Runpower





Februari 2014
ZMDWDVZ
      1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728 


Reviews, health & food



Archief (alle berichten)

Archief (per maand)

December 2014
November 2014
Oktober 2014
September 2014
Augustus 2014
Juli 2014
Juni 2014
Mei 2014
April 2014
Maart 2014
Februari 2014
Januari 2014
December 2013
November 2013
Oktober 2013
September 2013
Augustus 2013
Juli 2013
Juni 2013
Mei 2013
April 2013
Maart 2013
Februari 2013
Januari 2013
December 2012
November 2012
Oktober 2012
September 2012
Augustus 2012
Juli 2012
Juni 2012
Mei 2012
April 2012
Maart 2012
Februari 2012
Januari 2012
December 2011
November 2011
Oktober 2011
September 2011
Augustus 2011
Juli 2011
Juni 2011
Mei 2011
April 2011
Maart 2011
Februari 2011
Januari 2011
December 2010
November 2010
Oktober 2010


Reviews gadgets & gear:





Fotoalbum:



Twitter:



Het weer:



Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen:

wie ben ik?


Temperatuur:

Click for Rotterdam, Netherlands Forecast


Zoeken



waar liep ik?



runs 2011
[vorig bericht: "15.02.2014 - assignment 10: 8 x 1.600 (5') - totaal 19,5 km"] [Terug naar de start pagina] [volgend bericht: "18.02.2014 - parcoursverkenning: Alnwick - Hawkill stepping stones - 13,5 km"]

16 Februari 2014 Bericht: "16.02.2014 - simonsides (Hills) - 10,5 km"

16.02.2014 - simonside hills (northumerland park) - 10,5 km

Vandaag was eigenlijk helemaal geen loopdag na de 8x1600-tjes van gisteren maar het was zulk geweldig weer, dat ik echt naar buiten getrokken werd. Met helder weer is het namelijk een uitgelezen kans om de hills in te gaan, want alleen met helder weer is dat eigenlijk leuk. Ik deed dat vorige week ook al, toen ben ik naar Linhope Spout gegaan toen het zulk mooi weer was. Allemaal onderdeel van Northumberland park, een enorm gebied met hills en natuurschoon waar van alles te beleven is. Het was even zoeken naar een beetje geschikte route die niet te lang zou zijn en nog vindbaar ook, maar na even puzzelen had ik besloten om naar Simonside hills te gaan, vlak bij Rothbury ongeveer 46 km hier vandaan. De route was snel gemaakt en vol verwachting ging ik op pad. Ik hoopte dat het rustig zou zijn qua honden, omda woef op dit moment echt hoog loops is en zelf ook op zoek gaat naar een lekker mannetje. Daarom nam ik deze keer de Stuntrunner mee, en deed ik voor de verandering eens de band om mijn middel. Het andere eind zou ik wel hetzij aan de hond haken, hetzij aan de rugzak. Vorige keren hing ik de riem geheel aan de rugzak maar dat zat niet zo lekker en daardoor ging ook de riem slingeren. Maar dit was een uitkomst, want ik heb haar bijna overal los kunnen laten lopen en ik heb totaal geen last gehad van de riem. Erg handig dus en weer wat geleerd.

De rit naar de start was geweldig. In de verte nog een besneeuwde bergtop te zien. Op onderstaand filmpje is ook een stukje van de route te zien. Erg mooi en het geeft wel een beetje een beeld van de omgeving daar. Helaas kon ik de startplaats totaal niet vinden, maar toen ik uiteindelijk bij Tossen Tower uitkwam, zag ik op de garmin dat ik een kilometer van de start verwijderd zou moeten zijn (dat zegt niets overigens want dat is hemelsbreed) maar op de kaart zag ik ook dat ik er toch echt bijna moest zijn. Ik had genoeg van het dwalen, dus heb ik de auto geparkeerd en ben ik gewon op weg gegaan. Dat stukje weg zag er immers ook prima uit dus vooruit maar.



Zo waren we dus op pad op een lentedag in februari. Ik genoot van de vergezichten over het dal. Rothbury in de verte. Dat is duidelijk een bijzonder stadje. Verder en verder en ineens zag ik het bord van de parkeerplaats waar ik zo naar gezocht had. Nou prima, ik vond dit stukje weg extra ook leuk en anders had ik mooi Tossen Tower gemist (zie video).

klik voor groot



De parkeerplaats stond bomvol met auto's en ik was dus erg benieuwd. Turend op het bord zag ik dat er ook een rode route zou zijn, dus als ik zou verdwalen, zou ik altijd nog een rode route kunnen volgen. Eerst maar eens mijn eigen route dan en ik sloeg rechtsaf een nogal steil maar prima brede bosweg op. Daar kwam ik de eerste hond tegen maar dat was gelukkig een vrouwtje. Ik bleef aardig klimmen, sloeg bij de mast rechtsaf en liep door. Daarna ineens de keuze uit een bospad of rechtdoor. De rode route ging het bospad op en dat zou ook richting Little Church zijn wat ik graag wilde zien. Dat is een bijzondere rotsformatie die door de wind zo gevormd is. Nou misschien ben ik gek, maar dat heb ik dus niet gezien.

klik voor groot



Ik zag wel een enorm kloterig pad waar een stroompje overheen liep en wat vol lag met stenen en rotsblokjes. Lopen was daar bijna niet te doen maar langzaam kwamen we toch boven. Daar kwam ik ineens op heidegrond terecht. Dat zal prachtig zijn in het juiste seizoen denk ik.

klik voor groot




Ook hier weer een pad van niks maar uiteindelijk kwam ik uit op een heel breed pad, zoals het pad aan het begin ook was geweest. Hum... dat zou betekenen dat er dus wel degelijk een normaal pad was, en dat dat pad waarschijnlijk mijn eigen route was! Beetje jammer dus, want daar had ik prima kunnen lopen en bovendien ook nog meer gezien. Want ik baalde als een stekker van het stukje bos. Met mooi weer in de heuvels gaan lopen en dan terecht komen in een bos waar je alleen bomen ziet, is niet helemaal de bedoeling. Ik wilde vergezichten! Maar goed, niet zeuren ik was er nu uit.

Voor me zag ik de echte hill waar het om gaat. Wat een hoogte.

klik voor groot



Heel in de verte en op de foto's nauwelijks te zien zag ik bovenop mensen lopen. Op een pad (?) zag ik mensen omhoog klauteren. Op handen en voeten soms zo te zien. Aha. Aangezien het pad aan de andere kant blijkbaar verder ging (je kunt ook onderlangs op het brede pad blijven maar dan zie je natuurlijk niks), besloot ik de klim toch maar te wagen. Het begin was makkelijk. Dan ineens twee honden die vrolijk naar beneden stuiteren. Ik baal want een hond aan de riem op die klautergebeuren is niet handig. Net als ik de man wil toeroepen of het mannetjes zijn, valt hij. Ook dat nog. Hij duikt weer op en zegt dat het vrouwtjes zijn, dus weer geen gevaar. Wel gevaarlijk is het ijs op de rotsen. Dat ik wel moet oppassen. Ja, dat zag ik! Ik kijk om en zie dat ik halverwege ben. In dalen ben ik ook geen held dus vooruit met de geit. Ik klauter verder, en gebruik de sterke heide als ijzers. Best handig en het gaat op deze manier prima. Van lopen is hier echt geen sprake, het is klimmen en klauteren maar nu wil ik ook boven zien ook! En daar komen we ongeschonden aan. Het ging prima eigenlijk en het uitzicht is adembenemend. Eigenlijk kan je het helemaal niet ged zien op de foto's. Ik denk omdat er geen referentiekader meer is. Je ziet niet dat je daar op 460 meter staat. Maar mooi is het. De eeuwenoude cairns (geen stapel rotsblokken) zijn mooi zo met de achtergrond. Ik loop daar wat heen en weer en geniet van het uitzicht. Ondertussen kijk ik een beetje hoe het pad verder loopt. In ieder geval eerst naar een andere hill zie ik en daar maar weer verder kijken.

klik voor groot








Woef en ik gaan dus maar weer op pad. Er ligt een soort weg van grote rotsblokken. Dat loopt natuurlijk voor geen meter, hoewel het er op de foto prima uitziet. Ook af en toe ijs op sommige stukken maar het gaat wel goed en ik kom redelijk snel bij de andere rotsformatie. Ook daar kijk ik weer even rond en geniet ik van het uitzicht. Maar dan moet ik toch wel weer verder. In de verte zie ik een slingerpad lopen. Daar ergens heen dus blijkbaar.

klik voor groot




Gek genoeg wijst het rode pad ergens anders heen, maar als ik op de OS kaart kijk, zie ik dat pad dus helemaal niet en ik besluit dan toch maar mijn eigen route te volgen. Eerst over het pad dat uit de verte zichtbaar is en dan.... even kijken... ergens linksaf door de heide. Ik hoor in de verte de Grouses klokken en ik glimlach. Dat is zo'n herkenbaar geluid. Ik hoop maar dat er niet al teveel zitten als ik er met woef doorheen moet.

Het eerste pad is prima, maar het paadje linksaf is niets. Geen pad maar we komen er wel. Mijn eigen paadje nog verder naar links terug naar de weg blijkt er niet te zijn. Als ik sta te turen en in de verte de weg toch echt zie liggen, komen er net twee mannen aangewanded. Helemaal in vol ornaat, gaiters over enorme bergschoenen, kaarten, navigatie om de nek etc. Zij hadden ook geen pad gezien nee en dit was vast een schapenweggetje maar het zou wel naar de weg leiden dachten ze.

klik voor groot



Nou dat dacht ik ook, en ik wandel een stukje mee en praat over wandelen en lopen. Eigenlijk veel sneller dan gedacht komen we op de weg uit. Hoewel niet alle wegen naar Rome leiden, kwam deze toch mooi op de weg uit en niet eens zo ver van de plek die ik zelf had gewild. Ik ben wel van mijn eigen kaart af, maar ik weet dat ik gewoon simpelweg de weg kan volgen en weer bij de Tower uit zal komen. Ik neem afscheid van de mannen en kan eindelijk weer even gas geven. Dat loopt lekker.

klik voor groot



Het was een beetje raar rondje, maar een eerste keer in zo'n gebied zit altijd vol verrassingen natuurlijk. Ik weet nu dat er ook een bredere, goed begaanbare weg zou moeten zijn. Maar voor nu is het even genoeg. Ik ben blij als ik de auto wer zie staan en nog blijer dat alle banden nog heel zijn. Ik ben een kwartier bezig met het schoonmaken van de hond, geef haar eten en ga daarna voldaan weer huiswaarts.

Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.

Gegevens:

* afstand: 10,5 km
* temp 6 graden



februari 147 km - 2014 totaal 375 km