan ook.
klik voor groot
 
Vanaf daar dus weer terug, eerst over het hobbelpad waar het voor het eerst wel goed te doen is. Ik heb er wel eens een half uur over gedaan om rond het kasteel te komen! Maar nu is het prima en voordat ik het weet zijn we alweer op weg naar de golfbaan van Dunstan. Ook hier veel minder rommel dan de vorige keer. Toen liep ik daar echt te schelden en me af te vragen wat er leuk was.
klik voor groot
 
Ik moet ergens nog even kijken hoe de route nu echt loopt want je kunt op drie manier bij het klimmetje komen en ik vraag me af welke de beste is. Ik heb geen idee waar de route echt zal lopen, maar ik denk over het middenpad als ik eens terugkijk vanaf de klim. Des te beter maar goed ik ken ook de weg dus het maakt niet zoveel uit, omhoog moet je toch.
klik voor groot
 
Daarna door de duinen langs de strandhuisjes, langs de vogelplas waar we heel wat uren in de hut hebben gezeten en een keer een ralreiger hebben gespot en gefotografeerd, weer door Low Newton en dan het klimmetje over het heuveltje. Vanaf daar langs de muur terug door de duinen naar de parkeerplaats bij High Newton.
klik voor groot
 
Na 12,5 km kwam er weer een eind aan het runnetje. Ik had nog veel meer willen lopen maar ik hoop gewoon dat het zaterdag ook zulk fijn weer is dan mag en kan ik langer lopen. Nog veeeeel langer zelfs. Kom maar op, ik ben er wel klaar voor.
Gegevens:
* afstand: 12,5 km
* temp 11 graden - zonnig
februari 222 km - 2014 totaal 450 km
gepost door Max op
05:52 PM
Dinsdag, 25 Februari 2014
25.02.2014 - parcoursverkenning: craster - 10 km
Voor vandaag met het lente weer nog even op pad en een stukje van het parcours bekeken dat in mijn gedachten als knelpunt staat: Craster en de modder daar. Ik had voor de heenweg vanaf de parkeerplaats de route achterlangs gepland en via de boerderij naar het mooie strandje, zodat ik op de terugweg de route in de juiste richting zou kunnen lopen zoals ik zaterdag ook ga doen. Op die manier zou ik de route goed kunnen beoordelen in de juiste richting. De heenweg had ik wind tegen en dat viel niet eens mee, maar terug ging natuurlijk zalig zo met de wind in de rug. Voor zaterdag staat de wind helaas de andere kant op volgens de voorspellingen (dus de hele weg wind tegen) maar wel minder sterk dan vandaag dus dat wordt afwachten. Ik was erg benieuwd naar de toestand van de route dus vol goede zin en goede moed gingen we op pad.
Eerst door het dorpje en achter de huizen langs.
klik voor groot
 
 
Het pad ziet er niet gek uit, maar ik ben benieuwd naar de andere kant, het pad tussen de huizen en de zee. Dat was de vorige keer bijna gevaarlijk om overheen te lopen omdat het vrij schuin en smal is en met de zee vlak naast je. Maar dat zie ik op de terugweg. Ik geniet van het prachtige weer. Geweldig en woef loopt met flapperende oortjes voor me uit.
klik voor groot
 
Na het lekkere paadje slaan we rechtsaf richting een boerderij richting het mooie strandje, zodat we op de terugweg de 'echte' weg gaan bekijken. Ik ben benieuwd. Het pad bij de boerderij is niet best, maar dat komt voornamelijk door de zware machines die hier blijkbaar overheen rijden. Dat is niet zo aan de andere kant dus ik ben benieuwd. We hobbelen vrolijk verder en veel te snel zijn we bij het strandje en het bruggetje. Vanaf daar zal ik dus het pad nemen zoals de route straks ook loopt. De vorige keer heb ik daar keihard staan schelden omdat ik werkelijk bijna in een spagaat gleed door de rotzooi. Kom maar op!
klik voor groot
 
 
Maar het pad loopt dus prima. Er ligt natuurlijk wel modder maar gewone ingedroogde modder, en niet dat enge glibberige slib spul waar je niets mee kunt. Ik ben blij en verrast. Dit bedoelde ik nou met de ultra. Op onverharde grond lopen met een geweldig uitzicht. Ik geniet echt. De brem komt al in bloei en dat staat zo vriendelijk. Rechts van de de mooie blauwe zee met het geluid van de golven. Dat is nu wind mee heb, is natuurlijk top. Jammer genoeg zaterdag niet, maar als de wind ietsje gaat liggen is het prima te doen. Eigenlijk wil ik iedere meter wel een foto maken om dit nog beter in me op te kunnen nemen. Maar ik wil toch ook even lekker lopen. En alweer heel snel zijn we bij het strandje met het doorkijkje door de rots. Toch even genieten en kijken en de hond laten spelen. Wat zal ik een moeite moeten doen om zaterdag niet overal te stoppen voor een foto!
klik voor groot
 
Al snel zijn we weer op weg. Het loopt allemaal prima en de tijd gaat veel te snel voorbij. Ik wil de hele dag wel blijven lopen, maar dat is niet verstandig nu. Jammer. Ik wil natuurlijk ook alles tegelijk en pakken als de mogelijkheid er is, zoals vandaag met het prachtige weer. Maar ja.
klik voor groot
Al snel kom ik bij het pad dat achter die huizen loopt. Prima te doen. Geen geglibber dus super op dit moment.
klik voor groot
 
We lopen door Craster en langs het haventje. Vanaf hier gaat de route verder naar Dunstanburgh Castle. Ik overweeg even om door te lopen naar het castle vanwege het mooie weer, maar ik moet het maar niet doen vandaag. Ik liep gisteren al en ik wil ook nog een ander stukje even bekijken deze week. Jammer maar helaas en zo blijft er altijd wat te wensen over.
klik voor groot
 
 
Veel te kort rondje, maar wel erg mooi en als het weer een beetje zo blijft dan ben ik een echte bofkont. Nou die wind nog en zaterdag zelf!
Gegevens:
* afstand: 10 km
* temp 11 graden - zonnig
februari 209 km - 2014 totaal 439 km
gepost door Max op
04:42 PM
Maandag, 24 Februari 2014
24.02.2014 - seahouses countryroads - 7 km
Vandaag geen avontuur met waf maar een kort wegrondje. Countryroads is wel een mooie omschrijving voor het rondje rond het huis hier. Het is ook een beetje de 7 heuvelenroute en voor mij een echte uitdaging. Twee weken geleden liep ik dit rondje ook en vandaag de derde keer. Het is een soort tempo training en dan op een weg die nog even glad getrokken moet worden. Deze keer veel minder water op de weg, dus het zonnetje en de drogere dagen werpen vruchten af! Niet dat het erg is maar je moet toch uitkijken dat je niet in een pothole stapt verborgen onder het donkere water. Maar vandaag dus niet slecht. Wel een beetje winderig maar het zonnetje scheen ook (na de regen van vannacht en vanmorgen). Het was bijna warm onderweg en aan het einde liep ik ook wel een beetje te puffen eigenlijk, maar dat hoort er allemaal bij. Tot mijn verrassing liep ik de snelste tijd ooit hier.
Anyway, ik wil Craster nog wel even bekijken later deze week qua modder en verder moet ik nog maar even kijken wat ik ga doen. Vandaag was in ieder geval een leuke opsteker.
Gegevens:
* afstand: 7 km
* temp 9 graden - winderig/zonnig
februari 199 km - 2014 totaal 429 km
gepost door Max op
02:47 PM
Zaterdag, 22 Februari 2014
22.02.2014 - wooler/broadstruther - 16 km
Eigenlijk voor vandaag helemaal geen lange loop en al helemaal geen dwaal avontuur op het programma met het oog op volgende week. Maar waarom eigenlijk niet. De afstand die ik in gedachten had was niet zo lang, maar de ondergrond en de soort zwerfronde zou inderdaad er wel voor zorgen dat ik even op de been zou zijn. Soit. Ik ben hier nu en ik wil alles eruit halen wat erin zit. Uit de natuur en uit mezelf zullen we maar zeggen. Bovendien heb ik nergens last van dus als ik niet in een ravijn val, kan me weinig gebeuren. De route had ik al klaar dus dat was makkelijk. Het was erg fraai weer bij de start dus ik werd echt naar buiten getrokken. Wel veel wind maar daar word je hard van.
Vol goede zin dus op pad naar Wooler, ongeveer 26 km hier vandaan. De start was snel gevonden en via street view had ik al even gekeken of ik ergens kon parkeren. Dat kon en al snel waren woef en ik op pad. De rit naar Wooler is trouwens prachtig. Ongelooflijk dat hier in het achterland zulke prachtige vergezichten zijn. De omgeving is totaal anders dan je hier rond de boerderij en bij het strand hebt. Gek is dat, dat als je niet loopt of wandelt, je eigenlijk zulke dingen helemaal niet te weten komt. Maar ik weet het inmiddels wel, en ik weet ook dat je hier dus niet zo snel uitgelopen raakt. Nu eerst maar beginnen met dit rondje! Onderstaand weer de video van ons avontuur, in het postje weer een selectie van foto's van onderweg.
klik voor groot
 
 
 
Aan het begin van de route kom ik een man tegen die me uitvoerig gaat uitleggen dat ik de verkeerde kant op loop voor Broadstruther. Ik kijk op de kaart, kijk met de goede man samen maar nee, ik moet echt de andere kant op. Ik laat me aanvankelijk een heuveltje op sturen maar als ik op de kaart naar mijn groene lijntje kijk, dan zie ik dat ik toch echt de andere kant op moet, maar al snel ben ik weer op het goede pad. Niet erg, want op die manier heb ik een laag liggend modderig stukje overgeslagen. De man antwoordde al the Bath toen ik hem naar het Path vroeg ;-) Dit is dus prima. Achteraf begrijp ik trouwens wel waarom de man me de andere kant op wees. Op de terugweg zag ik namelijk een ander bordje naar Broadstruther dus vanaf die kant kan je er ook komen. Maar woef en ik waren dus op de goede weg en dat voelt lekker. Het was wel even klimmen maar wel erg mooi en met het heerlijke zonnetje natuurlijk helemaal geweldig.
klik voor groot
 
 
 
 
Na het bos kom ik weer door een weiland en ga ik langs een boerderij (in de rimboe) gevolgd door een aardig gravel pad. Dat loopt goed maar er staat een keiharde wind op de open vlakte en inmiddels regent het ook behoorlijk. Het ziet er hier een beetje kaal en triest uit maar ik zie veel heide, dus in een ander seizoen is het hier prachtig denk ik.
klik voor groot
 
 
Ineens verandert het landschap weer van open en kaal naar heuvelachtig met een soort vallei met water. Erg mooi en zeker met helder weer moet dat prachtig zijn. Nu regent het, dus kan ik niet erg ver kijken maar het ziet er echt erg mooi uit. Ik loop over een pad in de rimboe. Samen met woef die het allemaal geweldig lijkt te vinden. Ze hobbelt lekker voor me uit en vindt de beste weg. Altijd handig. Ik kom zowaar iemand tegen met een grote rugzak en we babbelen even over het weer. Jammer dat het regent maar het zal vast snel ophouden! Gauw verder dan maar weer.
klik voor groot
 
Ik loop door, af en toe op de kaart kijkend. Het is maar goed dat ik een gedetailleerde kaart bij me heb want het valt niet altijd mee. maar leuk is het wel!
klik voor groot
 
Als ik het watertje ben overgestoken (gelukkig is er een bruggetje) zie ik twee dames met stokken ploeteren op het smalle pad. Die ga ik straks dus ook tegen komen en al snel gebeurt dat ook. Ze gaan aan de kant om me er langs te laten en we raken (natuurlijk) aan de praat. Het zijn twee oudere dames die hier aan het wandelen zijn. In de regen want het is behoorlijk nat nu. We kletsen wat, over de natuur, over genieten, natuurlijk over de hond die ze geweldig vinden (en die gewoon lekker op de laarzen van een van de dames gaat zitten) en ondertussen klaart het weer ineens op en zien we een regenboog vlak naast ons. Hee merkwaardig het is nauwelijks te zien op de foto maar ineens is de boog daar. Zo dichtbij heb ik nog nooit meegemaakt. Heel fel ook. We kijken ademloos toe en de regenboog verdwijnt weer. Dat zijn van die mooie momenten onderweg (waar je wel oog voor moet hebben). Ik neem afscheid en woef en ik gaan weer verder.
klik voor groot
 
Het is daarna behoorlijk zoeken naar het pad en de juiste richting naar Broadstruther. Maar we ploeteren moedig voort en uiteindelijk denk ik in de verte al iets te zien. De weg naar Broadstruther is een prima weg maar heel steil en de harde wind staat pal tegen. Ik besluit dus maar gewoon een stukje te wandelen want hier word je alleen maar doodmoe van. Het uitzicht is fenomenaal want je kijkt tegen de besneeuwde top van de Cheviot aan (890 mtr) en dat is erg mooi. Vastleggen op een foto lukt eigenlijk niet door het felle licht en de enorme schaduwpartijen die heuvels en zon nu eenmaal maken. Maar dit staat wel in mijn geheugen gegrift. Echt bijzonder.
klik voor groot
 
 
Het is eigenlijk erg jammer dat ze van Broadstruther nu zoiets hebben gemaakt. Een keurige lodge. Toch niet 'echt' meer, maar het is wel gek daar zo in de rimboe. Mooi punt om even uit te blazen en om me heen te kijken. Ik zie iemand lopen met een hond. Die komt van een andere richting. Toch eens kijken op de kaart maar het is hier zo immens, je kunt overal lopen eigenlijk (met een kaart).
klik voor groot
Als ik alles heb bekeken gaan we weer een stukje terug dezelfde richting om ergens linksaf te slaan richting het noorden. Het eerste stukje gaat heerlijk met de wind in de rug. Stom genoeg denk ik dus nu dat ik wel verder een goede weg zal hebben maar niets is minder waar. Ik kom op een absoluut kloterig paadje uit vol water en zachte grond. maar ik laat me niet kisten. Ik zal toch naar die andere kant moeten komen, dus ik blijf door lopen met kleine en snelle pasjes. Het gaat eigenlijk best goed! Mijn schoenen stampen door het water en zowel woef als ik zijn behoorlijk zwart. Maar doorlopen maar. Het is even weer geen lekker weer, de wind is fors maar hoppekee, even doorzetten. Ik zie op mijn klokje dat ik werkelijk nog nergens ben. Ik heb zo lang over dit stukje gedaan, als ik niet oppas ben ik hier tegen de avond nog met die tempo. Nou niet echt natuurlijk maar ik schiet echt totaal niet op.
klik voor groot
 
 
Ik zie op de kaart dat ik ergens een beetje links aan moet houden en zie ook in de verte iets dat op een overgang lijkt bij een hek. Het probleem is soms dat je niet overal overheen of doorheen kunt. Maar ik heb geluk, ik ben goed uitgekomen. Ik moet alleen waf een optillen want ze kan er niet zelf overheen. Ik kijk naar haar zwarte poten en moet lachen. Nou ja, samen zwart dan maar en ik til haar op. Ze wappert met haar poten maar snapt dat ze aan de andere kant op de uitsteeksels uit moet komen en al snel zijn we weer op pad.
klik voor groot
 
Daar loopt een pad over een grasveld en aanvankelijk neem ik een schapenpad (dat lijkt soms op een pad in de winter met weinig wandelaars) maar uiteindelijk kom ik goed uit en kunnen we even verder hobbelen. Ik weet dat ik nu vlak bij een verharde weg uit zal komen en ik ben blij. Als ik voor een watertje sta merk ik dat ik moe ben geworden van die gedoe. Waf steekt over en het ziet er goed uit verder. Samen zijn we eigenlijk weer lekker schoon na deze verfrissende onderbreking.
klik voor groot
 
 
Na het beekje over het grasveld naar de boerderij die zelf stroom opwekt met de windmolen. Er is hier namelijk verder helemaal niks. Ik vergeet een foto te maken maar het is best bijzonder zo. Even over het erf en dan kom ik op die verharde weg. Een verademing en... ik heb de wind mee! Wat heerlijk en al snel vliegen waf en ik over de weg.
klik voor groot
 
 
Het enige probleem is dat de weg eindeloos lijkt. Als je voor je kijkt zie je alleen het lange lint van de weg door de heuvels slingeren. Dat het een beetje op en neer gaat is niet erg vanwege de heerlijke wind in de rug. We hobbelen lekker verder. Nog een mooie regenboog maar wel ver weg.
klik voor groot
 
Maar we komen er wel want ik zie dat het ineens lekker opschiet qua kilometers. Ook al zie ik niets in de verte, ik weet dat we er bijna zijn. De grouses vliegen om ons heen en maken die leuke klokgeluiden. Eentje zit er naast de weg maar ik ben te laat voor een foto maar als hij wegvliegt, komt hij vlak langs me en zie ik zijn oog en rode lellen. Gaaf!
Uiteindelijk komen we weer bij de bewoonde wereld. Nog twee ruines van het een of ander en dan is het gedaan met ons avontuur.
klik voor groot
 
Ik vind het helemaal niet erg dat ik de auto alweer zie staan in de verte. Het was geen lang rondje maar wel weer wat bijzonders.
Gegevens:
* afstand: 16 km
* temp 10 graden - winderig
februari 192 km - 2014 totaal 421 km
gepost door Max op
09:53 PM
parcoursverkenning: de route
Inmiddels de hele route gelopen en in me op genomen. Helaas bedacht ik pas later dat het leuk was om een video te maken van de hele route maar het is toch redelijk gelukt om alles in beeld te brengen. Het geeft wel een redelijk beeld. Start bij Alnwick Castle en dat is natuurlijk prachtig. Helaas ben je daar snel voorbij en ligt het achter je. Daarna het avontuur bij de river Aln (crossing) en op weg naar het volgende kasteel, Dunstanburgh Castle. Dat is erg mooi en zal redelijk lang in beeld zijn als orientatie punt. Als je dat achter je laat is Bamburgh Castle ht laatste kasteel bij de finish. Helaas is dat niet lang in beeld. Aanvankelijk even in Seahouses, daarna verdwijnt het weer uit beeld op het strand om later weer op te duiken. Het allerlaatste stuk, ik schat een kilometer of 2 zal het kasteel wel weer vol in beeld zijn, maar heel langzaam dichterbij komen door de ligging en de wegen eromheen. Maar daar is dan ook de finish. De ondergrond bestaat uit grasland, strand en een stukje weg. Ik ben vooral erg benieuwd of de koeien uit de velden zijn. Want op twee plaatsen staan onvriendelijke koeien waarbij een groep wel te passeren is maar de groep met de stier en de kalfjes niet. Maar die kan je makkelijk omzeilen. Vandaag, precies een week voor de loop is het fraai weer, dus alle kans dat de modder wat opgedroogd is. Vooral het stuk bij Craster en vlak voor High Newton is echt vreselijk, de rest valt best mee en met dit weer zou het wel eens goed uit kunnen pakken. Maar twee fikse regendagen verpest alles weer met die rare grond. Nu ik de route ken, weet ik waar de knelpunten zitten, en weet ik dus ook dat ik me vooral niet op moet winden als ik er bijna niet overheen kan. Het houdt immers ook weer op en wordt weer beter qua ondergrond. Ik ben benieuwd. Onderstaand de video van de route.
gepost door Max op
09:40 AM
Donderdag, 20 Februari 2014
20.02.2014 - parcoursverkenning: Foxton Hall - Hawkill stepping stones - 17,5 km
Eergisteren liep ik het stuk vanaf de start bij Alnwick Castle naar de stepping stones waar je de river Aln over met steken. Ik was toen tamelijk verrast door het snel stromende en hoge water. Niks stepping stones. Vandaag zou ik starten bij de golfbaan van Alnmouth bij Foxton aen terug lopen naar de stepping stones. Ijs en weder dienende zou ik na terugkeer ook nog even het strandstukje pakken naar het einde van een eerdere parcoursverkenning zodat ik echt alles gezien zou hebben. Bij de route toen van Craster naar Alnmouth kon ik niet verder omdat het getijde te hoog was en er dus geen strand meer was.
Maar eerst dus op naar Foxton voor de start van ons rondje. Dat was gelukkig snel gevonden en parkeren was bij de golfbaan ook geen enkel probleem. Eerst gaat woef uitgebreid haar behoefte doen op een ongewenste plek. Prima, dat is ze maar vast kwijt maar waar laat i dat nu. Eerst zoeken naar een prullebak maar uiteindelijk vind ik er eentje bij het clubhuis. Weinig dus. Daarna dwars over de baan naar een paaltje waar 'public footpath' naar wijst. En meteen zit ik dus ook op de route van de ultra alleen loop ik eerst tegen de richting in. Prima, kan ik even zoeken en op de terugweg gewoon de weg lopen zoals het 'moet'. We hobbelen al snel langs de baan over een modderig pad. Ik doe vreselijk mijn best en oefen in het moddertrappen en het gaat redelijk.
klik voor groot
 
 
Als hier een beetje zon overheen gaat en een paar droge dagen dan lijkt dat wel te doen. Maar ja, ik heb geen invloed op het weer dus ik weet aleen de situatie nu, en niet de situatie volgende week. Het pad is echter maar kort, daarna een stuk grasveld en daarna naar beneden richting de parkeerplaats bij Alnmouth waar het ontzettend druk is. Op de terugweg is dit dus wel even een klimmetje maar dat ga ik straks op de terugweg ontdekken.
klik voor groot
 
 
Vanaf de parkeerplaats een stukje duinen in. Op de heenweg loop ik ineens dor heel zacht zand maar op de terugweg ontdek ik dat je heel gemakkelijk over de rand van de golfbaan kunt lopen. Ik weet eigenlijk niet eens hoe de route echt loop, omdat het naast elkaar ligt maar als het even kan dan pak ik het gras van de golfbaan.
Daarna even door een stukje van het stadje over de weg, langs een soort haventje en dan ver een speelveldje. Huh? O nee toch niet, want als ik aan het einde over het muurtje spring zie ik dat het pad eigenlijk daar loopt. Op de terugweg neem ik dus netjes dat pad (hoewel woef dus al op het muurtje staat voordat ik er erg in heb) maar dat is we enorm modderig, dus het speelveldje lijkt me een prima idee. Daarna houdt de weg ineens op vanwege een ingestorte muur. Ik zag angs de weg ook al overal zandzakken liggen, dus er is hier behoorlijk last geweest met water en wind zo te zien. Maar er is ee prima oplossing, naast het afgesloten pad ligt een nieuw pad waar je ook kunt komen, dus prima geregeld. Ik hoef waf niet op te tillen want ze past precies tussen de metalen draden door..
klik voor groot
 
 
Daarna is het wel een aardig pad eigenlijk zo langs het water. Het uitzicht is mooi maar straks loop ik de andere kant op. Dat blijkt ook wel fraai, want dan kijk ik uit op het haventje met de bootjes. Ook leuk!
Na het pad over de brug en een stukje over de weg. Ik ontdek dat er een voetpad langs de weg loopt dus dat is prima met woef. Richting een rotonde en rechtsaf nog een stukje over de weg. Straks ergens links en dat is nog even zoeken maar er loopt inderdaad een pad. Nou ja pad.... ik bedoel er is een hekje naar een weiland dat hoog boven me uittorent. Daarheen blijkbaar.
Aan de andere kant is het niet veel beter en is het een beetje onduidelijk of je links moet aanhouden of langs het water moet lopen. Op de heenweg kies ik voor links, dat blijkt een klim en daal stukje te zijn door zachte modder. Op de terugweg zal ik over keiharde rotsjes moeten lopen en ook een stukje modder. Afhankelijk van het weer dus langs de ene kant of de andere kant dat is duidelijk.
klik voor groot
 
Maar daarna is het ineens een heel andere omgeving en eigenlijk wel mooi. Zeker met het lente zonnetje is het gewoon genieten. Rechts van me stroomt de river Aln die op dit punt een lieflijk riviertje is. Ver voor me uit, zie ik een hoge spoorbrug. Ook niet alledaags en een mooi punt om naartoe te lopen. De route wijst zich vanzelf dus verdwalen is er niet bij. Langs de rivier blijven lopen tot een boerderij. Prachtig! De ondergrond is ook prima te doen alleen erg hobbelig maar goed op te lopen met getrainde voeten.
klik voor groot
 
 
 
Ik zie de boerderij ook al liggen en ik kan kiezen uit het erf (zoals de route lijkt te lopen) of langs de heg over het pad. Ik kies het laatste vanwege de hond en dat is prima. Ik kom uit op de weg waar ik moet zijn via het gat in de heg. Ik weet dat we nu vlakbij de stones zijn met de crossing en ik ben benieuwd hoe het er vandaag uit zal zien.
klik voor groot
 
Het water lijkt rustiger dan eergisteren en iets minder hoog. De stones zijn nog steeds niet te zien natuurlijk maar ik vond voral de stroming vervelend de vorige keer. Vandaag heb ik geen zin om weer te oefenen op die stenen dus ik besluit er niet op te stappen. Ik maak wat kiekjes van de route en van de hond en we keren weer terug.
klik voor groot
 
 
Vanaf nu dus even fotos maken van de juiste richting zodat ik die straks voor de reeks kan gebruiken van de hele route. het weer is nog steeds geweldig en dit stukje loopt wel fijn. Dit bedoelde ik nou met lekker onverhard lopen in een mooie omgeving! Niet dat geklooi met die modder enzo om overeind te blijven!
Ik kijk nog even om naar de crossing als ik erlangs loop. Best een grappig punt en ik ben benieuwd hoeveel wandelaars vreemd opkijken als ze daar uitkomen. Maar nu eerst terug. Lekker langs de rivier, op weg naar de brug, onder de brug door, over het gras naar dat rare weiland met die modder richting de weg.... ik weet het al precies en het is leuk om zo te lopen en te weten dat ik hier straks ook weer zal lopen.
klik voor groot
 
 
 
Grappig genoeg kom ik verkeerd uit op het weiland en even kijk ik verrast naar de weg. Ik zie twee hekjes die toegang geven tot die weiland. Eentje waar ik nu op af lijk te lopen en die andere waar ik net doorheen gekomen ben. Vanaf de start lijkt het logisch dat je dus uitkomt bij het tweede hekje, maar als je rechts aanhoudt, kan je dus het eerste hekje nemen. Nou ja, maakt niet uit je komt dus gewoon weer bij de weg uit.
Even een stukje over de weg dus, bij de rotonde nu linksaf richting de brug en bij de brug weer rechtsaf langs het water. Kind kan de was doen en al snel hobbelen we weer over het paadje langs het water, de afgesloten weg en het speelveldje. Nee, ik pak echt het speelveldje straks, dat loopt veel makkelijker. Langs de bootjes en de huizen met de zandzakken op weg naar de eerste golfbaan en de parkeerplaats.
klik voor groot
 
 
Ik vind het vanaf deze kant best meevallen met die modder, maar ik weet dat het voor mij uitmaakt of ik moet klimmen of moet dalen. Ik vind klimmen in de modder makkelijker dan dalen. Geen idee waarom. Maar al snel zijn we bij de golfbaan in Foxton. Ik moet daar dus nu even omheen om weer riching het strand te komen om het laatste stukje te doen dat ik nog niet gezien heb. Dat is makkelijk, er is een weg en een hek naar het strand. Vanaf daar linksaf en dan zie je het andere punt alweer opdoemen. Toch loop ik erheen, want de tekening geeft eigenlijk aan dat je door de duinen moet maar er is heleaal geen pad. Ik herinner me van de vorige keer aan de andere kant ook al dat er geen pad was, anders had ik wel de golfbaan kunnen bereiken met hoog water. Ik besluit dus toch over het strand te hobbelen op weg naar het laatste puntje. Daar blijkt een trap naar boven en vanaf daar weet ik het, want daar stond ik de vorige keer ook.
klik voor groot
 
 
Ik wandel even naar boven en kijk nog eens naar het pad door de duinen. Nee dat is er niet en er staat ook een bordje. Er komt een oudere dame aanrijden en die vraag ik naar dat pad. Nee inderdaad dat bestaat niet en je kunt alleen naar de golfbaan over het strand. We praten nog wat en het gesprek komt op de crossing van de Aln. Een andere dame komt erbij die vertelt dat ze gezien heeft dat de nieuwe stepping stones werden geplaatst (eind 2013). Ze had de gemeente toen aangesproken waarom die dingen zo laag waren, omdat het water altijd hoger zou zijn. Dat bleek een regel van Health & Safety te zijn. De ene vrouw is benieuwd naar de stones en ik tover de foto's tevoorschijn. We zijn het eens dat deze rare dingen een veel groter risico op valpartijen vormen dan hogere stenen. Maar het is niet anders, mensen zullen het ermee moeten doen het is vast al een hele klus geweest om deze te plaatsen. Ik ben benieuwd of ik door de rivier ga of over die stenen maar dat zal de tijd leren.
Ik neem afscheid van de dames die eerst nog uitgebreid de hond hebben besproken en beklopt en ga weer op weg over het strand. Ons avontuur zit er weer op en na 17,5 km zijn we weer bij de auto. De hele route bekeken, veel gezien en veel meegemaakt. Ik ken de route nu, de afstand is geen probleem dus het enige dat erg fijn zou zijn, zijn wat droge dagen volgende week en wat zon zodat alles een beetje kan drogen. Als bonus dan nog een zonnetje op de dag zelf en alles sal reg kom.
Gegevens:
* afstand: 17,5 km
* temp 11 graden
februari 176 km - 2014 totaal 405 km
gepost door Max op
07:42 PM
Dinsdag, 18 Februari 2014
18.02.2014 - parcoursverkenning: Alnwick - Hawkill stepping stones - 13,5 km
Het was eigenlijk heel fraai weer vandaag en dat was ook voorspeld. Ik koos dus voor een parcoursverkenning van het startstuk van de ultra. Eigenlijk was het de bedoeling om met de taxi vanaf Foxton Hall naar Alnwick te gaan en daar vandaan terug naar de auto, maar iets hield me tegen. Dan toch maar in twee delen, want als ik toch de rivier niet over zou kunnen steken, dan zou ik helemaal niet bij de auto kunnen komen zonder enorm om te moeten lopen. Dus het zekere voor het onzekere dan maar. De oversteek zou ongeveer halverwege liggen en een heen en weertje is op zich niet zo leuk en ook niet zo handig voor visualisatie maar vooruit maar.
Toevallig had ik eergisteren op weg naar de hills al de start gezien dus dat was gauw gevonden. Ik nam evenwel toch het verkeerde pad op de heenweg, namelijk langs de rivier en nie langs het hoger gelegen pad, maar op de terugweg deed ik het goed en dat was prettig, want daar was het een stuk droger en minder modderig. Dat scheelt dus alweer, want ik lag alweer in de modder natuurlijk toen ik ergens voorzichtig overheen wandelde (!). De start is wel aardig zo naast het kasteel en de river Aln.
klik voor groot
 
 
 
Gelukkig weet ik dus nu dat het pad redelijk loopt, want onderlangs was het echt verschrikkelijk. Ik vond er niets aan eerlijk gezegd. Maar goed, aan ales komt een einde en ik kwam uit bij een weg die ik moest oversteken om door een stukje bos te lopen.
klik voor groot
 
In het bos een heleboel sneeuwklokjes en modder. Maar.... voordeeltje van even gaan kijken: je hebt een paadje onderlangs en bovenlangs en bovenlangs is het ook weer beter dus even onthouden. Verder is het allemaal gewoon een pad, en afhankelijk van het weer is dat nog kloteriger of zoiets als nu, Veel beter wordt het niet meer denk ik.
Na het bos kwam ik weer op een weiland met schapen waar het prima te lopen was. Daarna loop ik onder de A1 door. Grappig dat je onder de snelweg door kunt. Het is hier namelijk ook heel goed mogelijk dat je een snelweg over moet steken, dat kan bij ons niet, maar hier is dat heel gewoon. Ik zou zelf nooit een route maken die een snelweg oversteekt maar ik had al gezien dat dit een onderdoor gang was. Het is gewoon warm geworden en doe mijn hoofdband af. Dat ik daarbij iets over het hoofd zie (letterlijk), zal ik pas op de terugweg merken. Op het weiland kom ik een man tegen met twee honden. Beide mannetjes. Omdat ik vanaf een afstandje moet roepen of het mannen zijn (vanwege mijn loopse woef) kom ik dus zo makkelijk met mensen aan de praat. Zo ook met deze man. We keuvelen over de modder, over de weg en over de ultra. Hij wijst me wat andere mooie paden en we kletsen verder. Ik zie gelukkig dat woef zich niet meer 'stelt' en ook het reutje is niet zo onder de indruk van mijn lekkere hot dog en blijft rustig zitten. Gelukkig, dat begint er dus weer op te lijken, maar het is vandaag ook al de 16e dag. Ik babbel nog wat met de man over de rivier en over de oversteek verderop. Aha, nou dat zal wel diep zijn, zegt hij. Ik wijs op mijn knie en hij beaamt dat het ongeveer tot op de knie zal zijn met sterke stroming. Nou leuk, gelukkig hoef ik er nu niet per se overheen en ik ben blij dat ik voor de heen en weer optie heb gekozen vandaag. Ik neem afscheid van de man en ik loop verder. Ik kom zelfs nog een verdwaald bordje tegen van de organisatie van vorig jaar maar dat hangt op zo'n idiote plek dat je dan wel de route moet kennen om dat te zien. Maar goed die ken ik dus dat is mooi meegenomen. Ik hobbel dus voort.
klik voor groot
 
 
 
Het weiland is prima, daarna gaat de weg linksaf een een of ander wild gebied in waar ik vooral schoten hoor. Hoewel ik het gele jack voor woef in mijn rugzak heb zitten deze keer, blijft ze zo dicht bij me, dat ik het niet om hoef te doen. We hobbelen omhoog en weer omlaag. Bij de zendmast rechtsaf en weer over een tamelijk goede weg die zowel op als neer loopt waardoor het prima te doen is. Ik weet al uit het gesprek met de man dat ik straks ineens op een hele drukke weg uit zal komen, waar woef zeker aan de riem zal moeten dus ik ben gespitst op een weg.
klik voor groot
 
 
Op de weg wordt ook net de heg gesnoeid door een tractor dus het is druk en de auto's razen voorbij. Ik loop weliswaar rechts maar dat blijkt verkeerd want door de bocht in de weg ziet niemand me en moet ik toe twee keer toe de berm in springen met woef. Echt gevaarlijk en ik ren me rot om er snel weer af te zijn. Het is maar een heel klein stukje en dan sla ik alweer rechtsaf een doodlopende weg in. Klopt want aan het einde zal de oversteek van de rivier zijn. Ik ben benieuwd. Het pad loopt vrij aardig maar aan het einde is het enorm modderig en mijn schoenen zakken er totaal in en zitten bijna vast. Ook mijn humeur daalt even diep mee als mijn voeten wegzakken.
klik voor groot
 
OK, eerst maar eens bij die oversteek zien te komen dan en aanvankelijk loop ik eromheen om te kijken of er een andere optie is. Dat lukt niet. Het water is hoog, ik kan nergens anders overheen dus ik zal toch door die modder moeten en dan bij de rand van het water moeten komen. Ik ben verrast maar ga toch kijken of ik er kan komen en hoe ik dat dan doe.
Woef test even hoe diep de Aln op dat punt is.
klik voor groot
 
De hele hond verdwijnt aanvankelijk en ze schrikt er zelf van. Blubblub. Dat is dus vrij diep ja. Enfin, uiteindelijk kom ik toch aan de waterrand uit en daar zie ik inderdaad in de sterke stroming stepping stones in de diepte. Grote stenen waar je op zou kunnen staan.
klik voor groot
 
De diepte valt dus we mee als je op die stones staat, ongeveer een derde van de kuit diep op dit moment van de dag. Maar de stroming is sterk en ik kan me nauwelijks staande houden op de steen. Gauw er weer van af. Ik geef het niet op, want ik zal er toch straks overheen moeten. Of via de stenen, of gewoon er dwars doorheen. Maar met die stroming, wat is nu wijsheid? Ik probeer het nog een keer. gezicht naar de stroming toe en een stevige stap plat door het water. Ja, dat lijkt te lukken dus misschien een kwestie van doorstappen. Ik neem drie stenen en ga dan terug. Ik hoef er nu toch niet overheen, want dit was mijn eindpunt voor deze ronde en ik wil woef ook niet over de hele Aln laten zwemmen. Volgende keer kom ik vanaf de andere kant, en kan ik nog eens kijken. Het water is overigens ijskoud. Maar een goede oefening, mijn schoenen en kuiten zijn nat dus maar eens kijken hoe dat dan loopt nu en we keren weer om.
klik voor groot
 
Terug gaat een stuk makkelijk want ik ken nu de weg dus ik kan eindelijk een beetje doorlopen. Foto's maken deze richting op is ook minder belangrijk. Ik maak nog een film van de fotos achter elkaar van de hele route de juiste richting op.
Ik loop weer onder de A1 door en geniet wel van het mooie weer. Ineens valt mijn oog op een bril die op een hekje ligt. He die heb ik ook en op hetzelfde moment begint me iets te dagen. Die bril lag er net nog niet en.... dat is dus gewoon MIJN bril. Die is van mijn hoofd gevallen toen ik op de heenweg mijn hoofdband afgedaan heb. Wat oenig. Ik ben normaal heel netjes op mijn spullen maar ik heb dit totaal niet gemerkt en zou de bril ook niet gemist hebben, en ik zou er niets van begrepen hebben. Wat een geluk. Ik denk dat de man met de honden die ik op de heenweg sprak de bril heeft zien liggen en daar heeft neergelegd. Alsof we het zo hadden afesproken valt mijn oog er dus nu op. Onbeschadigd en helemaal schoon zet ik de bril weer op. Idioot gewoon wat een toeval.
klik voor groot
 
Verder eigenlijk geen gekke dingen meer onderweg. Ik neem het paadje bovenlangs doos het bos en zoals gezegd zie ik nu het pad dat ik had moeten nemen aan het begin, ook wat meer bovenlangs en niet vlak langs de Aln langs het kasteel. Een stuk droger en het loopt ook beter. Hoewel dit stuk dus niet echt fijn lopen is, is het vooral in het bos erg modderig en natuurlijk daar bij die stomme oversteek. De rest valt op dit moment redelijk mee, maar dan moet het niet nu dagen gaan regenen!
klik voor groot
 
 
Grappig dat ik nu eindelijk eens het harry potter kasteel van dichterbij heb gezien. Zweinstein!
klik voor groot
Na 13,5 km zit deze parcoursverkenning er weer op. Gemengde gevoelens dus. Ik geloof niet dat dit iets voor mij is. Ik vind lopen geweldig het lopen op onverharde grond ook maar dat geklooi met modder en al helemaal met rivieren die je moet oversteken vind ik niks. Je moet wel gewoon kunnen lopen. Maar goed, wie weet blijft het een beetje droog de komende periode en valt het mee met de modder. Maar ik ben er niet gerust op eigenlijk.
Nog een stukje dus vanaf de andere kant tussen Foxton Hall waar ik gebleven was terug naar de stepping stones en dan heb ik het hele parcours gezien. Op zich al leuk want ik heb veel nieuwe stukken gezien die smaken naar meer.
Gegevens:
* afstand: 13,5 km
* temp 10 graden
februari 158 km - 2014 totaal 387 km
gepost door Max op
08:20 PM
Zondag, 16 Februari 2014
16.02.2014 - simonside hills (northumerland park) - 10,5 km
Vandaag was eigenlijk helemaal geen loopdag na de 8x1600-tjes van gisteren maar het was zulk geweldig weer, dat ik echt naar buiten getrokken werd. Met helder weer is het namelijk een uitgelezen kans om de hills in te gaan, want alleen met helder weer is dat eigenlijk leuk. Ik deed dat vorige week ook al, toen ben ik naar Linhope Spout gegaan toen het zulk mooi weer was. Allemaal onderdeel van Northumberland park, een enorm gebied met hills en natuurschoon waar van alles te beleven is. Het was even zoeken naar een beetje geschikte route die niet te lang zou zijn en nog vindbaar ook, maar na even puzzelen had ik besloten om naar Simonside hills te gaan, vlak bij Rothbury ongeveer 46 km hier vandaan. De route was snel gemaakt en vol verwachting ging ik op pad. Ik hoopte dat het rustig zou zijn qua honden, omda woef op dit moment echt hoog loops is en zelf ook op zoek gaat naar een lekker mannetje. Daarom nam ik deze keer de Stuntrunner mee, en deed ik voor de verandering eens de band om mijn middel. Het andere eind zou ik wel hetzij aan de hond haken, hetzij aan de rugzak. Vorige keren hing ik de riem geheel aan de rugzak maar dat zat niet zo lekker en daardoor ging ook de riem slingeren. Maar dit was een uitkomst, want ik heb haar bijna overal los kunnen laten lopen en ik heb totaal geen last gehad van de riem. Erg handig dus en weer wat geleerd.
De rit naar de start was geweldig. In de verte nog een besneeuwde bergtop te zien. Op onderstaand filmpje is ook een stukje van de route te zien. Erg mooi en het geeft wel een beetje een beeld van de omgeving daar. Helaas kon ik de startplaats totaal niet vinden, maar toen ik uiteindelijk bij Tossen Tower uitkwam, zag ik op de garmin dat ik een kilometer van de start verwijderd zou moeten zijn (dat zegt niets overigens want dat is hemelsbreed) maar op de kaart zag ik ook dat ik er toch echt bijna moest zijn. Ik had genoeg van het dwalen, dus heb ik de auto geparkeerd en ben ik gewon op weg gegaan. Dat stukje weg zag er immers ook prima uit dus vooruit maar.
Zo waren we dus op pad op een lentedag in februari. Ik genoot van de vergezichten over het dal. Rothbury in de verte. Dat is duidelijk een bijzonder stadje. Verder en verder en ineens zag ik het bord van de parkeerplaats waar ik zo naar gezocht had. Nou prima, ik vond dit stukje weg extra ook leuk en anders had ik mooi Tossen Tower gemist (zie video).
klik voor groot
 
De parkeerplaats stond bomvol met auto's en ik was dus erg benieuwd. Turend op het bord zag ik dat er ook een rode route zou zijn, dus als ik zou verdwalen, zou ik altijd nog een rode route kunnen volgen. Eerst maar eens mijn eigen route dan en ik sloeg rechtsaf een nogal steil maar prima brede bosweg op. Daar kwam ik de eerste hond tegen maar dat was gelukkig een vrouwtje. Ik bleef aardig klimmen, sloeg bij de mast rechtsaf en liep door. Daarna ineens de keuze uit een bospad of rechtdoor. De rode route ging het bospad op en dat zou ook richting Little Church zijn wat ik graag wilde zien. Dat is een bijzondere rotsformatie die door de wind zo gevormd is. Nou misschien ben ik gek, maar dat heb ik dus niet gezien.
klik voor groot
 
Ik zag wel een enorm kloterig pad waar een stroompje overheen liep en wat vol lag met stenen en rotsblokjes. Lopen was daar bijna niet te doen maar langzaam kwamen we toch boven. Daar kwam ik ineens op heidegrond terecht. Dat zal prachtig zijn in het juiste seizoen denk ik.
klik voor groot
 
 
Ook hier weer een pad van niks maar uiteindelijk kwam ik uit op een heel breed pad, zoals het pad aan het begin ook was geweest. Hum... dat zou betekenen dat er dus wel degelijk een normaal pad was, en dat dat pad waarschijnlijk mijn eigen route was! Beetje jammer dus, want daar had ik prima kunnen lopen en bovendien ook nog meer gezien. Want ik baalde als een stekker van het stukje bos. Met mooi weer in de heuvels gaan lopen en dan terecht komen in een bos waar je alleen bomen ziet, is niet helemaal de bedoeling. Ik wilde vergezichten! Maar goed, niet zeuren ik was er nu uit.
Voor me zag ik de echte hill waar het om gaat. Wat een hoogte.
klik voor groot
 
Heel in de verte en op de foto's nauwelijks te zien zag ik bovenop mensen lopen. Op een pad (?) zag ik mensen omhoog klauteren. Op handen en voeten soms zo te zien. Aha. Aangezien het pad aan de andere kant blijkbaar verder ging (je kunt ook onderlangs op het brede pad blijven maar dan zie je natuurlijk niks), besloot ik de klim toch maar te wagen. Het begin was makkelijk. Dan ineens twee honden die vrolijk naar beneden stuiteren. Ik baal want een hond aan de riem op die klautergebeuren is niet handig. Net als ik de man wil toeroepen of het mannetjes zijn, valt hij. Ook dat nog. Hij duikt weer op en zegt dat het vrouwtjes zijn, dus weer geen gevaar. Wel gevaarlijk is het ijs op de rotsen. Dat ik wel moet oppassen. Ja, dat zag ik! Ik kijk om en zie dat ik halverwege ben. In dalen ben ik ook geen held dus vooruit met de geit. Ik klauter verder, en gebruik de sterke heide als ijzers. Best handig en het gaat op deze manier prima. Van lopen is hier echt geen sprake, het is klimmen en klauteren maar nu wil ik ook boven zien ook! En daar komen we ongeschonden aan. Het ging prima eigenlijk en het uitzicht is adembenemend. Eigenlijk kan je het helemaal niet ged zien op de foto's. Ik denk omdat er geen referentiekader meer is. Je ziet niet dat je daar op 460 meter staat. Maar mooi is het. De eeuwenoude cairns (geen stapel rotsblokken) zijn mooi zo met de achtergrond. Ik loop daar wat heen en weer en geniet van het uitzicht. Ondertussen kijk ik een beetje hoe het pad verder loopt. In ieder geval eerst naar een andere hill zie ik en daar maar weer verder kijken.
klik voor groot
 
 
Woef en ik gaan dus maar weer op pad. Er ligt een soort weg van grote rotsblokken. Dat loopt natuurlijk voor geen meter, hoewel het er op de foto prima uitziet. Ook af en toe ijs op sommige stukken maar het gaat wel goed en ik kom redelijk snel bij de andere rotsformatie. Ook daar kijk ik weer even rond en geniet ik van het uitzicht. Maar dan moet ik toch wel weer verder. In de verte zie ik een slingerpad lopen. Daar ergens heen dus blijkbaar.
klik voor groot
 
 
Gek genoeg wijst het rode pad ergens anders heen, maar als ik op de OS kaart kijk, zie ik dat pad dus helemaal niet en ik besluit dan toch maar mijn eigen route te volgen. Eerst over het pad dat uit de verte zichtbaar is en dan.... even kijken... ergens linksaf door de heide. Ik hoor in de verte de Grouses klokken en ik glimlach. Dat is zo'n herkenbaar geluid. Ik hoop maar dat er niet al teveel zitten als ik er met woef doorheen moet.
Het eerste pad is prima, maar het paadje linksaf is niets. Geen pad maar we komen er wel. Mijn eigen paadje nog verder naar links terug naar de weg blijkt er niet te zijn. Als ik sta te turen en in de verte de weg toch echt zie liggen, komen er net twee mannen aangewanded. Helemaal in vol ornaat, gaiters over enorme bergschoenen, kaarten, navigatie om de nek etc. Zij hadden ook geen pad gezien nee en dit was vast een schapenweggetje maar het zou wel naar de weg leiden dachten ze.
klik voor groot
 
Nou dat dacht ik ook, en ik wandel een stukje mee en praat over wandelen en lopen. Eigenlijk veel sneller dan gedacht komen we op de weg uit. Hoewel niet alle wegen naar Rome leiden, kwam deze toch mooi op de weg uit en niet eens zo ver van de plek die ik zelf had gewild. Ik ben wel van mijn eigen kaart af, maar ik weet dat ik gewoon simpelweg de weg kan volgen en weer bij de Tower uit zal komen. Ik neem afscheid van de mannen en kan eindelijk weer even gas geven. Dat loopt lekker.
klik voor groot
Het was een beetje raar rondje, maar een eerste keer in zo'n gebied zit altijd vol verrassingen natuurlijk. Ik weet nu dat er ook een bredere, goed begaanbare weg zou moeten zijn. Maar voor nu is het even genoeg. Ik ben blij als ik de auto wer zie staan en nog blijer dat alle banden nog heel zijn. Ik ben een kwartier bezig met het schoonmaken van de hond, geef haar eten en ga daarna voldaan weer huiswaarts.
Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.
Gegevens:
* afstand: 10,5 km
* temp 6 graden
februari 147 km - 2014 totaal 375 km
gepost door Max op
07:36 PM
Zaterdag, 15 Februari 2014
15.02.2014 - assignment 10: 8 x 1.600 (5') - totaal 19,5 km
Het is alweer drie weken geleden dat ik ook een training deed zoals vandaag, met 1600-tjes. Toen waren het er 6, nu moest ik er 8 doen. En dat na de 51,5 km van vorig weekend. Ik merkte dat ik een beetje een soort 'faalangst' had. Niet letterlijk natuurlijk maar na de euforie van vorig weekend, vroeg ik me wel even af of me dit wel ging lukken en of ik nou echt nergens last van zou krijgen. Ik vind het namelijk nog steeds bijzonder dat ik zo gemakkelijk die afstand 'even' aflegde. En de training van vandaag zou nou ook niet echt een makkie zijn. Tel daarbij op dat het vandaag hard waait, de weg vol diepe plassen zal liggen, het zachtjes regent en je begrijpt.... nik stond niet bepaald voor het raam te springen om te gaan.
Maar wel een goede test natuurlijk en wat zou me kunnen gebeuren? Eigenlijk niets. Dus niet denken 'misschien gaat het wel heel traag' of 'misschien krijg ik een pijntje', maar gewoon 'het gaat lukken' en 'ik voel me prima'. En zo ging ik dus op weg. Woef zielig achterlatend achter het raam. Niet alleen is ze hoog loops maar deze interval ronde over de weg is niet zo handig met een hond en bovendien is er niks aan voor haar. Dat betekent dus wel dat ik haar meteen mag gaan uitlaten als ik klaar (en nat) ben. Maar eerst maar eens beginnen.
Ik neem hetzelfde stuk weg als de vorige keer. Dat is geen makkelijke weg, omdat het aardig op en neer loopt en bovendien heb ik vandaag op de weg terug steeds de wind fors tegen. Ik ga niet kijken of de weg droog is ergens want ik weet al bijna zeker dat er op minimaal 2 plaatsen een hele diepe flood zal zijn. Alleen de eerste keer dus even oppassen of er geen kuilen verstopt zitten onder het donkere water en verder er gewoon doorheen stampen. Eerst even warmlopen, en daarna ga ik van start. Ik neem me voor om de eerste lap rustig te lopen. Dat lukt dus niet helemaal. Dan maar proberen de eerste 4 ongeveer op dat tempo vol te houden en dan eens te kijken. De eerste 4 laps gaan eigenlijk best snel. Ik praat mezelf moed in, dat ik straks alweer de eerste 6 erop heb zitten en dat ik dan aan de laatste 2 ga beginnen. Eitje toch? Het gaat eigenlijk best goed en als de wind in de 5e lap eventjes verstek laat gaan staat er meteen een mooie tijd op de teller. Helaas trekt de wind weer enorm aan en merk ik dat dat toch wel zijn tol begint te eisen. De afstand is natuurlijk ook best aardig al zo, want ik zal toch met deze training bijna 20 km gaan afleggen en ik heb nog niet veel gegeten vandaag. Maar aan alles komt een eind. Na de een na laatste lap glimlach ik en bedenk dat ik al aan de laatste lap ga beginnen. Nu mag ik wel even 'lijden' en ik ga van start. Maar het lukt niet erg en ik lig al achter op mijn tijdplannetje voor de laatste lap. Bij het venijnige klimmetje voor de waterplas voel ik dat het langzaam gaat. Te langzaam en die tijd loop ik niet meer goed op het laatste stukje met de wind vol tegen. Jammer maar helaas en zo eindig ik met een langzame (langzaamste) laatste lap. Toch niet ontevreden. Het had iets gelijkmatiger gekund, maar toch best OK op deze afstand en met het vorige weekend in gedachten. Ik merk ook dat ik wel 'voorzichtig' ben met het oog op de ultra die er nu toch echt aan zit te komen. Zou toch jammer zijn als het net op het laatste moment nog ineens mis zou gaan.
Na de run ga ik gauw met woef uit. Binnenkort weer lekker op avontuur met haar samen. Veel leuker dan dit rondje! Mijn voeten zijn gerimpeld van al het water waar ik doorheen moest. Keer op keer door die diepe floods op de weg is toch ook wel apart. Maar je raakt er wel aan gewend. Maar bijzonder blijft het om door een flood te rennen waarbij het water tot je oren spat!
Gegevens:
* afstand: 19,5 km
* temp 7 graden - regen, veel wind
februari 135 km - 2014 totaal 364 km
gepost door Max op
04:52 PM
Vrijdag, 14 Februari 2014
artikelen: training: sportpsychologie deel 2 - zelfvertrouwen
Het eerste artikel ging over focus in de sport, dit tweede deel gaat over zelfvertrouwen.
Sportpsychologie kan helpen om zelfvertrouwen te krijgen. Je kan dan nog zoveel talent hebben, snel of sterk zijn, als je geen vertrouwen hebt in jouw eigen kunnen, dan zou het wel eens moeilijk kunnen zijn om jouw eigen doelen te bereiken. Werken aan zelf vertrouwen, net zoals je zou doen om te verbeteren in het lopen (of een andere sport) helpt daadwerkelijk om beter te worden en je ook lekkerder te voelen. Voor tips en trucs lees verder
gepost door Max op
06:10 PM
Donderdag, 13 Februari 2014
13.02.2014 - parcoursverkenning: beadnell/seahouses/beadnell - 11 km
Er zijn nog twee stukken van de ultra die ik nog niet gelopen heb. Een stukje van Beadnell naar Seahouses dat ik alleen over de weg liep (zo ook afgelopen zondag tijdens de lange loop) en het begin van Alnwick naar Alnmouth ongeveer. Die laatste route zal ik in een keer lopen, waarbij ik me laat ophalen door de taxi en weer terugloop naar de auto. Anders moet ik twee rondjes besteden aan het verkennen van het parcours en daar heb ik geen zin in. Ik wil nog een paar bijzondere loopjes doen, en daar heb ik dus nog tijd voor nodig, want zo lang heb ik niet meer!
Maar vandaag dus maar het stukje beadnell naar seahouses en weer terug. Er staat namelijk een keiharde wind, en mijn rondje in de Cheviots naar een uitzichtspunt in de heuvels heeft een klim van 64 meter naar 450 meter dus dat leek me niet zo'n goed idee met deze wind. Ik was eigenlijk wel benieuwd, want dit stukje mis ik bij mijn visualisatie oefeningen. Ik neem daar de route ongeveer zoals ik denk dat het loopt, maar dat bleek dus niet te kloppen. Eigenlijk was het wel een leuke ronde en weer vol verrassingen.
Eerst maar eens op pad. Omdat ik geen zin heb om in Seahouses te starten (geen idee waarom niet), rij ik eerst naar Beadnell. Daar ken ik het goed want ik startte daar al veel vaker maar liep dan meestal naar Low Newton. Daar zal ik nu op de ultra ook vandaan komen. Dat stukje deed ik al. Nu dus weer terug over het strand. Eerst even een kiekje maken in Beadnell zelf met de bootjes en de ruine. Altijd leuk. Daarna loop ik aanvankelijk verkeerd maar ik zie al snel dat de route even over de weg zal lopen naar de strandopgang.
klik voor groot
 
 
 
Dat loopt dus wel even makkelijk zo een klein stukje. Na strand is dat nooit weg natuurlijk. De wind waait behoorlijk maar ik heb nu zijwind en zal pas op de terugweg de wind tegen hebben denk ik.
Al snel zie ik het paadje dat ik moet hebben om weer op het strand te komen. Daar loop ik dus straks niet langs!
klik voor groot
 
 
Het is eigenlijk prachtig mooi weer met een vriendelijk zonnetje. Ik bof enorm en die wind is gewoon een goede oefening. Ik heb mijn bril op tegen het zand dus er kan me niets gebeuren. Ik hoef vandaag ook geen lange afstand te lopen of tempo te maken. Allemaal al gedaan deze week en zaterdag staat er weer een lastige op het programma. Rustig aan dus maar en eens goed voelen hoe mijn lichaam aanvoelt na de belasting. Op een stuk strand liggen grote maar ronde stenen. Het loopt niet heel vervelend maar het is gewoon goed opletten waar ik mijn voeten neerzet. Het water is al een beetje hoog, maar het srand zelf is eigenlijk prima beloopbaar en is ook tamelijk vlak. Ik liep hier al eens eerder, maar keerde toen om bij de rare diepe waterarm bij de golfbaan aan het einde. Daar zou ik dus nu overheen moeten maar met dit hoge water vrees ik dat ik dat nu maar niet ga doen. Eerst maar eens het strand verder aflopen.
Al snel komen we inderdaad bij de waterarm aan het einde van het strand. Het water kolkt voor mijn voeten en ik kan niet zien hoe diep het eigenlijk is. Ik tuur op de kaart. Ja ik zou er echt overheen moeten. Dat is op zich prima, maar ik zie werkelijk niet waar ik dan aan de andere kant heen moet. Waar is dan het pad aan de overkant? ik heb geen zin om voor jan doedel door dat stromende water te waden. Best tijdens de ultra maar niet voor niks nu. Ik tuur en tuur maar zie het echt niet. Er komen twee mensen aan die gehopt hadden dat ik de weg wel wist. Nou nee dus. Ik besluit dus uiteindelijk toch maar een paadje te nemen langs de duinrand terug naar de weg, een langs de weg te lopen en vanaf daar eens vanaf de andere kant te gaan kijken wat de bedoeling is en waar het pad is.
klik voor groot
 
Ik loop dus een stukje over de golfbaan (daar is gewoon een pad) en kom uit op het punt waar ik bijna bij het punt ben waar ik uit had moeten komen. Ik denk aanvankelijk dat ik hier ook weer van het strand af moet, maar als ik nog eens goed kijk, blijk ik toch nog een stuk langs de rotsen te moeten en ergens verder pas van het strand af. Terwijl ik op de kaart sta te kijken, is een echtpaar bezig om de hond te aaien en te bewonderen. Geen oog meer voor hun eigen kaart of wandeling maar alleen voor de hond. We raken aan de praat en bespreken de route en waar het pad nou loopt. Door het hoge water is er geen strand mee en zien we alleen wat platte rotsen. De vrouw loopt door terwijl de man en ik blijven praten over de hond en over de route. Uiteindelijk zien we dat de vrouw over de rotsen is gelopen en zwaait. Daar is blijkbaar het pad! Samen gaan we dus maar de rotsen op, op weg naar het pad. Daarna over een paadje dat uiteindelijk uitkomt op de golfbaan. Dat loopt prima en ik neem afscheid van het echtpaar want ik zal toch weer verder moeten natuurlijk!
klik voor groot
 
Ik kijk verwonderd dat ik hier uit kom, want hier ben ik dus nog nooit geweest. Grappig, ik zal straks inderdaad bij het haventje van Seahouses uitkomen. Dat komt steeds dichterbij en ook de Farne eilanden zie ik in de verte liggen.
klik voor groot
 
Het loopt prima en ik weet nu ook waar ik uit zal komen. Bamburgh Castle laat zich al zien dus dat is een mooi punt straks op de ultra. Maar vanaf hier kan ik straks de weg dromen en dit stuk kan ik dus nu ook mooi visualiseren. Na de golfbaan even achter een rijtje huizen langs over een prima paadje, en dan kom ik op de weg naar de haven. Dat loopt lekker even naar beneden op verharde ondergrond.
klik voor groot
 
Vanaf de haven eventjes omhoog naar de grotere weg langs de reddingsboten en dan rechtsaf en daarna het strand weer op. Ik ben net aan het kijken naar de route als ik weer iemand tegenkom die ik normaal op het strand zie. Ik kan natuurlijk niet doorlopen en spreek even met de oude vrouw. Grappig wel dat ik eigenlijk al zoveel mensen ken.
Ik neem weer afscheid en besluit nu terug te keren naar Beadnell. Het kleine stukje over het strand naar Monkshouse nog en dan bij de rotsen linksaf de duinen in, naar de boerderij met het hek dat niet opengaat en daarna linksaf de velden in.... Dat kan ik wel dromen nu dus dat hoef ik niet nog een keer te doen. Eerst nu terug en ik besluit gewoon langs de weg te lopen, terug naar beadnell.
Het gaat lekker, en voordat ik er erg in heb ben ik Seahouses alweer uit en ben ik alweer halverwege Beadnell. Geen idee of de wind gedraaid is, maar ik heb helemaal geen tegenwind maar een soort halve wind in de rug volgens mij. In ieder geval loopt het lekker. Ineens stopt er een auto even voor me uit. Aangezien het pad aan de linkerkant van de weg loopt, staat de man dus gewoon tegen het verkeer in ineens stil op de weg. Ik ben verrast maar de man begint een heel verhaal over de... jawel de hond. Hij had ook een wire haired Vizsla en waar deze vandaan kwam, en hoe mooi ze was etc etc. Of hij een foto mocht maken etc. Ik moet er wel om lachen. Er is altijd wel wat met die hond, mensen spreken me hier altijd aan maar dit is wel bar dat iemand dus echt van de weg komt om er iets over te zeggen. Het is wel leuk en na even gepraat te hebben vervolg ik mijn weg maar weer, op weg naar Beadnell.
Dat gaat op rolletjes en al snel zijn we bij de parkeerplaats. Ik besluit nog even richting de duinen te lopen om te kijken of woef nog moet plassen en als ik terugkom.....staat daar de auto weer van de man die woef zo leuk vond onderweg. Nee hij volgde me niet, hij moest echt even aan het werk op de camping. Dat geloof ik graag want hij reed immers de kant van seahouses op. En weer gaat het gesprek over de hond en moet woef poseren voor een foto. Ik ben blij dat ik bij de auto ben want ik heb het inmiddels wel koud gekregen.
Het was een leuke ronde, vol met gekke dingen. In ieder geval wederom een nieuwe route. Dat is altijd leuk. Nu nog het eerste stukje van de route lopen en de hele route is compleet. Ik zal dan een overzichtje maken van de foto's van de route. Hoef ik tenminste ook geen foto's te maken onderweg straks!
Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.
Gegevens:
* afstand: 11 km
* temp 6 graden - zonnig, veel wind
februari 115 km - 2014 totaal 345 km
gepost door Max op
05:41 PM
Dinsdag, 11 Februari 2014
11.02.2014 - seahouses countryroads - 7 km
Vandaag een korter rondje na de 51,5 km van eergisteren. Alles voelt prima, ik heb niet eens spierpijn deze keer. Ik had geen idee wat ik wilde gaan lopen vandaag en dus koos ik voor het rondje rond het huis over de 7 heuvelen route. Grapje maar die weg loopt enorm op en neer. Het laatste stuk loopt dan weer naar beneden en daar kan je dus even vaart maken. Tot mijn verrassing liep ik toch 5 seconden sneller dan vorige week. Is natuurlijk niks, maar na de route van zondag valt me dat niet tegen.
Op naar de volgende run dan maar weer. Woef vond het geweldig maar was roetzwart van de trip over de weg met alle plassen en (uitgereden) modder.
Gegevens:
* afstand: 7 km
* temp 4
februari 104 km - 2014 totaal 334 km
gepost door Max op
03:06 PM
Zondag, 09 Februari 2014
09.02.2014 - assignment 9: 50 km - totaal 51,5 km
Vandaag dan de laaste lange duurloop op het programma. Ik keek er op zich wel naar uit, al was ik ontzettend benieuwd hoe het eigenlijk zou gaan en of ik het zou halen na de loop van afgelopen dinsdag. Dat was ontzettend gaaf maar erg zwaar. Ik ging er wel gewoon van uit, maar had wel besloten om te stoppen als ik iets zou voelen of als het niet OK voelde. Ik doe nogal aan 'body sensing' en ik denk dat me dat al die tijd wel blessure vrij heeft gehouden. Maar alles stond op groen dacht ik.
S. was dit weekend hier in de UK dus we zouden deze keer samen op pad gaan. Hij op de fiets en ik met de benenwagen. De vorige lange loop heb ik natuurlijk alleen gelopen hier. Toen in de regen! Vandaag was het mooi weer, al was het wel enorm winderig. Maar ja, dat kan gebeuren dus niks aan te doen.
Alles lag al klaar van te voren. Gelletjes voor de softflasks, een chocomelletje, tee kleine twixjes om eens te kijken of ik dat zou kunnen wegkrijgen (het antwoord is makkelijk: nee) en mijn kleding. Ik sliep niet echt lekker, was vroeg wakker en keek al uit naar het eerste ochtendgloren. Toen het licht door de gordijnen piepte ben ik dus uit bed gegaan, heb even de K5 training gedaan en vast wat gegeten (vloeibaar) en ben met de hond op stap gegaan voor een korte wandeling. Daarna nog wat gegeten (havermout) en toen was ik klaar om te vertrekken. Ik zou starten bij Bamburgh en dan weer teruglopen naar het huisje en daar zou S buiten staan om verder mee te fietsen. Na 40 km zouden we weer langs het huisje komen, en dan zou ik verder lopen met de hond zodat zij ook lekker uit geweest was. Voor dat laatste stuk zou ik het laatste lusje van de ultra nemen, zodat ik ook dat nog eens gelopen had aan het einde van een run met vermoeide (?) benen. Het plan lag er dus! Nu de uitvoering nog. Onderstaand de video van de route.
Ik reed redelijk op tijd richting Bamburgh en parkeer daar de auto. Dag! Tot later dan maar weer. Gek idee, nu eerst een enorm stuk met de benenwagen dat ik met de auto al ver vind eigenlijk. Ik maak een paar foto's van het kasteel en het dorpje. Het begint al goed licht te worden en het lijkt echt wel een mooie dag te worden (ondanks de wind).
klik voor groot
 
 
Daarna over Ingram Road weer terug naar Seahouses. Daar loopt de weg al een beetje op en neer, maar ik doe net alsof ik dat allemaal niet zie. Ik zal er toch gewoon overheen moeten, dus stap voor stap dan maar. Eigenlijk was ik al heel snel vlak bij het huisje en zag ik S. al buiten staan wachten met de fiets. Hij kon precies volgen waar ik was, dus dat was makkelijk. Samen verder op pad en dat was wel gezellig. Ik had oordopjes in met en audioboek maar dat heb ik eigenlijk meteen uitgezet. De dopjes heb ik in mijn oren gelaten want dat was eigenlijk heel prettig tegen de wind hoe gek het ook klinkt.
klik voor groot
 
Verder en verder gingen we. Elford, helemaal richting de A1 waar we normaal met de auto rijden. Op en neer maar gestaag verder. Aan het einde rechtsaf richting Lucker. Niet echt een fraaie route, maar met dit mooie weer wel OK. Eindelijk een beetje zijwind en dat voelde een stuk lekkerder, maar ook een stuk warmer. Zo is er altijd wel wat te zaniken natuurlijk. Ik probeer een stukje Twix. Ik kauw... en kauw nog meer.... en kauw... Ik krijg het echt niet weg en uiteindelijk spuug ik het maar uit. Ik kan er niks mee en durf het niet door te slikken. Dan maar niet. Dat is dus geen succes. Dan maar wat water en mijn eerste slokjes gel uit mijn softflask. Ik schreef het al eerder: echt een uitkomst omdat je gewoon eruit kunt drinken zonder gedoe met papiertjes etc.
klik voor groot
 
 
We lopen door Lucker en gaan op weg naar Spindlestone. Daar staat een soort molen zonder wieken en dat is wel een mooi punt. Alles voelt nog prima eigenlijk. Spindlestone komt dichterbij en we gaan er voorbij, op weg naar Budle Bay.
klik voor groot
 
Dat is ook wel aardig om te zien en daar loopt de weg even omlaag naar Waren Mill. Rechtsaf en weer omhoog. We passeren een groep wandelaars die vast niet zo ver lopen als wij! Daarna linksaf en dat is een hele steile klim die ik deels toch maar even op wandel. Ik ben er immers nog lang niet en het is geen wedstrijd. Ik voel mijn linkervoet en besef dat de veters te strak zitten en besluit toch maar even te stoppen om deze wat losser te maken. Dat scheelt een stuk en dat loopt beter.
klik voor groot
 
Verder en verder lopen we. Terug richting Seahouses eigenlijk, maar met een soort achtje door richting Beadnell. Eigenlijk schiet het best op al. Ik krijg wel honger en neem nog een chocomelletje. Mijn reserve choco die S in zijn tas had. De rest heb ik allemaal in mijn eigen rugzak als test. Water, gel, chocomel etc. Maar op 'niks' is dus we erg niks dus daar moet ik nog even goed over nadenken.
We schieten aardig op, door Swinhoe waar veel sneeuwklokjes staan en Beadnell komt echt in zicht.
klik voor groot
 
Helaas moeten we een stuk over een tamelijk drukke weg en daar zet ik toch maar even de turbo aan om er zo snel mogelijk weg te zijn. Zo zie je... een versnelling kan je altijd we inbouwen zonder dat te plannen. Als ik over een pad van beadnell naar seahouses loop, heb ik ineens de wind in de rug en besluit ik even aan te zetten nog. Dat gaat prima en het loopt heerlijk! Van Beadnell komen we weer in Seahouses. Ai... even een mentale dreun want nu ben ik er bijna. Maar niet echt, want ik moet nog een kleine 12 km met de hond straks! S. fietst vooruit om de hond klaar te maken voor vertrek en om toch nog even een softflask te vullen met sportdrank om eens te proberen.
klik voor groot
 
Ik loop blijkbaar sneller dan gepland, want als ik bij het hek kom, is hij er nog niet maar al snel zijn we weer op weg. Woef met geel wegjasje aan en ik met een flesje sportdrank in mijn maag. Dat smaakte best goed eigenlijk. Het is nog steeds prachtig weer en woef springt om ons heen en is blij. Het waait alleen inmiddels zo hard, dat ik moeite heb om auto's te horen en dat maakt me onrustig. Het is ook best zwaar zo met de wind die gedraaid is en dus weer in ons gezicht blaast. Jammer maar helaas.
klik voor groot
 
Af en toe verzucht ik wel even 'die wind', maar we lopen rustig door. Dat laatste stukje zal nu toch ook wel gaan, want dit heb ik in het zwembad tijdens mijn 56 baantjes trekken al zo vaak gevisualiseerd! Met 40 km van het strand af... naar de boerderij... over het veld.... en dan de weg op... rechtsaf, linksaf, op en neer en dan rechtsaf. Nou daar ben ik dus nu ook ongeveer en.. op precies hetzelfde aantal kilometers als straks tijdens de ultra! Kan dus niet mooier. Enige minpuntje is mijn linkervoet waar ik een teenbeschermer om mijn grote teen had Die is blijkbaar gescheurd, want ik voel zoiets en ik voel ook da er dus nu iets drukt tussen mijn grote en tweede teen. Dat doet eigenlijk wel pijn maar ik weet wat het is. Niks bijzonders, alleen vervelend. Dus gewoon lekker doorhobbelen. En aangezien ik in mijn visualisatie altijd fris en fruitig aan het lopen was, probeer ik dat nu ook maar. dat lukt overigens aardig, en al snel komen we bij Glororum en gaan we weer richting Budle Bay. Hier staat de wind ietsje gunstiger met wat meer zijwind. ven een verdomd steile klim waar S afstapt en waar ik uiteindelijk toch tegenop loop omdat ik weet dat ik straks naar beneden kan rennen. Dat lukt ook, alleen is de zijwind zo hard dat ik ergens bijna val omdat mijn voeten opzij worden geblazen en ik dus bijna over mijn eigen voeten struikel.
klik voor groot
 
 
Als we beneden bij de weg komen slaan we rechtsaf en zit ons rondje samen er bijna op. Ik zal namelijk off road gaan zoals de ultra ook loopt en S. moet het laatste stuk dus alleen naar huis terug fietsen. Ik zeg gedag en duik met woef het pad op richting de zee! Het eerste hek openmaken... Tijdens de trail ultra zal ik al heel veel hekken geopend hebben onderweg...
klik voor groot
Vanaf het pad naar de camping en rechtsaf langs de zee. Het pad is smal en eindelijk heb ik windje mee. Maar dat is minder leuk dan het lijkt, want het pad is niet alleen smal maar heeft hoge zijkanten, waardoor je moet oppassen dat je niet tegen de zijkanten geduwd wordt door de wind. Maar het gaat goed.
klik voor groot
 
Mijn wegschoenen doen dapper hun best om mij door de modder te loodsen en het stukje omhoog door de blubber kende ik al. Vooral die struiken met stekels links en rechts zijn vervelend maar we komen ongeschonden boven op het pad naar de golfbaan. Nu is het lekker lopen op zachte ondergrond en met de wind in de rug. Ik passeer een dame met twee zwarte honden en voordat ik erg in heb, volgt een van de zwarte honden zijn neus en heb ik een zwaan kleef aan achter me aan. Ineens bedenk ik dat ik met een loopse woef onderweg ben die zelf weliswaar nog niks wil maar wel aantrekkelijk is voor mannetjes. Dat is niet netjes, want die hond gaat vast de laatste kilometers gewoon mee dus ik moet stoppen en zorgen dat de hond weer terug komt bij de bazin die aan komt rennen en zich verontschuldigt. Ze moest eens weten. Ik loop door en hoop maar dat ze de hond even aangelijnd houdt maar er komt niks meer op ons af en verder heb ik geen problemen met honden op het laatste stukje gelukkig. Ik kom bij de golfbaan en zie Bamburgh Castle al in de verte liggen. De finish!! Ik ga het gewoon halen dus! We lopen langs Stag Rock en ik hoor ineens sirenes.
klik voor groot
 
Jakkes. S zal toch niet gevallen zijn met die enge fiets? Achteraf blijkt dat dus niet het geval natuurlijk, maar het schiet toch even door je heen. Verder gaan we, richting het kasteel.... Ineens wijst de klok 50 km aan. Ik maak snel een foto maar waar die nou gebleven is, is mij niet duidelijk. Jammer. Ik besluit het pad te nemen dat naar de finish loopt. Voor de cool down wandel ik het pad naar het kasteel aan de duin kant. Ik heb geen idee of de weg naar de finish straks aan de voorzijde loopt (prima pad met een klein klimmetje aan het einde) of aan deze duinkant met een achterlijk paadje. Het doet er eigenlijk niet zoveel toe. Ik schat dat ik voor de trail ultra toch zeker anderhalf uur meer nodig zal hebben dan deze training ronde. Gek idee eigenlijk maar daar ga ik nu van uit. Misschien zelfs wel meer. So be it.
klik voor groot
 
Iemand schiet me aan over de hond en ziet 51 nog wat op mijn klokje staan. 51 minutes? No... 51 kilometers. Hij kijkt verbluft. Als ik hem aan de andere kant van het kasteel weer tegen kom, vraagt hij hoe de hond dat dan doet en leg ik uit dat ze nu alleen het laatste deel mee liep. Maar dat ze vee verder kan. Of ik haar mee ga nemen over drie weken en welk deel dan, dat weet ik nog niet.
In ieder geval ben ik blij en niet vermoeid aan het einde gekomen van deze mijlpaal. Wat een eind zeg. Maar zo voelt het niet. Ik ga in de avond zelfs nog lekker zwemmen en oefeningen doen en aangezien ik dit pas de volgende dag tik, kan ik ook melden dat ik nu nergens last van heb. Alleen natuurlijk inderdaad een totaal kapotte nagel van de grote teen met een forse bloedblaar door de druk van de kapotte teenbeschermer. Niks aan te doen maar wel jammer en onnodig. Als ik een nieuwe had gepakt, dan was het niet gebeurd. Dinsdag weer een stukje lopen en kijken hoe mijn lichaam deze run verder verwerkt. Ik ben benieuwd.
Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.
Gegevens:
* afstand: 51,5 km
* temp 7 graden - zonnig, veel wind
* 880 hoogtemeters
februari 97 km - 2014 totaal 327 km
gepost door Max op
06:37 PM
Vrijdag, 07 Februari 2014
07.02.2014 - linhope spout - 8 km
Hoewel ik voor vandaag helemaal geen rondje gepland had, werd ik simpelweg naar buiten getrokken door het fantastische weer. Het zonnetje scheen en het was gewoon heerlijk. Maar waarheen? Niet te lang en niet al te zwaar en ook nog iets fraais vor wat foto's. De route van de ultra tussen Beadnell en Seahouses is saai dus dat viel af. Ik had al veel rondes gedaan... Wooler staat nog op de lijst maar 16 km nu is gewoon teveel na de zware run van dinsdag en de temporun van gisteren. Ineens wist ik het. Naar de watervallen in de Cheviots. Daar liep ik vorig jaar ook al maar nu zou ik weg weten. Snel kleedde ik me om en in no time waren we op weg. Het is toch 45 km rijden dus ik moest nog opschieten ook. De weg ernaartoe is al geweldig mooi. Onderstaand de film met alle foto's en ook een video van de waterval.
klik voor groot
 
Redelijk snel waren we bij Ingram en na even rijden waren we bij de start van de route bij Hartside Farm. Verder kan je niet doorrijden dus daar parkeren en op weg naar de watervallen dan maar.
klik voor groot
 
 
Even door een gehuchtje en daarna rechtsaf omhoog het pad naar de watervallen volgen. Ik was even vergeten dat het pad nogal klimt en ook dat er van die rottige stenen lagen. Ik koos er dus op dit moment voor om een stukje te wandelen, aangezien ik het nu even niet kan gebruiken om nog meer te overbelasten voor de lange duurloop van zondag. Woef vond het prima. Ze had (helaas) haar dikke tankie aan want er werd in de buurt geschoten en ik wilde wel dat ze iets geels aan had om op te vallen. Helaas had ik in de haast haar gewone jasje vergeten.
klik voor groot
 
 
 
Na de watervallen bekeken te hebben ben ik teruggegaan naar het pad. Maar niet over het enge gladde rotspad maar gewoon even met behulp van de handen tegen de heuvel op. Dat vond ik prettiger en veiliger dan over die gladde rotsen eigenlijk. Terug over het pad en daarna rechtsaf richting een boerderij. Het was 1 februari geweest, dus ik mocht weer over dat stukje land lopen. Over de brug rechtsaf en klimmen richting een weg. Klimmen en klimmen, maar wat was het prachtig mooi.
klik voor groot
 
Daarna kwam ik weer op de weg. Toen ik hier vorig jaar stond te genieten van het uitzicht, ving woef een red legged patridge voor me. Dat was toen we bijzonder. Deze keer gebeurde er niks gelukkig. Het stuk terug ging lekker over de verharde weg met de wind in de rug. Ideaal! Genieten en vanzelf lopen.
klik voor groot
 
klik voor groot
 
Helaas liet ik per ongeluk woef door een wildrooster kletteren. Ze viel dus werkelijk met haar achterpoten door de ronde balken. Stom van me, maar ze stond er al op voordat ik gezien had dat ze over dit rooster dus echt niet heen zou kunnen. Die stomme hekken zijn daar allemaal niet open te krijgen. Ik geloof dat ze daar eigenlijk geen mensen willen hebben in dat gebied. Maar goed ze heeft zich gelukkig geen pijn gedaan.
Bij het laatste rooster heb ik haar natuurlijk opgetild. En toen waren we ook alweer bijna terug. Het was nog steeds schitterend weer met mooie vergezichten. Niemand tegengekomen dus dat is heerlijk! Toen ik in de verte ineens de auto weer zag staan, vond ik het echt jammer. Maar ik koos voor een kort en mooi rondje en dat hadden we maar mooi gelopen!
klik voor groot
 
 
Weer een mooie ronde achter de rug. Nu op naar de lange duurloop van zondag! Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.
Gegevens:
* afstand: 8 km
* temp 5 graden - zonnig, weinig wind
februari 45 km - 2014 totaal 275 km
gepost door Max op
09:33 PM
Donderdag, 06 Februari 2014
06.02.2014 - seahouses countryroads - 7 km
Vandaag een kort rondje op normaal terrein. Dat was wel even nodig na de run richting St Cuthberts Cave van eergisteren en met het oog op de lange duurloop van zondag. Ik was benieuwd of alles goed zou aanvoelen qua lijf en leden want die run van eergisteren is toch wel even andere koek. Ik koos dus het rondje rond het huis hier, zoals ik zondag ook na de MM deed. Ik vond het toen knap lastig met die klimmetjes. Het is dan weliswaar asfalt maar niet de makkelijkste weg. Maar het is wel leuk en een uitdaging is het zeker.
Hoewel ik niet super veel zin had vanmorgen, ben ik toch maar op pad gegaan voor dit rondje. Ik wist al zeker at er overal weer van die floods zouden zijn op de weg maar deze keer zou ik me daar zeker niet door laten weerhouden. Wel schreef iemand laatst op een UK forum dat hij bang was voor de potholes in de plassen en daar had ik nou nooit aan gedacht. Maar dat is zeker zo met die rare wegen hier en zeker op het stuk rond het huis. Ik ben dus weliswaar overal doorheen gerend zodat het water tot mijn oren omhoog spatte, maar heb wel heel goed opgelet want je ziet niks met die plassen die donker zijn en zo diep als de schoenen hoog zijn. Maar alles ging goed, ook al kost dat vast ook wat tijd (en ritme).
Op naar de volgende run dan maar.
Gegevens:
* afstand: 7 km
* temp 8 graden
februari 37 km - 2014 totaal 267 km
gepost door Max op
12:48 PM
Dinsdag, 04 Februari 2014
04.02.2014 - Belford (St Cuthberts Cave) - 18 km
Vandaag werd het mooi weer, dus besloot ik tot een rondje sight seeing. Ik had al zelf gezocht en uiteindelijk kwam ik op een site van RucksackRose die hier in de buurt ook gewandeld heeft. Samen met haar kaart en mijn OS kaarten, was de route gauw gemaakt. Ik had reuze zin in een totaal nieuwe omgeving en ik was erg benieuwd. De start was snel gevonden op Wooler Lane in Belford. Midden in het dorp kan je makkelijk parkeren en vanaf daar was het aar een klein stukje naar de afslag voor het pad. Ik heb onderstaand een film gemaakt van foto's van de hele route. Het begin van de route is daar ook te zien.
klik voor groot
 
Eerst richting een boerderij. Ik genoot nu al, want het leek wel lente zulk mooi weer was het. Er hingen wel wolken en helaas gingen die in na het begin van de route een aantal keer voor de zon waardoor de foto's wat donker lijken. Maar aan het einde van de route werd het weer schitterend weer zoals de foto's ook wel laten zien.
klik voor groot
 
Eerst liep de route naar Swinhoe farm en daarna koos ik de weg naar rechts van het achtje. Achteraf bleek dat eigenlijk heel prettig want op deze manier had ik op de heenweg de stijging en op de terugweg de daling. Totaal waren het iets meer dan 600 hoogtemeters op deze route. Samen met het oneffen en modderige terrein, snap ik wel dat voor de kortere wandeling van 12 km ongeveer 5,5 uur staat vermeld als duur. Ik had nu totaal geen haast, heb heerlijk gelopen en ondertussen ook foto's gemaakt en op de kaart gekeken. Want een kaart heb je daar toch we nodig.
Tot mijn verrassing kwam ik zelfs door een bos. Eindelijk weer eens bomen en de heerlijke zachte ondergrond van een bos. Dat voelde echt fijn en het was een verademing na alle weilanden en stranden van de afgelopen periode. Ik mis hier echt een beetje bomen eerlijk gezegd.
Het was wel modderig en het was een prima training voor me om te leren daar beter op te lopen en te zien hoe de schoenen zich nou gedragen op modder. Veel geleerd deze run!
klik voor groot
 
 
Ik heb echt van alles gezien deze run. Weiland, bos, vergezichten op de heuvels en in de verte het strand (met Holy Island zelfs in beeld). Het was geweldig en zo dichtbij! Ik was erg verrast want in geen enkel jaar liep ik hier eerder. Ik weet dat vanaf Wooler geweldig lopen is in de Cheviots en daar wil ik dus ook nog heen. Dat is iets verder, Belford ligt hier 10 km vandaan, en 16 km verder ligt Wooler. Dat is dus allemaal prima te doen want het is net zo ver als naar Holy Island.
klik voor groot
 
 
 
Maar langzamerhand was ik wel erg benieuwd naar die St Cuthbert's cave want dat was immers het doel van de run een beetje. Ik had weliswaar volop genoten tot nu toe, maar kom maar op met die rare stenen! Ik zag op de kaart dat ik er vlak bij moest zijn op een gegeven moment maar het stond heel slecht aangegeven. Ik had geen idee of ik van het pad af zou moeten of niet maar ineens zag ik aan de linkerhand iets dat erop leek. En ja! Daar doemden de enorme stenen ineens op. Gaaf! Met de hond erbij kan je pas goed zien hoe enorm ze zijn.
klik voor groot
 
 
in panorama (klik voor groot)
klik voor groot
 
Nadat ik er even had rondgewanded om alles te bekijken, is het toch echt tijd om verder te gaan, want ik moet nog wel een stukje. Mijn schoenen zien er niet uit, maar ik ben eigenlijk wel blij met de modder, want ik heb enorm goed kunnen oefenen dus dat was heel nuttig.
klik voor groot
 
 
in panorama (klik voor groot)
Stom genoeg moest ik ergens door een veld met enorme modder en rechts een hek met prikkeldraad. Voor dat prikkeldraad schrikdraad. Fijn! Toen ik iets wilde pakken kwam mijn handschoen tegen het prikkeldraad. Dat was niet leuk. Tot mijn ergernis (dat is echt het enige punt waar ik geirriteerd was door de route), snapte ik totaal niet waar ik heen moest. Soppend en glijdend kwam ik uiteindelijk toch uit waar ik heen moest en konden we onze weg weer vervolgen. Leve de kaart en GPS!
Op een gegeven moment kwamen we over een veld met schapen. Woef is dan extreem braaf en blijft gewoon bij me. Altijd weer een mooi gezicht. Deze schapen waren erg nieuwsgierig en bleven gewoon staan. Toen ik langs een smal glibberig paadje naar beneden klauterde, stond woef me beneden op te wachten, maar toen ik achterom keek, stonden de schapen te kijken wat ik aan het doen was. Dat was een leuk gezicht.
klik voor groot
 
Toen we al lekker opschoten, zag ik dat ik ergens rechtdoor moest. Huh? Ik zag een muurtje maar toen ik eens goed keek, bleek dat het een muurtje was waar je overheen kon klauteren en over een draad kon stappen. Dat werd dus even een uitdaging om woef zo ver te krijgen dat ze snapte dat ze et trapje op moest klimmen en dan door dat gat moest kruipen. Maar het lukte en zo konden we weer verder.
klik voor groot
 
Daarna een redelijk goed veld en nog een raar stroompje om over te steken maar al snel kwamen we weer bij het beginpunt van de route vlak bij Belford.
klik voor groot
 
 
Ik merkte wel dat mijn concentratie tegen het einde van de route ging afnemen en dan moet je oppassen waar je loopt. Het veld was weliswaar redelijk begaanbaar maar liep naar beneden en overal lagen stenen in het weiland waar je vooral niet op moet trappen Gelukkig ging alles goed maar je moet met dit soort rare routes toch oppassen.
Maar helemaal heel maar vreselijk smerig kwamen we weer terug in Belford. Ik heb een kwartier staan borstelen en kammen maar toen was woef alweer schoon, want de dikke modder liet zich redelijk goed uit haar vacht borstelen. Nu ik nog, maar dat moest even wachten tot ik thuis was. Op naar ons volgende avontuur, het was echt weer super. Ik weet weer helemaal waarom ik lopen ok alweer zo leuk vind, en waarom ik het doe.
klik voor groot
 
Gegevens:
* afstand: 18 km
* temp 8 graden - zonnig, weinig wind
februari 30 km - 2014 totaal 260 km
gepost door Max op
09:17 PM
Zondag, 02 Februari 2014
02.02.2014 - assignment 8: 10 km + MM - totaal 12 km (seahouses countryroads)
Vandaag weer een weekend assignment. Ik had al een beetje mijn twijfels of dat zou lukken vandaag want er staat een keiharde wind. Ook al koos ik voor zijwind, het was bijna niet te doen maar ik heb doorgezet. Dan weet ik ook mijn MM tijd in die omstandigheden. Maar het stukje weg dat ik koos met zijwind leek weer meer op viaduct training, dus dit was mijn slechtste MM ooit. Maar goed de volgende kan dan alleen maar beter. Gauw vergeten.
Na dit eerste stukje woef thuis opgehaald, gauw dekje omgedaan en weer op pad over de weg. Ik wist niet goed wat ik wilde lopen, dus ik besloot maar eens het weg rondje om de cottage heen te doen als een soort tempo run. Dat heb ik heel lang niet gedaan. Uberhaupt dat rondje niet, want vorig jaar liep ik er geen enkele keer. Het viel me erg tegen, want het stuk richting het kasteel loopt erg op en neer en elke keer als ik de afslag naar rechts verwachtte, kwam er weer een klimmetje. Bovendien lagen er volop plassen. Geen plasjes, maar gewoon over de hele breedte en heel diep. De eerste omzeilde ik nog via de berm (dat kost dus heel veel tijd) en uiteindelijk denderde ik maar door alle andere plassen heen. Ik train dit soort dingen nauwelijks op dit moment maar ik denk dat ik het toch ga invoeren weer voor de laatste weken. Elke week een keer dat rondje, en daarna eventueel weer verder of iets dergelijks. Maar ik was niet ontevreden over hoe het ging. Wel over de MM maar niet eens ontevreden over de tempo run daarna. Woef vond het allemaal machtig mooi. Inmiddels is ze loops geworden dus over een dag of 10 kan ik wel gaan lopen met een grote stok. Het enige risico is de boerderij hond hier. Die staat normaal al voor de ramen te turen en straks natuurlijk helemaal. En als woef zelf dan ook wel 'zin heeft'..... Dat gaat nog lastig worden.
Op naar de volgende training dan maar, deze keer zonder wind hoop ik. Over 3 weken herkansing voor de MM.
klik voor groot
 
 
Gegevens:
* afstand: 12 km
* temp 4 graden - harde wind
februari 12 km - 2014 totaal 242 km
gepost door Max op
02:16 PM
Zaterdag, 01 Februari 2014
01.02.2014 - review: kleding: touchscreen handschoenen
Ik heb nooit gedacht dat ik speciale handschoenen zou willen hebben om een telefoon of scherm mee te kunnen bedienen. Ik gebruik immers geen telefoon voor hardloop applicaties of muziek. Maar sinds ik de Sony Xperia Z1 heb, gebruik ik de telefoon voor foto's en voor de kaart. In de UK heb ik namelijk echt een gedetailleerde kaart nodig en moet ik dus dikwijls de telefoon erbij pakken. Handschoenen aan en uittrekken, bleek niet echt handig want ik had dikwijls ijskoude handen in weer en wind. Dat deed me besluiten om toch eens om te zien naar goede touchscreen handschoenen en daarvoor speurde ik heel wat artikelen en reviews af. Uiteindelijk kwam ik bij de Egloves uit die notabene in de UK gemaakt worden. Ze hebben in 2012 en 2013 al heel wat prijzen gewonnen. En zo kwam het eerste setje Egloves dus bij me binnen om uit te proberen.
Lees de review van de Sports en Extreme Glove
gepost door Max op
02:59 PM
|
